Της Ειρήνης Παπαχρυσοστομίδου – Νάουσα
To πρόβλημα των εργοστασίων της Νάουσας είναι υπαρκτό εδώ και καιρό. Η κατάληψη που γίνεται στο εργοστάσιο της Τρικολάν είναι γνωστή. Το θέμα είναι πως αυτή η κατάληψη έφτασε πλέον ουσιαστικά στο τέλος της, με τους εργάτες του εργοστασίου κουρασμένους και απογοητευμένους να δηλώνουν πως πλέον είναι άσκοπο να συνεχίσουν αυτή τη διαδικασία χωρίς αποτέλεσμα και την κυβέρνηση να μην έχει καμιά ουσιαστική πρόταση για την ανεργία στην περιοχή, εθελοτυφλώντας και στηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τα συμφέροντα του Λαναρά.
Πλέον η ίδια η κοινωνία της Νάουσας το έχει αποδεχθεί ως δεδομένο και μέρα με τη μέρα όλο και λιγότερες είναι οι συζητήσεις σχετικά με το κλείσιμο του εργοστασίου… Ούτως ή άλλως αυτό που τρομάζει περισσότερο είναι όσα έχουν δρομολογηθεί για το άλλο εργοστάσιο του Λαναρά που υπάρχει στη Νάουσα, το οποίο απασχολεί 800 άτομα και είναι κοινό μυστικό ότι θα ακολουθήσει την ίδια πορεία με τα προηγούμενα εργοστάσια. Αυτό θα είναι το τελευταίο χτύπημα του εργατικού κινήματος στη Νάουσα, που η ιστορία του έχει παραδείγματα και αυτοοργάνωσης εργοστασίων από τους εργάτες.
Δεν περιμένουμε από καμία κυβέρνηση να δώσει λύση στο πρόβλημα των εργαζομένων από τη στιγμή που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι εργάτες της Νάουσας επ’ουδενί δε θεώρησαν ότι το πρόβλημά τους ξεκινά από τους γειτονικούς λαούς των Βαλκανίων, όπου έχουν μεταφερθεί τα εργοστάσια του Λαναρά. Προσπάθησαν να γνωστοποιήσουν το πρόβλημά τους όσο περισσότερο μπορούσαν πέρα και από την τοπική κοινωνία, με κινητοποιήσεις στο κέντρο Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Η συνείδηση των εργαζομένων και των απλών δημοτών της Νάουσας το διάστημα αυτό έκανε άλματα σημαντικά
Η επόμενη μάχη όμως είναι εδώ: Τι θα γίνει με το άλλο εργοστάσιο;
Κατάρχας θα πρέπει να υπάρξουν πιέσεις για καλύτερο συντονισμό των κινητοποιήσεων με απολυμένους από άλλες περιοχές της χώρας αλλά και άλλων κλάδων. Μόνο έτσι η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα αναγκαζόταν να ενδιαφερθεί παραπάνω για το θέμα και να καλύψει ενεργά τον αγώνα της Νάουσας.
Ακόμα, θα μπορούσε η τοπική κοινωνία να απαιτήσει την εθνικοποίηση των κλειστών εργοστασίων με την παραμονή στην εργασία όλων όσων δουλεύουν εκεί.
Η κατάσταση σίγουρα είναι κρίσιμη καθώς και η έκβαση του αγώνα. Γιατί θα δείξει το δρόμο για το μέλλον, αφού η Νάουσα δείχνει το μέλλον στην Ελλάδα των ανέργων και των απολυμένων.
