Δημοσιεύσουμε άρθρο κριτικής που έστειλε στο «Ξ» ο αναγνώστης μας, σ. Δημήτρης Σουλιώτης. Το «Ξ» δημοσιεύει το κείμενο αυτό στα πλαίσια του ελεύθερου διαλόγου και συντροφικής ανταλλαγής απόψεων που θα έπρεπε να υπάρχει στις γραμμές της Αριστεράς (αλλά που δυστυχώς δεν υπάρχει) και με δεδομένο ότι δεν συμφωνεί με όλα τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται.
Για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του, την ομάδα του πρώην «Αριστερού Ρεύματος» της «Αριστερής Πλατφόρμας» και της «Λαϊκής Ενότητας»
1.Στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ και της σημερινής ηγεσίας του ολοκληρώθηκαν ήδη οι πολιτικές και ιδεολογικές προϋποθέσεις και πολύχρονες διαδικασίες σχηματισμού ενός νέου «αριστερού σοσιαλδημοκρατικού» κόμματος και της οργανικής οριστικής ενσωμάτωσής του, στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας. Στο νέο πολιτικό σκηνικό, που θα κινηθεί κατά βάση στην προοπτική ενός νέου διπολισμού/δικομματισμού, η οικονομική ολιγαρχία της χώρας και ο ξένος παράγοντας, υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ και της Ε.Ε, έχουν ήδη αναθέσει στο μνημονιακό μέτωπο την διαχείριση της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, παίρνοντας υπόψη τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες πηγάζουν από την βαθιά οικονομική χρεοκοπία του συστήματος.
2.Στον μετασχηματισμό του ενιαίου ΣΥΝ σε αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που σηματοδοτεί ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η ιδεολογική και πολιτική ενσωμάτωσή του, ως «κριτικού» και «προοδευτικού» διαχειριστή του ελληνικού καπιταλισμού και υπηρέτη της διαδικασίας ολοκλήρωσης της ενοποίησης της Ε.Ε, αποφασιστικό ρόλο έπαιξαν τα περισσότερα στελέχη, που ηγήθηκαν και προέρχονταν από την ρήξη και την διάσπαση του ΚΚΕ μετά το 13ο Συνέδριο.
3.Αυτά τα στελέχη του ηγετικού πυρήνα, που ηγήθηκαν της πολιτικής και ιδεολογικής σύγκρουσης όχι μόνο με επίκεντρο το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αποδείχτηκε, με ορισμένες εξαιρέσεις, ότι δεν είχαν ούτε έχουν καμιά σχέση με την επαναστατική ιδεολογία του σοσιαλισμού, με την εργατική τάξη, με την επαναστατική μαρξιστική θεώρηση της ιστορικής εξέλιξης. Ο Ανδρουλάκης, ο Δραγασάκης η Δαμανάκη, ο Καραγγουλές, ο Χουντής, ο Λαφαζάνης, ο Μπαλάφας, ο Αλαβάνος και μερικοί άλλοι, που κατά την διαδρομή αποχώρησαν, άλλοι μεταπήδησαν στο ΠΑΣΟΚ ή ουδετεροποιήθηκαν προσωρινά, είναι μερικά από τα αρχικά βασικά στελέχη, που μαζί με μερικά άλλα δευτερεύοντα στελέχη, προερχόμενα κυρίως από τον συνδικαλιστικό χώρο, συνέβαλαν στην δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού, που τελικά αθέτησε την αποστολή για την οποία υποτίθεται ότι γεννήθηκε. Όλες οι ανανεωτικές διακηρύξεις που είχαν εκφωνηθεί από τα στελέχη αυτά στην μάχη του 13ου συνεδρίου του ΚΚΕ, ρίχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων και αποκαλύφτηκε η τυχοδιωκτική και αντιφατική ιδεολογία τους, η εχθρότητά τους προς την εργατική τάξη και τα παιχνίδια τους με την «Ριζοσπαστική Αριστερά» και τον δημοκρατικό δήθεν «σοσιαλισμό»!
4.Οι πολιτικές και ιδεολογικές βάσεις της μετατροπής του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατικής «ριζοσπαστικής αριστεράς», θεμελιώνονται από την αρχή, σχεδόν, της δημιουργίας του Ενιαίου Συνασπισμού και ολοκληρώνονται, σταδιακά, κυρίως με την δεξιά καρικατούρα του προγραμματικού Συνεδρίου τον Ιούνιο του 2003 όσο και με το 3ο συνέδριο του 2000. Στα δύο αυτά συνέδρια πρωταγωνιστικό ρόλο για την σύνταξη των εισηγήσεων τους είχαν ορισμένα από τα στελέχη του Α.Ρ, το οποίο μαζί με τις άλλες κεντροαριστερές και φιλοπασοκικές συνιστώσες ψήφισε τα αναφερόμενα συνεδριακά κείμενα και αργότερα αποδέχτηκε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το Α.Ρ επί ΣΥΡΙΖΑ μετονομάσθηκε σε «Αριστερή Πλατφόρμα» και μετά την αποχώρησή από τον ΣΥΡΙΖΑ ορισμένων στελεχών του, προχώρησε στην ίδρυση της σημερινής «Λαϊκής Ενότητας». Τα αναφερόμενα συνέδρια σφράγισαν κατά τρόπο οριστικό τον υποκριτικό χαρακτήρα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος που δήθεν αναζητούσε την δημοκρατική ανανέωση του σοσιαλισμού και του επαναστατικού λαϊκού κινήματος.
5.Τα συνέδρια αυτά αλλά και η γενικότερη αντιφατική, μεταλλασσόμενη, αρχηγική και τυχοδιωκτική πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην πράξη, επιβεβαίωσαν και έθεσαν, πιο στέρεα, τις βάσεις της μεταβολής του σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα «αριστερής φρασεολογίας», επιβεβαίωσαν την εγκατάλειψη του σοσιαλισμού ως αδιαπραγμάτευτου στρατηγικού στόχου της ύπαρξής του, την υπεράσπιση των αγώνων της εργατικής τάξης, την άρνηση των βασικών θεωρητικών και ιδεολογικών αρχών του Μαρξισμού, την ταξική πάλη και τον ρόλο της εργατικής τάξης, για την κατάργηση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.
Επιβεβαίωσαν ακόμα την εγκατάλειψη της πάλης του ΣΥΝ για την μεταβολή των συσχετισμών και την ιδεολογική χειραφέτηση των εργατικών και λαϊκών μαζών για την απελευθέρωση τους από την άθλια ζωή και τα σιδερένια δεσμά της αδικίας, της εκμετάλλευσης, της ανισότητας και της καταπίεσης. Αποκάλυψαν τέλος την υποταγή του στον δυτικό ιμπεριαλισμό.
6.Μια από τις βασικότερες αντιδραστικές συνεισφορές της σημερινής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποδοχή διατήρησης της χώρας στο καθεστώς της εξάρτησης των ιμπεριαλιστικών υπερδυνάμεων ΗΠΑ και Ε.Ε. Όλα τα μέτωπα κριτικής κατά της καταστροφικής πολιτικής αυτών των υπερδυνάμεων έχουν σχεδόν εξαφανισθεί από τα κομματικά κείμενα ή συσκοτίζονται με θολές αναφορές και διατυπώσεις. Από την αρχή της ίδρυσής του Ενιαίου ΣΥΝ αλλά και στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνεται το ψέμα ότι είναι δυνατόν στα πλαίσια των συνθηκών της Ε.Ε και της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, να εφαρμοσθεί φιλολαϊκή πολιτική υπέρ του ελληνικού λαού και των λαών της Ε.E την ώρα που σε ολόκληρη της Ε.Ε σημειώνεται μια ολοκληρωτική επίθεση κατά των θεμελιωδών κατακτήσεων και των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, όταν ολόκληρες χώρες βυθίζονται στην υπερχρέωση και τον δανεισμό, βάρη που τα πληρώνουν οι λαοί!…. Το ψεύδος αυτό συνιστά ένα από τα πιο πολύτιμα δώρα του ΣΥΡΙΖΑ προς την αστική τάξη και την Ε.Ε. Τα ίδια ψεύδη καλλιεργούσε όλο αυτό το διάστημα και η «Αριστερή Πλατφόρμα» και καλλιεργεί και σήμερα ως ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, η οποία στήριζε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, καλλιεργούσε την αυταπάτη της «Ευρώπης των λαών» και με την στάση της έκρυβε τον αντιδραστικό χαρακτήρα της Ε.Ε, τα εγκλήματα που διαπράττει κατά των λαών και τους πολέμους, την αδίστακτη και αιματηρή καταστροφή των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων και την ανάγκη αποχώρησης από αυτήν. Την ίδια άρνηση πρόβαλλαν τα στελέχη του Α.Ρ. όταν τους ζητήθηκε να αρνηθούν την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, ενώ με παρέμβαση του Λαφαζάνη, ανατράπηκε το ΟΧΙ στην συνθήκη του Άμστερνταμ, απόφαση που είχε πάρει ομόφωνα το Α.Ρ, καιτάχθηκε υπέρ της Λευκής ψήφου, ενώ στην Βουλή ο ΣΥΝ ψήφισε παρών!!
7. Η μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικό κομματικό σχηματισμό στήριξης του καπιταλιστικού συστήματος, και της απάτης «της Ευρώπης των λαών», με την μορφή των υποκριτικών ανανεωτικών κραυγών περί «ριζοσπαστικής αριστεράς» – που βάζει τάχα «τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη» – έγινε σταδιακά από την εποχή ακόμα της ίδρυσης του Ενιαίου ΣΥΝ. Τα ψεύδη αυτά καλλιεργήθηκαν και με την ιδεολογική, συγκαλυμμένη ή ανοιχτή, συμβολή των περισσότερων στελεχών, του «Αριστερού Ρεύματος», στο οποίο, άτυπα, έπαιζε ηγετικό ρόλο ο Π. Λαφαζάνης. Η ύπαρξη του Α.Ρ στο οποίο συμμετείχαν πρώην στελέχη και μέλη του ΚΚΕ αποτέλεσε ένα από τα βασικότερα άλλοθι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ενός κόμματος που στην πραγματικότητα και ανεξάρτητα από την υποκριτική και ριζοσπαστική ρητορείας της ηγεσίας του, κινιόταν πάντα στα πλαίσια της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, υπηρετώντας τελικά τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης και του συστήματος.
8.Η απουσία στον ΣΥΝ ενιαίας ταξικής ιδεολογικής και πολιτικής αντίληψης για τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, το ρόλο της Ε.Ε ως δύναμης του μεγάλου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, της συμμαχίας Ε.Ε και ΗΠΑ, της οικονομικής και κοινωνικής παρακμής της χώρας, η άρνηση κυρίως των στελεχών του «αριστερού ρεύματος», να συζητηθούν συνολικά και να φωτισθούν κριτικά και σε βάθος οι αιτίες της ιστορικής ήττας του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, της ύπαρξης και της κατάντιας του σοσιαλισμού του «μέλανα ζωμού» λ.χ στην Αλβανία και την Ρουμανία, να επανακαθορισθούν οι επαναστατικές αρχές, τα οράματα και το περιεχόμενο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, να σταματήσουν τα σοσιαλδημοκρατικά παιχνίδια μέσα στον ΣΥΝ, να ξεκαθαρισθεί επιτέλους η θέση του απέναντι στην εργατική τάξη και τον επαναστατικό της ρόλο της και να συνταχθεί ένα πρόγραμμα για το αντιϊμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό μέτωπο, για την Ριζοσπαστική Δημοκρατική Αλλαγή και τον Σοσιαλισμό, ως μιας ενιαίας, βέβαια, επαναστατικής δημοκρατικής διαδικασίας, οδηγούσε μαθηματικά τον ΣΥΝ σε αυτό που τελικά κατάντησε δηλ. στον εκφυλισμό του και τον σημερινό σοσιαλδημοκρατικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ ως «αριστερού» διαχειριστή του αστικού συστήματος.
9.Ο τυχοδιωκτικός και αντιφατικός χαρακτήρας της πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγισμός, που πήρε προκλητικές και αποκρουστικές διαστάσεις επί Τσίπρα, ο συνεχής υποβιβασμός της ΚΠΕ και γενικά των κομματικών πολιτικών του οργάνων, η πολιτική των συνεχών συμβιβασμών χωρίς αρχές, ανάμεσα στις συνιστώσες του, που υπαγορεύονταν από τα γνωστά εκφυλιστικά παιχνίδια του παραγοντισμού και των προσωπικών ηγετικών επιδιώξεων καθώς και η δημόσια πολυγλωσσία, αποτελούσαν για χρόνια και αποτελούν και σήμερα σταθερά χαρακτηριστικά του πολιτικού ξεπεσμού και της ενδοστρεφούς λειτουργίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πάντα μακριά από τα πραγματικά πάθη και τις μεγάλες αντιθέσεις, που γεννούσε η αντιλαϊκή επίθεση του δικομματισμού και της Ε.Ε ενάντια στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, και όπως αποδείχτηκε, τελικά, μακριά και από το ίδιο το ψωμί του εργαζόμενου λαού.
10.ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ: Στην διάρκεια όλων αυτών των χρόνων ο ενιαίος ΣΥΝ μέχρι και την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε: Την συνθήκη του Μάαστριχτ, ένα από τα πιο αντιδραστικά κείμενα της απολυταρχίας του κεφαλαίου και έδωσε παρών στην Συνθήκη του Άμστερνταμ, μαζί με τον σημερινό ηγέτη της «Λαϊκής Ενότητας». Στα συνέδρια που ακολούθησαν αλλά και στην ΚΠΕ, μολονότι ζητήθηκε, η ηγεσία του ΣΥΝ αλλά και τα στελέχη του Α.Ρ αρνήθηκαν να ανακαλέσουν την ψήφο του κόμματος υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ!…
Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ: Ο ΣΥΝ Ψήφισε το σχέδιο Ανάν δηλ. την διχοτόμηση ουσιαστικά της Κύπρου. Μέχρι σήμερα καμιά πολιτική ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ζητήσει και δεν έχει καταγγείλει την Ε.Ε και την Κομισιόν για την άρνησή της να ζητήσει την απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, η οποία αποτελεί ανεξάρτητο κράτος μέλος της Ε.Ε και του ΟΗΕ και συνεπώς η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στην Βόρεια Κύπρο σημαίνει κατάλυση της εδαφικής ακεραιότητας και του αδιαίρετου της Κυπριακής Δημοκρατίας και συνεπώς της ίδιας της Ε.Ε., αφού οι αρχές αυτές προστατεύονται από το διεθνές αλλά και ευρωπαϊκό δίκαιο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΘΗΚΗ: Η ηγεσία του κόμματος, έκρυψε την απόφαση του τμήματος ευρωπαϊκής πολιτικής, που απόρριπτε την Συνταγματική Συνθήκη της Ε.Ε, με προφανή σκοπό να μη συζητηθεί στην ΚΠΕ. Με την μεθοδευμένη σιωπή τους ενέκριναν στην πράξη το αντιδραστικό Ευρωσύνταγμα! Το μέλος της Π.Γ του ΣΥΝ και υπεύθυνος του τμήματος ευρωπαϊκής πολιτικής Ν. Χουντής και μέλος του Α.Ρ., παρότρυνε τον Αλ. Αλαβάνο, ευρωβουλευτή τότε του ΣΥΝ, κατά την ψηφοφορία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο του Ευρωσυντάγματος να ψηφίσει ΠΑΡΩΝ, σε αντίθεση με την ομόφωνη απόφασης του τμήματος την οποία είχε ψηφίσει και ο ίδιος ο Χουντής,, ενώ ο ευρωβουλευτής Μ. Παπαγιαννάκης ψήφισε ΝΑΙ, χωρίς να υπάρξει καμιά απολύτως δημόσια ή ενδοκομματική αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΝ ή του Α.Ρ. εναντίον της τοποθέτησης αυτής των δύο ευρωβουλευτών. Τα κομματικά μέλη ποτέ δεν ενημερώθηκαν για την στάση αυτή των ευρωβουλευτών και της ηγεσίας του «δημοκρατικού» ΣΥΝ!…
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΥΓΗ» ΩΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Η εφημερίδα «Αυγή», λόγω των γνωστών προβλημάτων κυκλοφορίας της, συντηρείται, από παλιά, από τις αδρές χρηματοδοτήσεις του κόμματος, τις οποίες πληρώνει ο ελληνικός λαός και συνεπώς την ευθύνη της έκδοσης και της γραμμής της εφημερίδας θα έπρεπε να έχει η ΚΠΕ του ΣΥΝ. Παρ’ όλα αυτά, η ηγεσία του ΣΥΝ επί Κωσταντόπουλου, με την αρωγή και του Α.Ρ./Λαφαζάνη ( ο οποίος μάλιστα αγόρασε σημαντικό ποσοστό μετοχών) την μετέβαλλαν σε Α.Ε (!) ώστε ο τυχοδιωκτικός πλουραλισμός να μπορεί να διαμορφώνει το πλαίσιο «άνθησης όλων των λουλουδιών» και να προστατεύουν την προβολή και την δημοσιοποίηση της τυχοδιωκτικής πολιτικής τους από κάθε έλεγχο των μελών ή των πολιτικών οργάνων και από κάθε άλλη κομματική ευθύνη ώστε ανεμπόδιστα να υπηρετούν και να προβάλλουν όλες τις ιδεολογίες από τις σοσιαλδημοκρατικές και τις δεξιές αστικές μέχρι και την γραμμή της λεγόμενης «ριζοσπαστικής αριστεράς». Την «Αυγή» μπορεί να την χρηματοδοτεί Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από τα χρήματα του φορολογούμενου ελληνικού λαού, αλλά την κάθε διοίκηση της εφημερίδας, την διορίζουν, ερήμην των μελών του κόμματος, οι μέτοχοι, μεταξύ των οποίων και ο εκάστοτε πρόεδρος, ο οποίος κατέχει το 25% των μετοχών ως εκπρόσωπος του κόμματος! Τέτοια είναι η δημοκρατία τους και ο σεβασμός τους προς τα μέλη και τα πολιτικά όργανα ώστε τα ζητήματα της «Αυγής» της γραμμής της ή του διορισμού των εκάστοτε διοικήσεων δεν έχουν ποτέ συζητηθεί στην ΚΠΕ ή άλλα όργανα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Η Α.Ε «Αυγή» είναι γεμάτη από δημοσιεύματα υποστήριξης αντιδραστικών ιδεών και έσεων του καπιταλισμού και των παραλλαγών του. Ως ένδειξη «δημοκρατίας» προβάλλει προσωπικότητες, που ενστερνίζονται την ιδεολογία της αστικής τάξης, ή του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού του συστήματος, μέχρι και απόψεις αναρχοαυτόνομες και μηδενιστικές. Μια από τις καλλίτερες μεσολαβήσεις για την διάδοση της ιδεολογίας και της πολιτικής της αστικής τάξης αλλά και της Ε.Ε, πραγματοποιείται από την «Αυγή» με τις εβδομαδιαίες δημοσιεύσεις της γαλλικής Μόντ Ντιπλοματίκ»!…
Πριν ο ΣΥΝ αποφασίσει να το υπερψηφίσει η «Αυγή» υποστήριζε το σχέδιο Ανάν και την αντιδημοκρατική Συνταγματική Συνθήκη του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού, η οποία μεταξύ των άλλων, το παραθέτω ως ελάχιστο παράδειγμα, καταργούσε την απαγόρευση των βασανιστηρίων (!) ιδιωτικοποιούσε τα Πανεπιστήμια (!) και επέτρεπε την στρατιωτική επέμβαση στρατευμάτων της Ε.Ε στα κράτη μέλη, χωρίς την άδεια των εθνικών κυβερνήσεων!…..
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ: Η συνιστώσα του Κουβέλη-Λυκούδη μαζί με άλλα τμήματα στελεχών της ΚΠΕ του ΣΥΝ, προωθούσαν τότε την πολιτική συνεργασίας και της εκλογικής συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη που έπαιρναν γραμμή από τον Κύρκο είχαν φτάσει στο σημείο να ζητάνε ανοιχτά την δημιουργία Ομοσπονδίας με το τότε κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, το διεφθαρμένο αυτό και αδίστακτο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, το οποίο είχε προσχωρήσει προ πολλού στο δόγμα της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού και εφάρμοζε τις αντιδραστικές πολιτικές της Ε.Ε, της φτωχοποίησης και της καταστροφής του εργαζόμενου λαού μας.
Είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ, που η πολιτική του από τότε προετοίμαζε μαζί με την Ν.Δ τις καταστροφές των σημερινών δεινών, των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων. Μεταξύ αυτών που δούλευαν για την συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ ήταν και ο Ν. Μπίστης – οποίος προσχώρησε τελικά στο ΠΑΣΟΚ – και ο Δ. Παπαδημούλης, ένας σεσημασμένος εχθρός του κομμουνισμού και φανατικός υπερασπιστής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Το «Αριστερό Ρεύμα» και ο Λαφαζάνης όλα αυτές τις αριστερές προδοσίες τα θεωρούσαν εκδηλώσεις «αριστερής δημοκρατίας» και αντί να καταγγείλουν τις πολιτικές αυτές δημόσια αφού παραβιάζουν τις αποφάσεις των συνεδρίων αλλά και τις καταστατικές διατάξεις, τις συγκάλυπταν, περιορίζονταν να διατυπώνουν απλώς την αντίθεσή τους στα πολιτικά όργανα. Ταυτόχρονα τα στελέχη του Α.Ρ προωθούσαν με την ηγεσία του ΣΥΝ, από άλλο δρόμο, μαζί με τον λ.χ τον Ν. Βούτση, χθεσινό υπουργό της κυβέρνησης Τσίπρα, την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, στο επίπεδο των Δήμων και των μαζικών κινημάτων. Ο Βούτσης μαζί με τον Φλαμπουράρη, θιασώτες του ξεπεσμένου ευρωκομμουνισμού, είχαν ενταχθεί στο «Α.Ρ», από παλιά, με πρωτοβουλία του Λαφαζάνη!
11.Μέσα σε αυτό το κλίμα δυνάμωνε συνεχώς ο αρχηγικός χαρακτήρας του ΣΥΝ, ο διαλυτικός παραγοντισμός, η κρυφή και φανερή δίωξη των κομμουνιστικών στελεχών του ΣΥΝ και των απόψεών τους, ο υποβιβασμός των κομματικών οργανώσεων από αποφασιστικά και βουλευόμενα όργανα, υποτίθεται ενός «κόμματος των μελών του», σε ανυπεράσπιστα υποκείμενα, με τα οποία η κομματική ηγεσία δεν είχε καμιά ουσιαστική σχέση, ούτε την ενδιέφερε η συμβολή ή η σκέψη τους!
Χρησιμοποιούσαν τα μέλη των τοπικών Κ.Ο. ως όργανα ηγετικών συσχετισμών, διαίρεσης και παραγοντισμού, αποξενωμένα από την τοπική κοινωνία, αποκομμένα από τον εργαζόμενο λαό, τα δεινά και τους αγώνες του. Αυτό κάνουν και σήμερα. Η πολιτική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καθοριζόταν πάντα από μια ελίτ ηγετικών στελεχών!
12.Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί σήμερα οργανικό τμήμα του μνημονιακού μπλόκ μαζί με την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ το ΠΟΤΑΜΙ και τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ το οποίο έχει την πλήρη στήριξη των ηγετικών αντιδραστικών δυνάμεων της Ε.Ε και των θεσμικών της οργάνων. Η ηγεσία Τσίπρα απολαμβάνει της πλήρους εμπιστοσύνης τους. Η απόφαση για τις τωρινές εκλογές πάρθηκε με την συγκατάνευση της ηγεσίας της Ε.Ε. Τα ΜΜΕ, τα οποία όπως είναι γνωστό ελέγχονται από τις ελίτ του συστήματος, έχουν ήδη αναλάβει την προβολή και την στήριξη της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και τον εξωραϊσμό της ηγεσίας του, τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουν για να διαμορφωθούν οι όροι συγκρότησης μιας κυβερνητικής συμμαχίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ, εάν αυτό κριθεί αναγκαίο από το εκλογικό αποτέλεσμα, για να αντιμετωπισθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και κυρίως οι εργατικοί αγώνες να μπορούν να τεθούν υπό έλεγχο, ώστε τα μνημόνια να προωθηθούν με τις μικρότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις.
13.Το χρέος και η διαχείριση του, οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια θα γίνει προσπάθεια να αξιοποιηθούν για την διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού, πάνω στα ερείπια των δημοκρατικών, κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, για να βαθύνει ακόμα περισσότερο το καθεστώς υποταγής και ενσωμάτωσης της Ελλάδας στις αντιδραστικές πολιτικές της Ε.Ε, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που υπαγορεύεται από την ιλιγγιώδη συσσώρευση των κερδών των πολυεθνικών και την ιδεολογία του οικονομικού ανταγωνισμού χωρίς όρια. Η πολιτική αυτή του νέου διπολισμού/δικομματισμού είναι δεμένη με την διατήρηση του παραδοσιακού καθεστώτος εξάρτησης και υποτέλειας, καθώς η σημαντική γεωστρατηγική θέση της χώρας μας, την καθιστά αναγκαίο και πολύτιμο σύμμαχο των ληστρικών επιδιώξεων και των πολεμικών επιχειρήσεων, τις οποίες, οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις ΗΠΑ και Ε.Ε και οι σύμμαχοί τους, διεξάγουν στην Ευρασία και στην περιοχή της Μεσογείου.
14.Όλα αυτά τα χρόνια ο διαβρωτικός ρόλος της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική τάξη της χώρας μας και στις ευρύτερες λαϊκές μάζες, ασκείται και θα ασκηθεί και στο μέλλον κυρίως από τις θέσεις της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» ή της «ριζοσπαστικής αριστεράς», όπου η ταφή των σοσιαλιστικών οραμάτων και αξιών θα επιχειρηθεί να οργανωθεί με τον εξωραϊσμό του καπιταλιστικού συστήματος, στο οποίο όμως «ο άνθρωπος είναι πάνω από τα κέρδη» ή του κίβδηλου συνθήματος Δραγασάκη «για τον Σοσιαλισμό του 21ου αιώνα»!….Η προσπάθεια αυτή του σύγχρονου οπορτουνισμού, που χαρακτηρίζει τις βασικές θέσεις και την πολιτική τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της «Λαϊκής Ενότητας», αξιοποιεί την βαθειά κρίση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, την πολιτική σύγχυση και την ιδεολογική ρευστότητα, που καλλιεργήθηκαν από την αντίδραση και τις ελίτ του συστήματος, αξιοποιώντας τις ισχυρές βάσεις του μικροαστισμού στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα την κοινωνική και πολιτική καθυστέρηση, που σφραγίζει, πολλά χρόνια τώρα, μεγάλα τμήματα των εργαζομένων και γενικότερα των λαών τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρη τηνΕυρώπη.
15.Ιστορικά, η σοσιαλδημοκρατία (όπως και αρκετά από τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα στις χώρες της Ε.Ε, τα οποία εκφυλίστηκαν και μεταβλήθηκαν σε «αριστερά» τυχοδιωκτικά στηρίγματα του καπιταλισμού), χρησιμοποιήθηκε για τον ιδεολογικό και πολιτικό ευνουχισμό των εργατικών και λαϊκών μαζών, την ιδεολογική και πολιτική δικαιολόγηση των δεινών που γεννά ο καπιταλισμός, την πολιτική ενσωμάτωσή τους στον καπιταλισμό με «ανθρώπινο πρόσωπο», την συκοφάντηση του επαναστατικού σοσιαλιστικού κινήματος, ή την παρουσία του ως αυταπάτης. Στο ίδιο αυτό πλαίσιο κινείται σήμερα ο διαβρωτικός ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ.
16.Στα πλαίσια αυτά θα συνεχισθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η συγκάλυψη και η δικαιολόγηση των αντιλαϊκών πολιτικών της Ε.Ε. Θα ενταθεί επίσης η επίθεση κατά των θεμελιωδών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού, τα εγκλήματα που διαπράττει η Ε.Ε στην Ευρασία και την Αφρική και η συσκότιση του αντιδραστικού και ιμπεριαλιστικού ρόλου της καθώς και η προσπάθεια επιτάχυνσης της οικονομικής ολοκλήρωσής της, ώστε να εμποδίσουν με θεσμικά και με αντιδημοκρατικά μέτρα, όσο μπορούν, την αντίσταση και την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Πρέπει να έχουμε συνείδηση ότι καμιά αλλαγή υπέρ του λαού δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στην Ε.Ε και ότι η διάλυσή της και η αποχώρηση από αυτήν αποτελεί βασική προϋπόθεση της υπέρβασης της κρίσης υπέρ του λαού, το άνοιγμα του δρόμου για την Δημοκρατική Αλλαγή για τον Σοσιαλισμό.
17.Η αντιδραστική αυτή πολιτική θα ασκηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ από θέσεις κριτικής στον νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας και της Ε.Ε, ώστε να μπορεί να αυτοπροβάλλεται ως αριστερή αντιπολίτευση και συνάμα να δυναμώνει την πολιτική αιχμαλωσία των μαζών στα πλαίσια του συστήματος! Η πολιτική αυτή ταχυδακτυλουργία που διαχωρίζει τον καπιταλισμό από τον νεοφιλελευθερισμό δημιουργεί συγχύσεις στις καθυστερημένες πολιτικά μάζες. Ο διαχωρισμός του καπιταλισμού από την νεοφιλελευθερισμό είναι μια απάτη. Δρα στις λαϊκές μάζες παραπλανητικά και θέλει να περιορίσει την πάλη μόνο κατά του νεοφιλελευθερισμού. Σύμφωνα με τους Τσίπρα – Δραγασάκη χωρίς τον νεοφιλελευθερισμό ο καπιταλισμός εξαγνίζεται. Με βάση αυτή την ιδεολογική αντίληψη ο νεοφιλελευθερισμός θα ηττηθεί και θα προκύψει από αυτή την ήττα μια καλλίτερη κοινωνία «ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο»!… Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά γυμνός καπιταλισμός σε ένα στάδιο, το οποίο θα απαιτεί συνεχή υποχώρησης της κυριαρχίας του έθνους κράτους, απόλυτης κυριαρχία των λεγόμενων αγορών δηλ την ανεμπόδιστη κίνηση του μονοπωλιακού πολυεθνικού κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα, τάση που γεννιέται από την γιγαντιαία συσσώρευσης του κεφαλαίου, της όξυνσης των ανταγωνισμών χωρίς όρια και της αναζήτησης νέων αγορών σε διεθνή κλίμακα, πράγμα που οξύνει τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τις αντιθέσεις μεταξύ χωρών καθώς και τις αντιθέσεις μεταξύ των διαφόρων υπερεθνικών μονοπωλίων, επιβάλλοντας στους λαούς μια διεθνή καταστροφική οικονομική και κοινωνική πολιτική με βίαιες γεωστρατηγικές και οικονομικές αλλαγές, που πολλές φορές θα επιβάλλονται με την στρατιωτική βία και τους πολέμους.
18. Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο κίνδυνος ότι οι τυχοδιωκτικές και σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές, τα ορισμένα εκφυλιστικά φαινόμενα αρχηγισμού και παραγοντισμού, που σημάδεψαν την πρόσφατη κυβερνητική διαχείριση και ο τρόπος που ανδρώθηκαν και διαχειρίστηκαν την εξουσία τους τα κόμματα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι σήμερα, αλλά και ο ιδεολογικός όσο και πολιτικός οπουρτουνισμός, που σφράγισε τον προηγούμενο βίο και την πολιτεία των στελεχών του πρώην «αριστερού ρεύματος», χθες «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα ιδρυτών της Λαϊκής Ενότητας, μπορεί να ταυτισθούν και να διασύρουν στα μάτια των λαϊκών μαζών όλες τις δυνάμεις της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. «Όλοι ίδιοι είσαστε». Αυτό το δουλεύει ήδη ο ταξικός αντίπαλος και πρέπει να το πολεμήσουμε. Γι’ αυτό καλώ όλους τους συναγωνιστές, όπου και αν βρίσκονται και πιστεύουν στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Της εργατικής τάξης και του λαού μας, που αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των καταστάσεων και την ανάγκη της πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας όλων των αντιϊμπεριαλιστικών και αντιμονοπωλικαών δυνάμεων στα πλαίσια της Ριζοσπαστικής Δημοκρατικής Αλλαγής για τον Σοσιαλισμό, να δώσουμε όλοι μαζί ένα νέο παρών.
