Της Χριστίνας Ζιάκκα
«Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι ο ενεργειακός τομέας είναι ένας από τους λίγους στους οποίους υπάρχει, ακόμη, δυνατότητα να προσελκυσθούν διεθνή κεφάλαια. Η πραγματοποίηση των επενδύσεων αυτών έχει όμως δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορά την κατοχύρωση ενός πλαισίου παραγωγής, διάθεσης και εμπορίας φιλικού προς τον ανταγωνισμό μεταξύ ανεξάρτητων εταιρειών… Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά τον περιορισμό της ΔΕΗ σε ρόλο σημαντικού παίκτη, αλλά όχι κυρίαρχου της αγοράς».
Καθημερινή 22/8/2010
Ας μην ανησυχεί λοιπόν το κεφάλαιο, ντόπιο ή όχι… Η κυβέρνηση αφουγκράστηκε πλήρως τις ανησυχίες τους και σκοπεύει να τους κάνει τα χατίρια! Τι δρομολογείται λοιπόν:
- Αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, που θα κινηθούν σε ορίζοντα 3ετίας, στο 50% για τις χαμηλές καταναλώσεις (ως 800 κιλοβατώρες), στο 7,5-15% για τις μεσαίες καταναλώσεις, στο 60% για τους αγρότες! 7,5 εκατομμύρια οικιακοί καταναλωτές και αγρότες, θα πρέπει να ξυπνήσουμε αποδεχόμενοι ότι το ρεύμα είναι αγαθό πολυτελείας! Γιατί έτσι θέλει το κεφάλαιο, εξασφαλισμένη πρώτα η υψηλή κερδοφορία και μετά θα μας κάνουν την χάρη…
- Όσο για την ΔΕΗ αναζητείται ο καλύτερος τρόπος «ψαλιδίσματος». Ακούγονται όλων των ειδών οι συνδυασμοί: Πώληση παλιών μονάδων της σε ιδιώτες για να τις αναβαθμίσουν τάχα μου! Πώληση από την ΔΕΗ ρεύματος σε ιδιώτες σε τιμή κόστους ώστε να το μεταπωλούν αυτοί με κέρδος! Να μπούν οι ιδιώτες στην λιγνιτική παραγωγή ως συνεταίροι της ΔΕΗ στις μονάδες που εξάγγειλε. Ή να αγοράσουν το 40% των αδιάθετων λιγνιτικών κοιτασμάτων, έτσι ώστε να σπάσει το μονοπώλιο της ΔΕΗ στην βασικότερη και φτηνότερη πρώτη ύλη για την παραγωγή ρεύματος στην Ελλάδα. Να πωληθούν σε ιδιώτες υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ. Ή να κατατμιστεί η ΔΕΗ σε κομμάτια και να πωληθούν σε ιδιώτες τα πιο κερδοφόρα. Κι όλα αυτά σε «φιλική» τιμή…
Τέτοιοι καταπληκτικοί άνθρωποι είναι αυτά τα κεφάλαια, μαζί με τους Έλληνες συμμάχους τους (Κοπελούζος, Μυτιληναίος, Μπόμπολας κ.λ.π.), που θέλουν αυτά τα λίγα πράγματα…
Όμως δεν μας είναι καθόλου άγνωστοι αυτοί οι κύριοι…Τα τελευταία 11 χρόνια η αγορά ενέργειας στην Ελλάδα είναι απελευθερωμένη. Και όλοι οι ιδιώτες που μπήκαν στην αγορά, μηδενός εξαιρουμένου, επιδοτήθηκαν από το κράτος αδρά και έκλεψαν εξίσου αδρά!
Ο Μυτιληναίος για να ανοίξει την Μονάδα του εντάχθηκε στον αναπτυξιακό νόμο (!) και αντί να ηλεκτροδοτεί το δικό του εργοστάσιο («Αλουμίνιον»), αγοράζει από τη ΔΕΗ φθηνά (40,70 ευρώ/MWh*) και μετά της πουλά ακριβά το ρεύμα που παράγει η Μονάδα του στο Χρηματιστήριο Ενέργειας!
Η Ενεργειακή Θεσσαλονίκης, κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από τα τότε κρατικά ΕΛΠΕ, μετά παραδόθηκε μαζί τους στο Λάτση και εν συνεχεία στην Edison!
Η Ήρων Θερμοηλεκτρική στην οποία συμμετέχει ο Μπόμπολας και ανήκει κατά 51% στη Γαλλική GdF-Suez, νοίκιαζε από το 2003 τους αεροστροβίλους της στη ΔΕΗ έναντι 445 ευρώ/MWh!!! Όταν η ΔΕΗ τότε πουλούσε 71,27 ευρώ/MWh. (Φλ. Παπαδέδε, γρ. συλλόγου επιστημονικού προσωπικού ΔΕΗ)
Όλοι οι παραπάνω, επιδοτούνται από το κράτος με 100.000 ευρώ ανά εγκατεστημένη MWh κατ’ έτος (μέχρι τον Ιούνη ήταν 35.000 ευρώ, πήγε δηλ. 3 φορές πάνω ενώ η κυβέρνηση κατακρεουργούσε το εργατικό εισόδημα)!!
Τα παραπάνω αποδεικνύουν τι μας περιμένει αν την αγορά ενέργειας την ελέγξουν πλειοψηφικά πια οι ιδιώτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπερασπίζουμε την ΔΕΗ όπως είναι σήμερα. Ίσα ίσα που το παράδειγμα της ΔΕΗ αποδεικνύει και το πόσο λάθος είναι η θέση απλά περί του δημόσιου ελέγχου (δηλ. έλεγχος του 51%) ενάντια στην θέση της επανεθνικοποίησης όλων των πρώην ΔΕΚΟ. Η ΔΕΗ σήμερα λειτουργεί με πλήρη ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια, παρέχοντας μάλιστα στους διευθύνοντες συμβούλους της την …φτωχική αμοιβή των 180.000 ευρώ τον χρόνο (http://www.madata.gr/epikairotita/economy/55692.html)!!
Για τους εργαζόμενους στην ΔΕΗ και για την κοινωνία ευρύτερα, η απάντηση δεν βρίσκεται στην αναζήτηση “τίμιων” ιδιωτών επενδυτών. Απλά δεν υπάρχουν. Στην εποχή της μεγαλύτερης κρίσης του καπιταλισμού η “ελευθερία στην αγορά ενέργειας” μοιάζει πιο πολύ με την “ελευθερία” όλων εμάς των εργαζόμενων καταναλωτών να κολυμπάμε σε ανοικτή θάλασσα γεμάτη σαρκοβόρα πιράνχας και καρχαρίες. Η πάλη μας για να δημιουργήσει πλατιά κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη, πρέπει να υποσχεθεί στην κοινωνία ότι θα της δώσει πίσω ακέραιο αυτό που της ανήκει, φτηνό ρεύμα ως κοινωνικό αγαθό.
Και την ίδια ώρα έχει μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ να δούν πως δεν είναι μόνοι τους. Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, στην ΕΘΕΛ, στις συγκοινωνίες γενικά, στην ΕΥΔΑΠ, στην ΕΥΑΘ, είναι πολλές χιλιάδες, αντιμέτωποι με την ίδια επίθεση. Ένα δικό τους μέτωπο είναι ήδη μια μεγάλη δύναμη.
