Δείτε επίσης:
– To κάλεσμα στη σύσκεψη και τις αρχικές υπογραφές εδώ
– Ρεπορτάζ του Α. Πεκλάρη για τη σύσκεψη εδώ
– Βίντεο με την εισηγητική ομιλία του Σ. Σεφεριάδη στη σύσκεψη εδώ
– Βίντεο με την εισηγητική ομιλία του Σ. Κουβελάκη στη σύσκεψη εδώ
Η ανοιχτή σύσκεψη που οργάνωσαν προχτες Παρασκευή 17 Ιούλη φορείς και προσωπικότητες της Αριστεράς και των κινημάτων (διαβάστε το κάλεσμα καθώς και τις αρχικές υπογραφές στήριξης εδώ) στον κήπο της Τσαμαδού 15 στα Εξάρχεια, ήταν εξαιρετικά σημαντική και πετυχημένη.
Ο κήπος της Τσαμαδού αποδείχτηκε πολύ μικρός για να χωρέσει όσους και όσες ήθελαν να παρακολουθήσουν τη σύσκεψη, παρότι η «εκστρατεία» ενημέρωσης δεν κράτησε ουσιαστικά παρά μόνο δύο μέρες. Πολλές δεκάδες συναγωνιστές την παρακολούθησαν όρθιοι στον πεζόδρομο και μάλιστα μέχρι το τέλος.
Η συζήτηση χαρακτηρίστηκε από ζωντάνια και πολύ ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων, με περισσότερους από 30 ομιλητές να παίρνουν το λόγο, σε μια διαδικασία που κράτησε περίπου 3,5 ώρες.
Το άνοιγμα και τον συντονισμό της συζήτησης έκανε εκ μέρους των διοργανωτών ο Νίκος Γιαννόπουλος από το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ενώ τις εισηγητικές τοποθετήσεις ο Σεραφείμ Σεφεριάδης, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ο Στάθης Κουβελάκης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής στο King’s College του Λονδίνου.
Νίκος Γιαννόπουλος
Ο Ν. Γιαννόπουλος, μίλησε εν συντομία για το περιβάλλον στο οποίο γίνεται αυτή η συζήτηση, λίγες μέρες μετά την υποταγή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στη μνημονιακή λογική. Στη συνέχεια ανέφερε πως βασικός σκοπός των διοργανωτών είναι να απαντήσουν στο τι μπορούμε να κάνουμε με δεδομένη αυτή την εξέλιξη, πώς θα παραμείνουμε όρθιοι σαν Αριστερά και μαζικό κίνημα και ποιες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουμε για να μπορέσουμε να το καταφέρουμε. Στη συνέχεια έδωσε το λόγο στους δυο εισηγητές.
Σεραφείμ Σεφεριάδης
Πρώτος μίλησε ο Σ. Σεφεριάδης. Στην αρχή της ομιλίας του αναφέρθηκε στην άτακτη υποταγή και την ποιοτική πολιτική μετάλλαξη της κυβέρνησης και ιδιαίτερα το βαθύ τραύμα που άφησε στην κοινωνία η πρωτοφανής δημοκρατική παραχάραξη στην οποία προχώρησε διαχειριζόμενη το συγκλονιστικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού ωσάν να ήταν ΝΑΙ.
Στη συνέχεια μίλησε για τους μεγάλους κινδύνους που εμφιλοχωρούν στο τραυματικό σοκ που προκάλεσε αυτή η μετάλλαξη, αλλά και στις δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας για ανασυγκρότηση του κινήματος και της Αριστεράς την επόμενη περίοδο στο βαθμό που το σημερινό πολιτικό κενό καλυφθεί γρήγορα και πειστικά από νέες δυνάμεις της Αριστεράς.
Στη συνέχεια, αφού τόνισε ότι έχει σημασία να κινηθούμε γρήγορα, αναφέρθηκε εν συντομία στο προγραμματικό πλαίσιο που πρέπει να διέπει μια νέα προσπάθεια ανασύνταξης της Αριστεράς (παύση πληρωμών, εθνικοποίηση τραπεζών, ρήξη με ευρωζώνη, σχεδιασμός της παραγωγής κοκ.). Έκλεισε την ομιλία του με αναφορά στα άμεσα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας:
α) δικτύωση όλων των δυνάμεων που συμμετέχουν ή επιθυμούν να παρακολουθήσουν την πρωτοβουλία μέσω της συγκρότησης επιτροπών – σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, σε άλλες πόλεις, ει δυνατόν και πανελλαδικά, μια διαδικασία που έχει ξεκινήσει και πρέπει οπωσδήποτε να επιταθεί.
β) δημιουργία ενός προσωρινού συντονιστικού από τους αρχικά υπογράφοντες και όσους άλλους το επιθυμούν για το μάζεμα και το συντονισμό της δουλειάς.γ) προετοιμασία μιας νέας πλατιάς συνέλευσης, στα τέλη Αυγούστου ή αρχές Σεπτεμβρίου (ανάλογα και με τις εξελίξεις) όπου να παρθούν οι τελικές αποφάσεις για την πορεία της Πρωτοβουλίας (που θα μπορούσε να ονομαστεί «Πρωτοβουλία 17 Ιούλη») και να εκλεγούν συντονιστικά όργανα.
Στάθης Κουβελάκης
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Σ. Κουβελάκης. Αρχικά αναφέρθηκε στο πόσο μεγάλη ήττα ήταν η υποταγή της κυβέρνησης – μια ήττα το μέγεθος της οποίας πρέπει να δούμε κατάματα. Στη συνέχεια εξήγησε ότι είναι ανάγκη να αναστοχαστούμε πάνω στο «τι ήταν αυτό που ηττήθηκε» – δηλαδή την στρατηγική του «καλού ευρώ» και την αντίληψη ότι μπορεί να επιτευχθεί ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος στα πλαίσια της Ευρωζώνης. Μίλησε δε και πιο συγκεκριμένα, για το πως η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη, όχι μόνο δεν βοήθησε τη κυβέρνηση να κερδίσει χρόνο, όπως διατεινόταν, αλλά, αντίθετα, την εγκλώβισε σε έναν δρόμο διαρκών αναδιπλώσεων και υποχωρήσεων.
Αναφέρθηκε επίσης στο πώς αυτή η συμφωνία απονέκρωσε τη λαϊκή δυναμική και συμμετοχή, εγκλωβίζοντας το κίνημα σε μια «διαπραγματευσολογία». Εξήγησε επιπλέον ότι αυτή η υποχωρητική στάση, συνοδεύτηκε από την αρχή από επιλογές προσώπων που συμβόλιζαν τη συνέχεια με το παλιό καθεστώς και τις προνομιακές σχέσεις με την επιχειρηματική ελίτ.
Κλείνοντας, αφού ανέφερε πως συμφωνεί κι αυτός, όπως και οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες, με τα προγραμματικά στοιχεία που ανέφερε ο Σ. Σεφεριάδης, το βασικό ερώτημα είναι ποιο πολιτικό υποκείμενο θα τα κάνει πράξη. Στη συνέχεια συνέδεσε αυτή του την αναφορά με την εσωκομματική μάχη που δίνεται στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη περίοδο. Διευκρίνισε όμως πως αυτή η μάχη είναι ένα μόνο από τα στοιχεία της απάντησης στο ερώτημα του υποκειμένου – ταυτόχρονα χρειάζονται πρωτοβουλίες σαν αυτή της 17ης Ιούλη. Τέλος ανέφερε, πως δε γνωρίζει αν μπορούν να παρακαμφθούν οι υπάρχουσες συλλογικότητες, όμως σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πειραματιστούμε και να δούμε πως μπορούμε να έχουμε συγκλίσεις.
Παρεμβάσεις
Μετά τις εισηγητικές ομιλίες, ο λόγος δόθηκε στους συμμετέχοντες στη σύσκεψη. Τον λόγο πήραν δεκάδες ομιλητές από μια σειρά τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, από τη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, από τις περισσότερες συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΟΚΔΕ – Σπάρτακος) την Πρωτοβουλία των 1.000 (Ξεκίνημα, Κομμουνιστική Ανανέωση, Κομμουνιστική Οργάνωση Ανασύνταξη) οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΟΚΔΕ-Εργατική Πάλη) το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, καθώς και συνδικαλιστές.
Κοινή συνισταμένη
Κοινή συνισταμένη όλων των ομιλητών η ανάγκη συνεργασίας όλων των δυνάμεων της Αριστεράς που συμφωνούν στο αναγκαίο πρόγραμμα της εποχής. Επίσης, από τους περισσότερους τονίστηκε πως οι διεργασίες εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι όντως πολύ σημαντικές, όμως δεν είναι σωστό να τις περιμένουμε αδρανείς. Χαρακτηριστική η αναφορά του Δ. Σαραφιανού από την ΑΡΑΣ, που είπε πως «αν περιμένουμε να κάτσει ο κουρνιαχτός μπορεί να είναι αργά».
Μετά το πέρας της εκδήλωσης, μια σειρά σύντροφοι δήλωσαν συμμετοχή στο προσωρινό συντονιστικό που θα συνεδριάσει για να οργανώσει τα επόμενα βήματα.
