Του Θοδωρή Αναστόπουλου
Ελεύθερος μετά από 8 μήνες προφυλάκισης και 49 ημέρες απεργίας πείνας αφέθηκε ο Θ.Ηλιόπουλος.
Στις 27/08 το συμβούλιο πλημμελειοδικών, ύστερα από τη μεγάλη πίεση που δέχτηκε καθώς η ζωή του Θοδωρή κρεμόταν από μια κλωστή ενώ παράλληλα είχε κινητοποιηθεί ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών κινήσεων, οργανώσεων, δημοσιογράφων κτλ, με αίτημα για την απελευθέρωσή του.
Ο Θ.Ηλιόπουλος ήταν ο τελευταίος κρατούμενος από την εξέγερση του Δεκέμβρη, κατηγορούμενος για συμμετοχή σε επεισόδια ενώ ο ίδιος δήλωνε αθώος. Στην ουσία στο πρόσωπό του κυβέρνηση και κρατικοί μηχανισμοί έδειξαν την εκδικητικότητα τους, και την "παραδειγματική" τιμωρία σε όσους αγωνίζονται και συμμετέχουν στα κινήματα. Θέλησαν να επαναλάβουν όσα έκαναν με τον Π.Κετίκη, τον φοιτητή που τον συνέλαβαν για συμμετοχή σε επεισόδια κατά τη διάρκεια του μεγάλου φοιτητικού κινήματος 2006-7 με μόνο στοιχείο τα πράσινα παπούτσια allstar που φόραγε.
Μια ματιά στο ιστορικό αυτής της υπόθεσης θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την άδικη και χωρίς κανέναν λόγο προφυλάκιση του Θ.Ηλιόπουλου.
Στις 18/12, σε ένα πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που γινόταν εκείνη τη μέρα μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο Θ.Ηλιόπουλος βρέθηκε τυχαία σε μια "τυφλή" επίθεση των ΜΑΤ προς τους διαδηλωτές. Εκεί κάποιος τον έσπρωξε και έπεσε κάτω όπου και συνελήφθηκε. Πέρα από τη βία που του ασκήθηκε κατά τη σύλληψη του, η διμοιρία των ΜΑΤ που τον συνέλαβε έψαξε την τσάντα του η όποια είχε μέσα μόνο προσωπικά αντικείμενα. Στη ΓΑΔΑ όπου μεταφέρθηκε του είπαν πως πέταγε πέτρες (όπως και σε κάθε κρατούμενο που συλλάμβαναν τότε) και πως έπρεπε να ομολογήσει για να ‘χει καλύτερη μεταχείριση. Ο ίδιος από τότε και μέχρι σήμερα διακηρύσσει την αθωότητα του. Όμως στην ανακρίτρια που πέρασε οι πέτρες έγιναν μολότοφ. Οι δυο άνδρες των ΜΑΤ άλλαξαν τις καταθέσεις τους και υποστήριξαν ότι ο κατηγορούμενος τους πέταγε μολότοφ για τρεις ώρες, με ακάλυπτο το πρόσωπο του, τα χέρια του καθαρά και χωρίς μια στάχτη πάνω στα ρούχα του. Ο ανακριτής λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις καταθέσεις των δυο αστυνομικών και όχι πολλών άλλων μαρτύρων που ήταν δίπλα στο Θοδωρή όταν έγινε το περιστατικό, με την σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα αφού τον φόρτωσε με διάφορα κακουργήματα και πλημμελήματα τον έκρινε προφυλακιστέο ως "επικίνδυνο άτομο για την κοινωνία" μέχρι να γίνει η δίκη του.
Ακόμα πιο εξωφρενικό βέβαια ήταν το βούλευμα που έβγαλε το συμβούλιο των πλημμελειοδικών στις 8/07 μετά από 6 μήνες κράτησης στην αίτηση απελευθέρωσης του. Το Συμβούλιο είπε ότι «πρωτοστατούσε φορώντας κουκούλα στα επεισόδια με τις αστυνομικές δυνάμεις», δεν μπορούσε να αφεθεί ελεύθερος γιατί θεωρούνταν "ύποπτος φυγής", κάτι που δεν μπορούσε να αιτιολογηθεί γιατί ο Θοδωρής είχε γνωστή διεύθυνση κατοικίας και λευκό ποινικό μητρώο.
Το πιο ακραίο σημείο του βουλεύματος ήταν ότι ο κατηγορούμενος «δεν είχε δείξει καμία μεταμέλεια όλο αυτό το διάστημα της κράτησης του» δηλαδή δεν είχε ομολογήσει για αυτά που του είχαν φορτώσει.
Στο άκουσμα αυτής της απόφασης και μην έχοντας άλλον τρόπο να αγωνιστεί ο Θ.Ηλιόπουλος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 10 Ιουλίου. Παράλληλα με τον αγώνα του Θοδωρή αναπτύχτηκε ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης και συμπαράστασης από όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια που άνοιξε το θέμα στην κοινωνία. Στο τέλος έφτασαν να ζητούν την απελευθέρωση του όλα τα κόμματα -πλην της Ν.Δ- μαζί με συνδικάτα, μαζικούς φορείς κτλ. Εν τέλει χρειάστηκε ο Θ.Ηλιόπουλος να κάνει 49 ημέρες απεργία πείνας, από τις 20/08 να νοσηλεύεται στο "Σωτηρία" γιατί είχε φτάσει τα 48 κιλά από τα 60 και η ζωή του να απειλείται , καθώς και ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης για να κερδίσει την ελευθερία του.
Ο αγώνας του όμως νίκησε σπάζοντας την όποια προσπάθεια της κυβέρνησης να φοβίσει και να τρομοκρατήσει αυτόν και όσους αγωνίζονται και εξεγείρονται νιώθοντας ότι αυτό το σύστημα δεν τους χωράει και πρέπει να το αλλάξουν.
