Της Γιώτας Βεκιάρη
Στις 12/9 δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ η έρευνα του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ) η οποία απαντά στην ανακοίνωση της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας που υποστήριζε πως η ανεργία μειώθηκε στην Ελλάδα κατά 2% το 2007! Το πιστεύετε;
Αλλά για να μην δώσουμε την εντύπωση πως είμαστε πάντα καχύποπτοι και δύσπιστοι, ας δώσουμε μια ευκαιρία στα στοιχεία της έρευνας να μιλήσουν για αυτό.
– Το 2007, 84.000 άνθρωποι εργάστηκαν με συμβάσεις 7-12 μηνών σε προσωρινή και εποχιακή απασχόληση όπως και σε προγράμματα STAGΕ και συγκεκριμένα 35.000 στον δημόσιο τομέα και 49.000 στον ιδιωτικό.
– Το 2007, 120.000 άνεργοι δεν δηλώθηκαν πουθενά μιας και είναι άνεργοι άνω της 2ετιας και οι πιθανότητες να απασχοληθούν ξανά είναι πολύ μικρές όποτε δεν επιδοτούνται – δεν υπάρχουν.
Φτάνουμε λοιπόν σε ένα σύνολο 204.000 εργαζομένων οι οποίοι με βάση τα επίσημα στοιχεία θα πρέπει να υπάγονται στη κατηγορία των ανέργων και όχι των απασχολουμένων.
Μαζί με όλα αυτά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε να υπολογίσουμε στους απασχολούμενους τους ενοικιαζόμενους εργαζομένους με τις ημερήσιες συμβάσεις έργου που αναγκάζονται να υπογράφουν, τη μαύρη εργασία, αλλά και τη νέα γενιά εργαζομένων που δουλεύουν ως «συνεργάτες» σε έναν ή περισσότερους εργοδότες, κόβοντας αποδείξεις παροχής υπηρεσιών.
Τελικά βλέπουμε πως αυτοί που μειώνουν την επίσημη ανεργία της χώρας είναι μια μεγάλη μάζα η οποία είτε «δεν υπάρχει», είτε εργάζεται με μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα και με μερική ή καθόλου ασφάλιση. Οι «νέες μορφές» απασχόλησης, που τόσο έχουν προβληθεί ως «λύση» στη εύρεση εργασίας, μαγικά μετατρέπουν αυτούς που ως πρόσφατα θεωρούσαμε ανέργους σε εργαζόμενους με απασχόληση.
Δεν υπάρχει λοιπόν πιο εύκολος τρόπος για να μειώσεις την ανεργία από το να «παίζεις» με τα νούμερα της λες και είναι απλά ένα στατιστικό μέγεθος. Τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ μιλούν για πραγματική ανεργία γύρω στο 15%. Δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν με τις παραπάνω μεθόδους. Εμείς είμαστε οι νέοι εργαζόμενοι και θέλουμε δουλειά, αλλά δουλειά με αξιοπρέπεια και αφού δεν μας την δίνουν δεν υπάρχει άλλος τρόπος από να την διεκδικήσουμε με αγώνες.
