Ο σ. Τάκης Γιαννόπουλος μίλησε με τον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Αρβανιτά, απολυμένο από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι εξόχως αποκαλυπτική για το καθεστώς ασυδοσίας της εργοδοσίας που επικρατεί στον χώρο των ΜΜΕ.
- Αλέξανδρε, τι ακριβώς συνέβη με την εργοδοσία του «Ελεύθερου Τύπου» το 2017;
Τον Δεκέμβρη του 2017 κλήθηκα από την εργοδοσία του «Ελεύθερου Τύπου» να συζητήσουμε τους νέους όρους εργασίας μου. Εκεί λοιπόν μου κατέθεσαν, εντελώς κυνικά, την πρότασή τους:
«Σου χρωστάμε 35.000 ευρώ. Σου προτείνουμε να μείνεις στην εφημερίδα με 586 ευρώ μεικτά! Επιπλέον, θα “κουρέψουμε” τις οφειλές μας κατά 50%. Αν αποδεχτείς την πρότασή μας, θα εξοφληθείς σε 50 δόσεις και θα διατηρήσεις τη θέση εργασία σου. Αν δεν την αποδεχτείς, θα σε ξοφλήσουμε σε 60 δόσεις, αφού πρώτα συμφωνήσεις με το διακανονισμό και το “κούρεμα”».
Απάντησα ότι:
«Δεν συζητώ παράνομες προτάσεις, καθώς το λιγότερο που μπορούσαν να μου προτείνουν ήταν 761 μεικτά».
Όντως επανήλθαν, αφού τροποποίησαν την πρόταση για τη νέα σύμβαση, προσφέροντας 761 (μεικτά, όπως είπαμε) αλλά δεν δέχτηκαν καμία αλλαγή σε ό,τι αφορά στο οφειλόμενο ποσό και τον τρόπο καταβολής. Μου έδωσαν διορία ένα 24ωρο να απαντήσω αν αποδέχομαι την πρότασή τους και μετά προχώρησαν στην απόλυσή μου.
- Ποια ήταν η δική σου στάση στο χώρο;
Δεν είχα κάποια θεσμική ιδιότητα στην εφημερίδα. Ωστόσο, σε όλα τα ζητήματα που αφορούσαν τα εργασιακά και το νέο τοπίο που δημιουργήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια στα media, αλλά και τα εν γένει κοινωνικά και πολιτικά θέματα που ανέκυπταν, υπερασπιζόμουν με τις κινηματικές και αντικαπιταλιστικές δυνάμεις αλλά και με τις υπόλοιπες αριστερές παρατάξεις το δίκιο των «από κάτω». Το δίκιο των εργαζομένων. Και προφανώς αυτή η στάση μου δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή από την εργοδοτική πλευρά…
- Η ΕΣΗΕΑ ασχολήθηκε με το θέμα; Μπόρεσες να δουλέψεις ξανά σε άλλο μέσο;
Η ΕΣΗΕΑ, όταν απολύθηκα, έβγαλε μια ανακοίνωση συμπάθειας προς το πρόσωπό μου, υπήρξε επιθετική προς την εργοδοσία, αλλά έκτοτε εξαφανίστηκε. Εννοείται ότι δεν προκήρυξε όχι μόνο απεργία ή στάση εργασίας, αλλά ούτε καν συγκάλεσε γενική συνέλευση των εργαζομένων στο χώρο. Και βεβαίως τα τελευταία τρία χρόνια που βρίσκομαι εκτός εφημερίδας δεν υπήρξε ούτε ένα απλό τηλεφώνημα από το προεδρείο, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Να ρωτήσουν στο φινάλε τι απέγιναν οι αγωγές μου προς την εταιρεία. Έστω για το θεαθήναι, να δείξει η Ένωση το ενδιαφέρον της. Ακόμη και αν ήταν υποκριτικό. Απόλυτη σιωπή. Εκκωφαντική η απουσία της. Η σιωπή των… αμνών. Όσον αφορά την εργασία μου, ευτυχώς δουλεύω εδώ και 29 χρόνια στον περιοδικό τύπο, αλλά δεν κατάφερα να βρω ξανά εργασία σε εφημερίδα.
- Ποιες ήταν οι αποφάσεις των δικαστηρίων και πώς τις αντιμετώπισε η εργοδοσία;
Οι αποφάσεις των δικαστηρίων ήταν και οι δύο υπέρ μου, σε τελεσίδικο βαθμό, παρά το γεγονός ότι στην εποχή των μνημονίων σπανίζουν τέτοιες αποφάσεις, οι οποίες να δικαιώνουν εργαζόμενο στο σύνολό τους. Η πρώτη απόφαση επιδίκασε ένα ποσό 12.500, με τους νόμιμους τόκους της τριετίας. Αναγνώρισε επιπλέον οφειλή της εταιρίας 23.000, τα οποία θα δοθούν σε μένα όταν τελεσιδικήσει -χοντρικά σε οκτώ μήνες- η προσπάθειά της να ενταχθεί στον Πτωχευτικό Κώδικα, καθώς όλοι οι εργαζόμενοι αποδεχτήκαμε το 2016 αυτόν το διακανονισμό, προκειμένου να διευκολύνουμε την εταιρεία. Αυτή η απόφαση ανακοινώθηκε στις 29 Νοεμβρίου του 2019.
Η δεύτερη, θεώρησε καταχρηστική την απόλυσή μου, μου επιδίκασε τρία χρόνια μισθούς και ένσημα και υποχρέωσε την εταιρεία να με επαναπροσλάβει. Αυτές οι αποφάσεις είναι άμεσα εκτελεστές. Η ιδιοκτησία ούτε κατέβαλε τα οφειλόμενα, αλλά ούτε δέχεται να γυρίσω πίσω και να ανακοινώσει στον ΟΑΕΔ την εκ νέου πρόσληψή μου. Δηλαδή, γράφει στα παλιά της υποδήματα τις δικαστικές αποφάσεις. Προφανώς, κάπου πατάει και αισθάνεται ισχυρή, αλλιώς δεν εξηγείται η αλαζονεία της και η όλη συμπεριφορά της. Για την ακρίβεια, όλοι γνωρίζουμε πού πατάει και ποια ακριβώς αξία έχουν οι δικαστικές αποφάσεις για τους ισχυρούς αυτού του κόσμου…
- Σε ποια φάση είμαστε σήμερα;
Όταν ανοίξουν τα δικαστήρια, με το τέλος του lockdown, εννοείται ότι θα εξαντλήσω όλα τα ένδικα μέσα με στόχο να υλοποιηθούν οι ήδη τελεσίδικες αποφάσεις. Παλεύω για το αυτονόητο, δηλαδή οι αποφάσεις των δικαστηρίων να μην αφορούν μονάχα εμάς, τη μαρίδα, αλλά και τους άλλους, αυτούς που διαθέτουν χρήμα και εξουσία, τους επιχειρηματίες. Στη μάχη για τα αυτονόητα, έχω τη συμπαράσταση δεκάδων, εκατοντάδων συναδέλφων μου. Δεν έχω, ωστόσο, αυταπάτες ότι θα με υποστηρίξει το συνδικαλιστικό όργανό μας (ΕΣΗΕΑ), καθότι στην οδό Ακαδημίας πρέπει να ασχολούνται με… σοβαρότερα πράγματα από το δικό μου ζήτημα. Παραμένω αισιόδοξος και εννοείται αποφασισμένος να φτάσω μέχρι τέρμα. Να εξαντλήσω όλα τα μέσα που διαθέτω, γιατί πλέον αυτή μου η επιλογή είναι μονόδρομος. Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους, τους συντρόφους και τους συναδέλφους για τα μηνύματα συμπαράστασης προς το πρόσωπό μου. Συνεχίζουμε…
