Με αφορμή την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου από τον αστυνομικό φρουρό του βουλευτή Βερελή, την συμπλοκή του με ομάδα αναρχικών (που είχε ως αποτέλεσμα και τον τραυματισμό από το όπλο του φρουρού ενός αναρχικού) και την επακόλουθη κατάληψη του Πολυτεχνείου όπου και «κρατήθηκαν όμηροι» οι δύο πρώην υπουργοί (Βερελής και Βενιζέλος) άνοιξε ξανά η συζήτηση για το θέμα του ασύλου, αν είναι απαραίτητο και σε ποιον ανήκει η ευθύνη της προστασίας του.
Κατ’ αρχήν να πούμε πως το άσυλο δεν χαρίστηκε από κανέναν στο φοιτητικό κίνημα αλλά θεσμοθετήθηκε μετά από αγώνες χρόνων και δεν παζαρεύεται! Κάθε προσπάθεια λοιπόν παραβίασης, (ή πολύ περισσότερο κατάργησης) του θα πρέπει να βρει απέναντι της το φοιτητικό κίνημα. Το θράσος (για να μην πούμε ηλιθιότητα) του εν λόγω αστυνομικού να μπει στο χώρο του Πολυτεχνείου και μάλιστα με αυτοκίνητο που έφερε αστυνομικό φάρο είναι πρωτάκουστο! Αν το φοιτητικό κίνημα βέβαια δεν βρισκόταν στην ύφεση που βρίσκεται σήμερα ο κύριος αυτός δεν θα δοκίμαζε καν κάτι τέτοιο…
Ποιανού όμως υπόθεση θα έπρεπε να ήταν η προάσπιση του ασύλου; Του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος ή μερικών δεκάδων αναρχικών; Οι αναρχικοί εδώ και πολλά χρόνια έχουν παίξει εξαιρετικά αρνητικό ρόλο στο πως βλέπει πλατιά η κοινωνία την έννοια άσυλο αφού με τους πάμπολλους βανδαλισμούς που έχουν προκαλέσει κατά καιρούς σε διάφορα ιδρύματα έχουν δώσει πάτημα σε αστυνομία και Μ.Μ.Ε. να συνδυάσουν το άσυλο, που καθιερώθηκε για να υπάρχει ελευθερία διακίνησης ιδεών, με την ασυδοσία και τις καταστροφές. Ούτε αυτή τη φορά δεν έλειψαν βέβαια οι φωνές για κατάργηση του ασύλου παρ’ όλο που η πράξη του φρουρού ήταν τόσο προκλητική που τα Μ.Μ.Ε. στην πλειοψηφία τους τον κατηγορούσαν ως αποκλειστικά υπεύθυνο.
Οι αναρχικοί παρεμπιπτόντως ξυλοφόρτωσαν τον αστυνομικό αλλά επί ένα ολόκληρο βράδυ δεν ακούμπησαν καν τους εργοδότες του και πρώην υπουργούς φοβούμενοι φυσικά πως αν έπρατταν κάτι τέτοιο η κυβέρνηση και η αστυνομία αποκλείεται να τους άφηνε ατιμώρητους…
Όταν 30 χρόνια μετά την μεταπολίτευση και την εξέγερση του Πολυτεχνείου αστυνομικοί παραβιάζουν το άσυλο οπλοφορώντας και πυροβολώντας μέσα σε ακαδημαϊκό χώρο, την ίδια στιγμή που οι φοιτητικές παρατάξεις της αριστεράς αρκούνται στις μεταξύ τους διαμάχες και οι αναρχικοί αυτοπαρουσιάζονται σαν οι μοναδικοί προστάτες του ασύλου, τότε μάλλον έχει έρθει η ώρα κάτι να αλλάξει, να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας.
Αλέξανδρος Πραντούνας
