Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (ΟΤΓ) του ΟΗΕ[1] πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν την (όποια) πρόσβαση σε τρόφιμα είχαν μέχρι σήμερα, εξαιτίας της μείωσης της αγροτικής παραγωγής στη Γουινέα, τη Λιβερία και τη Σιέρα Λεόνε. Οι τρεις χώρες που έχουν χτυπηθεί από την επιδημία Έμπολα περισσότερο από κάθε άλλη, πέρα από τα θύματα που μετράνε ήδη εξαιτίας του ιού, μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουν ακόμη μεγαλύτερες απώλειες ανθρώπινων ζωών λόγω πείνας.
Τα μέτρα ασφάλειας προκειμένου να αναχαιτιστεί η εξάπλωση της επιδημίας, αλλά και ο φόβος πολλών ανθρώπων που προτιμούν να μην απομακρύνονται από τα σπίτια τους, έχει οδηγήσει σε μείωση της αγροτικής παραγωγής, προκαλώντας μεγάλες ελλείψεις στην αγορά τροφίμων. Παράλληλα, το κλείσιμο των συνόρων προκαλεί σημαντικά προβλήματα στη διακίνηση ειδών διατροφής, επιδεινώνοντας το πρόβλημα.
Μέχρι και αυτή τη στιγμή, υπολογίζεται ότι περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι στις 3 προαναφερόμενες χώρες δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν διατροφικά είδη πρώτης ανάγκης! Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί μέσα στους επόμενους τρεις μήνες! Συγκεκριμένα, μέχρι το Μάρτη του 2015, οι αριθμοί των ανθρώπων χωρίς πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης αναμένεται να αυξηθούν από 230.000 σε 470.000 στη Γουινέα, από 170.000 σε 300.000 στη Λιβερία και από 120.000 σε 280.000 στη Σιέρα Λεόνε.
Την ίδια ώρα, το εμβόλιο που θα μπορούσε να οχυρώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό από τον ιό του Έμπολα, βρίσκεται ακόμη… «στο δρόμο»! Ο λόγος είναι τόσο απλός, όσο και εξοργιστικός. Αν και ο ιός έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 1976, εξαιτίας του ότι εμφανίζεται σποραδικά, σε φτωχές αφρικανικές χώρες και συνήθως με μερικές χιλιάδες κρούσματα, οι φαρμακοβιομηχανίες θεωρούσαν μέχρι πολύ πρόσφατα ότι είναι «ασύμφορο» να επενδύσουν στην έρευνα για την αντιμετώπισή του. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 40 χρόνια, αλλά και να αρχίσουν να απειλούνται οι «πολιτισμένες» χώρες του «πρώτου» κόσμου προκειμένου να ξεκινήσουν οι έρευνες για το εμβόλιο και τη θεραπεία.
Μόνος τρόπος να δούμε πραγματικές και μόνιμες αλλαγές σε αυτή την (κυριολεκτικά) αρρωστημένη κατάσταση, είναι να πάρει η κοινωνία στα χέρια της τις πολυεθνικές όπως αυτές του φαρμάκου και των τροφίμων, που παίζουν με τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, αποκομίζοντας όλο και περισσότερα κέρδη.
