Δήμαρχος Αθηναίων: από συνήγορος του πολίτη… μανιασμένος κατήγορος των εργαζομένων

Διονύσης Χριστόπουλος
Πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθήνας

Έχει περάσει κάτι παραπάνω από ένας χρόνος που ο Γιώργος Καμίνης βρίσκεται στο τιμόνι του μεγαλύτερου δήμου της χώρας. Ένας δήμαρχος που προεκλογικά είχε διαφημιστεί από τους ένθερμους υποστηρικτές του (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) ως η μεγάλη ευκαιρία για μια προοδευτική και δημοκρατική στροφή στη διοίκηση του Δήμου της Αθήνας.

Ωστόσο, τα πεπραγμένα του Δημάρχου μέχρι σήμερα διέψευσαν την εικόνα που καλλιεργούνταν προεκλογικά και έκαναν ξεκάθαρο ότι ο Γ. Καμίνης δεν είναι τίποτε άλλο από τον πιο πιστό και συντηρητικό εκφραστή της κυβερνητικής και τροϊκανικής πολιτικής. Ένας δήμαρχος που στο όνομα της κακής οικονομικής κατάστασης της χώρας έχει απολύσει εκατοντάδες συμβασιούχους, απειλεί και τρομοκρατεί όσους εργαζόμενους στο δήμο δεν σκύβουν το κεφάλι, διώκει τις εργατικές κινητοποιήσεις, προτείνει νομοσχέδια που συμβάλλουν στην καταστολή και την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων, κοκ.

Ας θυμηθούμε μερικά περιστατικά…

Ο δήμαρχος της Αθήνας όντας «φιλότεχνος» ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις «αγάπης» με το ιστορικότερο καλλιτεχνικό σύνολο του δήμου, τη Φιλαρμονική. Όταν πριν από ένα περίπου χρόνο, τη Μεγάλη Παρασκευή του 2011 το σωματείο των μουσικών της Φιλαρμονικής προκήρυξε απεργία για να στηρίξει τον αγώνα των υπό απόλυση συμβασιούχων μουσικών της μπάντας, η τότε διοίκηση του ΠΟΔΑ (πολιτισμικός οργανισμός δήμου Αθηναίων) ζήτησε επιτακτικά ονομαστική λίστα των απεργών, σε μια εμφανή προσπάθεια τρομοκράτησης των εργαζομένων.  

Την 28^η Οκτωβρίου 2011 όταν οι μουσικοί του δήμου διαμαρτυρήθηκαν συμβολικά απέναντι στη βάρβαρη κυβερνητική πολιτική τοποθετώντας μαύρες κορδέλες στα όργανά τους, ο δήμαρχος τους απείλησε με ΕΔΕ (ένορκη διοικητική εξέταση) με το ερώτημα της απόλυσης.

Στις παρελάσεις 24^ης και 25^ης Μαρτίου 2012 η δημοτική αρχή ξεπέρασε τον ίδιο της τον εαυτό! Απαγόρευσε εγγράφως  στους μουσικούς να εργαστούν – ήταν η πρώτη φορά στα 123 της ιστορίας της, που η φιλαρμονική δεν συμμετείχε σε εορτασμούς εθνικής επετείου – υπό το φόβο κάποιας πιθανής διαμαρτυρίας από μέρους τους!

Την εβδομάδα που προηγήθηκε των παρελάσεων η διοίκηση του ΟΠΑΝΔΑ (νεοσύστατος Οργανισμός Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας που προέκυψε από συγχώνευση τριών νομικών προσώπων) προσπάθησε με ωμές παρεμβάσεις και απειλές να εκμαιεύσει τις συζητήσεις και να επηρεάσει τα αποτελέσματα των γενικών συνελεύσεων των μουσικών. Όταν δε, οι προσπάθειές της έπεσαν στο κενό, δε δίστασε να διαρρέει ψευδώς στα ΜΜΕ ότι οι μουσικοί απέχουν από τις εκδηλώσεις γιατί έχουν κατέβει σε απεργία. Όταν τα ψέματα αποκαλύφθηκαν, ο Δήμος αρκέστηκε στο να δηλώσει ότι απλώς έκανε σαφές πως δεν θα ανεχτεί τον «ανταρτοπόλεμο» των μουσικών. 

… δεν περιορίζονται μόνο στους μουσικούς

Οι δημοκρατικές και προοδευτικές διαθέσεις της δημοτικής αρχής Καμίνη δεν περιορίζονται βέβαια στους μουσικούς. Ένα άρθρο είναι πολύ μικρό για να χωρέσει τα πεπραγμένα του δημάρχου αλλά αξίζει να θυμηθούμε μερικές ακόμα από τις καλύτερες στιγμές του.

Όταν το Φθινόπωρο του ‘11 οι συμβασιούχοι του Κέντρου Αλλοδαπών κατέλαβαν το κτήριο της υπηρεσίας τους προσπαθώντας να αποτρέψουν τις απολύσεις τους, ο δήμαρχος έσπασε την κατάληψη με τη συμβολή της αστυνομίας.

Όταν λίγο αργότερα η καθαριότητα του δήμου κατέβηκε σε πολυήμερη απεργία ο Δήμος έτρεχε κάθε μέρα στα δικαστήρια για να τη βγάλει παράνομη και καταχρηστική, ενώ όταν τα δικαστήρια δεν του έδωσαν τη λύση δεν δίστασε να καλέσει την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει το στρατό για την αποκομιδή των απορριμμάτων (αξίζει να σημειώσουμε ότι στις παρελάσεις η Φιλαρμονική του δήμου αντικαταστάθηκε από αυτή του πολεμικού ναυτικού).  

Όταν το Φλεβάρη τα φιλικά προς αυτόν ΜΜΕ διαφήμιζαν το ανθρώπινο πρόσωπο του καλού δημάρχου που μοίραζε υπνόσακους στους άστεγους για να μην πεθάνουν από το κρύο, ο ίδιος προχωρούσε σε μηνυτήρια αναφορά κατά αστέγων που είχαν βρει καταφύγιο στο εγκαταλειμμένο καφενείο του πνευματικού κέντρου του Δήμου και έστελνε τα Ματ να τους ζεστάνουν με ξύλο.

Λίγες μέρες αργότερα πετούσε στο δρόμο (και μάλιστα ημέρα με καταρρακτώδη βροχή) άλλη ομάδα αστέγων που είχε καταφύγει στο κλειστό γήπεδο του Ρουφ για να μπορέσει να διεξαχθεί «αξιοπρεπώς» αγώνας μπάσκετ.

Όταν, όταν, όταν…

Αλήθεια κύριε Καμίνη όλη αυτή τη δημοκρατία πως την αντέχετε;