Νίκος Κοκκάλης
Γεννήθηκε την 1η Ιουλία του 1952, στην Ότταβα του Καναδά. Ο πατέρας του ήταν πολιτικός μηχανικός και σύμβουλος του πρωθυπουργού, Pierre Elliott Trudeau. Η μητερα του, μια γραμματέας.
Στα 17 του ήθελε να γίνει ιερέας, αλλά προτίμησε να σπουδάσει εγκληματολογία και κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο Charleton, μια καριέρα την οποία θα παρατούσε, για να αφοσιωθεί στην μεγάλη του αγάπη. Την κωμωδία. Και έτσι, στα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του ’60 αρχίζει την καριέρα του ως κωμικός, στα διάφορα μπαρ της πόλης. Και, την ίδια περίπου εποχή, αρχίζει και η γνωριμία του με τη μαύρη μουσική.
«….υπήρχε ένα μικρό club, που ονομαζόταν Le Hibou, δηλαδή, η Κουκουβάγια, στα γαλλικά»,
θυμάται σε μια συνέντευξη του.
«Το είχε ένας κύριος με το όνομα Harvey Glatt, και έφερνε όποιο αστέρι των μπλουζ θα ήθελες να δεις στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ή ακόμα περισσότερο στα τελη της δεκαετίας του ’60, με την αναβίωση της τζαζ στο Newport. Πηγαινα εκεί για να ακούσω τον James Cotton, τον Otis Span, τον Pinetop Perkins και τον Muddy Waters. Βασικά είχα τζαμάρει με τον Muddy Waters. Μια βραδυά ο S.P. Leary δεν καθόταν στα ντραμς, και ο Muddy είπε “ξέρει κανείς εδώ μέσα να παίζει ντραμς;” Και ανέβηκα στην σκηνή και ξεκινήσαμε να παίζουμε, μάλλον κάτι σαν το Little Red Rooster. Και μου είπε, “κράτα αυτόν τον ρυθμό, κάνεις τον Muddy να νιώθει καλά”. Και άκουσα και τον Howlin’ Wolf. Πολλές , πολλές φορές είδα τον Howlin Wolf. Και τους Doors. Και βέβαια τον Buddy Guy, τον Buddy Guy με τον Junior Wells, τον Sonny Terry και τον Brownie McGee. Και επηρεάστηκα από πολλούς από αυτούς τους μουσικούς, που ήταν εκεί για να ψυχαγωγήσουν την ακαδημαϊκή κοινότητα της Ότταβα, μαι πολύ μορφωμένη κοινότητα. Αν ζούσα σε άλλη πόλη, δεν νομίζω ότι αυτό θα γινόταν, αλλά εδώ υπήρχε αυτό το μείγμα των μορφωμένων δημόσιων υπαλλήλων, και όλα τα κολέγια, το Πανεπιστήμιο της Οττάβα, το Carleton και όλα τα σχολεία- και αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν για την κουλτούρα των blues».
Saturday Night Live
To 1973 εμφανίζεται στο Τορόντο και στο Σικάγο, ως μέλος του Θιάσου Second City, αλλά την μεγάλη επιτυχία την γνωρίζει ως μέλος του θιάσου της επιτυχημένης εκπομπής Saturday Night Live. Στην αρχή είχε εργοδοτηθεί ως σεναριογράφος, αλλά φάνηκε ότι κολλάει με το υπόλοιπο καστ της πρώτης σαιζόν, στο οποίο περιλαμβάνονταν δυο άλλα ανερχόμενα ταλέντα της Αμερικάνικης κωμωδίας, ο John Belushi και ο Cheve Chase. Μετά από μια σαιζόν, ο Chevie Chase φεύγει για να ακολουθήσει καριέρα στο σινεμά, και την θέση του πέρνει ο Bill Murray, με τον οποίο ο Aykroyd θα διατηρήσει μια πολύχρονη συνεργασία και φιλία, εντός και εκτός του SNL, ενώ στο πρόσωπο του John Belushi θα βρει μια «Αδεφή Ψυχή» όσον αφορά τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Θα κάνει επιτυχημένες μιμήσεις του Νίξον, του Καρτερ και άλλων διασήμων. Θα φτιάξει σπαρταριστούς χαρακτήρες που θα εντυπωσιάσουν ακόμη και τον Eric Idle των Monty Pythons, που ήταν παρουσιαστής σε ένα επεισόδιο, και θα δημιουργήσει, παρέα με τον Steve Martin ένα δίδυμο αδερφών (μεταναστών από την Τσεχία), που έγιναν γνωστοί ως «Those Wild and Crazy Guys» (σε ελεύθερη μετάφραση «Αυτοί οι Θεόμουρλοι Τύποι»).
H Mπάντα των Blues Brothers
Όμως το σκετσάκι που θα μείνει στην ιστορία το φτιάχνει με τον John Belushi. Τον έχει ήδη μυήσει στην μαύρη μουσική. Και ένα βράδυ, φορούν τα μαύρα σακάκια τους, τα μαύρα παντελόνια τους, τα μαύρα γυαλιά και τα μαύρα καπέλα (που ποτέ δεν αποχωρίζονται), ο Belushi υιοθετεί το όνομα Joliet Jake και ο Aykroyd τό όνομα Elwood.Και οι δύο παίρνουν το επώνυμο Blues, και βγαίνουν στην σκηνή του Saturday Night Live ως ηγέτες μιας μπάντας που περιλαμβάνει αξιοσέβαστους μουσικούς της blues και της soul. Κάπως έτσι γεννιούνται οι Blues Brothers, και η μπάντα τους. Μια μπάντα που θα κάνει πολλές εμφανίσεις στα πλαίσια του show, θα περιοδεύσει σε όλη την Αμερική, και θα βγάλει και έναν πολύ επιτυχημένο δίσκο, το Briefcase full of Blues του 1978
Blues Brothers: Η ταινία
To 1980, οι Blues Brothers γίνονται ταινία. Σκηνοθετεί ο μεγάλος John Landis, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Dan Aykroyd. Η ταινία, ακολουθεί τον άρτι αποφυλακισθέντα Jake, παρέα με τον Elwood, την ώρα που προσπαθούν να οργανώσουν μια συναυλία, για να μαζέψουν λεφτά και να σώσουν το ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσαν, ενώ βρίσκονται στο στόχαστρο της αστυνομίας, των νεοναζί, μιας γυναίκας μυστήριο και ενός συγκροτήματος της κάντρυ. Και όλα αυτα κυκλοφορώντας με ένα παλιό περιπολικό! Η ταινία, εκτός από τις αμέτρητες ατάκες, και τις σκηνές όπου προκαλούν απίστευτο γέλιο, έχει και κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές εμφανίσεις μεγάλων αστεριών της μαύρης μουσικής. James Brown, Aretha Franklin, John Lee Hooker και Ray Charles παρελαύνουν μπροστά από την σκηνή τραγουδώντας μας κλασσικά Soul και Gospel κομμάτια, ενώ ένα σημαντικό ρόλο στο σάουντρακ παίζουν και oi Sam & Dave, αφού μια κασέτα τους παίζει στο στερεοφωνικό του περιπολικού στην πρώτη μεγάλη καταδίωξη. Όμως η στιγμή που πραγματικά προκαλεί ανατριχίλες, είναι όταν ο, υπέργηρος αλλά ακμαίος, Cab Calloway αναλαμβάνει να οδηγήσει την μπάντα στην συναυλία, τραγουδώντας το Minnie the Moocher. Η αμερικάνικη περιοδεία του συγκροτήματος, οι εμφανίσεις τους στο SNL, αλλά ακόμα περισσότερο η ταινία, άνοιξαν τον κόσμο της μαύρης μουσικής στα αυτιά πολλών νέων ανθρώπων ανα τον κόσμο, ακόμα και νέων που πριν την ταινία σπάνια είχαν την ευκαιρία να δουν ή να ακούσουν ζωντανά τους καλλιτέχνες της μαύρης μουσικής, με πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα, την νεολαία της Ελλάδας της δεκαετίας του ’80.
Μια τεράστια καριέρα…
Το 1982 ο Belushi πεθαίνει από υπερβολική δόση speedball (ένα μείγμα οπίου με κοκαϊνη). Το γεγονός συγκλονίζει τον Aykroyd. Όμως ο Aykroyd συνεχίζει να είναι δημιουργηκός. Το 1983 συμπροταγωνιστεί με τον Eddie Murphy στην κωμωδία Trading Places, ενώ το 1984 δημιουργεί τους Ghostbusters (σε συνεργασια με τον Harold Ramis και τον Ivan Reitman, και με συμπροταγωνιστή τον Bill Murray), και το Ghostbusters II. To επιστέγασμα της καριέρας του θα έρθει το 1989, όταν συμπρωταγωνιστεί με την Jessica Tandy και τον Morgan Freeman στο συγκινητικότατο Driving Miss Daisy, μια ταινία που θα του δώσει μια υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ β Ανδρικού Ρόλου. Έκτοτε συνεχίζει να παίζει στον κινηματογράφο, συνήθως κάνοντας μικρούς ρόλους. Επίσης εμφανίζεται σε κωμικές σειρές και ηχογραφεί περιστασιακά με μουσικούς των blues. Σήμερα, Σάββατο 1ή Ιουλίου, κλείνει τα 65….
Υ.Γ. Ένας ακόμη λόγος για να αγαπάμε τον Elw…..συγνώμη Dan Aykroyd, είναι και αυτή η καταπληκτική σκηνή από το Blues Brothers
