Πάνος Γιακουμίδης
εργαζόμενος στον επισιτισμό
πρόσφατα απολυθείς από τον όμιλο «Ελιά Λεμόνι»
Τη Τετάρτη 14/6 έγινε η «συνέλευση» του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών & Επισιτιστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕΠΕ) Θεσ/νίκης-Πιερίας-Χαλκιδικής. Η «συνέλευση» αποδείχτηκε ένα φιάσκο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ αφού κυριολεκτικά διαλύθηκε σε λιγότερο από μια ώρα (!) όταν η «Ταξική Ενότητα» (παράταξη του ΚΚΕ που κυριαρχεί στο Συνδικάτο) είχε περάσει τα (ούτως ή άλλως ψηφισμένα από το Δ.Σ.) ψηφίσματα για δράσεις του ΠΑΜΕ το επόμενο διάστημα. Όταν δηλαδή στη συζήτηση θα έμπαιναν θέματα όπως:
- εργατικές υποθέσεις όπως η υπόθεση των απολυμένων του «Φούρνου του Λάμπρου» που τρέχει αυτό το διάστημα με δίκες ύστερα από μηνύσεις του εργοδότη προς τους εργαζόμενους και στην ουσία προσπάθειά του για ποινικοποίηση των αγώνων των συναδέλφων,
- συζήτηση για την υπόθεση των απολύσεων στον όμιλο «Ελιά-Λεμόνι», της μη τήρησης της εργασιακής νομοθεσίας και τη καταβολή των δεδουλευμένων που χρωστάει επιχείρηση στον απολυμένο ΠΓ (ενημερωθείτε εδώ για περισσότερα)
- συζήτηση για τη σύλληψη (18/12/15) ενός μέλους του Συνδικάτου για συμμετοχή του σε αντιφασιστική πορεία κατά την οποία ξυλοκοπήθηκε άγρια από την αστυνομία,
η ηγεσία του Συνδικάτου διέκοψε με το «έτσι θέλω» τη διαδικασία μη σεβόμενη το σώμα και τη δημοκρατική λειτουργία με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να πάει σε μια κινητοποίηση!
Να τονιστεί εδώ ότι δεν είναι κακό να στηρίζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ (Ταξική Ενότητα) κινητοποιήσεις. Μακάρι να στηρίζουν κάθε κινητοποίηση, είτε την «ελέγχει» το ΚΚΕ είτε όχι. Αλλά εδώ υπάρχει πληθώρα κινητοποιήσεων που μπορούμε να αναφέρουμε όπου το ΚΚΕ όχι μόνο δε στήριξε αλλά εναντιώθηκε σ’ αυτές, πολλές φορές λασπολογώντας τες. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον αγώνα των εργατών της ΒΙΟΜΕ, τις κινητοποιήσεις ενάντια στο χρυσό στη Χαλκιδική, τον αγώνα των καθαριστριών στα λεωφορεία και στα αμαξοστάσια της Αθήνας, κ.α.
Κάπως έτσι αντιμετωπίζει το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ και τους αγώνες που δεν ελέγχει στον επισιτισμό! Δε γίνεται να καλείς συνέλευση σε ένα κλάδο που υποφέρει τα μέγιστα από την αυθαιρεσία των εργοδοτών και τη διαρκή καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων μόνο και μόνο για να περάσεις κομματικά ψηφίσματα για δράσεις του ΚΚΕ!
Καλώς ή κακώς για το ΚΚΕ, στην εποχή που ζούμε ξεπηδούν αγώνες όπως αυτοί στο φούρνο του Λάμπρου, στον όμιλο Ελιά Λεμόνι, στο Banquet, στα Ble, στο καφεΝΑΙ-Μυρσίνη, κ.α. που χαράσσουν αντιστάσεις και προσπαθούν να ανακόψουν την εργοδοτική αυθαιρεσία! ‘
Η κατάσταση εργασιακής ζούγκλας στο πολυπληθή κλάδο μας είναι τέτοια που δεν υπάρχει η πολυτέλεια να ακούγονται από την ηγεσία του Συνδικάτου σε μια συνέλευση 40 ατόμων (!) φράσεις όπως,
«Το Συνδικάτο οργανώνει αγώνες, δε συμμετέχει σε αγώνες…»
ή «Σιγά τους αγώνες που θα συζητήσουμε κιόλας»
ή να καλεί ο πρόεδρος μέλη του Συνδικάτου που συμμετέχουν σε συνέλευση και θέλουν να κατεβάσουν ψηφίσματα για τα παραπάνω γεγονότα
«Ελάτε να με βρείτε από αύριο στα γραφεία να τα δούμε…δεν είναι της ώρας τώρα»!
Ερωτήματα
Πότε είναι η ώρα να συζητηθούν εργατικοί αγώνες αν όχι σε μια συνέλευση του αντίστοιχου Συνδικάτου; Αντιλαμβάνεται το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ τις συνελεύσεις αυτές ως δημοκρατικές διαδικασίες του εργατικού κινήματος ή τις χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο για τις κομματικές του επιδιώξεις; Αυτή η εικόνα των συνελεύσεων βοηθάει στη μαζικοποίηση των σωματείων ή διώχνει τον κόσμο από αυτά; Αλήθεια, ενδιαφέρεται το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ για τους παραπάνω αγώνες εργαζομένων που υπάρχουν στο κλάδο ή θέλει μόνο να «οργανώνει» δηλαδή επί της ουσίας να ελέγχει σκληρά τους αγώνες αυτούς;
Απαντήσεις
Για το ΚΚΕ ποτέ δεν είναι η ώρα να συζητηθούν τέτοια θέματα γιατί απλά χρησιμοποιούν τα Συνδικάτα σαν κομματικά μαγαζάκια μέχρις ότου έρθει από μόνη της η περιβόητη «λαϊκή εξουσία» (λέμε τώρα…). Τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα περιστατικά που αναφέρθηκαν (και είναι ουκ ολίγα).
Σήμερα, μετά τις απανωτές ήττες που έχει δεχθεί το εργατικό κίνημα, δε μπορούμε παρά να εμβαθύνουμε στις δημοκρατικές διαδικασίες και παραδόσεις του και την ενωτική του δράση, εκείνα τα στοιχεία δηλαδή που το οδήγησαν στο παρελθόν στη μαζικοποίηση και σε μεγαλειώδεις νίκες. Δε μπορείς σε τέτοιους καιρούς μαζικής αδράνειας να χρησιμοποιείς μια συνέλευση για κομματικούς σκοπούς και να αρνείσαι όχι μόνο να στηρίξεις (βάζοντας και το δικό σου πλαίσιο φυσικά) εργατικούς αγώνες αλλά και να τους συζητήσεις στη συνέλευση!
Και το ξαναλέμε: Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για την Αριστερά (είτε αφορά το ΚΚΕ είτε άλλη δύναμή της) και την εργατική τάξη του κλάδου να «διαλέγουμε» αγώνες που θα στηρίξουμε ανάλογα με τα κομματικά μας συμφέροντα. Διότι δυστυχώς δε βλέπουμε πολύ συχνά αγώνες στον υπερεκμεταλλευόμενο και πολυπληθή κλάδο του επισιτισμού/τουρισμού! Δε γίνεται να επιδιώκουμε μαζικοποίηση συνδικάτων και να αμαυρώνουμε παράλληλα τις δημοκρατικές του διαδικασίες (συνελεύσεις).
Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι δρα αντιδημοκρατικά και γραφειοκρατικά μέσα στο κίνημα. Είναι χρέος των υπόλοιπων αριστερών δυνάμεων που εμπλέκονται στο εργατικό κίνημα να συνεννοηθούν πάνω σε ζητήματα και να οργανώσουν από κοινού αντιστάσεις ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που ζούμε.
Σχετικά άρθρα
- Δήμος Πετρούπολης (ΚΚΕ) – Κάποιοι ξέχασαν πως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»!
- Κεφαλονιά: παράνοια και θράσος χωρίς όρια από το ΚΚΕ!
- Δήμος Πετρούπολης/ΚΚΕ: έφεση ενάντια στη δικαίωση εργαζομένων στα δικαστήρια!
- ΚΚΕ: Κοινωνική Συμμαχία… αλλά χωρίς κόμματα (…και με προαποφασισμένο πρόγραμμα)!!
- «Παντός Καιρού» ΚΚΕ: Απαντήσεις και συμπεράσματα για το αγροτικό κίνημα
