Άρθρο του Διονύση Χριστόπουλου
(προέδρου του συλλόγου μουσικών Φιλαρμονικής Δήμου Αθήνας,
εκπρόσωπου εργαζομένων στο ΔΣ του ΟΠΑΝΔΑ)
Στην 11η συνεδρίαση Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΠΑΝΔΑ (Οργανισμός Πολιτισμού Άθλησης και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων) στις 16 Απριλίου, ο πρόεδρος Χρ. Τεντόμας εισηγήθηκε εκτός ημερησίας διάταξης τη λήψη απόφασης για πραγματοποίηση εκδηλώσεων την 1η Μάη στα πλαίσια του εορτασμού της Πρωτομαγιάς 2015. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, σύμφωνα με το εισηγητικό του θέματος, αναβίωση παλιών εθίμων όπως η κατασκευή στεφανιών και μουσικές εκδηλώσεις με τραγούδια της Άνοιξης. Επίσης στην τεχνική έκθεση-συγγραφή υποχρεώσεων καταγράφονται οι λόγοι ανωτέρας βίας οι οποίοι δύναται να οδηγήσουν σε μεταφορά των εκδηλώσεων σε άλλη ημερομηνία. Ως λόγος ανωτέρας βίας αναφέρεται, μεταξύ άλλων, η απεργία!
Το θέμα πέρασε κατά πλειοψηφία ενώ αρνητική εντύπωση προκάλεσε η θέση του εκπροσώπου της Ανοιχτής Πόλης (δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) ο οποίος υπερψήφισε την πρόταση του προέδρου.
Κατά τα άλλα η απόφαση της διοίκησης δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Κινείται στην ίδια πολιτική λογική που κινήθηκε η δημοτική αρχή την προηγούμενη περίοδο μετατρέποντας σε «γιορτούλες» το γκρέμισμα των εργατικών δικαιωμάτων πολλών χρόνων.
Ας θυμηθούμε, όταν η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ καταργούσε με το νόμο 4177/2013 την Κυριακάτικη αργία, ο Γ. Καμίνης τάχθηκε φανατικά υπέρ του μέτρου οργανώνοντας μάλιστα εκδηλώσεις για την τόνωση της εμπορικής κίνησης των καταστημάτων. Ανάλογα πανηγυράκια στήθηκαν από το δήμο και για τις λεγόμενες «λευκές νύχτες» όπου οι εμποροϋπάλληλοι κλήθηκαν να εργαστούν πέντε και έξι ώρες πάνω από το κανονικό τους ωράριο χωρίς καμία επιπλέον αμοιβή.
Συνάδελφοι, δεν περιμένουμε από τη διοίκηση του δήμου ή του οργανισμού να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Αυτό πρέπει να το κάνουμε εμείς!
Η Πρωτομαγιά αποτελεί ημέρα σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη για περισσότερο από έναν αιώνα και έχει βαφτεί με το αίμα αναρίθμητων εργατών και αγωνιστών.
Την 1η Μάη του 1886 τα συνδικάτα των Ηνωμένων Πολιτειών μπήκαν σε απεργιακό αγώνα ωθούμενα από τους επιτυχημένους πολυετείς αγώνες των εργατών στον Καναδά που ξεκίνησαν το 1872. Βασικά αιτήματα ήταν το 8ωρο και οι καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς μέχρι τότε οι εργοδότες μπορούσαν να απασχολούν τους εργαζόμενους χωρίς κανένα περιορισμό, για όσες ώρες ήθελαν, κάτω από άθλιες συνθήκες. Στην απεργία συμμετείχαν εργάτες από 1.200 εργοστάσια του Σικάγου που ήταν το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο της εποχής σε ολόκληρη την Αμερική, ενώ στη δυναμική πορεία που πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα κατέβηκαν στους δρόμους περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι. Τρείς ημέρες αργότερα η αστυνομία, έχοντας λάβει την εντολή να διαλύσει βίαια τις ειρηνικές κινητοποιήσεις, άνοιξε πυρ σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας σοβαρά απροσδιόριστο αριθμό διαδηλωτών. Σε ανάμνηση του αιματοβαμμένου ξεσηκωμού του Σικάγο η Δεύτερη Διεθνής καθιέρωσε την πρωτομαγιά ως παγκόσμια ημέρα των εργατών κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου στις 20 Ιουλίου 1889 στο Παρίσι.
Η Πρωτομαγιά στη χώρα μας έχει σημαδευτεί επίσης από πολύ σημαντικά αγωνιστικά γεγονότα. Το 1936 12 καπνεργάτες που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια και τις καταλήψεις των εργοστασίων της Θεσσαλονίκης έπεσαν νεκροί από σφαίρες της χωροφυλακής ενώ το 1944 διακόσιοι (200) αγωνιστές εκτελέστηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής από τους Γερμανοφασίστες κατακτητές.
Σε μια περίοδο που τα εργατικά μας δικαιώματα έχουν ισοπεδωθεί και τα αιτήματα του Σικάγο έχουν ξαναγίνει επίκαιρα έχουμε ένα λόγο παραπάνω να κάνουμε ξανά την Πρωτομαγιά ημέρα σταθμό για το εργατικό κίνημα. Να βρεθούμε στο δρόμο για να τιμήσουμε τη μνήμη όσων αγωνίστηκαν δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους, αλλά και για να αγωνιστούμε οι ίδιοι ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνουμε.
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!
