Του Πάρη Μακρίδη
Είναι λογικό τελευταίες μέρες να μονοπωλεί το ενδιαφέρον το ζήτημα με τις συλλήψεις βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής. Οι φασίστες δολοφονούν και αποτελούν μια μόνιμη και σοβαρή απειλή για την Αριστερά και το εργατικό κίνημα, μια απειλή που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμηθεί.
Παράλληλα με τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της φυλάκισης του ηγετικού πυρήνα των νεοναζιστών, «τρέχουν» και τα ζητήματα της εφαρμογής των μνημονίων, των νέων μέτρων που έρχονται και των δεικτών της οικονομίας.
Αρχικά, το ύψος της ύφεσης για το 2013 «κλείδωσε» στο 4%, παρά το ότι το Υπουργείο Οικονομικών διατυμπάνιζε σε όλους τους τόνους στις αρχές Σεπτέμβρη ότι θα είναι μικρότερη αυτού του ποσοστού[1]. Επίσης, ακούγαμε το προηγούμενο διάστημα για μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα (3 δισ. € το οχτάμηνο). Τελικά η «φούσκα» αποκαλύφθηκε. Το πρωτογενές πλεόνασμα θα κλείσει στο τέλος του έτος στο 0,2%, δηλαδή κάτι λιγότερο από 500 εκατ. € [2] και κατά 0,1% μικρότερο του στόχου που υπήρχε στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα.
Οι αποκλίσεις σε ύφεση και πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να φαίνονται μικρές, αλλά ξέρουμε ότι μισή ποσοστιαία μονάδα μπορεί να σημαίνει πολλά νέα μέτρα. Σύμφωνα μάλιστα με τη μελέτη της Eurobank, για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, χρειάζονται να εισπραχθούν μέχρι το τέλος του 2013 επιπλέον 17,3 δισ. € από τους φόρους που υφίστανται[3].
Επιπλέον, αίρεται ο νόμος για περιορισμό των απολύσεων, σύμφωνα με τον οποίο χρειαζόταν υπογραφή του Υπουργού Εργασίας για απολύσεις πάνω από το επιτρεπόμενο όριο. Πλέον απελευθερώνονται οι ομαδικές απολύσεις και κάθε επιχείρηση θα μπορεί να απολύει όσους θέλει, όποτε θέλει, χωρίς να λογοδοτεί και να ελέγχεται από κανέναν[4].
Ταυτόχρονα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού που θα κατατεθεί στη Βουλή στις 7 Οκτώβρη, περιλαμβάνει νέα μέτρα ύψους 3,7 δισ. €, δηλαδή νέους φόρους και νέες περικοπές σε Υγεία, Παιδεία και συντάξεις[5].
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί για την κυβέρνηση. Το success story υπάρχει μόνο για το μεγάλο κεφάλαιο ενώ το λαό τον περιμένουν νέα μέτρα, νέα λιτότητα και επιπλέον ανεργία.
Το εργατικό κίνημα έχει διπλή δουλειά. Από τη μια να αντισταθεί στα μνημονιακά μέτρα και να ανατρέψει την κυβέρνηση και τις πολιτικές της και από την άλλη να εντείνει την πάλη του ενάντια στους φασίστες, όποια μορφή (όνομα κλπ) κι αν πάρουν, σε όποιο χώρο και αν βρίσκονται.
