Αν κάποιος ακόμα αμφιβάλει για τον εκφυλισμό, τη σαπίλα και τη γραφικότητα του πολιτικού προσωπικού που κρατάει στα χέρια του τη μοίρα του πλανήτη, τόσο σε σχέση με την εξέλιξη της πανδημίας, όσο και για τη διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, αρκεί να κοιτάξει πρόσφατο ρεπορτάζ των New York Times για τον πλανητάρχη.
Γελοιότητα στις κορυφές
Ο Ντόναλντ Τραμπ, βγαίνοντας από το νοσοκομείο, μετά τη νοσηλεία του για κορονοϊό, ήθελε να φορέσει κάτω από το πουκάμισό του ένα μπλουζάκι του «Σούπερμαν» και μπροστά στις κάμερες να αρχίσει να βαδίζει δήθεν με δυσκολία, μετά κανονικά και στο τέλος να κάνει τη χαρακτηριστική κίνηση του Κλαρκ Κεντ ξεκουμπώνοντας το πουκάμισο και αποκαλύπτοντας το γράμμα «S»!
Τελικά οι σύμβουλοί του τον απέτρεψαν και ο ίδιος αρκέστηκε σε εμφανίσεις όπου με επιδεικτικό τρόπο πετούσε τη μάσκα, ή σε δηλώσεις ότι θέλει να φιλήσει όλον τον κόσμο, θέλοντας να δείξει έστω και με αυτόν τον τρόπο ότι είναι τόσο δυνατός που τα κατάφερε να κερδίσει ακόμα και τον κορονοϊό.
Μπορεί να φαίνεται γελοίο αλλά αυτό είναι και το επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Ρεπουμπλικανικού και Δημοκρατικού κόμματος ενόψει των προεδρικών εκλογών.
Αυτό φάνηκε και στο ντιμπέιτ μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ, με τους δυο τους να ανταλλάσσουν υβριστικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς του τύπου «δεν έχεις ίχνος ευφυίας», «είσαι μαριονέττα της ριζοσπαστικής Αριστεράς» (ο Τραμπ για τον Μπάιντεν), «είσαι κλόουν», «ρατσιστής», «είσαι το “κανίς” του Πούτιν» (ο Μπάιντεν για τον Τραμπ) ή επίσης «βούλωσέ το επιτέλους να μιλήσω» (Μπάιντεν) και άλλα τέτοια..
Πόλωση στην κοινωνία
Πίσω από αυτή την εικόνα των δύο υποψηφίων για την προεδρία όμως, υπάρχει η πραγματική πόλωση που διαχωρίζει κάθετα την αμερικανική κοινωνία.
Η κρίση του 2008 έσπρωξε τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα ακόμα περισσότερο προς τον πάτο, ενώ την ίδια ώρα εκτίναξε τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Η νέα κρίση και η πανδημία βάθυνε το χάσμα και ταυτόχρονα διέψευσε τις προσδοκίες περί «οικονομικής ανάκαμψης» που είχαν υποσχεθεί οι Ρεπουμπλικάνοι.
Η εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς αρχικά και το κίνημα «Black Lives Matter» του τελευταίου χρόνου πολύ περισσότερο, ανέδειξαν την οργή και την αγανάκτηση που αναπτύσσεται στην αμερικανική κοινωνία και έβγαλαν στη μάχη σημαντικά στρώματα όχι μόνο της μαύρης νεολαίας αλλά των πλατιών εργατικών στρωμάτων μαύρων, λατίνων και λευκών.
Από την άλλη, έκαναν εμφανή την παρουσία τους οι ένοπλες «πολιτοφυλακές» λευκών τραμπούκων, ρατσιστών, υποστηρικτών του Τραμπ, που επικουρούσαν την αστυνομία στις επιχειρήσεις της ενάντια στο κίνημα.
Ενδεικτικό για τις διαστάσεις που έχει πάρει το θέμα των ένοπλων ακδροδεξιών «πολιτοφυλακών» είναι ότι μία από αυτές συνελήφθη στις αρχές του Οκτώβρη επειδή σχεδίαζε την απαγωγή της κυβερνήτη του Μίσιγκαν (ανήκει στο κόμμα των Δημοκρατικών και έχει συχνά μπει στο στόχαστρο του Τραμπ λόγω των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης που προσπάθησε να επιβάλλει) και να επιτεθούν στο κτίριο του Καπιτωλίου.
Τι φοβάται η άρχουσα τάξη
Οι εκλογές, μπορεί να μην κρίνουν πολιτικά προγράμματα, μιας και αυτά συμπίπτουν σε όλα τα βασικά σημεία, ωστόσο μπορεί να αποτελέσουν ένα σημείο καμπής. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότερα μέσα επαναφέρουν όρους όπως «εμφύλιος πόλεμος» για να αποτυπώσουν την κάθετη σύγκρουση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας την οποία μπορεί να πυροδοτήσει η εκλογική διαδικασία.
Το μεγάλο ερωτηματικό σε σχέση με αυτό είναι η στάση του Τραμπ σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Η συμμετοχή στις εκλογές στις ΗΠΑ γίνεται είτε αυτοπρόσωπα είτε με επιστολική ψήφο (αποστολή ψήφου μέσω ταχυδρομείου) η οποία καταμετράται με καθυστέρηση. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους των Δημοκρατικών να προσανατολίζονται περισσότερο από ποτέ στην επιστολική ψήφο λόγω πανδημίας. Αντίθετα, οι Ρεπουμπλικάνοι ψηφοφόροι, πολλοί από τους οποίους αμφισβητούν ακόμα και την ύπαρξη του κορονοϊού, θα πάνε να ψηφίσουν κανονικά.
Το αποτέλεσμα σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις θα είναι το εξής: με βάση τις πρώτες ψήφους νικητής θα βγει ο Τραμπ. Και όταν καταμετρηθούν και οι επιστολικές θα βγει τελικός νικητής ο Μπάιντεν. Τί θα γίνει στο μεσοδιάστημα; Ο Τραμπ έχει ήδη ξεκάθαρα αμφισβητήσει την εγκυρότητα των επιστολικών ψήφων και πρακτικά έχει αφήσει ορθάνοικτο αυτό που μέχρι τώρα φαινόταν αδιανόητο: να μην αναγνωρίσει το τελικό αποτέλεσμα και να προσπαθήσει να κάτσει πραξικοπηματικά στο Λευκό Οίκο για άλλη μια 5ετία!
Τα μεγάλα μέσα στις ΗΠΑ, εκφράζοντας την ανησυχία της άρχουσας τάξης για αυτά που έρχονται, δείχνουν αναστατωμένα με αυτά τα ενδεχόμενα. Και δικαίως. Μπροστά στο φάσμα της οικονομικής κρίσης, με την πανδημία να είναι ακόμα παρούσα, οι ταξικές αντιθέσεις οξύνονται με τα στοιχεία να δείχνουν ότι 50 Αμερικανοί κρατούν στα χέρια τους τη μισή περιουσία της χώρας.
Σε αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε σπίθα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη για αυτούς κατάσταση. Η απαξίωση των θεσμών του συστήματος στην πιο ισχυρή χώρα του πλανήτη, η γελοιότητα του πολιτικού της προσωπικού, η αδυναμία του να βρει απαντήσεις στα ζητήματα της κρίσης και της πανδημίας, είναι στοιχεία που θα καθορίσουν την πολιτική ζωή στις ΗΠΑ την επόμενη περίοδο. Θα δημιουργήσουν κινήματα αμφισβήτησης και θα αποτυπώσουν πολύ πιο καθαρά τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τον κόσμο του πλουσιότερου 1%.
