Η απολογία του ναζιστή δολοφόνου του Παύλου Φύσσα, Γιώργου Ρουπακιά, στη δίκη της Χρυσής Αυγής μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει. Όχι γιατί ανέφερε με λεπτομέρειες τις κινήσεις πριν και κατά τη διάρκεια της δολοφονίας, αλλά επειδή εμφανίστηκε σαν ένα ψυχρός ναζιστής δολοφόνος, την ίδια ώρα που με απύθμενο θράσος «έπλασε» ένα δικό του σενάριο για τα όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ.
Είχε προηγηθεί η απολογία του πυρηνάρχη της τοπικής ναζιστικής οργάνωσης στη Νίκαια, Γιώργου Πατέλη, ο οποίος φρόντισε να βγάλει λάδι όλους έκτος του Ρουπακιά και από την άλλη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Η απολογία Πατέλη
Επέμενε ότι τα μαζικά μηνύματα που έστειλε στα μέλη της Νίκαιας το βράδυ της δολοφονίας, ήταν απλά για να μοιράσουν φυλλάδια σχετικά με επικείμενη ομιλία του Μιχαλολιάκου στην περιοχή. Ενώ τη δολοφονία του Φύσσα την απέδωσε σ’ ένα διαφορετικό συμβάν για το οποίο δεν ήξερε απολύτως τίποτα.
Πατέλης: Εδώ έχουμε δύο πράγματα που εξελίσσονται μαζί, ένα μήνυμα που έχω στείλει – που είναι ξεκάθαρα για τη διανομή – και ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Άγγος στο Κοράλλι και δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Θα ήθελα να πω στο Δικαστήριο ότι έχουν γίνει σοβαρά πράγματα απέναντί μου και με το μήνυμα που έχω στείλει. Έχω κατηγορηθεί και έχω χλευαστεί από πολλούς. Έχουν πάρει ένα μήνυμα και το έχουν κάνει σημαία ότι είναι επιτακτικό για να γίνει μια δολοφονία. Ξέρω πάρα πολύ καλά και δεν ήθελα ποτέ να πάθει κακό ένας άνθρωπος, έχω παιδί και ξέρω τι σημαίνει να χάνεις το παιδί σου, έχουν πάρει ένα μήνυμα και το έχουν πειράξει για να γίνω εγώ αυτουργός, δεν γράφτηκε ποτέ έτσι το μήνυμα… Δε γίνεται να μας παίρνουν και να μας πετάνε σε μια φυλακή για κάτι που δεν έχουμε κάνει.
Πρόεδρος: Κανένας δεν έχει κάνει τι;
Πατέλης: Κανένας δεν έχει κάνει φόνο, κυρία πρόεδρε!
Πρόεδρος: Κανένας από πίσω σας; Μα τώρα, τι λέτε;
Πατέλης: Κανένας ναι, εκτός του Ρουπακιά, εννοείται.
Αυτό που στην ουσία λέει ο Πατέλης, είναι ότι ο Ρουπακιάς πήγε απλά με δική του πρωτοβουλία να μαχαιρώσει τον Φύσσα, προσπαθώντας να αποσυνδέσει με κάθε τρόπο τη δολοφονία με τη δράση της Χρυσής Αυγής και των μελών της.
Η απολογία Ρουπακιά
Κατά την απολογία του ο Ρουπακιάς προσπάθησε να καλύψει τον Πατέλη και τα υπόλοιπο στελέχη της τοπικής οργάνωσης. Για το βράδυ της δολοφονίας, ευθυγραμμίστηκε με τον ισχυρισμό του Πατέλη ότι κινητοποιήθηκαν τα μέλη της τοπικής οργάνωσης για μοίρασμα φυλλαδίων, αλλά αυτό που διαφοροποιείται από την απολογία του Πατέλη είναι το γεγονός ότι κάποιος τον ενημέρωσε ότι «Την πέσανε σε κάποιον στο Κερατσίνι, σε έναν δικό μας και πάμε να τον απεγκλωβίσουμε».
Στο τάγμα εφόδου αναγνώρισε σίγουρα τον Δήμου, ενώ πιθανολογεί ότι ήταν παρόντες οι Χρυσαυγίτες και συγκατηγορούμενοί του Κομιανός, Σταμπέλος και Σκάλκος με βάση τον σωματότυπο, βγάζοντας εκτός κάδρου τον Πατέλη τον οποίο είχε αναγνωρίσει στην προανάκριση.
Όσα είπε όμως σχετικά με τη στιγμή της δολοφονίας, αποδεικνύουν ότι προσπαθεί να αντιστρέψει τους ρόλους και να φανεί ότι ο Φύσσας τον κυνήγησε για να του επιτεθεί, ενώ ίδιος ο Ρουπακιάς ήταν το θύμα που βρισκόταν σε θέση άμυνας και προσπαθούσε να ξεφύγει.
Ρουπακιάς: Μου λέει «τι είναι ρε, τι είναι ρε» και έρχεται προς το αυτοκίνητο και λέω «μάλλον με γνώρισε και έρχεται για μένα». Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου με το αριστερό μου χέρι…
Πρόεδρος: Τον έχετε από την πλευρά του οδηγού;
Ρουπακιάς: Ναι και τράβηξα χειρόφρενο και κάνω την κίνηση και παίρνω ένα μαχαίρι που είχα…
Πρόεδρος: Έως εδώ, γιατί όλα αυτά; Ήσαστε κλεισμένος μέσα σε ένα αμάξι και έρχεται κάποιος με απειλητικές διαθέσεις και λέτε ότι η πρώτη κίνηση ήταν να ανοίξετε το ντουλαπάκι και να πάρετε το μαχαίρι, αυτή ήταν η αντίδρασή σας;
Ρουπακιάς: Ναι… ποια να ήταν η αντίδρασή μου; Το λάθος ήταν που έκανα την κίνηση αυτή, που πήρα το μαχαίρι.
Πρόεδρος: Αν κάποιος σήμερα σας λέει «έλα δω ρε» και σεις μέσα στο αμάξι;
Ρουπακιάς: Μα τι να κάνω, να κλείσω τα παράθυρα; Μέχρι και λεωφορείο ερχόταν…
Πρόεδρος: Και σήμερα έτσι θα αντιδρούσατε;
Ρουπακιάς: Δε θα έπαιρνα το μαχαίρι.
Πρόεδρος: Υπήρχε κάνας λόγος να βγείτε έξω, να επιχειρήσετε να φύγετε;
Ρουπακιάς: Πού να πάω να φύγω αντίθετα;
Αυτά τα λέει ο ίδιο άνθρωπος που λίγο πριν είχε μπει αντίθετα στο ρεύμα για να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Προφανώς τότε δεν τον ενόχλησε αυτό, ούτε είχε τόση κίνηση ο δρόμο όπως ισχυρίστηκε.
Ενώ στη συνέχεια λέει για το πως ο Φύσσας… έπεσε πάνω στο μαχαίρι του:
Ρουπακίας: Έχω σηκώσει τα χέρια και είμαι λίγο σκυμμένος εκείνη την ώρα είπα να το χρησιμοποιήσω και του ρίχνω στα πόδια για να κάνει πίσω και 2 και 3, όσες ήταν για να κάνει πίσω. Την πρώτη που του ρίχνω στα πόδια έσκυψε και μάλλον… και η δεύτερη μάλλον τον πέτυχε στην καρδιά…
Προφανώς και μιλάμε για ασύστολα ψέματα. Η αντιστροφή του ρόλου από θύτη σε θύμα δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Το βίντεο με τη μελέτη του Forensic Architecture δείχνει με το πιο καθαρό τρόπο την ώρα της δολοφονίας του Φύσσα. Φαίνονται οι φίλοι του Φύσσα που τρέχουν στα στενά να κρυφτούν από την επίθεση των Χρυσαυγιτών. Ενώ είναι σοκαριστική η ψυχραιμία με την οποία ο Ρουπακιάς κατευθύνθηκε από το αυτοκίνητό του προς τον Φύσσα για να μαχαιρώσει στη καρδιά.
«Μια απλή ανθρωποκτονία»
Αυτό όμως που εξοργίζει περισσότερο απ’ όλα είναι η δήλωση του Ρουπακιά περί «μιας απλής δολοφονίας».
Πρόεδρος: Τα επόμενα δυο χτυπήματα του στήθους, της καρδιάς και στον πνεύμονα, είναι χτυπήματα που οδηγούν…
Ρουπακιάς: Όταν εισαι σκυμμένος… δε διαφωνώ καθόλου, αλλά όταν είσαι σκυμμένος και ο άλλος σε βαράει από πάνω… και δεν ξέρω τι έχει γράψει ο ιατροδικαστής, όταν σε βαράει από πάνω, εκεί, πάνω στην τρέλα σου.
[…]
Πρόεδρος: Το οποίο ξύλο δεν προκύπτει από την ιατροδικαστική.
Ρουπακιάς: Ότι έγινε μια απλή ανθρωποκτονία.
Πρόεδρος: Δε μπορείτε να λέτε αυτή τη φράση, «μια απλή ανθρωποκτονία».
Ρουπακιάς: Εντάξει συγγνώμη, ότι ήταν μια ανθρωποκτονία και επειδή ήταν πολιτικό το θέμα, το μπλέξανε με αυτό, και μια απλή ανθρωποκτονία την κάνανε ολόκληρη ιστορία.
Αυτή η φράση συμπυκνώνει όλο τον τρόπο με τον οποίο οι νεοναζί αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη ζωή. Μια φράση που βγήκε αβίαστα και με ένα φυσιολογικό τρόπο από το στόμα ενός δολοφόνου. Η προσπάθεια να το μαζέψει μετά την ολιγόλεπτη διακοπή της δίκης, δεν πείθει κανένα. Είναι πολύ πιθανό ο ίδιος ο δικηγόρος του να τον πίεσε κατά τη διάρκεια της διακοπής να το μαζέψει. Όμως αυτή η φράση είναι που θα μείνει χαραγμένη σε αυτή την πολύ σημαντική δίκη.
Από την άλλη αυτή η αντίληψη των Χρυσαυγιτών δολοφόνων είναι η διαρκής υπενθύμιση για τη μάχη που έχουμε να δώσουμε απέναντι στο φασισμό, μέσα από τη μαζική και ενωτική δράση του αντιφασιστικού κινήματος που θα προβάλει την αλληλεγγύη και την ελευθερία και δεν αφήνει ζωτικό χώρο για τους φασίστες.
