Με μια γρήγορη αναζήτηση στο google με το όνομα Μπριζίτ Τρονιέ μπορείς να μάθεις όλα όσα δε χρειαζόταν ποτέ να ξέρεις. Η κυρία Τρονιέ, όπως μας ενημερώνουν τα «δημοσιογραφικά» site, είναι πολλά πράγματα: είναι μια cougar που τύλιξε τον πρόεδρο της Γαλλίας, είναι σοκολατένια, αφού η οικογένεια της έχει εργοστάσια σοκολάτας στη Γαλλία, έχει μέση σφίγγας, μακριές γάμπες, ιδιαίτερα νεανικό στυλ στα ρούχα, από τη μία, που δεν την κολακεύει για την ηλικία της, από την άλλη, αλλά και ακριβό γούστο, αφού συνεργάζεται με μεγάλους οίκους για τις εμφανίσεις της…
Η κυρία Τρονιέ, μας ενημερώνουν τα μίντια, έχει κρεπαρισμένα φουντωτά μαλλιά και δεν ξέρουμε πώς το καταφέρνει, μαυρισμένο δέρμα από το σολάριουμ, αλλά κυρίως είναι μια καλοδιατηρημένη γριά, 25 χρόνια μεγαλύτερη από τον άντρα της, με τον οποίο δε θέλει και δεν μπορεί να κάνει παιδιά, αφού εξάλλου έχει ήδη τρία παιδιά και επτά εγγόνια. Επίσης τον προσέχει, τον ταΐζει σωστά, φροντίζει να κοιμάται αρκετές ώρες (να και το ψυχολογίστικο συμπέρασμα ότι συμπεριφέρεται σαν τη μαμά του και άρα η σχέση δεν είναι φυσιολογική) και κανείς δεν μπορεί να φτάσει σε εκείνον αν πρώτα δεν περάσει από αυτή.
Στην πραγματικότητα στο google δεν υπήρχε καμία δήλωση, καμία άποψη της κυρίας Τρονιέ, ώστε να μπορέσουμε να την κρίνουμε για κάτι άλλο πέρα από τα μαλλιά, τα ρούχα και την ηλικία της.
Πρόκειται όμως για μια γυναίκα της άρχουσας τάξης, με αρκετά μεγάλη οικονομική επιφάνεια, με συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όπως αυτές που ασκεί ο σύζυγός της, Εμανουέλ Μακρόν.
Αν λοιπόν θα είχε σημασία να μιλήσουμε για κάτι, αυτό θα ήταν για το κατά πόσο θέλουμε να μας κυβερνούν άνθρωποι, που όταν μιλούν για την Ευρώπη, εννοούν για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των τραπεζιτών, των μεγάλων επιχειρήσεων και όχι βέβαια για τους χιλιάδες άνεργους νέους, τους κακοπληρωμένους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους άστεγους…
Αν θα είχε νόημα να μιλήσουμε για κάτι, θα ήταν για την επίσκεψη του ίδιου του Μακρόν και τις γαλλικές εταιρείες οι οποίες θέλουν να αγοράσουν για ψίχουλα το νερό, κι όχι μόνο, στη χώρα μας.
Θα είχε επίσης νόημα να μιλήσουμε για το γεγονός ότι οι «δημοσιογράφοι» προτίμησαν να σχολιάζουν τις γόβες της κυρίας Τρονιέ και τη διαφορά ηλικίας του ζευγαριού, αντί να μας ενημερώνουν για την πραγματική σημασία της επίσκεψης αυτής και του Μακρόν στην Ελλάδα.
Αξίζει όμως να δώσουμε λίγη παραπάνω προσοχή σε κάτι ακόμη: στο πως για άλλη μια φορά παρουσιάζεται η γυναίκα, αλλά και στο τι είναι φυσιολογικό τελικά. Η γυναίκα φταίει, από όποιο χώρο και να προέρχεται, ό,τι ηλικία και να έχει, όσων χρονών και να είναι, ό,τι και να λέει. Φταίει που είναι κάτι παραπάνω από κούκλα, φταίει που μιλάει και σκέφτεται, σωστά ή λανθασμένα.
Από την «ηλικιωμένη» κυρία Τρονιέ με τις μακριές γάμπες και τη λεπτή μέση που «τύλιξε τον Γάλλο πρόεδρο», μέχρι τη «σέξι» σύζυγο Τραμπ, που τον «χρησιμοποίησε για να απογειώσει την καριέρα της», από την «άσχημη» και «χοντρή» Ουρανία Μιχαλολιάκου, μέχρι την «ωραία αλλά χαζή» Παπαγγελή και την «όμορφη» Αχτσιόλου, που «δεν ξέρουμε πως έφτασε εκεί που έφτασε», οι γυναίκες στην πολιτική (και όχι μόνο) κρίνονται, όχι γι’αυτό που πρεσβεύουν και υπηρετούν, αλλά για το πως μοιάζουν και το πως ντύνονται.
Φαντάζει έτσι φυσιολογικό να πρέπει να σχολιαστεί εκτενώς η εμφάνιση κάθε γυναίκας –πόσο μάλιστα γυναικών που εμφανίζονται δημόσια– ενώ κανείς δεν ασχολείται με την εξωτερική εμφάνιση των αντρών πολιτικών. Μοιάζει επίσης να έχει τεράστια σημασία να είναι όλα «φυσιολογικά». Ο άντρας να είναι απαραίτητα με μια γυναίκα, να είναι μεγαλύτερος από αυτήν, να έχει καλύτερη δουλειά, εκείνη να είναι όμορφη και να στέκεται πίσω του, φροντίζοντας να είναι όλα ήρεμα και ομαλά.
Αρκετά πια με αυτή την καραμέλα! Φυσιολογικό, είναι κάθε ζευγάρι που υπάρχει. Φυσιολογικό, είναι να μην υπάρχει ζευγάρι αν αυτό είναι επιθυμία του ατόμου. Φυσιολογικό, είναι να είσαι με όποιον ή όποια επιθυμείς, να έχεις ό,τι σώμα αγαπάς να κουβαλάς, να φοράς ό,τι θέλεις και να είσαι όπως θέλεις.
Ακόμα πιο φυσιολογικό είναι όλοι και όλες εμείς, να ενδιαφερόμαστε, όχι για τα ρούχα της κυρίας Τρονιέ, όχι για τα αστειάκια του κ. Μακρόν, αλλά για το μέλλον μας.
Ένα μέλλον, στο οποίο οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές σαν αυτές που επιθυμεί ο τελευταίος, μνημονιακές επιταγές όπως αυτές που στηρίζει ο φίλος του ο Τσίπρας, σεξιστικά και ομοφοβικά στερεότυπα σαν αυτά που ακούμε συνέχεια από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, θα πάψουν να υπάρχουν.
