Της Νατάσας Τρούπη
Άλλος ένας καθαρός εμπαιγμός προς τους εργαζόμενους έγινε τόσο από την μεριά των εργοδοτών, όσο και από την μεριά της ηγεσίας της ΓΣΕΕ κατά την διαπραγμάτευση της Νέας Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Η ΓΣΕΕ, όπως είχε εξαγγείλει, πήγε στην συνάντηση αυτή για να διεκδικήσει αυξήσεις στους μισθούς της τάξης του 8% και 39ωρο εργασίας. Οι εργοδότες αντιπρότειναν αύξηση της τάξης του 3,2%. Δηλαδή ουσιαστικά πρότειναν αύξηση λίγο παραπάνω από το ύψος του επίσημου πληθωρισμού, που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα κυμανθεί φέτος στο 2,9 – 3,0 %, και πολύ κάτω από την πραγματική αύξηση του κόστους ζωής τα τελευταία χρόνια.
Είναι σκανδαλώδης η πρόταση των εργοδοτών αν υπολογίσει κανείς ότι η πρόβλεψη για τον πληθωρισμό είναι φανερά αισιόδοξη (πέρισυ κυμάνθηκε στο 3,5%) και επίσης ότι οι αυξήσεις που προβλέπονται στο κατώτατο εισαγωγικό ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη είναι μόλις 0,74 ευρώ (ο κατώτερος μισθός από 519 ευρω θα γίνει 537).
Πρέπει να πάρουμε ακόμα υπόψη ότι ο πληθωρισμός είναι πάντα πολύ χαμηλότερος από τις αυξήσεις τιμών στα βασικά είδη επιβίωσης και επίσης ότι εξελίσσεται σταδιακά, ενώ οι αυξήσεις δίνονται στο τέλος κάθε εξαμήνου, μετά την αντίστοιχη απώλεια εισοδήματος. Στην πράξη, λοιπόν η πρόταση των εργοδοτών σημαίνει μείωση των μισθών!
Οι δηλώσεις βέβαια του προέδρου του ΣΕΒ δεν στερούνται αλαζονείας, αφού αναφέρει ότι η πρόταση των εργοδοτών ανταποκρίνεται στα "θεσμικά αιτήματα" της ΓΣΕΕ, αν και όπως λέει "δεν μπορούν ακόμα αυτά να αξιολογηθούν".
Επίσης τονίζει ότι υπάρχει χαμηλή ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα και παρόλη την σημαντική πρόοδο που έχει γίνει σ’ αυτόν τον τομέα, δεν μπορεί να μιλήσει για μεγαλύτερες αυξήσεις.
Άλλωστε, τα κέρδη των επιχειρήσεων είχαν αύξηση 1049% από το 1990 μέχρι το 2002 (στοιχεία της ICAP), ενώ οι μισθοί την ίδια περίοδο αυξήθηκαν μόλις 154% (στοιχεία της ΓΣΕΕ) σε σχέση με τον δείκτη τιμών καταναλωτή που αυξήθηκε την ίδια περίοδο κατά 160% (στοιχεία της ΕΣΥΕ).
Αν πάρουμε υπόψη και τους ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, που τα τελευταία 8 χρόνια είναι γύρω στο 3,5-4%, καταλαβαίνουμε ότι υπήρξε μια μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων στην οποία στηρίχτηκε μια τεράστια αύξηση των κερδών των εργοδοτών που σήμερα κλαίγονται ότι δεν έχουν άλλα να δώσουν!
Όσο βέβαια αναμενόμενη ήταν η στάση του ΣΕΒ άλλο τόσο αναμενόμενη ήταν η στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ η οποία αποχώρησε από τη διαπραγμάτευση λέγοντας "καλέστε μας αν έχετε να αντιπροτείνετε κάτι σοβαρό". Δεν τολμά όμως να καλέσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ειδικά προεκλογικά, για να μην θιγεί το κύρος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και δικαιολογείται υποστηρίζοντας πως δεν υπάρχει χρόνος για την προετοιμασία μιας επιτυχημένης 24ωρης απεργίας.
Το αδιέξοδο αυτό φυσικά συμφέρει την πλευρά της εργοδοσίας αφού είναι φανερό ότι μετεκλογικά οι όροι διαπραγμάτευσης θα είναι υπέρ της. Επιπλέον, οι διεκδικήσεις της ΓΣΕΕ θα είχαν πραγματικό νόημα εάν είχαν προεκλογικά εξαγγείλει μια 24ωρη πανεργατική απεργία.
Μια πραγματικά μαχητική συνδικαλιστική ηγεσία θα έπρεπε να προετοιμάσει από καιρό το έδαφος για μαζικούς διεκδικητικούς αγώνες, ώστε να αρχίσουν οι εργαζόμενοι να παίρνουν πίσω μέρος των όσων τους έχουν κλέψει οι εργοδότες με τη βοήθεια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
