Δημοσιεύουμε επιστολή που έστειλε στο «Ξ» πρώην εργαζόμενη της Diamant ΑΕ, η Μαρία Τ., που απολύθηκε πρόσφατα. Γίνεται φανερό ότι οι ιδιοκτήτες της Diamant είναι «αδιόρθωτοι» και συνεχίζουν να εφαρμόζουν καθεστώς εργασιακής «γαλέρας» στο τηλεφωνικό κέντρο. Η προκλητική αυτή συμπεριφορά (την ώρα που εφημερίδες όπως η Καθημερινή παρουσιάζουν την Diamant ως «πρότυπο») δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη! Στη συνέχεια η επιστολή.
Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος Έλληνας που να μην γνωρίζει την εταιρεία Diamant. Είναι η γνωστή εταιρεία telemarketing με τα τεράστια τηλεοπτικά σποτ. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, εμφανίζονται σε αυτά ορισμένα δημόσια πρόσωπα, όπως ο Έκτορας Μποτρίνι και η Βέφα Αλεξιάδου για να διαφημίσουν τα περίφημα «έξυπνα» προϊόντα.
Η συγκεκριμένη εταιρεία επίσης έχει 3 υποκαταστήματα. Ένα στη Θεσσαλονίκη, ένα στην Αθήνα, ένα στον Πειραιά. Ωστόσο, έχει και ένα τηλεφωνικό κέντρο, το οποίο απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες. Από αυτές, κάποιες είναι γυναίκες 40-50 ετών, οι οποίες είναι 8ωρες αλλά η πλειοψηφία είναι φοιτήτριες ή τέλος πάντων νεαρές 18-24, οι οποίες έχουν υπογράψει σύμβαση 4ωρης και 6ωρης εργασίας.
Η αναφορά στο τηλεφωνικό κέντρο δεν είναι τυχαία. Καθόλου τυχαία όμως… Δυστυχώς, είχα την «τιμή» να εργαστώ στο συγκεκριμένο τηλεφωνικό κέντρο. Η εμπειρία που αποκόμισα κάθε άλλο παρά ευχάριστη ήταν. Και δεν εννοώ στο κομμάτι των γενικών καθηκόντων μου, στα οποία ήμουν υπέρ του δέοντος καλή και αποδοτική. Το πρόβλημα ήταν σχετικό με τις ώρες που εργαζόμουν.
Αν και στην σύμβαση είχα υπογράψει για 4ώρη και 6ήμερη (και υπάλληλος γραφείου φυσικά) έγινα ξαφνικά –επειδή «έπεσε αρκετή δουλειά»– 6ώρη (τουλάχιστον) και 7ήμερη. Μάλιστα, όταν δεν δέχθηκα τη «δελεαστική» πρόταση για να εργαστώ 12 ώρες, ξεκίνησε μία σειρά περίεργων γεγονότων σχετικών με την επίδοση μου και για το κατά πόσο καλή είμαι στην δουλειά μου.
Πιο συγκεκριμένα, μία από τις υπεύθυνες υποστήριζε ότι έκλεινα το τηλέφωνο στα μούτρα των πελατών ή ότι δεν περίμενα την ανταπόκριση του πελάτη. Μετά από 3 μήνες εργασίας στο συγκεκριμένο τηλεφωνικό κέντρο, θυμήθηκαν τότε να μου κάνουν παρατήρηση για κάτι το οποίο δεν είχε συμβεί.
Ωστόσο, οι παρατηρήσεις δεν έγιναν με τον πιο ευγενικό τρόπο. Ειδικότερα, μία εκ των δύο προϊσταμένων, «διέκρινε» το πρόβλημα (τις ημέρες που «έπεσε πολύ δουλειά»), έκανε μία παρατήρηση (με ευγενικό τρόπο, διότι ήμουν χρήσιμη στην εταιρεία, επειδή είχε πολύ δουλειά), μου ζήτησε να δουλέψω 12ώρο (τις τριπλάσιες ώρες από αυτές που συμφωνήθηκαν) και μας κράτησε και μέχρι τις 11 μ.μ. γιατί είχε πολλές κλήσεις.
Με το πέρας όμως του φόρτου εργασίας, τα πράγματα στην Diamant αγρίεψαν. Πέρα από το γεγονός ότι δεχόμουν παρατηρήσεις μόνο από τη συγκεκριμένη «manager», η οποία όσο περνούσαν οι ημέρες γινόταν όλο και πιο εκβιαστική («Θα σε καρφώσω στα αφεντικά», κλπ, κλπ). Επίσης, ύψωνε τον τόνο της φωνής της και μιλούσε αρκετά προσβλητικά («δεν είναι ο πελάτης ο γκόμενος σου» και άλλα τέτοια). Ασφαλώς και τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι αντιεπαγγελματικές και άκρως κατινίστικες.
Με άλλα λόγια, ήρθε και για μένα η ώρα μου. Για τον λόγο ότι απλά ζήτησα τα αυτονόητα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απολύθηκα, κατόπιν… μπινελικίου. Δεν θα αναλύσω το γεγονός αν η εν λόγω «υπεύθυνη» μπήκε στη διαδικασία να ελέγξει κάποιο βιογραφικό για πτυχία και δεξιότητες, αλλά θα επικεντρωθώ στο κομμάτι που αφορά όλους μας (νυν εργαζόμενες, πρώην εργαζόμενες, πελάτες, δυνητικό προσωπικό).
Πού θα πάει η βαλίτσα; Πόσες Κυριακές, πόσες υπερωρίες και πόση κακομεταχείριση μπορεί να αντέξει κάποιος/κάποια εργαζόμενη; Πόσες παράνομες απολύσεις θα γίνουν στον βωμό του «ντολμά»; Υπάρχει περίπτωση να βάλουν μυαλό τα αφεντικά; Κάθε χρόνο τα ίδια θα γίνονται;
Υ.Γ. 1: Ένα είδος τιμωρίας της εργαζόμενης ήταν η εργασία στην αποθήκη της εταιρείας (υπάλληλοι γραφείου γράφει η σύμβαση – το τονίζω αυτό).
Υ.Γ. 2: Για να φύγει κάποια κοπέλα στην ώρα της έπρεπε να δώσει πλήρη αναφορά στην «manager» και μετά έφευγε (ή προσωρινά ή για πάντα με συνοπτικές διαδικασίες).
Υ.Γ. 3: Η ανταλλαγή της υπερωρίας δεν γινόταν με χρήματα και ένσημα αλλά με ρεπό (ΠΑΡΑΝΟΜΟ Νο 1).
Υ.Γ. 4: Το διάλειμμα δεν περιλαμβάνεται στο 4ώρο, που σημαίνει + ένα τέταρτο παραμονή στον εργασιακό χώρο (ΠΑΡΑΝΟΜΟ Νο 2).
Υ.Γ. 5: Εννοείται πως όταν ζητάει κάποια τα αυτονόητα, μπαίνει αμέσως στο μάτι του κυκλώνα. Γιατί άραγε; (σε σημείο να αναγκαστεί να παραιτηθεί).
Υ.Γ. 6: Την εβδομάδα που απολύθηκα, έγιναν σίγουρα 3 απολύσεις (με τη δική μου) και 5 προσλήψεις. Την ίδια εβδομάδα μάλιστα (τραγική ειρωνεία) ο κύριος Στέλιος Τζιώτζιος (γνωστός στο κοινό ως ο άνθρωπος που έδωσε νόημα στις διαφημίσεις – για ευνόητους λόγους) δήλωσε σε συνέντευξη του σε γνωστή εφημερίδα ότι
«Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με πολύ κόπο. Και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε συνέχεια και να δίνουμε ψωμί σε όσο περισσότερο προσωπικό μπορούμε… Δουλεύαμε από το πρωί έως το βράδυ, χωρίς γιορτές και αργίες. Στην αρχή κάναμε τα πάντα, από τους τηλεφωνητές μέχρι τους κούριερ».
Δεν διαφωνώ κ. Τζιώτζιο. Μέχρι και στην τηλεόραση βγήκες για να διαφημίσεις τα προϊόντα σου. Εσύ όμως πλουτίζεις από αυτό. Οι εργαζόμενοι σου σε τι έφταιξαν;
