Λίγες εβδομάδες πριν από τη σύνοδο Cop28 για το κλίμα στο Ντουμπάι, κυκλοφορεί έκθεση του ΟΗΕ[1] που θα αποτελέσει τη βάση της συζήτησης και είναι γεμάτη από δυσάρεστες διαπιστώσεις. Προκειμένου να πιαστεί ο στόχος της διατήρησης της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη στο όριο του 1,5 βαθμού Κελσίου σε σχέση με την περίοδο πριν τη βιομηχανική επανάσταση, είναι απαραίτητο μέχρι το 2030 να τερματιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο η χρήση ορυκτών καυσίμων. Είναι επίσης απαραίτητο μέσα στο ίδιο διάστημα να εξασφαλιστούν από 200 ως 400 δις δολάρια (189 ως 378 δις ευρώ), που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν οι φτωχότερες χώρες τις καταστροφικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Μόλις επτά χρόνια πριν, οι εκπομπές αερίων ρύπων στην ατμόσφαιρα (σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της χρήσης ορυκτών καυσίμων) όχι απλά δεν έχουν περιοριστεί, αλλά αυξάνονται. Όπως είναι λογικό, δεν υπάρχει καμία αισιοδοξία ότι οι παραπάνω στόχοι θα υιοθετηθούν από το σύνολο των κρατών που θα πάρουν μέρος στη σύνοδο, πολύ περισσότερο ότι θα εφαρμοστούν. Αν υποθέσει κανείς ότι η εφαρμογή τους θα αρκούσε για να αντιστρέψει την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης…
***
Στο μεταξύ σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, το οικονομικό κόστος των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης[2] (καταστροφές εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων) αγγίζει τα 16 εκατομμύρια δολάρια (περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ) για κάθε ώρα που πέρασε μέσα στα τελευταία είκοσι χρόνια! Μέσα στο ίδιο διάστημα, ο αριθμός των ανθρώπων που επηρεάστηκαν από ακραία καιρικά φαινόμενα, υπολογίζεται στο 1,2 δις.
Το κόστος προκύπτει από την απώλεια ανθρώπινων ζωών, αλλά και υποδομών εξαιτίας μεγάλων καταστροφών όπως τυφώνες, πλημμύρες, ξηρασίες, κα. Στην έρευνα δεν περιλαμβάνονται οι καταστροφές που έχουν προκληθεί στην αγροτική παραγωγή, ούτε και αυτές που οφείλονται στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Επιπλέον, τα ελλιπή στοιχεία γύρω από το πραγματικό κόστος των καταστροφών στις πιο φτωχές χώρες, οδηγούν τους μελετητές στο συμπέρασμα ότι τα πραγματικά κόστη είναι πολύ υψηλότερα.
***
Το γεγονός ότι τα πλαστικά απόβλητα και τα μικροσκοπικά τους θραύσματα (γνωστά ως μικροπλαστικά) βρίσκονται πλέον παντού στη γη δεν αποτελεί κάποια τρομερή είδηση. Είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, ότι μικροπλαστικά υπάρχουν[3] στο πεπτικό σύστημα και τους ιστούς ζωντανών οργανισμών (από κάθε μορφή θαλάσσιας ζωής μέχρι τον άνθρωπο) στο σύνολο των τροφίμων που καταναλώνουμε, στο βαθύτερο σημείο των ωκεανών (την Τάφρο των Μαριανών), στις ερήμους, στις ψηλότερες βουνοκορφές του πλανήτη. Κυριολεκτικά σε ολόκληρη τη γη. Είναι επίσης γνωστό ότι τα μικροπλαστικά βρίσκονται στον αέρα που αναπνέουμε. Πρόσφατα όμως, εντοπίστηκαν σε ανησυχητικά μεγάλες ποσότητες στα σύννεφα[4] που πλαισίωναν τις κορυφές δυο ιαπωνικών βουνών, του Φούτζι και του Ογιάμα. Τα δείγματα πάρθηκαν σε υψόμετρο από 1.300 ως 3.776 μέτρα και τα ευρήματα εξηγούν σε μεγάλο βαθμό πως τα μικροπλαστικά ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις μέσω τις βροχής, ποτίζοντας δάση, λιβάδια, θάλασσες και ερήμους, όπως βέβαια και βοσκοτόπια και καλλιέργειες.
________________________
[1] theguardian.com: UN report urges global end to fossil fuel exploration by 2030
[2] theguardian.com: Climate crisis costing $16m an hour in extreme weather damage, study estimates
[3] xekinima.org: 4 λόγοι για τους οποίους πρέπει να καταργήσουμε το πλαστικό
[4] theguardian.com: Microplastics detected in clouds hanging atop two Japanese mountains
