Την Κυριακή 10 Σεπτέμβρη, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθούν να εκλέξουν τον νέο τους πρόεδρο μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, που ακολούθησε τον καταποντισμό του κόμματος στις εθνικές εκλογές του Ιούνη.
Για πλατιά στρώματα της κοινωνίας και τους ανθρώπους του αγώνα, η «κατρακύλα» του ΣΥΡΙΖΑ είναι φυσική εξέλιξη, μετά την προδοσία του «ΌΧΙ» το 2015 και τα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησαν. Χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ με εξαιρετικά ταχείς ρυθμούς υποτάχθηκε στις επιταγές του κεφαλαίου, γύρισε την πλάτη στους/ις εργαζόμενους/ες και συνέχισε την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ.
Σήμερα, η συζήτηση για τον/τη «διάδοχο» του Τσίπρα γενικά και η υποψηφιότητα του Κασσελάκη ειδικά, αποκαλύπτει την ταφόπλακα στη σχέση ΣΥΡΙΖΑ και Αριστεράς, ακόμα και για όσους/ες παρέμεναν αισιόδοξοι και «ρομαντικοί» για τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα πλουσιόπαιδο χωρίς καμία επαφή με τον κόσμο της εργασίας
Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν πολύ καλό «influencer». Ξέρει να χρησιμοποιεί προς όφελος του τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ΜΚΔ), για να διαφημίσει τον εαυτό του στο πλατύ κοινό. Αυτό δείχνει και η κάθε εμφάνιση του.
Καλά σκηνοθετημένα βίντεο, απλά λόγια με τα οποία ο Κασσελάκης διαφημίζει την αλλαγή που θα φέρει, αποφεύγοντας όμως ζητήματα που αποτελούν αγκάθια για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι θέματα αιχμής για την ελληνική κοινωνία, όπως τα ζητήματα της οικονομίας.
Υπάρχει επίσης μια οργανωμένη προσπάθεια από τους επικοινωνιολόγους του ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσουν μια εικόνα του Κασσελάκη, ως αυτού που «χτυπάει το κατεστημένο από τα μέσα» και «ακυρώνει βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε επί χρόνια το κατεστημένο για να πλήξει την εικόνα του Τσίπρα». Έτσι αντί να παρουσιάζονται οι πολιτικές θέσεις του Κασσελάκη, υπερτονίζεται το γεγονός ότι σπούδασε σε κορυφαίο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, ότι γνωρίζει πολύ καλά Αγγλικά, ότι παίζει τους χρηματοοικονομικούς όρους στα δάχτυλα, και ότι πάνω από όλα είναι ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας που ζούσε στη Μέκκα του καπιταλισμού αλλά παραμένει πιστός στις αριστερές αρχές του.
Φυσικά, στο πλούσιο βιογραφικό του, δεν υπάρχει καμία αναφορά συμμετοχής σε κινηματικές διαδικασίες, σε εργατικούς αγώνες κλπ. Πρόκειται δηλαδή για έναν άνθρωπο που ούτε η οικονομική του κατάσταση, ούτε η στάση ζωής του έχουν καμία σχέση με τους αγώνες και τις αγωνίες των εργαζόμενων, των ανέργων, των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων.
Ένας μηχανισμός που τον στηρίζει
Την ίδια ώρα χαίρει της υποστήριξης ενός μεγάλου κομματιού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί γνωστοί λογαριασμοί των ΜΚΔ που πρόσκεινται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν αναφανδόν την υποψηφιότητα Κασσελάκη. Η στήριξη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προς τον Κασσελάκη φαίνεται ακόμη και από το γεγονός ότι ανάμεσα στις 30 υπογραφές που την υποστηρίζουν, βρίσκονται αυτές του Γιώργου Τσίπρα, της Θεοδώρας Τζάκρη και του Παύλου Πολάκη.
Και τι είδους άνθρωπο υποστηρίζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιές είναι οι ιδέες και οι πολιτικές που προωθεί ο Στέφανος Κασσελάκης; Με μια πρώτη ανάγνωση υιοθετεί προτάσεις που υιοθετεί και η Αριστερά. Είναι υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους, ενάντια στο Χρηματιστήριο της Ενέργειας, κοκ.
Όταν όμως τον ρωτάνε «πως θα γίνει αυτό;», ή απάντηση του είναι ένα του στυλ «δεν ξέρω, θα δούμε». Ακόμη χειρότερα, δεν έχει πει τίποτα για βασικά ζητήματα όπως αυτά των μισθών, για τα εργασιακά, για την καταστολή. Ή μάλλον πρότεινε κάτι. Την αύξηση στους μισθούς των στρατιωτικών!
Και το «ροζ ξέπλυμα»
Και φυσικά, όταν οι ιδέες δεν αρκούν για να πείσουν, το να ανήκεις σε μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα θεωρείται (για κάποιους) σημαντικό «χαρτί». Δεν είναι η πρώτη φορά που κόμματα υποταγμένα κατά τα άλλα στο καπιταλιστικό σύστημα, εξαντλούν την «προοδευτικότητά» τους στο φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την καταγωγή των ηγετικών τους στελεχών. Έτσι, σαν άλλος «Ομπάμα» που πρόβαλε το γεγονός πως ήταν μαύρος, σήμερα ο Κασσελάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι αρκεί να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος για να εκφράζει τις ανάγκες και τις αγωνίες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων αλλά και όλης της κοινωνίας.
Βέβαια, το παράδειγμα του Ομπάμα, που δεν έκανε στην πράξη τίποτα για τα φτωχά στρώματα των μαύρων στις ΗΠΑ, αποδεικνύει περίτρανα πως το σημαντικό είναι ποιας τάξης τα συμφέροντα επιλέγεις τελικά να υπερασπιστείς.
Οι προτάσεις του Κασσελάκη είναι τόσο γενικόλογες που επί της ουσίας δεν λένε τίποτα. Είναι εμφανές ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να αφήσει κατά μέρος τις πολιτικές προτάσεις, και να κάνει μια «πολιτική» εκστρατεία συνολικά βασισμένη στα πρότυπα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ: πολλά επικοινωνιακά τρικ, καμία ουσία. Πίσω όμως από αυτήν την επιλογή, βρίσκεται η ουσία. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να ακολουθήσει μια πολιτική, στα βασικά ζητήματα, που μικρές διαφορές έχει από αυτήν της ΝΔ και καμία από αυτήν του ΠΑΣΟΚ, και προσπαθεί να πιαστεί από «εντυπωσιασμούς» και «εφέ» για να μπορεί να υποκριθεί ότι κάνει αντιπολίτευση στην ΝΔ.
