Επί 15 χρόνια βιώνουμε την απόλυτη ελευθερία των αγορών και του κεφαλαίου, την αποθέωση του «λιγότερου κράτους». Παλιοί πρυτάνεις αυτών των δογμάτων και πνευματικοί πατέρες τους, όπως ο Μ. Φρίντμαν και ο Φ. Φουκουγιάμα (*), σήμερα αναγκάζονται να παραδεχτούν πως κάπου κάνανε λάθος:
«Ο υπερβολικός ζήλος στην επιδίωξη «νεοφιλελεύθερων» προγραμμάτων υπέσκαψε την ισχύ των κρατών να φέρουν εις πέρας ακόμα και συνήθεις και αναγκαίες κυβερνητικές λειτουργίες…. Η οικοδόμηση κρατών, όπως και η ανοικοδόμησή τους, είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά….». (άρθρο του Φ. Φουκουγιάμα, στον Observer με τίτλο «Φέρτε πίσω το κράτος» -«Bring back the state»).
Εν τω μεταξύ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, πλήρωσαν με την ζωή τους αυτό το μάθημα…
-Στο Νότο των ΗΠΑ οι φτωχοί, άνεργοι και άστεγοι εργαζόμενοι -λευκοί και έγχρωμοι- ανακαλύπτουν ότι πίσω από την εικόνα του πιο «ισχυρού» κράτους στο κόσμο, κρύβεται μια από τις πιο κυνικές και εγκληματικές «Μπανανίες» του καπιταλισμού. Τόσες προβλέψεις, τόση τεχνολογία. Κι όμως. Οι δαπάνες για τα μέτρα προστασίας από τους τυφώνες (σε μια χώρα που την χτυπάνε τυφώνες κάθε χρόνο!!) και η συμμετοχή στην συμφωνία του Κιότο για το περιβάλλον, θεωρήθηκαν περιττές πολυτέλειες, συγκρινόμενες με την πολυδάπανη συνεχιζόμενη κατάληψη του Ιράκ. Η άμεση κεντρική βοήθεια αντικαταστάθηκε από τους τηλεμαραθώνιους του Λάρι Κίνγκ!
-Σήμερα ο τυφώνας, χθες η ξηρασία και οι πυρκαγιές σε Πορτογαλία και Ισπανία, προχθές το τσουνάμι στην Ασία, πιο πριν οι φονικές πλημμύρες στην Ευρώπη. Η φύση χτυπάει συνεχώς καμπανάκι κινδύνου για την απαλλαγή της από την ασυδοσία και την περιβαλλοντοκτόνα δράση του καπιταλισμού.
-Στην Κύπρο, και στη συνέχεια στην Ελλάδα και διεθνώς, αποκαλύπτεται ότι οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχου των εναέριων μεταφορών, είτε υπολειτουργούν είτε δεν λειτουργούν. Σαν αποτέλεσμα 5 ιπτάμενα «νεκροταφεία» κατάπεσαν τον Αύγουστο. Κι εμείς οι ανυποψίαστοι επιβάτες «ανακαλύψαμε» ότι είμαστε και υπεύθυνοι από πάνω, αφού δεν ενημερωνόμαστε για το νέο φρούτο των «μαύρων» και «λευκών» λιστών.
-Λίγο νωρίτερα το ανέκδοτο του καλοκαιριού ήταν τα κρατικά επιχορηγούμενα –και ποτέ ελεγχόμενα- ελληνικά πλοία που πάθαιναν την μια ζημιά μετά την άλλη και ποτέ δεν έρχονταν στην ώρα τους…
Ο Καραμανλής με ζήλο κήρυξε τον δικό του πόλεμο στο «κράτος» (σ.σ. «Πασοκικό» το λέει), και έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία της απληστίας του ελληνικού καπιταλισμού. «Ούκ αν λάβοις εκ του μη έχοντος» λέει σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Αλλά αυτό ακριβώς κάνει. «Λαμβάνει» συνεχώς από τους «μη έχοντες».
Το 8ωρο πέταξε, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, η μονιμότητα της εργασίας στο δημόσιο βάλλεται από παντού, τα ηλικιακά όρια για τις συντάξεις απειλούνται, η Ολυμπιακή βαίνει προς πώληση μαζί με άλλες επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα, η λειτουργία των ΔΕΚΟ και οι προσλήψεις προσωπικού θα υπαχθούν πλήρως στις επιταγές της αγοράς, η ακρίβεια τραβάει την ανηφόρα μαζί με το πετρέλαιο. Κι από το βήμα της ΔΕΘ θα ακουστεί το χιλιοειπωμένο: «μην περιμένετε τίποτα».
Σωστά. Το εργατικό κίνημα από τον Καραμανλή δεν έχει να περιμένει τίποτα. Μπορεί να περιμένει μόνο από τον εαυτό του. Να βρει τις αντιστάσεις του. Να ξαναανακαλύψει ιδέες, συνθήματα και το σοσιαλιστικό όραμα. Να αναγεννήσει τις οργανώσεις του –συνδικαλιστικές και πολιτικές- στην Ελλάδα και διεθνώς. Να αναδείξει ηγεσίες που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του. Να σώσει τελικά τις ζωές μας και τον κόσμο.
(*) Φράνσις Φουκουγιάμα, Αμερικανός ιστορικός, φιλόσοφος, συγγραφέας του βιβλίου «Το τέλος της Ιστορίας» (1992). Μίλτον Φρίντμαν, Αμερικάνος οικονομολόγος, κάτοχος του Νόμπελ οικονομίας, ιεροκήρυκας του νεοφιλελευθερισμού.
