Φωνάζει ο κλέφτης
Πολύς "καυγάς" γίνεται μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για το ποιος αντιγράφει το πρόγραμμα του άλλου. Κι αυτό από μόνο του αποτελεί παραδοχή της ανυπαρξίας, επί της ουσίας, πολιτικών, προγραμματικών κι ιδεολογικών διαφορών των δύο κομμάτων. Η απόσταση που διάνυσε διεθνώς η σοσιαλδημοκρατία τις δύο τελευταίες 10ετίες, την κατέταξε επάξια και ισάξια, στο "κλαμπ" των κομμάτων του κεφαλαίου.
Για την κοινωνία βέβαια δεν έχει την παραμικρή σημασία το ποιος έχει το copyright αυτών των πολιτικών.
H ΝΔ στο κυβερνητικό πρόγραμμα της, ψέγει το ΠΑΣΟΚ για ασυνεπή και ανολοκλήρωτο νεοφιλελευθερισμό. Και προτείνει την επιστροφή στο πρωτότυπο (κατά αντιστοιχία στις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη 1990-93).
Έτσι, για το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων εξηγεί πως θα προχωρήσει "με γρήγορα και τολμηρά βήματα στην πλήρη απελευθέρωση των αγορών, που θα συνδυάζεται με ουσιαστική αποκρατικοποίηση" (όχι όπως αυτή του ΠΑΣΟΚ που ήταν "τυπική", "καθυστερημένη" και "μίζερα εισπρακτική").
Προτείνει τη συνεργασία με στρατηγικούς επενδυτές στις ΔΕΚΟ και την παραχώρηση του μάνατζμεντ σε ιδιώτες (ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κ.λ.π.) εκτός από τις περιπτώσεις που υπάρχει φυσικό μονοπώλιο. Δηλαδή για τη ΔΕΗ, για παράδειγμα, προτείνει μεν τη μετοχική πλειοψηφία να την κρατήσει το κράτος, ωστόσο αυτό θα συνδυαστεί με την επιτάχυνση της εισόδου στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας νέων ιδιωτικών εταιρειών ηλεκτρισμού – οι οποίες όμως θα αξιοποιούν το δίκτυο της δημόσιας ΔΕΗ!
Προτείνει την μετατροπή των ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ σε "σύγχρονες και αποτελεσματικές εταιρείες" και τη δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Συγκοινωνιών και Κυκλοφορίας της Πρωτεύουσας, που θα τους αναθέτει, μόνο, το συγκοινωνιακό έργο με τη μορφή σύμβασης ορισμένου χρόνου. Αυτό σημαίνει πως οι δημόσιες σήμερα συγκοινωνίες θα λειτουργούν με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια – θα πρέπει δηλαδή να παρουσιάζουν κέρδη με βάση τις προϋποθέσεις λειτουργίας που θα θέτει γι’ αυτές η κυβέρνηση. Όσο για τη συντήρηση, την τεχνική υποστήριξη, τις προμήθειες κλπ, και τις εργασιακές σχέσεις, προφανώς δεν τις ξέχασαν.
Η ασάφεια είναι συνειδητή, γιατί οι μεν πρώτες θα χαριστούν στον ιδιωτικό τομέα και οι δεύτερες θα υποστούν πλήρη ανατροπή.
Κάτι αντίστοιχο προτείνει και για τον ΟΣΕ.
Ακόμα προτείνει την εισβολή του ιδιωτικού τομέα (με συμβάσεις παραχώρησης) στους αυτοκινητόδρομους, στις υπηρεσίες κοινωνικών υποδομών και στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Πρακτικά αυτό σημαίνει εκμετάλλευση των οδικών αξόνων με ιδιωτικά διόδια, ανάθεση της συντήρησης και λειτουργίας σχολείων, νοσοκομείων καθώς και των δημοτικών έργων, σε ιδιωτικές εταιρείες.
Όσο δε για τις δημόσιες επενδύσεις σε έργα υποδομής, προτείνει αυτές να κατευθύνονται κατά βάση σε έργα που έχουν γρήγορη και ισχυρή οικονομική απόδοση! Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι κάτοικοι των δεκάδων απομονωμένων περιοχών της ελληνικής επικράτειας που έχουν ανάγκη από νοσοκομεία, αεροπορικούς διαδρόμους ή σύγχρονα λιμάνια, πρέπει να το ξεχάσουν δια παντός!
Κατά τα άλλα προπαγανδίζει την παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και "τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας" (δηλ. την πλήρη ελαστικοποίηση) μέσα από "συναινετική συζήτηση"…
Την ανάγκη της γεωγραφικής αλλά και επαγγελματικής κινητικότητας των εργαζομένων για να καλύπτουν τις ανάγκες της αγοράς, βλέπε κερδοφορίας του κεφαλαίου! (Δηλ. αν στα 40 σου τα ‘φαγες τα ψωμιά σου σαν οικοδόμος στην Αθήνα, άντε να γίνεις ηλεκτρολόγος στην Αλεξανδρούπολη!).
Την άρρηκτη σύνδεση της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις, με βάση το μοντέλο "γνώση κατά παραγγελία των πολυεθνικών". Δίπλα σ’ αυτό βέβαια η πρόταση για "μη κρατικά πανεπιστήμια" (τα ίδια λέει και ο Γιώργος Παπανδρέου).
Ο μεγαλύτερος θόρυβος όμως έγινε για τις προτάσεις της ΝΔ για την κοινωνική ασφάλιση. Και πιο συγκεκριμένα τη δέσμευση για πλήρη εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα της περιόδου 1990-1993, που κατά την άποψη της ΝΔ δεν αξιοποιήθηκαν όσο έπρεπε από το ΠΑΣΟΚ στις ασφαλιστικές αλλαγές του Γιαννίτση το 2002.
Θυμίζουμε μόνο τη συμπίεση των συντάξιμων αποδόσεων στο 60% του τελευταίου μισθού, τον αναπροσδιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων και του συστήματος παροχής αναπηρικών συντάξεων. Αυτά δεν "αξιοποίησε" όσο έπρεπε το ΠΑΣΟΚ. Γιατί όσον αφορά την αύξηση ορίων ηλικίας και ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος σύνταξης, το ΠΑΣΟΚ σεβάστηκε πλήρως, τις καθολικές ανατροπές που έφεραν οι νόμοι Σιούφα και με το παραπάνω μάλιστα…
