Του Θόδωρου Μαράκη*
Κατ’ αρχήν πρέπει να τονιστεί ότι η ΔΙ(ΕΕ)ΞΟΔΟΣ, η πρωτοβουλία αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ, είναι μια πρωτοβουλία μετωπική η οποία κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Στοχεύει να συμπεριλάβει στις γραμμές της σύμφωνα με την ανακοίνωσή της:
«…συλλογικότητες, αγωνιστές, εργαζόμενους, επιστήμονες, ανθρώπους της τέχνης, του πολιτισμού, των δικαιωμάτων, τοπικές κινήσεις, εργατικές συλλογικότητες, κινήσεις αλληλεγγύης, με δημοκρατικές διαδικασίες.»
Πολύ σωστά διακηρύττει ότι:
«…θα προσπαθήσει να συνδεθεί με τους αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλευρό των εργατών και της νεολαίας…»
και τονίζει ότι:
«Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι πιστεύουν ότι η ΕΕ μπορεί να μεταρρυθμιστεί “από τα μέσα”.»
Ωστόσο…
Ωστόσο, δεν λέει όλη την αλήθεια, όταν κάνει τη διαπίστωση ότι:
«Η κρίση δεν είναι “ατύχημα” αλλά στόχος και αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ».
Η σωστή τοποθέτηση είναι ότι η πολιτική της ΕΕ είναι παράγωγο της κρίσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού και όχι η κρίση παράγωγο της πολιτικής της ΕΕ!
Αν δεν το δεχτούμε αυτό τότε στην ουσία αναιρούμε τη σωστή διαπίστωση ότι, η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί «από τα μέσα», γιατί αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ο Ευρωπαϊκός καπιταλισμός να μπορεί να βγει από την κρίση με μια άλλη πολιτική.
Δεν είναι σχολαστικισμός – στην πολιτική χρειάζεται να ακριβολογούμε ιδιαίτερα όταν διαπιστώνεται ότι στο κίνημα υπάρχει σύγχυση, που
«εμποδίζει την ανάπτυξη κινημάτων διεκδίκησης».
Το πρόγραμμα
Αυτό επίσης έχει την σημασία του όταν προβάλλουμε το πρόγραμμα της ΔΙ(ΕΕ)ΞΞΟΔΟΥ. Πολύ σωστά τονίζεται ότι:
«Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι εκτός ΕΕ τα πράγματα θα είναι ριζικά διαφορετικά, αν ο συσχετισμός των δυνάμεων εξακολουθεί να είναι ο σημερινός.»
και ότι :
«Το λαϊκό κίνημα μπορεί να επιβάλει μια άλλη πολιτική».
Όμως για να διαλύσουμε τις αυταπάτες της «ΤΙΝΑ» («Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική») πρέπει να προσδιορίσουμε την άλλη πολιτική και να της δώσουμε το απαραίτητο ταξικό πρόσημο.
Η ΔΙ(ΕΕ)ΞΟΔΟΣ είναι αλήθεια ότι έχει και προτείνει μια άλλη πολιτική – άλλωστε αν δεν το έκανε δεν θα είχε λόγω ύπαρξης. Συγκεκριμένα γράφει ότι:
«..θα προσπαθήσει να συνδέσει το αίτημα της αποδέσμευσης από ευρώ και ΕΕ με την πάλη ενάντια στα παλιά και νέα μνημόνια, ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και όποια άλλη κυβέρνηση τα εφαρμόζει, με την πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, για εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, κάτω από εργατικό και λαϊκό έλεγχο, για την άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και την ικανοποίηση των στόχων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για την πάλη ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο, με τον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, με την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών, για την πάλη ενάντια στον φασισμό.»
Συμφωνούμε με το περιεχόμενο της «άλλης πολιτικής» όμως έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα: απουσιάζει από αυτήν η προοπτική!
Μαζί με το «Όχι στην ΕΕ του χρηματιστικού κεφαλαίου και των πολυεθνικών» είναι επιβεβλημένο να πούμε «Ναι στη σοσιαλιστική Ελλάδα, ναι στην ενωμένη σοσιαλιστική Ευρώπη».
Αν δεν μιλήσουμε για σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, τι προοπτική δίνουμε;
Γιατί δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση χωρίς την σοσιαλιστική προοπτική για την Ελλάδα.
Γιατί η Ευρώπη δεν μπορεί να επιβιώσει διασπασμένη σε έθνη κράτη, επειδή μας έδωσε ήδη δύο παγκόσμιους πολέμους και επειδή σε καπιταλιστική βάση η ΕΕ μόνο βαρβαρότητα μπορεί να προσφέρει στους λαούς.
Επειδή δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ μια Ελλάδα σοσιαλιστική, μέσα σε μια καπιταλιστική Ευρώπη.
Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεται να προβάλλουμε δυνατά το σύνθημα της Ενωμένης Σοσιαλιστικής Ευρώπης.
Το επιχείρημα ότι δεν είναι αυτή την στιγμή ώριμο ένα τέτοιο σύνθημα για την πρωτοβουλία ΔΙ(ΕΕ)ΞΟΔΟ, που έχει πλατύ χαρακτήρα, δείχνει προσαρμογή στη σύγχυση που κυριαρχεί στις πλατιές λαϊκές μάζες σήμερα.
Η προσαρμογή αυτού του είδους δεν θα βοηθήσει ποτέ τις μάζες και την πρωτοπορία να βγουν από τη σύγχυσή τους και κατά συνέπεια εμποδίζει τη ΔΙ(ΕΕ)ΞΟΔΟ να γίνει ένα μαζικό κίνημα διεκδίκησης.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε καθαρά και ολοκληρωμένα συνθήματα.
____________
