Χρ. Κεφαλής: Ο Λαφαζάνης, τα φασιστοειδή της Ίσκρα και ο πόλεμος στην Ουκρανία

Φιλοξενούμε στη στήλη «Συνεργασίες αναγνωστών, Απόψεις, Αναδημοσιεύσεις» κείμενο που έστειλε ο φίλος του Ξ, μέλος της της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Μαρξιστική Σκέψη» Χρήστος Κεφαλής.

Στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος έχουν υπάρξει όχι λίγοι κομμουνιστές που πέρασαν στο στρατόπεδο της αντίδρασης. Μερικοί έμειναν στα μισά του δρόμου, παραμένοντας στα λόγια σοσιαλιστές· άλλοι έγιναν ανοικτοί αντιδραστικοί και εχθροί του κομμουνιστικού κινήματος. Όσο όμως και αν ψάξει κανείς δύσκολα θα βρει μια περίπτωση παρόμοια με εκείνη του πρώην κομμουνιστή, ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ ως το 1991 και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ αργότερα, Παναγιώτη Λαφαζάνη. 

Τα τελευταία χρόνια, μετά την αποχώρησή του από τη ΛΑΕ αλλά και από πιο πριν, ο Λαφαζάνης εγκατέλειψε πλήρως τις κομμουνιστικές, αριστερές αναφορές του και πέρασε σε ακροδεξιές-εθνικιστικές απόψεις, χωρίς βέβαια να το ομολογεί και να το δηλώνει ανοικτά. Σε αυτή την πορεία μετέτρεψε την ιστοσελίδα του Ίσκρα σε φερέφωνο των κάθε λογής φασιστοειδών, προφασιζόμενος πάντα μια προοδευτική, πατριωτική, αριστερή θέση και προσφέροντας έτσι προοδευτικά εύσημα στους ακροδεξιούς των ημερών μας.

Το πέρασμα του Λαφαζάνη στην ακροδεξιά αντίδραση αποτυπώθηκε πιο ισχυρά στην αποθέωση από την Ίσκρα του καθεστώτος Πούτιν και στις θέσεις της για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πραγματικά, στη σχετική αρθρογραφία της Ίσκρα παρέλασαν και παρελαύνουν τα χειρότερα φασιστοειδή που στηρίζουν διεθνώς το καθεστώς του Πούτιν. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχει ούτε ένα επινόημα της ρωσικής προπαγάνδας, από παραχαράξεις για την πορεία των επιχειρήσεων ως καταφανή fake news, που να μην προβλήθηκε από την Ίσκρα. Και αυτά πάντα με το πρόσχημα της υπεράσπισης των γνήσιων εθνικών και λαϊκών συμφερόντων από τους αμερικανονατοϊκούς, απέναντι στους οποίους το καθεστώς Πούτιν διαδραματίζει δήθεν προοδευτικό ρόλο, κατατροπώνοντας τους «ναζί της Ουκρανίας».

Με αυτή τη δράση του, ο Λαφαζάνης, αν και ευτελίζοντας τον εαυτό του, προσφέρει άθελά του μια υπηρεσία, δίνοντας τη δυνατότητα να φωτιστεί ο χαρακτήρας των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο πλευρό του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Αυτό δεν αφορά μόνο τη στενή σύνδεσή τους με την ακροδεξιά και φασιστική αντίδραση αλλά και τον αχρείο συρφετό που αντιπροσωπεύουν, η κινητοποίηση του οποίου στο Μεσοπόλεμο έφερε στον αφρό τους Χίτλερ και τους Μουσολίνι. Αυτές ακριβώς τις πλευρές θα φωτίσουμε στο παρόν κείμενο, με αναφορά στην αρθρογραφία της Ίσκρα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Η σχετική αρθρογραφία της Ίσκρα περιλαμβάνει κυρίως άρθρα από Ρώσους και ξένους υμνητές του Πούτιν, συνεργάτες των καθεστωτικών ρωσικών ΜΜΕ, μεταφρασμένα από ρωσικά μέσα (Sputnik, Russia Insider, Strategic Culture, Russia Today, Fort Russ, κοκ) αλλά και ακροδεξιά σάιτ και Think Tanks στις ΗΠΑ και αλλού (Fox News, Antiwar, Réseau International, Unz Review, Zero Hedge, The Saker κοκ). Και περιλαμβάνει επίσης πολυάριθμα ρεπορτάζ και ανταποκρίσεις από τα πολεμικά μέτωπα κοπιαρισμένα επίσης από τα ρωσικά ΜΜΕ. Όλα προφασίζονται μια αντικειμενική ματιά στα γεγονότα, που ανατρέπει τα ψεύδη και τις διαστρεβλώσεις των Δυτικών. Και αν όλα συμμερίζονται κάτι, μαζί με τη στράτευση στην πιο μαύρη αντίδραση, είναι ο κιτρινισμός, ο χαμελαιοντισμός και μια ακραία αναισχυντία των φυλλάδων τύπου «Μακελειό». Στοιχεία, δηλαδή, που πρεσβεύουν τα χειρότερα ασπόνδυλα, οι χαμαιλέοντες και οι τυχοδιώκτες του συστήματος και που ακόμη και οι παραδοσιακοί δυτικοί σχολιαστές δεν επιδεικνύουν στην ίδια έκταση. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν να δούμε πίσω από το προσωπείο, στο πραγματικό πρόσωπό τους.

Ι. Φασιστοειδή όλων των χωρών, ενωθείτε υπό τη σκέπη της Ίσκρα!

Η Ίσκρα αυτοπαρουσιάζεται –μέχρι πρότινος τουλάχιστον– ως ένας ιστότοπος με «ριζοσπαστική ματιά στην ενημέρωση» που προσφέρει «Αρθρογραφία και νέα από τον χώρο της Αριστεράς», δίνοντας «Έμφαση στον πλουραλισμό των απόψεων, σε μια εποικοδομητική βάση ώριμου διαλόγου και συζητήσεων». Ακόμη περισσότερο, στην αρθρογραφία της για την Ουκρανία παίρνει τις πόζες του πολέμιου του «ουκρανικού ναζισμού», αναπαράγοντας αυτούσιο το αφήγημα του καθεστώτος Πούτιν για τη ρωσική εισβολή. Σύμφωνα με αυτό, το σημερινό ουκρανικό καθεστώς επιβλήθηκε το 2014 με ένα αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στο οποίο διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο οι Ουκρανοί νεοναζί. Έκτοτε το καθεστώς εφάρμοζε γενοκτονικές πρακτικές απέναντι στους Ρώσους του Ντονμπάς, για την προστασία των οποίων έγινε η ρωσική εισβολή, που δεν έχει καμιά σχέση με ιμπεριαλιστικούς σκοπούς.

Η σαθρότητα του συγκεκριμένου αφηγήματος έχει εκτεθεί από αριστερούς σχολιαστές, που έχουν δείξει τους στενούς δεσμούς του καθεστώτος Πούτιν με τους κάθε λογής φασίστες και ακροδεξιούς ηγέτες και ομάδες στη Ρωσία και στον υπόλοιπο κόσμο¹. Από μια τέτοια «ριζοσπαστική» και «αντιναζιστική» ιστοσελίδα όπως η Ίσκρα θα περίμενε λοιπόν κανείς να αποκλείει αυτά τα στοιχεία. Όμως ακριβώς τα κάθε λογής φασιστοειδή που κινητοποίησε στο έπακρο με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία το καθεστώς Πούτιν, παρουσιάζονται σαν «αντιναζί» και βρίσκονται στο κέντρο της «ριζοσπαστικής ενημέρωσης» που προσφέρει η Ίσκρα για την Ουκρανία, αλλά και γενικότερα. Η Ίσκρα έχει αναρτήσει επιδοκιμαστικά, ως θέσεις γραμμής, πλήθος άρθρα και συνεντεύξεις αναρίθμητων τέτοιων φασιστοειδών, από τον Γκρίφιν ως τον Ντούγκιν, ακροδεξιών οπαδών του Τραμπ και της Λε Πεν, ελευθεριακών, σκοταδιστών, κ.ά. Σε όλες τις περιπτώσεις, βέβαια, συγκαλύπτεται η πολιτική θέση τους, παρουσιάζοντάς τους ως προοδευτικούς και έντιμους «διαφωνούντες» με τη γραμμή των αμερικανονατοϊκών. Ακολουθεί ένα μικρό, ελάχιστο απάνθισμα.

Νικ Γκρίφιν

Μια χαρακτηριστική περίπτωση φασίστα του οποίου συνέντευξη αναρτήθηκε στην Ίσκρα είναι ο Νικ Γκρίφιν, ηγέτης των νεοναζί της Βρετανίας. Στη συνέντευξη, που δόθηκε λίγο πριν την έναρξη του πολέμου στο ρωσικό Sputnik, εξαίρεται ο φιλειρηνικός ρόλος του Πούτιν και κατονομάζονται οι Δυτικοί ως οι πραγματικοί υπαίτιοι του πολέμου:

«Οι συνωμότες της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου λυσσούν να αναγκάσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν να εγκαταλείψει την πολιτική αυτοσυγκράτησης και διαπραγματεύσεων. Σκοπεύουν να μην του αφήσουν καμία επιλογή από το να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να υπερασπιστεί τον ρωσικό πληθυσμό του Ντονμπάς. Έτσι, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ συμμετέχουν τώρα στην πιο κραυγαλέα και ανεύθυνη υπονόμευση και υβριδική πολεμική επιχείρηση… Οι πολιτικές ελίτ έχουν πάντα μια θλιβερή τάση να βλέπουν τα βάσανα των “μικρών ανθρώπων” ως ένα τίμημα που αξίζει να πληρώσουν για δικό τους όφελος. Οι ιμπεριαλιστές της Ουάσιγκτον ήταν πάντα από τους χειρότερους σε αυτό. Η Αυτοκρατορία τους ιδρύθηκε με βάση τη γενοκτονία και τα ερείπια της Συνομοσπονδίας και αναπτύχθηκε μέσα από μια σειρά ψευδών πολέμων, και τη σκόπιμη και αδίστακτη υποκίνηση εντάσεων στην Ευρώπη για την καταστροφή μιας σειράς αντιπάλων»².

Ο Γκρίφιν, που συστήνεται αόριστα στη συνέντευξη ως «πρώην ευρωβουλευτής», δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Από τα 14 του ήταν μέλος του Εθνικού Μετώπου, ενός καθαρά φασιστικού βρετανικού κόμματος, και σε συνέχεια ευρωβουλευτής και πρόεδρος στα 1999-2014 του BNP, του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος, κύριου φασιστικού κόμματος της Βρετανίας. Επί δεκαετίες αγωνίστηκε ενάντια στις «διακρίσεις σε βάρος των λευκών», ήταν και παραμένει ένας αρνητής του Ολοκαυτώματος και υποκινητής της ρατσιστικής βίας, υποστηρικτής της άποψης ότι η ορθή αντιμετώπιση των μεταναστών θα ήταν να βυθίζονται τα πλοιάριά τους, πετώντας τους κανένα σωσίβιο για να επιστρέφουν κολυμπώντας στη Λιβύη. Το 2017 εκδήλωσε την πρόθεση να μεταναστεύσει στην Ουγγαρία, από θαυμασμό για το ακροδεξιό καθεστώς του Όρμπαν, αλλά ακόμη και το ουγγρικό καθεστώς του απαγόρευσε τη διαμονή στη χώρα, θεωρώντας τον επικίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια. Ο λόγος ήταν ότι μαζί με έναν συνεργάτη του σκόπευαν να μετατρέψουν μια ουγγρική κωμόπολη που δέχεται μόνο λευκούς σε κέντρο οργάνωσης της παρακρατικής δράσης των Ευρωπαίων νεοφασιστών, υπό την αιγίδα μιας δικής τους «Διεθνούς των Ναϊτών Ιπποτών», πράγμα που πήγαινε πολύ ακόμη και για την ακροδεξιά ουγγρική κυβέρνηση να το επιτρέψει³.

Συνάγεται ότι ο Λαφαζάνης υπερασπίζει το «φιλειρηνικό αγώνα» του Πούτιν ενάντια στους Ουκρανούς νεοναζί από κοινού με τον Γκρίφιν, ένα από τα χειρότερα φασιστοειδή στην Ευρώπη, ένα «διαμάντι» εφάμιλλο με τον δικό μας Μιχαλολιάκο, που ακόμη και η ακροδεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας τον θεωρεί επικίνδυνο και ανεπιθύμητο…

Αλεξάντρ Ντούγκιν

Ο Ντούγκιν είναι ένας άλλος, διάσημος ακροδεξιός που έχει συνδεθεί στενά με το καθεστώς Πούτιν, ως ιδεολόγος και μυστικοσύμβουλος του Ρώσου προέδρου. Ο σοβινισμός του Ντούγκιν, η σύνδεσή του με θεωρητικούς τύπου Μάκιντερ που προπαρασκεύασαν το δόγμα του «ζωτικού χώρου» του Χίτλερ, οι σχέσεις του με τους νεοναζί, ο σκοταδισμός και οι συμπάθειές του στο σατανισμό, είναι πασίγνωστα πράγματα. Τα είχε ομολογήσει η ίδια η Ίσκρα όταν, σε δική της ανάρτηση άρθρου ενός εγχώριου οπαδού του, του Κ. Ράπτη, είχε προσθέσει την επιφύλαξη ότι «σύμφωνα με αξιόπιστες ρωσικές πηγές ο Αλεξάντρ Ντούγκιν… είναι ακροδεξιών πολιτικών αντιλήψεων και ουδέποτε είχε οποιανδήποτε σχέση με την πολιτική ηγεσία της Ρωσίας, ούτε εξέφραζε ποτέ τις αντιλήψεις της»⁴.

Ακόμη και αυτή η κάλπικη επιφύλαξη, όμως, πήγε περίπατο και ο Ντούγκιν αναβαθμίστηκε σε αξιόπιστο αναλυτή, οι δε παρεμβάσεις του υπέρ του Πούτιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία σε αυθεντική ερμηνεία των εξελίξεων. Η Ίσκρα ανάρτησε δυο σχετικά κείμενα του Ντούγκιν, όπου συστήνεται ως «φιλόσοφος» και «καθηγητής» στο «Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας». Στο ένα από αυτά διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

«“Η εποχή που σχετίζεται με την οικοδόμηση μιας κεντρικής παγκόσμιας τάξης έχει τελειώσει” Βλαδίμηρος Πούτιν, Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Βάσει της παραπάνω αρχής, ο φιλόσοφος Αλεξάντρ Ντούγκιν, Καθηγητής Κοινωνιολογίας των Διεθνών Σχέσεων στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας παρεμβαίνει στον “πόλεμο στην Ουκρανία” κι επισημαίνει; “(…) Δεν πρόκειται για πόλεμο με την Ουκρανία. Είναι μια σύγκρουση με την παγκοσμιοποίηση ως αναπόσπαστο πλανητικό φαινόμενο. Είναι μια αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα -γεωπολιτικό και ιδεολογικό. Η Ρωσία απορρίπτει τα πάντα στην παγκοσμιοποίηση: τη μονοπολικότητα, τον ατλαντισμό, από τη μια, και τον φιλελευθερισμό, την αντί-παράδοση, την τεχνοκρατία, τη Μεγάλη Επανεκκίνηση (Grande Reset) με μια λέξη, από την άλλη”… Η Ρωσία δημιουργεί ένα παγκόσμιο πεδίο Αντίστασης. Η νίκη του παγκόσμιου πεδίου Αντίστασης θα ήταν νίκη για όλες τις εναλλακτικές δυνάμεις, τόσο δεξιές όσο κι αριστερές, και για όλους τους λαούς… Πολλοί άνθρωποι στην Ουκρανία το κατάλαβαν αυτό. Όμως, η τρομερή οργισμένη φιλελεύθερη-ναζιστική προπαγάνδα δεν άφησε λιθαράκι στο μυαλό των Ουκρανών. Θα συνέλθουν και θα πολεμήσουν μαζί μας για το βασίλειο του φωτός, για την παράδοση και μια αληθινή ευρωπαϊκή χριστιανική ταυτότητα»⁵.

Ίσως αυτές οι «φιλοαριστερές» αναφορές του Ντούγκιν να έπεισαν την Ίσκρα ότι δεν πρόκειται για ακροδεξιό αλλά για γνήσιο «αντιναζιστή». 

Όσον αφορά τους δεσμούς του Ντούγκιν με τους νεοναζί να αναφέρουμε, για την ιστορία, ότι το 2013 είχε στείλει επιστολή στον Μιχαλιάκο, όπου εξήρε το ρόλο των «φυλακισμένων αγωνιστών» της Χρυσής Αυγής. Η επιστολή είχε παρουσιαστεί με διθυράμβους στο σάιτ της Χρυσής Αυγής Λαμίας: «Μια επιστολή του Ρώσου καθηγητή και συγγραφέα Αλεξάντερ Ντούγκιν, ενός από τους πλέον στενούς συμβούλους και “κατηχητές” του Ρώσου προέδρου Πούτιν στην έννοια του “Ευρασιατισμού” έφτασε στον φυλακισμένο γ.γ. του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή, Νίκο Μιχαλολιάκο πριν μερικές ημέρες».

Αργότερα, το 2014, ο Ντούγκιν είχε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, όπου εξήρε το ρόλο της ως πατριωτικής οργάνωσης, μεταφέροντας και την αμέριστη στήριξη της ρωσικής ηγεσίας: 

«Θα επαναλάβω κάτι που είπε ο πρόεδρος Πούτιν, ότι φυσικός σύμμαχος της Ρωσίας θα είναι εκείνος που αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση, τον φιλελευθερισμό και κάθε τι που συνιστά την πραγμάτωση της αμερικανικής ηγεμονίας. Εάν λοιπόν αυτή η δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή, τότε ναι, εφόσον προστατεύετε την ταυτότητα και τη συνείδηση του λαού σας είστε φίλος μας και σίγουρα θα προβούμε στην συνεργασία που τόσο είναι επιθυμητή με τη χώρα σας!… Εκφράζετε τα συμφέροντα των Ελλήνων κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Με τη συμμετοχή σας στις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο θα επιδιώξετε αυτές τις θέσεις σας, θέσεις που έχουν να κάνουν με παραδοσιακές αξίες όπως ο θεσμός της οικογένειας, της θρησκείας, της αγάπης για την πατρίδα κ.ο.κ. Εχει αποδειχτεί πως οι διώξεις εις βάρος σας έχουν πολιτικό κίνητρο, αλλά η βέβαιη είσοδος σας στην ευρωβουλή θα μας δώσει από κοινού τη δυνατότητα να προσδιορίσουμε το γεωπολιτικό μας όραμα, το όραμα ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία που θα αποτελέσει την απαρχή της ανοικοδόμησης της Ευρώπης των Εθνών!»⁶

Οι στενές σχέσεις του Ντούγκιν με το καθεστώς Πούτιν είναι επίσης καλά τεκμηριωμένες. Με τη θεωρία του για την Ευρασία ως προαιώνιου, φυσικού πλαισίου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ο Ντούγκιν υπήρξε εμπνευστής και κύριος απολογητής της ρωσικής επιχείρησης στην Κριμαία το 2014. Το 2007 είχε πλέξει το εγκώμιο του Πούτιν με την εξής δήλωση: «Δεν υπάρχουν πλέον διόλου αντίπαλοι της πορείας του Πούτιν και, αν υπάρχουν, είναι ψυχικά άρρωστοι και πρέπει να σταλούν για κλινική εξέταση. Ο Πούτιν είναι παντού, ο Πούτιν είναι τα πάντα, ο Πούτιν είναι απόλυτος και ο Πούτιν είναι αναντικατάστατος».

Ο Ντούγκιν αναφέρεται από την Ίσκρα ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Η αλήθεια είναι ότι αποβλήθηκε από το ίδρυμα το 2014, μετά από ένα υπόμνημα εναντίον του, με πάνω από 10.000 υπογραφές, εξαιτίας των ακραίων σοβινιστικών δηλώσεών του. Με αφορμή την πυρπόληση ενός κτιρίου με φιλορώσους στις 2 Μάη στην Οδησσό είχε τότε προτρέψει σε συνέντευξή του στην εξόντωση των Ουκρανών: «Σκοτώστε τους, σκοτώστε τους, σκοτώστε τους. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν πλέον συνομιλίες. Ως καθηγητής, θεωρώ ότι έτσι έχει το πράγμα»⁷.

Από την άλλη μεριά ο ίδιος αυτός Ντούγκιν έχει επηρεαστεί, σύμφωνα με δικές του δηλώσεις, από οπαδούς του Ουκρανού εθνικιστή Μπαντέρα, που η οικειοποίησή του από το τωρινό ουκρανικό καθεστώς παρουσιάζεται ως τεκμήριο για την ανάγκη «αποναζιστικοποίησης». Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται ο φασίστας γεωπολιτικός Jean-François Thiriart αλλά και ο Βέλγος ρεξιστής Leon Degrelle, που πολέμησε στο πλευρό των Waffen SS και των μπαντερικών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ουκρανία, γράφοντας και ένα βιβλίο για τις εμπειρίες του. Είναι έτσι ο Ντούγκιν ο κατάλληλος άνθρωπος για να κατακεραυνώνει τους «Ουκρανούς νεοναζί»⁸.

Προφανώς, για την Ίσκρα αυτά όλα δεν τεκμηριώνουν καμιά σχέση του Ντούγκιν ούτε με τον Πούτιν, ούτε με τους νεοναζί, ούτε με τους ακροδεξιούς. Και προφανώς, ούτε η Ίσκρα γίνεται τσιράκι αυτών των δυνάμεων όταν δημοσιεύει άρθρα του Ντούγκιν…

Άντριου Ναπολιτάνο 

Οι αρθρογράφοι της Ίσκρα ξελαρυγγιάζονται ότι πολεμούν τους Ουκρανούς ναζί και τους υποκινητές τους αμερικανονατοϊκούς εγκληματίες. Αν όμως δει κανείς τι λένε στα άρθρα τους, ακόμη και εκείνοι που δεν είναι ανοικτά φιλοναζί, τότε αυτό που βρίσκει είναι μια υπεράσπιση είτε των ίδιων των ναζί είτε μιας σύγχρονης βαρβαρότητας ανάλογης με τη ναζιστική. Μια τυπική περίπτωση της πρώτης κατηγορίας είναι ο Άντριου Ναπολιτάνο· μια τυπική περίπτωση της δεύτερης το «Μανιφέστο» του Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ.

Ο Ναπολιτάνο είναι ένας συγκριτικά πιο μετριοπαθής, «mainline» ακροδεξιός από τους Γκρίφιν και Ντούγκιν. Τυπικός καιροσκόπος, σχολιαστής στο Fox News ως το 2021, στην αρθρογραφία του λοιδορεί τον Λίνκολν και υμνεί τους δουλοκτήτες του Νότου και τη χαμένη χριστιανική ευλάβεια. Ακόμη και αυτός ο «μετριοπαθής» τύπος όμως, σε αναρτημένο στην Ίσκρα άρθρο του όπου συζητά αν ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου, ξεπλένει πλήρως τους ναζί, εμφανίζοντάς τους ως θύματα αδικίας στις δίκες της Νυρεμβέργης: 

«Η φράση “εγκληματίας πολέμου” εισήλθε στην φρασεολογία μας από τις δίκες της Νυρεμβέργης, για επιζώντες υψηλόβαθμους ναζί αξιωματούχους μετά τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δίκες αυτές υποστήριξαν ότι αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης διέπραξαν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Τα υποτιθέμενα εγκλήματα εφευρέθηκαν εκ των υστέρων – μια διαδικασία που απαγορευόταν ρητά στις ΗΠΑ – και έγιναν αποδεκτά από τους Αμερικανούς, Βρετανούς και Σοβιετικούς εισαγγελείς και δικαστές. Σε μια πικρή ειρωνεία, η φράση “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας” επινοήθηκε από εισαγγελέα επιλεγέντα από τον Ιωσήφ Στάλιν… Αυτή είναι η κουλτούρα από την οποία ξεπήδησε η Νυρεμβέργη και η νομολογία που γέννησε. Παρά την κατάφωρη αδικία αυτών των δικών, η παγκόσμια κοινή γνώμη τις αποδέχθηκε γενικά»⁹.

Πραγματικά, για φαντάσου! Σε όλη την αρθρογραφία της η Ίσκρα καταγγέλλει το ουκρανικό καθεστώς, την κυβέρνηση του Ζελένσκι, το τάγμα Αζόφ, κοκ, ως νεοναζί. Αυτό είναι ψευδές, γιατί στην Ουκρανία υπήρχε μια στοιχειώδης αστική δημοκρατία και παρότι το τάγμα Αζόφ και άλλα ακροδεξιά στοιχεία ανήκαν στον κρατικό μηχανισμό, η επιρροή τους δεν ήταν πολύ μεγάλη (2% στις εκλογές του 2019). Ας τους το παραχωρήσουμε όμως και ας δεχτούμε ότι είναι τόσο «φλογεροί αντιναζί» που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Ο αντιναζισμός ξεχειλίζει από το στόμα, τη μύτη και τα μπατζάκια τους.

Τι θα περίμενε κανείς από τέτοιους «φλογερούς αντιναζί»; Αυτό που θα περίμενε είναι, αν καταδικάζουν μια φορά τους «νεοναζί του Ζελένσκι», να καταδικάζουν χίλιες φορές το πρωτότυπο, τα ίδια τα ναζιστικά κτήνη, τους Γκέρινγκ, τους Χίμλερ και τους Άιχμαν.

Και τι παίρνουμε; Αυτό που παίρνουμε είναι η διαβεβαίωση ότι τα μαζικά εγκλήματα των ναζί ήταν «υποτιθέμενα εγκλήματα» και η καταδίκη τους στις δίκες της Νυρεμβέργης μια «κατάφωρη αδικία»…

Το επιχείρημα του Ναπολιτάνο ότι δεν υπήρχε από τα πριν νομολογία για τα «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και δεν μπορούσε να καθιερωθεί εκ των υστέρων, στη διαδικασία της Νυρεμβέργης, είναι ό,τι πιο αισχρό και γλοιώδες μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτό είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν όλοι οι δυνάστες, οι Λουδοβίκοι και οι τσάροι, για να αρνούνται το σύνταγμα και τη δημοκρατία, επειδή αντέβαιναν στην υφιστάμενη νομολογία. Δεδομένου ότι όλοι οι νόμοι καθιερώθηκαν κάποια στιγμή για πρώτη φορά, με κάποια πρακτική αφορμή, αν γίνει δεκτή η άποψη του Ναπολιτάνο, θα έπρεπε να απορρίψουμε κάθε νόμο και να επιστρέψουμε στην εποχή της βαρβαρότητας. Και πραγματικά αυτή την επιστροφή με μια εκ των προτέρων διασφαλισμένη ατιμωρησία υπερασπίζουν ο Ναπολιτάνο και οι όμοιοί του.

Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ

Αν ο Ναπολιτάνο τεκμηριώνει «θεωρητικά» τη βαρβαρότητα και βγάζει λάδι τους ναζί, το Μανιφέστο του Σεργκέιτσεφ είναι μια απτή, ωμή μαρτυρία για το είδος της βαρβαρότητας που απεργάζονται για τους λαούς οι ταγοί του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Το Μανιφέστο δημοσιεύθηκε στο RIA Novosti, κύριο κρατικό ΜΜΕ της Ρωσίας, τη μέρα που αποκαλύφθηκαν οι σφαγές στην Μπούτσα και ενώ η ρωσική κυβέρνηση επέμενε ότι πρόκειται για προβοκάτσια Ουκρανών και Δυτικών. Η δημοσίευσή του σε κύριο κρατικό μέσο προφανώς δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει χωρίς άνωθεν εντολή και το υπεραμύνθηκε o ίδιος ο Πρόεδρος του Κρατικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας σήμερα και πρώην Πρόεδρος της χώρας Ντ. Μεντβέντεφ. 

Ο Σεργκέιτσεφ κάνει ανοικτή έκκληση για πλήρη κατοχή της Ουκρανίας και για πογκρόμ ενάντια στον ουκρανικό λαό που εμφανίζεται ως συνένοχος για την υποτιθέμενη κυριαρχία του ναζισμού στην Ουκρανία. Το Μανιφέστο του, που αναδημοσιεύτηκε από την Ίσκρα, είναι από μόνο του τόσο αποκαλυπτικό ώστε ένα παράθεμα αρκεί χωρίς σχόλια:

«Οι Ναζί που πήραν τα όπλα πρέπει να καταστραφούν στο πεδίο της μάχης. Δεν θα πρέπει να γίνει σημαντική διάκριση μεταξύ του Ουκρανικού Στρατού (APU) και των λεγόμενων Εθνικών Ταγμάτων, καθώς και της Eδαφικής Άμυνας που ένωσε αυτούς τους δύο τύπους στρατιωτικών σχηματισμών. Όλοι τους εμπλέκονται εξίσου στην ακραία σκληρότητα κατά του άμαχου πληθυσμού, είναι εξίσου ένοχοι για τη γενοκτονία του ρωσικού λαού, δεν συμμορφώνονται με τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου. Οι εγκληματίες πολέμου και οι Ναζί θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά και εκθετικά. Εκτός από την Διοίκηση, ένοχοι είναι και ένα σημαντικό μέρος των μαζών, που είναι παθητικοί ναζί, συνεργοί του ναζισμού. Υποστήριξαν και ενέδωσαν τη ναζιστική εξουσία. Η δίκαιη τιμωρία αυτού του τμήματος του πληθυσμού είναι δυνατή. Η περαιτέρω αποναζιστικοποίηση αυτής της μάζας του πληθυσμού συνίσταται στην επανεκπαίδευση, η οποία επιτυγχάνεται με ιδεολογική καταστολή των ναζιστικών συμπεριφορών και αυστηρή λογοκρισία: Όχι μόνο στην πολιτική σφαίρα, αλλά και αναγκαστικά στη σφαίρα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης. Μέσω του πολιτισμού και της εκπαίδευσης προετοιμάστηκε και πραγματοποιήθηκε ένας βαθύς μαζικός ναζισμός του πληθυσμού, εξασφαλισμένος με την υπόσχεση μερισμάτων από τη νίκη επί της Ρωσίας, τη ναζιστική προπαγάνδα, την εσωτερική βία και τον τρόμο, καθώς και ένα οκταετή πόλεμο με τον λαό του Ντονμπάς που επαναστάτησε ενάντια στον ουκρανικό ναζισμό. Η αποναζιστικοποίηση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από τον νικητή, πράγμα που συνεπάγεται (1) τον απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας αποναζιστικοποίησης και (2) την εξουσία να διασφαλίζει τέτοιο έλεγχο. Η αποναζιστικοποίηση θα είναι αναπόφευκτα επίσης μια απο-ουκρανοποίηση – μια απόρριψη της τεχνητής εθνικής συνιστώσας αυτοπροσδιορισμού του πληθυσμού των εδαφών της ιστορικής “Μικρής Ρωσίας” και της “Νέας Ρωσίας”… που ξεκίνησε από τις σοβιετικές αρχές…  Η εγγύηση για τη διατήρηση Ουκρανίας που θα απομείνει σε ουδέτερη κατάσταση θα πρέπει να είναι η απειλή της άμεσης συνέχισης της στρατιωτικής επιχείρησης σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις. Ίσως αυτό να απαιτήσει μόνιμη ρωσική στρατιωτική παρουσία στο έδαφός της… Η Ρωσία δεν θα έχει συμμάχους στην αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια καθαρά ρωσική επιχείρηση»¹⁰.

Αναδημοσιεύοντας αυτό το ντοκουμέντο η Ίσκρα, αρκείται στο εξής σχόλιο, στο οποίο ο Σεργκέιτσεφ αναφέρεται ως «θεωρητικός της “αποναζιστικοποίησης” της Ουκρανίας» και «εξ απορρήτων του Πούτιν»:

«Έσπασε την σιωπή του ο θεωρητικός της ρωσικής επιχείρησης “αποναζιστικοποίησης” της Ουκρανίας και εξ απορρήτων του Β.Πούτιν, Τιμοφέι Σεργκέιτσεφ δημοσιεύοντας ανάλυση σοκ σε μεγάλο κρατικό ρωσικό ΜΜΕ. Το άρθρο είναι ιδιαίτερα σκληρό, σχεδόν ανατριχιαστικό θα λέγαμε… Η Δύση προβλέπει μεγάλη αιματοχυσία, την οποία η ίδια προκαλεί προτρέποντας σε αδιαλλαξία τον Ζελένσκι και θυσιάζοντας την Ουκρανία στα κοσμοκρατορικά της σχέδια».

Έτσι, λοιπόν, για όλα φταίει η Δύση με τα «κοσμοκρατορικά της σχέδια»· οι Σεργκέιτσεφ και οι Πούτιν δεν φταίνε σε τίποτα! Συγνώμη, αλλά αν, όπως μας λέτε, ο Σεργκέιτσεφ είναι ο «θεωρητικός της ρωσικής επιχείρησης “αποναζιστικοποίησης” της Ουκρανίας και εξ απορρήτων του Β.Πούτιν», προκύπτει ένα μικρό ερώτημα για τι λογής «αποναζιστικοποίηση» πρόκειται…

Για να πάρει κανείς το Μανιφέστο του Σεργκέιτσεφ σαν πραγματικό «αντιναζισμό» και «αποναζιστικοποίηση» πρέπει να είναι ή τελείως αφελής ή τσιράκι του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Ακόμη και ένας τυφλός θα δει ότι απηχεί τον πιο κτηνώδη, απροκάλυπτο ιμπεριαλισμό. Αυτή είναι η γλώσσα που μιλούσαν στο παρελθόν οι τσαρικοί ιμπεριαλιστές, αργότερα οι ναζί (ο Σεργκέιτσεφ λέει ουσιαστικά ότι η Ουκρανία είναι ζωτικός χώρος της Ρωσίας, όπως έλεγαν για την Πολωνία και την ευρύτερη Ανατολή οι ναζί), ο Μακάρθι στις ΗΠΑ και στις μέρες μας ο Τραμπ. Η φιλελεύθερη πτέρυγα του ιμπεριαλισμού, οι Μακρόν και οι Μπάιντεν, οι σύμβουλοί τους, δεν μιλούν τέτοια γλώσσα, δεν καλούν σε εκκαθάριση των «ολοκληρωτικών στοιχείων» του ρωσικού λαού ως υπεύθυνων για τον Πούτιν.

Η Ίσκρα και προσωπικά ο Λαφαζάνης διαλαλούν σε κάθε ευκαιρία ότι πρέπει να πάμε με τον Πούτιν, ότι η Ρωσία δεν είναι ιμπεριαλιστική, ότι η ίση απόσταση ανάμεσα στους αμερικανονατοϊκούς και τη Ρωσία είναι ένα ιστορικό λάθος και εκθέτει την κομμουνιστική αριστερά, κοκ¹¹. Ακόμη και τίποτα άλλο να μην υπήρχε, το Μανιφέστο του Σεργκέιτσεφ δείχνει περίτρανα ότι οι Ρώσοι ιμπεριαλιστές είναι χειρότεροι από τους Δυτικούς, ότι πρέπει να κρατάμε ακόμη μεγαλύτερη απόσταση από το καθεστώς του Πούτιν από ό,τι από τους Δυτικούς. 

Ο Σεργκέιτσεφ καθιστά εντελώς πρόδηλο ότι όταν μιλά για «αποναζιστικοποίηση» το καθεστώς Πούτιν εννοεί στην ουσία «αποουκρανοποίηση», την υποδούλωση της Ουκρανίας· ότι η «αποναζιστικοποίηση» είναι μια απάτη, μεταμφίεση για τους επιθετικούς σκοπούς του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Είναι δείγμα αναισχυντίας και αποχαύνωσης της Ίσκρα και του επικεφαλής της, που κάποτε δήλωνε κομμουνιστής, ότι μπορεί να αναρτά ένα τέτοιο αχρείο ντοκουμέντο και να μη διακρίνει σε αυτό τίποτα ιμπεριαλιστικό.

Γκονζάλο Λίρα

Ένας άλλος χυδαίος συνωμοσιολόγος που προμοτάρεται από τους νεοναζί είναι ο Γκονζάλο Λίρα, ένας χιλιανοαμερικάνος που ζει στην Ουκρανία. Η Ίσκρα αφιέρωσε στον Λίρα ένα άρθρο (15/3/2022), παραθέτοντάς τον ως αξιόπιστο μάρτυρα για το ότι η Ρωσία έχει ήδη νικήσει στον πόλεμο και τα περί πιθανής χρήσης χημικών από τους Ρώσους είναι προβοκάτσια των Ουκρανών νεοναζί:

«“Οι Ρώσοι νικούν στην Ουκρανία. Έχουν περικυκλώσει όλους τους αντικειμενικούς στόχους τους και τους εξαλείφουν σταδιακά. Ο ουκρανικός τακτικός Στρατός των 60.000 κινδυνεύει να περικυκλωθεί και να εξουδετερωθεί”. Αυτά αναφέρει Αμερικανός πολίτης Gonzalo Lira που βρίσκεται στο Χάρκοβο, επιβεβαιώνοντας αναφορικά με την κίνηση “τανάλια” των ρωσικών δυνάμεων… Όπως τέλος αναφέρει ο Αμερικανός υπάρχουν ισχυρά κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ που θέλουν τον πόλεμο με την Ρωσία. Έτσι είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν μια προβοκάτσια χρησιμοποιώντας του Ουκρανούς νεοναζί προκειμένου να χρησιμοποιήσουν χημικά όπλα»¹².

Ο Λίρα στην πραγματικότητα είναι ένας λακές του ρωσικού ιμπεριαλισμού που παρουσιάζει τον πόλεμο της Ουκρανίας σαν μια συνωμοσία του Σόρος και του Ουκρανού μεγιστάνα Κολομόισκι ενάντια στη Ρωσία, την οποία η κυβέρνηση Ζελένσκι εκπληρώνει συνειδητά επειδή είναι «ψυχοπαθείς, δολοφόνοι, βιαστές και εγκληματίες». Τα σχετικά κείμενα και βίντεό του εκθειάζονται και αξιοποιούνται από φιλοναζί συνωμοσιολόγους. Ένας από αυτούς, ονόματι Χένρι Μάκοου, που υποστηρίζει ότι ο Χίτλερ «είχε 95% δίκιο σχετικά με την παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία», εκθειάζει τον Λίρα:

«Ο Gonzalo Lira είναι ένας Χιλιανός Ρωμαιοκαθολικός που ζει στην Ουκρανία. Λέει ότι οι Εβραίοι δισεκατομμυριούχοι ξεκίνησαν ΣΚΟΠΙΜΑ αυτόν τον πόλεμο για να καταστρέψουν τη Ρωσία και να ανατρέψουν τον Πούτιν… Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Ζελένσκι είναι Εβραίος. Σωστά; Γνωρίζατε ότι τα 3/4 του υπουργικού συμβουλίου του είναι Εβραίοι; Γνωρίζατε ότι έχει Εβραίο Χειριστή;… Ο Γκονζάλο δηλώνει ότι ο Ζελένσκι είναι μαριονέτα του Κολομόισκι… Ο Γκονζάλο λέει ότι ο Κολομόισκι έχει ΚΑΙ θρησκευτική και φυλετική εχθρότητα προς τους Ρώσους και επιδιώκει να τους καταστρέψει.…»

Και ο Μάκοου εξηγεί το βαθύτερο νόημα των «γεγονότων» που αποκαλύπτει ο Λίρα:

«Επιτρέψτε μου να σας φέρω τη ΜΕΓΑΛΗ εικόνα, τον Παγκόσμιο Πρωταρχικό στόχο που τα συνδέει όλα αυτά μαζί. Αναρωτηθείτε, γιατί πήγαμε στο Ιράκ και ανατρέψαμε τον Σαντάμ Χουσεΐν; Λιβύη και ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι; Και προσπαθήσαμε να διώξουμε τον Άσαντ στη Συρία; Τι κοινό έχουν η Ρωσία, το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία; Δικτατορίες….Αυταρχισμός. –Αποσχιστισμός!… ΟΛΟ το θέμα είναι εβραϊκό. Οι άνθρωποι που ώθησαν τον πόλεμο στο Ιράκ ήταν… —ΟΛΟΙ Εβραίοι! Είναι οι Πλούσιοι Εβραίοι που το έβαλαν πάνω τους να ολοκληρώσουν την Παγκόσμια Δημοκρατία… Η δημοκρατία είναι το όχημα για να έρθει η Εβραϊκή Παγκόσμια Δημοκρατία και ο “μεσσίας” τους… Όλο αυτό το πράγμα είναι μια συνέχεια του σύγχρονου Ρεπουμπλικανικού κινήματος που τερμάτισε τον Χριστιανισμό, τον Δυτικό Πολιτισμό του Θρόνου και του Βωμού! Και γι’ αυτό βλέπετε αυτή τη μαζική προπαγανδιστική εκστρατεία, τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ρωσίας. ΣΚΟΠΙΜΑ άρχισαν αυτόν τον πόλεμο για να καταστρέψουν τη Ρωσία· θέλουν αναταραχή στη Ρωσία για να ανατρέψουν τον Πούτιν… και να ΚΛΕΨΟΥΝ ακόμη την Κριμαία για τον Κολομόισκι. Σόρος, Μπλούμπεργκ, Κολομόισκι, Τομ Σέγιερ, Τσούκερμπεργκ –ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ–Είναι η εβραϊκή μαφία αλλά στην παγκόσμια σκηνή!»

«Η δημοκρατία», συμπεραίνει ο ίδιος, «είναι εβραϊκή διακυβέρνηση». Απόδειξη ότι την επαινούσαν δυο «μοχθηροί Εβραίοι», ο Μαρξ και ο Λένιν: «“Η δημοκρατία είναι δρόμος για το σοσιαλισμό” Καρλ Μαρξ. “Η δημοκρατία είναι αναντικατάστατη για το σοσιαλισμό” Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν»¹³.

Αυτά είναι αυτούσια η αντισημιτική προπαγάνδα των ναζί, επιπέδου Der Stürmer του Στράιχερ: Ο διεθνής εβραϊσμός συνωμοτεί για την παγκόσμια κυριαρχία· όργανά του είναι ο εβραιομπολσεβικισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία· άρα αν καταστρέψουμε αυτά τα δυο εβραϊκά όργανα θα καταστραφεί και ο εβραϊσμός. Και ο τρόπος για να το κάνουμε είναι να στηρίξουμε τους δικτάτορες, Πούτιν, Άσαντ και σία. Τουλάχιστον ο Μάκοου είναι ειλικρινής στην ανοικτή υποστήριξή του των δικτατόρων και λέει καθαρά γιατί του αρέσει ο Λίρα. Η Ίσκρα κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα εμφανίζοντάς το σαν «γνήσια προοδευτική και πατριωτική θέση» και σαν μια «πολεμική ενάντια στους Ουκρανούς νεοναζί»…

Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, Ιβ Μαμού, Λάρι Τζόνσον και Μάικ Γουίτνεϊ

Ένας άλλος αναλυτής που επικαλείται η Ίσκρα είναι ο Αμερικανός απόστρατος συνταγματάρχης Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ. Η Ίσκρα έχει δημοσιεύσει περί τα 5-6 άρθρα με συνεντεύξεις, δηλώσεις, κ.ά., αυτού του τύπου, από τις πρώτες μέρες του πολέμου ως σήμερα, όλα πάνω στην ίδια πατέντα: «Ο πόλεμος στην Ουκρανία τέλειωσε, ο ουκρανικός στρατός ηττήθηκε, και αν δεν παραδοθούν αμέσως οι Ουκρανοί θα εκμηδενιστούν. Ενδεικτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα, από άρθρο δημοσιευμένο στις 8/3/2022: 

«Ρωσικός κλοιός συνθλίβει το Κίεβο. Καθεστωτικοί και ολιγάρχες τράπηκαν σε φυγή

H κατάσταση για τους Ουκρανούς που πίστεψαν τους δυτικούς ότι θα τους βοηθούσαν, είναι πλέον τραγική: Μιλώντας στο Fox News, ο Αμερικανός συνταγματάρχης,ο Ντάγκλας Μακγκρέγκορ επιβεβαίωσε ότι “Όλα τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν σε μεγάλο βαθμό περικυκλωθεί και αποκοπεί. Στα νοτιοανατολικά 30.000-40.000 Ουκρανών στρατιωτών κι αν δεν παραδοθούν μέσα στις επόμενες 24 ώρες, υποθέτω ότι οι Ρώσοι θα τους αφανίσουν”»¹⁴.

Ο ΜακΓκρέγκορ, πέρα από αναλυτής του Fox News, είναι ένας ακροδεξιός ρεπουμπλικάνος της πτέρυγας του Τραμπ, που τον είχε χρίσει υποψήφιο πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία το 2020. Έχει υποστηρίξει συστηματικά ρατσιστικές θέσεις σε συνεντεύξεις του, δαιμονοποιώντας τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Μεταξύ άλλων έχει πει ότι οι Μεξικανοί πρόσφυγες προωθούνται στις ΗΠΑ από τα μεξικανικά καρτέλ για να γίνουν δεσμοφύλακες των Αμερικάνων, συνιστώντας να εφαρμοστεί στρατιωτικός νόμος στα σύνορα και «να πυροβολούνται» αν χρειάζεται. Οι μουσουλμάνοι «έρχονται», κατά τον ίδιο, «στην Ευρώπη… με το στόχο να μετατρέψουν την Ευρώπη σε ένα ισλαμικό κράτος»¹⁵.

Ένας άλλος αναλυτής της Ίσκρα που στηρίζει ανοικτά πογκρομιστικές ενέργειες ενάντια στους μετανάστες και καλεί τις ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία να τις αναλάβουν, απειλώντας σε διαφορετική περίπτωση με εμφύλιο πόλεμο, είναι ο Γάλλος δημοσιογράφος Ιβ Μαμού:

«Αν το κατεστημένο δεν θέλει να δει ότι ο εμφύλιος πόλεμος είχε ήδη κηρυχτεί πρώτα από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους –αν δεν θέλει να δει ότι ο εχθρός δεν είναι το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία, το AfD στη Γερμανία ή οι Σουηδοί Δημοκράτες– αλλά ο Ισλαμισμός στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Μεγάλη Βρετανία, στη Σουηδία – τότε θα γίνει εμφύλιος πόλεμος. Η Γαλλία, όπως η Γερμανία και η Σουηδία, έχει στρατό και αστυνομία αρκετά ισχυρά για να πολεμήσουν ενάντια σε έναν εσωτερικό ισλαμιστή εχθρό. Πρώτα όμως πρέπει να τον κατονομάσουν και να λάβουν μέτρα εναντίον του. Αν δεν το κάνουν –αν αφήσουν τους γηγενείς πολίτες τους σε απόγνωση, χωρίς άλλα μέσα από το να οπλιστούν και να ανταποδώσουν– ναι, ο εμφύλιος πόλεμος είναι αναπόφευκτος»¹⁶.

Σε άλλα άρθρα του ο Μαμού υποστηρίζει τον Ζεμούρ ως καλύτερη επιλογή για τη σωτηρία της Γαλλίας από τους μετανάστες από τη «μετριοπαθή» Λε Πεν, βεβαιώνοντας ότι οι συγκρίσεις του των μεταναστών με τους Ούνους ως ληστές, βαρβάρους, κοκ, δεν έχουν τίποτα το επιλήψιμο, αλλά απλά θέτουν ανοικτά τα αληθινά προβλήματα της Γαλλίας.

Σε άλλο άρθρο στην Ίσκρα, υπογραφόμενο από τον Μ. Γουίτνεϊ, μας συστήνεται ένας ακόμη ομοϊδεάτης του ΜακΓκρέγκορ, ο Λάρι Τζόνσον. Ο Τζόνσον, ένας παλιός πράκτορας της CIA και του Γραφείου Αντιτρομοκρατίας που εκθειάζει τον ΜακΓκρέγκορ σαν «σπουδαίο αναλυτή», γιορτάζει παρόμοια τους θριάμβους του ρωσικού στρατού και κατακεραυνώνει τους «Ουκρανούς νεοναζί». Μια ματιά στο σάιτ του θα δείξει ότι είναι και αυτός ένας ακροδεξιός, οπαδός του Τραμπ, πολέμιος του «ρατσισμού ενάντια στους λευκούς», που εφαρμόζεται υποτίθεται στις ΗΠΑ από τους φιλελεύθερους. «Έχουμε [στις ΗΠΑ]», εκτιμά, «έναν πραγματικό εφιάλτη πραγματικού ρατσισμού. Οι άνθρωποι ευρωπαϊκής και ρωσικής καταγωγής είναι πλέον, εξ ορισμού, ρατσιστές. Γιατί; Λόγω του χρώματος του δέρματός τους»¹⁷.

Να σημειωθεί ότι και ο Γουίτνεϊ, που πήρε και παρουσιάζει τη συνέντευξη του Τζόνσον είναι ένας ακροδεξιός συνωμοσιολόγος και θρησκευτικός φονταμενταλιστής. Σε εκατοντάδες άρθρα του στο UNZ Review, μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, υποστηρίζει διακαώς το «αντιεμβολιαστικό κίνημα», εμφανίζοντας τον κορονοϊό ως ιό που παρασκευάστηκε στις ΗΠΑ για να κτυπηθεί η Κίνα. Για το επίπεδο της αρθρογραφίας του για την πανδημία είναι ενδεικτική η αναφορά, κάτω από μια αφίσα με τρυπημένα από βελόνες κορμιά σταυρωμένων ανθρώπων:

«Οι θεωρητικοί συνωμοσίας είχαν δίκιο· είναι ένας πυροβολισμός με δηλητήριο θανάτου… Πώς σφάζεις 7 δις ανθρώπους; Πείσε τους να παρακαλούν για το δηλητήριο που τους σκοτώνει… Αν ακολουθήσουμε τις συμβουλές ορισμένων από τους παγκόσμιους ηγέτες –όπως ο Μπιλ Γκέιτς που είπε πέρυσι ότι “7 δις άνθρωποι πρέπει να εμβολιαστούν”– τότε το ποσοστό θνησιμότητας θα είναι πάνω από 2 δις άνθρωποι! ΛΟΙΠΟΝ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ! ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο 3ος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ! Βλέπουμε ένα επίπεδο μοχθηρίας που δεν έχουμε δει στην ιστορία της ανθρωπότητας!». 

«Εμβόλιο διάβολος», «Το πόκερ του σατανά», «Εμβόλιο δολοφόνος», «Εμβόλιο 666… της κορονοαποκάλυψης», κ.ά., είναι μερικές ακόμη διατυπώσεις του Γουίτνεϊ στην αρθρογραφία του, που καταριέται και αυτός με ζήλο τους «Ουκρανούς νεοναζί»¹⁸.

Προφανώς αυτά τα φασιστοειδή είναι για την Ίσκρα οι κατάλληλοι άνθρωποι για να ξεσκεπάσουν τους «Ουκρανούς νεοναζί» και να διαφωτίσουν τον κόσμο για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία. Και φυσικά, ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να τους υποψιαστεί κανείς μήπως οι ίδιοι έχουν καμιά δική τους φασιστική ατζέντα…

Και αμέτρητοι άλλοι…

Οι παραπάνω περιπτώσεις δεν αποτελούν εξαιρέσεις. Είναι τυπικά παραδείγματα του συρφετού που έχει κινητοποιήσει στον πόλεμο της Ουκρανίας ο ρωσικός ιμπεριαλισμός. Από τους δεκάδες τέτοιους που παρελαύνουν καθημερινά στην Ίσκρα, μεταφρασμένοι από έναν εγχώριο ακροδεξιό, τον Μιχαήλ Στυλιανού, αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς ακόμη.

• Ο Τομ Λουόνγκο, ένας τραμπικός οικονομικός αναλυτής, έχει αναρτημένα 10 άρθρα στην Ίσκρα. Μεταξύ άλλων, πλέκει σε αυτά το εγκώμιο του νεοφασιστικού AFD, παρουσιάζοντας τη Μέρκελ και τον Σουλτς ως «αριστερούς»¹⁹.

• Ο Πάτρικ Μπιουκάναν, ένας ακροδεξιός, σκοταδιστής ελευθεριακός, οπαδός της θεωρίας του ευφυούς σχεδιασμού και υποστηρικτής του ρατσισμού ενάντια στους μετανάστες, έχει αναρτημένα στην Ίσκρα 20 άρθρα.

• Ο Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, ένας ελαφρώς πιο λεπτεπίλεπτος του Πλεύρη Αμερικανός φιλοναζί, υπουργός του Ρίγκαν, θιασώτης των δουλοκτητών Νοτίων και των αμφισβητιών του Ολοκαυτώματος τύπου Ίρβινγκ, έχει αναρτημένα 7 άρθρα. 

• Ο Ron Paul, ένας ελευθεριακός, οπαδός των Χάγιεκ και Φρίντμαν, αρνητής της κλιματικής αλλαγής, είχε χαρακτηρίσει την πανδημία ως «απάτη», πολέμιος της δημόσιας υγείας και των δικαιωμάτων των μεταναστών, οπαδός της οπλοφορίας και προσωπικός φίλος του Πούτιν, κατακεραυνώνει και αυτός τους Ουκρανούς νεοναζί (9 άρθρα στην Ίσκρα).

• Ο Πέπε Εσκομπάρ, ένας κλασικός χαμαιλέοντας, υμνητής του «υγιούς συντηρητισμού» και του «ιδεαλισμού» του Πούτιν, με τις ρίζες του στον Μπερντιάεφ, απέναντι στον «υλιστικό μαρξισμό»²⁰, έχει 31 άρθρα.

• Ο C.J. Hopkins ένας από κάμποσους ακόμη αρνητές της πανδημίας που παρελαύνουν από την Ίσκρα, κατακεραυνώνει το «δυτικό ολοκληρωτισμό» και ξεσκεπάζει τους συκοφάντες του Πούτιν.

• Ο Πολ Τζόζεφ Γουότσον, ένας Βρετανός ακροδεξιός και συνωμοσιολόγος, πολέμιος του φεμινισμού, του ισλάμ και υποστηρικτής του Τραμπ ως το 2017.

• Δεκάδες άλλοι τέτοιοι δημοσιογράφοι και αναλυτές που συνδέονται με τα ήδη μνημονευμένα ρωσικά και ρωσόφιλα ακροδεξιά ΜΜΕ συμπληρώνουν το πάνελ «πλουραλιστικής ενημέρωσης» της Ίσκρα. 

Χωρίς να επεκταθούμε παραπέρα σε αυτά τα φυντάνια, θα σημειώσουμε μόνο ότι όχι λίγοι αρθρογράφοι στα παραπάνω σάιτ δηλώνουν ανοικτά οπαδοί του ρατσισμού, εκφράζοντας θετικές κρίσεις για τους ναζί στο στιλ του Ναπολιτάνο και ακόμη χειρότερα. Εξαιρετικά διαφωτιστικό από αυτή την άποψη είναι το Unz Review, από το οποίο έχουν αναρτηθεί στην Ίσκρα δεκάδες άρθρα. Έχει νόημα να του ρίξουμε μια ματιά, απλά για να πάρει ο αναγνώστης μια παραπέρα ιδέα για τι αντιδραστικά κατακάθια μιλάμε.

O Κ. Ρόμπερτς, ένας τακτικός αρθρογράφος στο Unz Review, αναφέρεται με τον εξής τρόπο στον εαυτό του:

«Προσπαθώ να μην ασχολούμαι με τις πολιτικές ταμπέλες. Είμαι άνετος με πολλές από αυτές. Ρεαλιστής της φυλής, υπέρμαχος των λευκών, λευκός εθνικιστής, ταυτοτιστής και ρατσιστής είναι όλες αξιοπρεπείς περιγραφές αυτού που είμαι. Αλλά υπάρχουν δύο που μου φορτώνουν μερικές φορές και τις οποίες απορρίπτω εντελώς. Η πρώτη είναι “παλαιοσυντηρητικός”.… Αλλά το “ναζί” είναι η λανθασμένη ταμπέλα που ακούω πολύ πιο συχνά»²¹.

Ο Ρόμπερτς και μερικοί ομοϊδεάτες διευθύνουν ένα σάιτ λευκών σουπρεματιστών στις ΗΠΑ, το «American Renaissance», αλλά δεν είναι φυσικά καθόλου φασίστες! 

Στο Unz Review θα βρούμε πλήθος άρθρα αρνητών του Ολοκαυτώματος, όπου διαψεύδεται επιστάμενα η εξόντωση των Εβραίων από τους ναζί:

«Η “επίθεση” στους Εβραίους και άλλες μειονότητες», διαβάζουμε σε ένα από αυτά, «αποτελούσε πρόγραμμα εθνικής κάθαρσης, όχι μαζικής δολοφονίας. Ο Χίτλερ και το επιτελείο του ήθελαν μια Γερμανία για τους Γερμανούς, απαλλαγμένη από άλλες επιζήμιες επιρροές και συγκρούσεις που έρχονται με τους Εβραίους και τις μη γερμανικές εθνότητες. Όλη η ορολογία του Χίτλερ στις ομιλίες και τα γραπτά του υποδηλώνει την ανάγκη να απομακρύνονται βίαια οι Εβραίοι και άλλοι. Ο Γκέμπελς, επίσης, στα τεράστια ιδιωτικά του ημερολόγια, μόνο και πάντα μιλούσε για απομάκρυνση και απέλαση, ποτέ –ως το τέλος– για φόνο. Προφανώς, εν μέσω ενός μεγάλου πολέμου, πολλοί Εβραίοι και άλλοι πολίτες πέθαναν, αλλά κανένας από μια συστηματική διαδικασία βιομηχανικών μαζικών δολοφονιών»²².

 Ένα άρθρο του L. Guyenot, ενός άλλου «λευκού σουπρεματιστή», με τίτλο «Θα τελειώσει ποτέ η αποναζιστικοποίηση; Όχι πριν την “εκμηδένιση” των λευκών», μας μυεί στο γιατί ο αντιναζισμός είναι επιζήμιος:

«Δεδομένου ότι η περίτεχνη μυθολογία της ναζιστικής διαστροφής είναι το όπλο της μεταμοντέρνας επίθεσης στο Λευκό πολιτισμό, δεν υπάρχει νίκη σε αυτόν τον πολιτιστικό πόλεμο χωρίς να εξουδετερωθεί, να σπάσει το ξόρκι της Αναγωγής στο Χιτλερισμό… Προτού οι λευκοί εθνικιστές ή οι “ρεαλιστές της φυλής” μπορέσουν να ελπίζουν ότι θα βγουν από τα χαρακώματά τους και θα ξεκινήσουν μια επιτυχημένη επίθεση, θα πρέπει πρώτα να χτυπήσουν… [το] “Μύθο της γερμανικής μοχθηρίας”. Αυτό που η κυρίαρχη κουλτούρα αποκαλεί “ναζισμό” είναι ένας μπαμπούλας… Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας πει ότι ακούγεστε σαν τον Χίτλερ, πείτε “Ευχαριστώ!”»²³

Υπάρχουν ακόμη άρθρα του Μαρκ Βέμπερ στα οποία ακόμη και ο Γιούλιους Στράιχερ εμφανίζεται ως οπαδός της πολιτισμένης μεταχείρισης των Εβραίων και δηλώνεται ότι ο απαγχονισμός του ήταν μια μεγάλη αδικία. Και φυσικά αμέτρητα άρθρα –2703 αυτή τη στιγμή– του αρθρογράφου της Ίσκρα, του Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, που εκθειάζει παρόμοια τις υπηρεσίες του Χίτλερ: «Η αλήθεια πονάει. Ο Χίτλερ έσωσε την Ευρώπη από τη σοβιετική κατάκτηση»²⁴ (ο Ρόμπερτς επικαλείται τσαρλατάνους σαν τον Ίρβινγκ και τον Σουβόροφ για να πει ότι η ΕΣΣΔ σκόπευε να επιτεθεί στη ναζιστική Γερμανία και επομένως ο Χίτλερ έδρασε αμυντικά και προληπτικά, για το καλό της «ευρωπαϊκής ελευθερίας»).

Αυτά τα αντιδραστικά κατακάθια σερβίρονται από την Ίσκρα ως αγωνιστές για την «αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας»…

Ο κιτρινισμός της Ίσκρα

Μια άλλη, αλληλένδετη πλευρά στην «ενημέρωση» της Ίσκρα είναι ο ακραίος κιτρινισμός της. Η ειδησεογραφία της διανθίζεται αδιάλειπτα με εκφράσεις του στιλ «σοκ», «ξεφτίλα», «προσκυνημένοι», «ξεπουλημένοι», «προβοκάτσια», «εσχάτη προδοσία» κοκ, με στόχο να θολώσουν τη σκέψη του αναγνώστη και να του επιβάλουν την έτοιμη εικόνα της Ίσκρα. Μια εικόνα που έχει στον πυρήνα της την αποθέωση του καθεστώτος Πούτιν και την εμφάνιση της συσστράτευσης με το ρωσικό ιμπεριαλισμό ως μόνη προοδευτική επιλογή, απέναντι στην υποταγή των δυνάμεων του κατεστημένου στους αμερικανονατοϊκούς.

Στον πόλεμο στην Ουκρανία αυτή η ταύτιση εξωθήθηκε σε τέτοια άκρα, ώστε η Ίσκρα μετατράπηκε σε φερέφωνο της ρωσικής κυβέρνησης, έναν αναμεταδότη της προπαγάνδας της για τις εξελίξεις στα μέτωπα και τους σκοπούς του πολέμου. Ούτε ένα ελληνικό σάιτ δεν αναπαρήγαγε τόσο άκριτα, τυφλά και δουλικά τα ρωσικά ανακοινωθέντα. Η Ίσκρα ανακοίνωσε αμέτρητες φορές την κατάρρευση της Ουκρανίας στις αρχές του πολέμου, αρχικά την πτώση του Κιέβου και αργότερα την πτώση της Μαριούπολης και του Χαρκόβου, ενώ εξέδωσε πάραυτα ετυμηγορία για το τι έγινε στη Μπούτσα – εντελώς συμπτωματικά την ίδια με τη ρωσική κυβέρνηση. Ας σταχυολογήσουμε μερικά ρεπορτάζ της. 

Στις 24/2, πρώτη μέρα της εισβολής, η Ίσκρα ανακοίνωνε ότι οι ρωσικές δυνάμεις είχαν καταλάβει την ανατολική Ουκρανία και βρίσκονταν ήδη έξω από το προεδρικό μέγαρο στο Κίεβο, εμφανίζοντας τον ουκρανικό λαό να τους υποδέχεται σαν απελευθερωτές:

«Με πολεμική τανάλια ρωσικές δυνάμεις στο Κίεβο-Spetnaz (sic!) έξω από Προεδρικό μέγαρο… Η Ρωσία ουσιαστικά έχει καταλάβει όλα τα εδάφη ανατολικά του Δνείπερου. H Mαριούπολη απλά θα παραδοθεί. Δεν γίνονται καθόλου επιχειρήσεις, καθώς η πόλη με τους πολλούς Έλληνες ομογενείς είναι ρωσόφιλη και οι κάτοικοι περιμένουν τις ρωσικές δυνάμεις ως ελευθερωτές. Mε κεραυνοβόλο προέλαση και χωρίς, πάντως, να συναντήσουν καμία σοβαρή αντίσταση, αλλά αντίθετα παντού οι Ουκρανοί πολίτες τους δέχονται ως “ελευθερωτές” και σηκώνουν ρωσικές σημαίες, οι ρωσικές τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες και ειδικές μονάδες αλεξιπτωτιστών, έχουν φτάσει μόλις 23 χλμ. από το κέντρο του Κιέβου… και περίπου 20 χλμ. από το κέντρο του ρωσόφωνου Χάρκοβου… Μία μονάδα Spetsnaz βρίσκεται ήδη έξω από το προεδρικό Μέγαρο και έχει απευθύνει έκκληση για παράδοση στην προεδρική φρουρά προκειμένου να μην υπάρξει “περιττή αιματοχυσία”. Αν δεν παραδοθούν θα αναμένουν τα ρωσικά άρματα μάχης για να καλύψουν την επίθεση»²⁵. 

Στις 25/2 η Ίσκρα έκανε λόγο για «Ώρα μηδέν για Κίεβο: 9χιλιόμετρα από Ουκρανική Βουλή οι ρωσικές δυνάμεις». Στις 26/2 βεβαίωνε ότι «Καταρρέει η άμυνα της Ουκρανίας-Η Ρωσία προωθεί σχέδιο παράδοσης» αλλά και ότι «Υπό την προστασία νεοναζί στο Λβιβ ο Β.Ζελένσκι-Τον ψάχνουν αλεξιπτωτιστές». Και στις 27/2 βεβαίωνε ότι «Η μάχη Κιέβου κορυφώνεται: Ρωσικά άρματα πολιορκούν υπουργεία συνοδεία αλεξιπτωτιστών. Ρωσικές αερομεταφερόμενες και τεθωρακισμένες δυνάμεις με αιχμή του δόρατος τις μονάδες Spetsnaz σφίγγουν τον κλοιό γύρω από τo κέντρο του Κιέβου»²⁶.

Λίγες μέρες μετά, στις 1/3, η Ίσκρα διαπίστωνε ότι οι Ουκρανοί είχαν καταρρεύσει και θα παραδίδονταν την ίδια μέρα: «Προς παράδοση άνευ όρων το Κίεβο;-Ετοιμάζονται να φυγαδεύσουν τον Β.Ζελένσκι… Όπως όλα φαίνεται (sic!) θα επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που θέλουν την στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία να λήγει σήμερα, καθώς ο ρωσικός Στρατός βρίσκεται μια “ανάσα” από το Κίεβο και είναι θέμα ωρών να καταληφθεί. Την ίδια ώρα ο σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου, Μιχαήλ Ποντόλιακ, ανακοινώνει ότι το Κίεβο είναι έτοιμο να παραδοθεί και το μόνο που ζητά είναι να παρασχεθούν εγγυήσεις ασφαλείας»²⁷.

Κανένα κάπως σοβαρό ΜΜΕ σε οποιαδήποτε χώρα πλην ίσως της Ρωσίας δεν έδινε τις ίδιες μέρες μια τέτοια εικόνα της κατάστασης.

Δέκα μέρες μετά, στις 11/3, η Ίσκρα αναγνώριζε ότι γίνονται «σκληρές μάχες στο Κίεβο», αποδίδοντας τη «λυσσώδη αντίσταση του ουκρανικού στρατού» στο γεγονός ότι «οι Ρώσοι έχουν “προειδοποιήσει” ότι δεν θα υπάρξει έλεος στις νεοναζιστικές ομάδες». Και την επομένη κιόλας, αφού το Κίεβο δεν έλεγε να πέσει, ανακοίνωνε την κατάληψη της Μαριούπουλης:

«Καταλήφθηκε η Μαριούπολη!-Ρωσικά άρματα συνέτριψαν την αντίσταση των νεοναζί… H μαρτυρική Μαριούπολη που ειδικά από το 2014 και μετά υπέφερε από τους νεοναζί του Τάγματος (μεγέθους μεραρχίας πλέον) Αζόφ και των παραστρατιωτικών του Δεξιού Τομέα, απελευθερώθηκε από τα ρωσικά στρατεύματα! Αυτή την στιγμή ρωσικά άρματα μέχουν (sic!) εισέλθει στο κέντρο της πόλης και προελαύνουν προς το λιμάνι, συντρίβοντας κάθε αντίσταση και επιστρέφοντας την Αζοφική Θάλασσα κατά 100% στην ρωσική κυριαρχία… Απομένει η κατάληψη ολόκληρης της περιφέρειας Μικολάγιεφ προκειμένου να ενισχυθεί η ροή ρωσικών στρατευμάτων προς την περιοχή της Οδησσού»²⁸.

Η αναγγελία της κατάληψης της Μαριούπολης έμελλε να επαναληφθεί κάμποσες φορές στη συνέχεια. Στις 13/3 η Ίσκρα δήλωνε ότι «Η Μαριούπολη είναι πλέον θέμα λίγων ωρών να απελευθερωθεί από τους νεοναζί του Τάγματος Αζόφ» ενώ και «υπόθεση ημερών είναι η πτώση του Κιέβου». Στις 25/3 βεβαίωνε: «Τελειώνει το θέμα “Μαριούπολη” για τη Ρωσία, καθώς πλέον “εκκαθαρίστηκαν” και οι τελευταίες δυνάμεις του Τάγματος Αζόφ που είχαν υπό τον έλεγχο τους ορισμένα σημεία της πόλης». Στις 6/4 ήταν πλέον οριστικό ότι οι Ρώσοι «“σφυροκοπούν” τους εγκλωβισμένους Ουκρανούς του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ στην βιομηχανική ζώνη  της Μαριούπολης με σκοπό να λήξουν αυτό το ζήτημα τις επόμενες ώρες». Και στις 16/4, αφού πριν η Μαριούπολη είχε καταληφθεί τόσες φορές, αναφερόταν ντροπαλά ότι «Σύμφωνα με αναλυτές που μίλησαν στην Washington Post, ο ρωσικός στρατός πιθανότατα θα καταλάβει τις επόμενες εβδομάδες τη Μαριούπολη στις ακτές της θάλασσας του Αζόφ». Την ίδια δε ακριβώς μέρα βεβαιωνόταν σε άλλο άρθρο ότι «Η Μαριούπολη έπεσε αλλά η αντίσταση των Ουκρανών ήταν μέχρι την τελευταία στιγμή»²⁹. 

Ούτε τα ΜΜΕ της χιτλερικής Γερμανίας δεν είχαν ανακοινώσει τόσες φορές την πτώση της Μόσχας και του Στάλινγκραντ, όσες ο Λαφαζάνης ανακοίνωσε την πτώση της Μαριούπολης!

Η ευκολία με την οποία η Ίσκρα αναμεταδίδει τα fake news της ρωσικής πλευράς προκαλεί πραγματικά σοκ (για να δανειστούμε μια φορά την ορολογία της). Στα γεγονότα της Μπούτσα έσπευσε να υιοθετήσει πάραυτα τη ρωσική εκδοχή ότι τα θύματα από τον άμαχο πληθυσμό είχαν εκτελεστεί από τους ίδιους τους Ουκρανούς. Σε ανάρτηση με το χαρακτηριστικό τίτλο «Αποκάλυψη: Δεν υπήρξε σφαγή στην Bucha-Πρόκειται για απάτη των Ουκρανών», δηλωνόταν μεταξύ άλλων:

«Δεν υπάρχουν στοιχεία για σφαγή από τα ρωσικά στρατεύματα. Οι ισχυρισμοί ότι τα πτώματα μετακινήθηκαν αμέσως αφού αποκαλύφθηκε αυτές οι εικόνες δεν είναι σωστοί. Κάποιοι από τη ρωσική πλευρά λένε ότι οι ουκρανοί δολοφονήθηκαν από την ουκρανική παραστρατιωτική οργάνωση Azov ή άλλες δυνάμεις μετά την αποχώρηση του ρωσικού στρατού. Αλλά δεν βρέθηκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο πέραν από τις αναφορές ότι οι ουκρανικές δυνάμεις προέβησαν σε εκκαθαρίσεις πολιτών που συνεργάστηκαν με τις ρωσικές δυνάμεις»³⁰.

Φυσικά μπορεί και πρέπει να είναι κανείς δύσπιστος απέναντι στους ισχυρισμούς της ουκρανικής πλευράς, που επίσης κυκλοφορεί fake news κ.λπ. Αλλά η ουκρανική πλευρά στην περίπτωση της Μπούτσα παρουσιάζει κάποια στοιχεία που μπορεί να ελεγχθούν: οι αμερικάνικες δορυφορικές φωτογραφίες που δείχνουν τα πτώματα στους δρόμους πριν την αποχώρηση των Ρώσων, μαρτυρίες απλών δημοσιογράφων, που επισκέφτηκαν στη Μπούτσα συγγενείς θυμάτων, κ.ά. 

Είναι όμως ποτέ δυνατό να λες «Αποκάλυψη: Δεν υπήρξε σφαγή στην Bucha-Πρόκειται για απάτη των Ουκρανών» και να το «τεκμηριώνεις» με αναφορές του τύπου «Κάποιοι από τη ρωσική πλευρά λένε»; Δεν είναι αυτό ο ορισμός του κιτρινισμού, της απατεωνίστικης δημοσιογραφίας;

Στις 27/3, σε μια από τις πολυάριθμες ακόμη αναρτήσεις της Ίσκρα που ανακοίνωναν την πτώση της Μαριούπολης, συμπεριλήφθηκε και η είδηση για τη «σύλληψη του διοικητή του Τάγματος Αζόφ».

«Με βάση δημοσίευμα του warnews247, οι πληροφορίες του οποίου δεν έχει γίνει δυνατόν να διασταυρωθούν, στα χέρια  των Ρώσων είναι από χθες  ο Διοικητής του νεοναζιστικού Τάγματος του Αζόφ στην Μαριούπολη. Οι ρωσικές δυνάμεις κατάφεραν και τον έπιασαν ζωντανό και τον περιφέρουν στο κέντρο της πόλης πριν τον πάνε για περαιτέρω ανακρίσεις. Κατά την διάρκεια της μεταφοράς του συγκεντρώθηκε πλήθος που προσπάθησε να τον λιντσάρει για τις ωμότητες που είχαν υποστεί δεκάδες άνθρωποι από τα μέλη του Τάγματος του. Οι κάτοικοι όρμησαν εξαγριωμένοι πάνω του με μπουνιές και κλωτσιές μόλις είδαν ότι είναι πλέον αιχμάλωτος. Μαζί του αιχμαλωτίστηκε και ο αναπληρωτής Διοικητής του 503ου Συντάγματος των Ουκρανών Πεζοναυτών ο οποίος προσπάθησε να διαφύγει από την Μαριούπολη. Ο ίδιος είπε σε Ρώσους στρατιωτικούς αλλά και δημοσιογράφους που είχαν συγκεντρωθεί στο σημείο πως η μονάδα του πλέον δεν υφίσταται. Η Μαριούπολη έχει χαθεί οριστικά για την Ουκρανία. Δεν υπάρχει πλέον εστία αντίστασης»³¹.

Η «είδηση» συνοδευόταν από φωτογραφία του «διοικητή» και βίντεο με τα «εξαγριωμένα πλήθη» που κινούνται εναντίον του.

Και αυτή η «είδηση» αποδείχτηκε fake news. Σύμφωνα με αρκετές πηγές, ο απεικονιζόμενος δεν είναι ο διοικητής του Αζόφ, αλλά ένας πρώην Ουκρανός διοικητής στην περιοχή του Ντονμπάς ονόματι Όλεγκ Κούζμινιχ. Τα δε βίντεο και οι φωτό χρονολογούνται από τις μάχες στην περιοχή το 2015, όντας τελείως άσχετα με το τάγμα Αζόφ³².

Μπορεί ποτέ οποιοσδήποτε φορέας που σέβεται τον εαυτό του να προβάλει τέτοιες καταφανώς προπαγανδιστικές, αδιασταύρωτες «ειδήσεις»; Δεν είναι αυτό πάλι ο ορισμός του κιτρινισμού; Και μπορεί ποτέ η προβολή του πογκρομισμού και των λιντσαρισμάτων να συνάδει με μια προοδευτική οπτική;

Για να δώσουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ακόμη και τα Δυτικά ΜΜΕ, που τα λοιδορεί η Ίσκρα σαν «πουλημένα», δείχνουν μεγαλύτερη ευσυνειδησία. Σε μια πιθανολογούμενη πραγματική ωμότητα των Ουκρανών, το BBC εξέτασε ένα βίντεο που δείχνει Ουκρανούς στρατιώτες να πυροβολούν στα πόδια Ρώσους αιχμαλώτους. Αν και το βίντεο είναι πολύ κακής ποιότητας, μετά από έρευνα εξακριβώθηκε ο χώρος που τραβήχτηκε και το BBC, χωρίς να παίρνει κατηγορηματική θέση, εκτιμά ότι μια σειρά δεδομένα (οι προφορές των στρατιωτών, αεροφωτογραφίες της περιοχής η οποία είχε πράγματι ανακαταληφθεί λίγες μέρες πριν από τους Ουκρανούς, κοκ) συνηγορούν υπέρ της γνησιότητάς του³³.

Το ωραίο είναι ότι δυο βδομάδες μετά αφότου ανακοίνωσε «αξιόπιστα» ότι «δεν υπάρχει πλέον εστία αντίστασης» στη Μαριούπολη, η Ίσκρα δημοσίευσε και νέο άρθρο, με δηλώσεις του αναπληρωτή διοικητή του Τάγματος Αζόφ για τη δυσχερή θέση της μονάδας του. «Aν.Διοικητής Ταξιαρχίας Αζοφ: “Αργοπεθαίνουμε παρατημένοι στο Κίεβο”» (sic! – προφανώς εννοεί στη Μαριούπολη…).

Αναρτήσεις όπως αυτές είναι καθαρά προπαγανδιστικές, αποτελώντας copy-paste από ρωσικές πλατφόρμες, που λένε κάθε φορά αυτό που βολεύει τη ρωσική πλευρά, χωρίς να ενδιαφέρονται αν είναι συνεπές με τα γεγονότα ή και με ό,τι έλεγαν οι ίδιοι την προηγούμενη στιγμή. Αυτό το είδος των πηγών επιστρατεύεται διαρκώς, όπως έχουμε δει, από την Ίσκρα ως «έγκυρη ειδησεογραφία». 

Για να δώσουμε ένα-δυο μόνο ακόμη παραδείγματα σε μια ανάρτηση οι θρίαμβοι των Ρώσων λανσάρονται με τον πηχαίο τίτλο «Αμερικανός αναλυτής. “200.000 Ρώσοι κέρδισαν 600.000 Ουκρανούς και συνεχίζουν”»³⁴.

Ο «Αμερικανός αναλυτής», ο Σκοτ Ρίτερ, είναι ένας από τους αναμεταδότες της ρωσικής προπαγάνδας στις ΗΠΑ. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι είχε ανακοινώσει την πτώση της Μαριούπολης ήδη στις 25 Φλεβάρη, πριν ακόμη και από την Ίσκρα. Και η περί ου ο λόγος «ανάλυση» είναι δυο σχόλιά του τριών γραμμών στο Twitter.

Σε άλλο άρθρο ο Μπ. Κάρποφ, ένας Ρώσος «αναλυτής», προσπαθεί να μας πείσει ότι η αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή του Κιέβου δεν είναι ρωσική ήττα, αλλά τακτικός ελιγμός. Τα «επιχειρήματά» του είναι όλα υψηλού επιπέδου όπως τα ακόλουθα:

«Ο Ζελένσκι προσπαθεί απεγνωσμένα να σύρει το ΝΑΤΟ στον πόλεμο. Φαντάζεται ότι μπορεί να σώσει όχι τους Ουκρανούς, αλλά τη μαφιόζικη κυβέρνησή του!… Δεν νομίζετε ότι οι δυνάμεις μας ξέρουν ακριβώς που κρύβονται αυτά τα σκουπίδια; Πάμε… Αν το ΝΑΤΟ πάει σε πόλεμο, ακόμα και μια πρεσβεία των ΗΠΑ δεν θα είναι ασφαλής από πύραυλο»³⁵.

Ο Κάρποφ είναι ένας ακόμη πιο ακραίος, εμετικός κιτρινιστής, ένα ελεεινό τσιράκι του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Για το είδος της «δημοσιογραφίας» του, επιπέδου «Μακελειό», είναι διαφωτιστικό ένα ρυπαρογράφημά του για τον Ζεράρ Ντερπαντιέ στο μπλογκ του. Ο Ντερπαντιέ, παλιά συνδεόταν με τον Πούτιν και είχε πάρει τη ρωσική υπηκοότητα, αλλά κριτικάρισε το ρωσικό καθεστώς για την εισβολή στην Ουκρανία. Ο Κάρποφ, σε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Ντεπαρντιέ, ο μέθυσος, το παλιοτόμαρο, ο απατεώνας, ο κερδοσκόπος που φτύνει στη σούπα», σχολιάζει το γεγονός:

«Ο Ντεπαρντιέ ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος στο καθήκον. Χρήσιμος ηλίθιος αλλά και κερδοσκόπος, που έσπευσε να δεχτεί αρκετά πολύτιμα δώρα όπως ένα διαμέρισμα στη Μορδοβία και ένα διαμέρισμα στο Γκρόζνι… Χρήσιμος ηλίθιος αλλά και πραγματικός αχρείος που ισχυρίζεται ότι μιλά στο όνομα του ρωσικού λαού όταν δηλώνει “Ο ρωσικός λαός δεν ευθύνεται για τις παράφρονες και απαράδεκτες υπερβολές των ηγετών του όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν”. Τι ξέρει λοιπόν αυτό το απόβρασμα για το “ρωσικό λαό”… Η έκπτωση της ρωσικής ιθαγένειας περιμένει αυτόν τον απατεώνα. Αυτό το άτομο γνωρίζει καλά την έκπτωση, καθώς η ζωή του ήταν εδώ και καιρό μια σειρά από ξυλοδαρμούς, σεξουαλικές επιθέσεις και βία! Αφήστε το ρωσικό λαό να απαλλαγεί από αυτό το βρωμερό στοιχείο το συντομότερο δυνατό!»³⁶

Τι να πει κανείς όμως για το καθεστώς του Πούτιν που για να προβληθεί στηρίζεται σε τέτοια «βρωμερά στοιχεία» όπως περιγράφεται ο Ντερπαντιέ και σε ελεεινά τσιράκια όπως ο Κάρποφ; Και τι να πει κανείς για ιστοσελίδες όπως η Ίσκρα που προφασίζονται τη «ριζοσπαστική ενημέρωση» και προβάλλουν ως τέτοια πρότυπα τους Κάρποφ;

Στο ίδιο αναρτημένο στην Ίσκρα άρθρο του τελευταίου συστήνεται σαν «αξιόπιστη πηγή» για την πορεία των επιχειρήσεων στην Ουκρανία ο Ιγκόρ Στρέλκοφ: «Εάν θέλετε μια λεπτομερή ενημέρωση σχετικά με τη στρατιωτική κατάσταση, ακολουθήστε το κανάλι τηλεγραφήματος του Igor “Strelkov” (στα ρωσικά, αλλά η μετάφραση μπορεί να γίνει απευθείας στο Telegram): https://t.me/strelkovii).

Ο Ιγκόρ Στρέλκοφ είναι ένας Ρώσος ακροδεξιός, πρώην στρατιωτικός και πράκτορας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Διετέλεσε υπουργός άμυνας και στρατιωτικός διοικητής της ΛΔ του Ντονέτσκ το 2014, ενώ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία και στην προώθηση των ρωσικών πολιτικών σε Ουκρανία, Τσετσενία, Βοσνία και Υπερδνειστερία. Παντού κατηγορήθηκε για εγκλήματα, δολοφονίες και απαγωγές αμάχων, ενώ εμπλέκεται στην κατάρριψη της πτήσης 17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών, που κόστισε τη ζωή σε 298 ανθρώπους. Το 2016 ίδρυσε το Ρωσικό Εθνικό Κίνημα, μια πολιτική ομάδα υπέρ της «ένωσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και άλλων ρωσικών εδαφών σε ένα ενιαίο πανρωσικό κράτος και της μετατροπής ολόκληρης της επικράτειας της πρώην ΕΣΣΔ σε ζώνη άνευ όρων ρωσικής επιρροής», ενώ έχει συνδεθεί στενά με τους Προχάνοφ, Ντούγκιν και άλλους Ρώσους ακροδεξιούς³⁷.

Εδώ και πάλι μας συστήνουν σαν «αξιόπιστη πηγή» έναν από τους τυχοδιώκτες που στηρίζουν τις ανά τον κόσμο πολεμικές εξορμήσεις του ρωσικού ιμπεριαλισμού. 

Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι ακόμη και ο Στυλιανού, ο μεταφραστής του άρθρου, μια παλιά καραβάνα του χώρου που ξέρει τι μέρος του λόγου είναι ο Κάρποφ, φροντίζει προσχηματικά να αποστασιοποιηθεί στην εισαγωγή του:

«Εις μνήμην του πανάρχαιου ρωμαϊκού κανόνα και της κάποτε δημοσιογραφικής δεοντολογίας περί οuditer [sic! έπρεπε audiatur, «μόνο» τρία λάθη σε μια λέξη, Χ. Κ.] et altera pars ( να ακουστεί και η άλλη πλευρά) εισφέρουμε στην πολύ περιορισμένη πιστεύουμε ζήτηση –με την επιβεβλημένη αποστασιοποίηση/ επιφύλαξη-, μιαν απόπειρα ρωσικού αντιλόγου στον ορυμαγδό δυτικής καταδίκης της ρωσικής εισβολής στην Ρουμανία [sic! μέχρι τώρα ξέραμε για ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά να που μαθαίνουμε ότι έγινε στη Ρουμανία και προφανώς έχουμε πέσει θύματα της Δυτικής προπαγάνδας, Χ.Κ.] και του υπευθύνου “χασάπη” Προέδρου, με το κατωτέρω άρθρο Ρώσου σχολιαστή»³⁸.

Για τους ακροδεξιούς συνοδοιπόρους των Κάρποφ όπως ο Στυλιανού είναι αρκετό να κρατούν μια «επιβεβλημένη αποστασιοποίηση» για να μπορούν να επικαλούνται τους Κάρποφ χωρίς να κατηγορηθούν ότι ταυτίζονται με αυτούς. «Εμείς βλέπετε δεν συμμεριζόμαστε όλα όσα λέει ο Κάρποφ, αλλά τα λέμε για να ακουστεί και η άλλη πλευρά. Αν τα έλεγαν και άλλοι μπορεί και να μην το κάναμε, αλλά δυστυχώς δεν τα λένε και έτσι θυσιαζόμαστε εμείς»…

Για όσους μιλούν στο όνομα της προόδου, της ριζοσπαστικής ενημέρωσης, κοκ, υπάρχει ένας και μόνο ένας τρόπος να διαχωριστούν από τους Κάρποφ, τους Γκρίφιν, τους Στρέλκοφ και το σινάφι τους: να ξεσκεπάζουν τους ίδιους και όσους διαδίδουν αυτή τη φιλολογία ως χυδαίους αντιδραστικούς και φασιστοειδή.

Ακροδεξιά τσιράκια του ρωσικού ιμπεριαλισμού

Η Ίσκρα έχει ταυτιστεί με το καθεστώς Πούτιν και με τις θέσεις του τόσο πλήρως, με τέτοια ακραία δουλοπρέπεια και τυφλό φανατισμό, που δημιουργεί εύλογα το ερώτημα σε κάθε σκεπτόμενο, προοδευτικό άνθρωπο αν βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Το ερώτημα απασχόλησε και την ίδια την Ίσκρα, η οποία σε εκτενές σχόλιό της θεώρησε απαραίτητο να διαβεβαιώσει ότι «δεν πληρώνεται» από τους Ρώσους και δεν παίζει «πρακτόρικο ρόλο», αλλά λέει όσα λέει από γνήσια αφοσίωση στα λαϊκά συμφέροντα: 

«Άθλια και “σοβαρά” έντυπα, πολιτικοί φορείς, σχολιαστές και πολλά άτομα στο διαδίκτυο κατηγορούν και συκοφαντούν την Iskra και τη διεύθυνση της, ειδικά τον Παναγ. Λαφαζάνη(!)… Κατηγορούν, λοιπόν, την ιστοσελίδα μας ότι παίζει “πρακτόρικο”  ρόλο υπέρ ρωσικών συμφερόντων, ότι πληρώνεται με “ρούβλια” και ότι γράφει δήθεν “fake news”. Άλλωστε με αυτήν την τελευταία ανυπόστατη κατηγορία η χούντα του Facebook έχει βάλει στα μαύρα κατάστιχα την Iskra και έχει απαγορεύσει την ενημέρωση των χιλιάδων φίλων και ακολούθων της»³⁹.

Για να συζητήσουμε το «αν τα παίρνει ή δεν τα παίρνει η Ίσκρα» θα έπρεπε να έχουμε πρόσβαση στις ρωσικές ή αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες, κάτι που ο γράφων δεν διαθέτει. Και εδώ που τα λέμε, αυτό δεν είναι το σημαντικό ζήτημα. Σημαντικό είναι να δώσουμε μια εκτίμηση για τον πολιτικό ρόλο της Ίσκρα και του προσωπικού της. Και η εκτίμηση, με βάση τις θέσεις της, δεν μπορεί παρά να είναι μία: «Η Ίσκρα και όσοι τη στηρίζουν είναι, στο ταξικό περιεχόμενο της άποψής τους, ακροδεξιά τσιράκια του ρωσικού ιμπεριαλισμού».

Από αυτή την άποψη, για λόγους πολιτικής σαφήνειας και επειδή ακόμη ο Λαφαζάνης ανήγγειλε τελευταία ένα νέο πολιτικό φορέα, πρέπει να σταθούμε σε μερικές από τις αξιώσεις που προβάλλει το ως άνω εκτενές σχόλιο της Ίσκρα.

Η «χούντα του Facebook», μας λένε, κατηγορεί ανυπόστατα την Ίσκρα ότι «γράφει δήθεν “fake news”». Η Ίσκρα, απεναντίας, πρεσβεύει «την πραγματικά άλλη άποψη, πέραν της Νατοϊκής», η οποία «έχει εξοριστεί στην κυριολεξία» από τα ΜΜΕ⁴⁰. 

Και όλα αυτά τα ρεπορτάζ, που κοπιάρονται από τα ρωσικά προπαγανδιστικά μέσα, και που ανάγγειλαν αμέτρητες φορές από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία την πτώση του Κιέβου, μετά την πτώση της Μαριούπολης, κοκ, δεν είναι «fake news»; Αυτά τα δεκάδες και εκατοντάδες ψευδολόγα άρθρα των Κάρποφ, των Λίρα, των Ντούγκιν, των Γκρίφιν, των ΜακΓκρέγκορ, των Λουόνγκο, των Εσκομπάρ, των Τζόνσον, των Γουίτνεϊ, δεν είναι «fake news»; Αυτά όλα τα φασιστοειδή που σερβίρονται ως έγκυροι αναλυτές στην Ίσκρα και εξυμνούν στο Unz Review και αλλού ανοικτά τους ναζί, μπορεί ποτέ να εκπροσωπούν «την πραγματικά άλλη άποψη, πέραν της Νατοϊκής»; 

Μπορεί ποτέ να γίνει πιστευτό ότι ο Λαφαζάνης και η παρέα του προμοτάρουν όλα αυτά τα φασιστοειδή από άγνοια, επειδή δεν ξέρουν και δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή τους τι λένε σε όλη την αρθρογραφία τους, πολλές φορές και στα ίδια τα κείμενά τους που αναρτούν στην Ίσκρα, και ότι ειλικρινά και αγνά τα αναρτούν με την πεποίθηση ότι εκφράζουν την «άλλη άποψη» και την αλήθεια για τον πόλεμο στην Ουκρανία;

Κατ’ αρχήν αυτά είναι πράγματα που οφείλει να τα ξέρει κανείς, ιδιαίτερα αν προβάλλει με αξιώσεις πολιτικού ηγέτη όπως ο Λαφαζάνης. Αν ισχύει πράγματι ότι δεν τα ξέρουν, οφείλουν να παραδεχτούν ότι απέτυχαν και να εγκαταλείψουν την πολιτική. 

Αλλά το θέμα με τον Λαφαζάνη και την ακολουθία του δεν είναι ότι δεν ξέρουν. Είναι ότι δεν θέλουν και δεν μπορούν πια να ξέρουν. Αν ο Λαφαζάνης και η παρέα του ήθελαν να ξέρουν, αυτό ήταν δυνατό και μπορούσαν να το δείξουν έμπρακτα προ 5ετίας, όταν είχαν αρχίσει να συγχρωτίζονται με αυτό τον ακροδεξιό/εθνικιστικό εσμό, να δίνουν βήμα σε εγχώριους εκπροσώπους του τύπου Αποστολόπουλου, Κυριακόπουλου, Μηνάογλου, στους Στυλιανού, κοκ. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Στα χρόνια που πέρασαν ανακατεύτηκαν τόσο πολύ με αυτά τα στοιχεία, που έγιναν ένα μαζί τους. Και επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωσή τους αυτό που λέει ο λαός, ότι «Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρων οι κότες».

«Η Iskra», διαβάζουμε παραπέρα, «δεν είναι ιδιαίτερα λάτρης  του Πούτιν ούτε το όραμά μας είναι το πολιτικοοικονομικοκοινωνικό σύστημα της Ρωσίας, χωρίς βεβαίως να δαιμονοποιούμε τον Ρώσο Πρόεδρο ούτε να θεωρούμε για τα σκουπίδια τις κοινωνικές επιτεύξεις της σύγχρονης Ρωσίας… Η Iskra δεν είναι ούτε σώνει και καλά “φιλορωσική”, ούτε φυσικά αντιρωσική, όπως δεν έχει γενικά τέτοιες δογματικές αγκυλώσεις, οι οποίες κατέστρεψαν την Αριστερά, τη δημοκρατική πολιτική ζωή, τον ουσιαστικό διάλογο και την πορεία της χώρας μας»⁴¹.

Είναι εκπληκτικό να μας λέει η Ίσκρα τέτοια πράγματα. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα άρθρα και τα σχόλια που αναρτούν για τον Πούτιν και θα διαπιστώσει ότι η λέξη «λατρεία» είναι πολύ αδύναμη για να αποδώσει το πνεύμα που αποπνέουν.

Για να αρκεστούμε πάλι σε λιγοστά παραδείγματα, σε ένα από τα εκατοντάδες υμνητικά άρθρα της Ίσκρα για τον Πούτιν διαβάζουμε: 

«Σαρωτικός Πούτιν: Οι Λ.Δ Ντονέτσκ-Λουγκάνσκ αναγνωρίζονται στα σύνορα που είχαν στην Ουκρανία!!! Μια ομιλία η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως “ιστορική”, λόγω των εξελίξεων που έρχονται, εκφώνησε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Β. Πούτιν ο οποίος μίλησε για το “τέλος της δυτικής κυριαρχίας” και για “συνέπειες που θα πληρώσει όλος ο πλανήτης” Ο Β.Πούτιν ουσιαστικά ανακοίνωσε το τέλος των “Ολιγαρχών” και την εφαρμογή μοντέλων εθνικοποίησης και “σοβιετικής αναδιανομής”.  Μίλησε για “προδότες και μπάσταρδους”, για “πέμπτη φάλαγγα”, ενώ έκανε λόγο για “αυτοκάθαρση της κοινωνίας” στη Ρωσία. “Όλος ο κόσμος θα πληρώσει τις φιλοδοξίες της Δύσης”»⁴².

Μερικοί ακόμη ενδεικτικοί τίτλοι ρεπορτάζ και άρθρων: «Ιστορική ομιλία Β.Πούτιν-“H Δύση χάνει-Ο πλανήτης θα πληρώσει τα λάθη της”»· «Πόλεμος Ουκρανίας-Ρώσοι: “Για όλα φταίνε οι ΗΠΑ”-Ο Πούτιν “πείθει”»· «Ο Πούτιν κερδίζει κατά κράτος-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ προκάλεσαν ενεργειακή κρίση-Ανίκανος Μπάιντεν»· «Κυρίαρχος ο Putin μπλόκαρε οριστικά την επέκταση του ΝΑΤΟ-Από εισβολέας… ειρηνοποιός»· «Ουκρανία: Ο Putin “έβαλε φωτιά” και πήρε μια μεγάλη νίκη»· «Ο Πούτιν χορεύει την Ευρώπη, η Ελλάδα καρυδότσουφλο στον ωκεανό»· «“Τι ώρα θα γινόταν η εισβολή στην Ουκρανία;”-Πούτιν ειρωνεύεται τους Δυτικούς» [το τελευταίο από την περίοδο που ο Πούτιν διέψευδε την εισβολή] – και δεκάδες άλλα παρόμοια⁴³.

Αν αυτά πιστοποιούν ότι η Ίσκρα «δεν είναι ιδιαίτερα λάτρης του Πούτιν», αναρωτιέται κανείς τι θα έγραφαν αν ήταν ιδιαίτερα λάτρης του.

Στις αρχές Μάρτη η Μ. Ζαχάροβα, η εκπρόσωπος του Πούτιν, με αφορμή την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία από την ελληνική κυβέρνηση, κατηγόρησε σε δηλώσεις της την Ελλάδα για «άνευ προηγουμένου αντιρωσική εκστρατεία». Η παρέμβαση της Ζαχάροβα ήταν τόσο προκλητική, σε ωμό ύφος αφεντικού, ώστε αποστασιοποιήθηκαν ακόμη και σχολιαστές του εθνικιστικού χώρου, που παραδοσιακά συντάσσονται με το καθεστώς Πούτιν λόγω του αντιδυτικισμού τους. Σάιτ όπως το slpress και το Ινφογνώμων ανάρτησαν επικριτικά κείμενα για τις δηλώσεις της και ευρύτερα για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία⁴⁴. 

Το μόνο πολιτικό σάιτ (αν εξαιρέσουμε πιθανά κάποια ανοικτά νεοφασιστικά) που δεν είδε κανένα πρόβλημα στη δήλωση της Ζαχάροβα, και εν γένει δεν έχει δημοσιεύσει, έστω για τους τύπους, ένα επικριτικό άρθρο που να καταλογίζει ευθύνη στον Πούτιν για τον πόλεμο στην Ουκρανία, ήταν και είναι η Ίσκρα. Απεναντίας, σε σχετική ανάρτησή της, η Ίσκρα υπεραμύνθηκε της Ζαχάροβα: «Αλήθειες Ζαχάροβα:”Αντιρώσικη προπαγάνδα» στην Ελλάδα-Ο χρόνος θα δείξει ποιος είχε δίκιο”»⁴⁵. Η Ίσκρα έχει κάνει «κριτικές» στον Πούτιν μόνο γιατί δεν διεξάγει πιο αποφασιστικά και επιθετικά τον πόλεμο. Δεν παραλείπει δε να αναπαράγει σε πολυάριθμα άρθρα όλα τα χυδαία ιδεολογήματα με τα οποία το καθεστώς Πούτιν μεταμφιέζει τον ιμπεριαλισμό του, όπως η παρουσίαση της εισβολής ως αγώνα ενάντια στη «νέα τάξη πραγμάτων» ή ως συνέχιση του αντιφασιστικού πολέμου του σοβιετικού λαού ενάντια στον Χίτλερ, ως «αντιναζιστικό» αγώνα για να αποτραπεί η «γενοκτονία» των ρωσικών πληθυσμών του Ντονμπάς, κοκ.

Σε αυτό το πνεύμα, μας προσφέρονται με την οκά τα δακρύβρεχτα διαγγέλματα του Πούτιν: «Βάζουμε τέλος στην γενοκτονία των ρωσόφωνων… Ο πόνος των κατοίκων του Ντονμπάς μας ώθησε». Και οι αντινεοταξίτικες εξάρσεις του Λαβρόφ: «Σ.Λαβρόφ: “Δεν πολεμούμε την Ουκρανία αλλά τη νέα τάξη πραγμάτων”». Οι φανφάρες στα ελεγχόμενα ρωσικά ΜΜΕ για τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που θα πρέπει αν χρειαστεί να εξαπολύσει η Ρωσία για να υπερισχύσει έναντι της Ουκρανίας, αναπαράγονται χωρίς καμιά επίκριση: «Ρωσική κρατική τηλεόραση-“Νίκη με οποιοδήποτε κόστος-τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος με το ΝΑΤΟ”… “Σήμα” για ραγδαίες εξελίξεις στο μέτωπο της Ουκρανίας έστειλε η ρωσική κρατική τηλεόραση μιλώντας ευθέως για “πολυεπίπεδο πόλεμο πλήρους κλίμακας με τη συλλογική Δύση” φτάνοντας στο σημείο να τονίσει πως ο “Τρίτος Παγκόσμιος έχει ήδη ξεκινήσει”». Και σε άλλο άρθρο παρατίθενται επιδοκιμαστικά οι εκκλήσεις Ρώσων στρατιωτικών στον Πούτιν για κλιμάκωση – μια βολική μέθοδος για να εμφανιστούν οι αυριανές επιλογές του όχι ως κάτι που το ήθελε ο ίδιος, αλλά ως προϊόν αυτής της πίεσης και της αδιαλλαξίας των Δυτικών: «Με δραματικούς τόνους απευθύνονται Ρώσοι αναλυτές και απόστρατοι αξιωματικοί προς το Κρεμλίνο και τον πρόεδρο της Β.Πούτιν ζητώντας να προχωρήσει άμεσα σε διάγγελμα, να εξηγήσει στο ρωσικό Έθνος την κατάσταση και να κηρύξει γενική επιστράτευση… Όπως αναφέρουν “θα είναι αυτοκτονική οποιαδήποτε συνθηκολόγηση με αυτήν την Ουκρανία. Δεν έχουμε δικαίωμα, ούτε περιθώριο οποιασδήποτε σύναψης ειρήνης. Η επιχείρηση πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος και πρέπει να ακουμπήσουμε τα σύνορα με Πολωνία”»⁴⁶.

Ενδεικτική της γελοιότητας όλης αυτής της φιλολογίας, που διαγράφει κάθε διαφορά ανάμεσα στην ΕΣΣΔ, την τσαρική Ρωσία και τη Ρωσία του Πούτιν, παρουσιάζοντας μια «αιώνια Ρωσία» που πάντα αντιμάχεται την κακή Δύση, είναι και μια παρουσιαζόμενη στην Ίσκρα συνέντευξη του Β. Τρετιακόφ, ενός κυνικού Ρώσου αντιδραστικού πανεπιστημιακού και τηλεπαρουσιαστή (!) πάνω στο θέμα του πολεμικού «πεπρωμένου της Ρωσίας»:

«Τι είναι ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος; Αυτή είναι η τότε Ευρωπαϊκή Ένωση, που υπό την ηγεσία του Χίτλερ πήγε στην Ανατολή. Ποιος είχε κερδίσει; Εμείς Κερδίσαμε! Το κλειδί της μελλοντικής μας επιτυχίας… βρίσκεται στη νίκη. Στη σημερινή νίκη. Όλα είναι ήδη προδιαγεγραμμένα. Από την αρχή της επέκτασης του Χίτλερ, οι σύμμαχοι του αντιχιτλερικού συνασπισμού ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Και μέχρι το 1945, πόσες χώρες περιλαμβάνονταν σε αυτό; Δεκάδες πρώην σύμμαχοι του Τρίτου Ράιχ. Κάθε 75 χρόνια η ιστορία επαναλαμβάνεται… η Ρωσία είναι καταδικασμένη να κερδίσει»⁴⁷.

Ο Τρετιακόφ ήταν ως το 2001 παρατρεχάμενος του Ρώσου ολιγάρχη Μπερεζόφσκι και δηλώνει θαυμαστής του Πατριάρχη Κύριλλου και του Ντούγκιν, αλλά και του Αντρανίκ Μιγκρανιάν, ενός σχολιαστή που έχει εκφραστεί ευνοϊκά για τον Χίτλερ. Έχει γράψει πολλά υμνητικά βιβλία για τον Πούτιν, ενώ αναφορικά με την Ουκρανία υποστηρίζει ότι είναι ένα τεχνητό κράτος: «Η Ουκρανία είναι ένα κράτος με τεχνητή επικράτεια, εντός τεχνητών συνόρων, το οποίο έπεσε στους Ουκρανούς εθνικιστές το 1991 ως δώρο της μοίρας». Ως πρύτανης δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας έχει υποστηρίξει την αντίληψη της δημοσιογραφίας ως προπαγάνδας. «Κάθε δημοσιογράφος είναι προπαγανδιστής. Δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι που να μην ασχολούνται με την προπαγάνδα…»⁴⁸.

Το να παίρνει κανείς στα σοβαρά τέτοιους «πανεπιστημιακούς», που χρωστούν τις έδρες τους στο γλείψιμο της αυταρχικής εξουσίας του Πούτιν, είναι ανεπίτρεπτο για κάθε προοδευτικό, έντιμο άνθρωπο. Το ίδιο το παρατιθέμενο στην Ίσκρα απόσπασμα της συνέντευξής του είναι καταφανώς γελοίο· στο Β΄ Παγκόσμιο οι ΗΠΑ και η Αγγλία ήταν σύμμαχοι της ΕΣΣΔ, ενώ οι χώρες του ναζιστικού συνασπισμού που πέρασαν με τους συμμάχους περιορίζονται σε 5-6 (Ουγγαρία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Φιλανδία, κ.ά.). Είναι όμως τυχαίο ότι όλες οι «αυθεντίες» που επικαλείται σαν «αψευδείς μάρτυρες» η Ίσκρα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, όταν δεν είναι ανοικτά φασιστοειδή και ρατσιστές, τέτοιοι αντιδραστικοί ανοητολόγοι; 

Να σημειωθεί ότι η Ίσκρα παρουσιάζει τη συγκεκριμένη ανάρτηση ως συνέντευξη του M.V. Lomonosov. Αυτό, βέβαια, φαντάζει κάπως δύσκολο, καθώς ο Μιχαήλ Λομονόσοφ ήταν ένας μεγάλος Ρώσος φυσικός επιστήμονας του 18ου αιώνα, που πέθανε το 1765. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συζήτηση του Α. Σέινιν με τον Β. Τρετιακόφ, ενώ Μ.Β. Λομονόσοφ είναι το όνομα του Πανεπιστημίου του Μόσχας στο οποίο διδάσκει ο Τρετιακόφ.

Από την άλλη μεριά, ενώ ασφαλώς έχει κάθε δίκιο να βεβαιώνει ότι «δεν δαιμονοποιεί» τον Πούτιν, η Ίσκρα είναι ελαφρώς εκτεθειμένη στην κατηγορία ότι δαιμονοποιεί τον Ζελένσκι και το καθεστώς του, βεβαιώνοντας σε κάθε ευκαιρία ότι είναι νεοναζί, δικτάτορες, κοκ: «Β.Ζελένσκι στα ίχνη των χειρότερων δικτατόρων-Καταργεί κόμματα, κλείνει κανάλια», διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο, με αφορμή την απαγόρευση από την ουκρανική κυβέρνηση 11 φιλορωσικών κομμάτων και ομάδων. Και σε ένα άλλο δηλώνεται παρόμοια: «Η μαριονέτα Zelensky με SAS και Delta συντηρούν το αδιέξοδο. Συνέλαβαν και  χτύπησαν τον Meseschuk [sic!, θα έπρεπε να λέει Medvedchuk] επικεφαλής κόμματος της Ουκρανίας. Πράξη δειλίας η σύλληψη Medvedchuk»⁴⁹.

Οι μαρξιστές θα επικρίνουν την κυβέρνηση Ζελένσκι για την καταπιεστική πολιτική της σε περιοχές με ρωσικό πληθυσμό, την ανοχή και εν μέρει στήριξη σε νεοναζιστικά/ακροδεξιά στοιχεία, κοκ. Αλλά μπορεί κανείς στα σοβαρά να κατηγορήσει μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε πόλεμο με έναν ξένο εισβολέα, επειδή απαγόρευσε τα ρωσόφιλα κόμματα και τις ομάδες που τον στηρίζουν; Για να το κάνουμε λιανό, αν η Ίσκρα ήταν ουκρανική ιστοσελίδα και πρόσφερε την ίδια «πλουραλιστική ενημέρωση» με αυτή που προσφέρει, φτύνοντας 24 ώρες το 24ωρο τον Ζελένσκι και δοξολογώντας άλλες τόσες τον Πούτιν, θα ήταν ποτέ δυνατό η κυβέρνηση Ζελένσκι να μην πάρει μέτρα εναντίον της; Κάθε ουκρανική κυβέρνηση θα απαγόρευε την αντίστοιχη ουκρανική Ίσκρα, και τέτοια τσιράκια του ρωσικού ιμπεριαλισμού ήταν εν γένει οι ομάδες που απαγορεύτηκαν.

Στα προηγούμενα σταθήκαμε μόνο στους ξένους ακροδεξιούς και τα φασιστοειδή που παρελαύνουν στην Ίσκρα. Αυτό δεν πρέπει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι δεν υπάρχουν εγχώριοι αντίστοιχοι σχολιαστές, που κινούνται στους ίδιους χώρους. Απεναντίας, ένα πλήθος αντιδραστικών εγχώριων δημοσιολόγων αρθρογραφεί στην Ίσκρα, σε βαθμό που η μεγάλη πλειοψηφία των αναρτήσεών της, από Έλληνες και ξένους, να απηχούν ακροδεξιές απόψεις. Απλά οι εγχώριοι σχολιαστές, λόγω και της διάλυσης και θέσης εκτός νόμου της Χρυσής Αυγής, βρίσκονται σε ένα πιο πρώιμο στάδιο οργάνωσης και ιδεολογικής συγκρότησης από τους Ρώσους και Δυτικοευρωπαίους ομολόγους τους.

Η αρχή της συνεργασίας της Ίσκρα με εθνικιστές, σκοταδιστές και ακροδεξιούς δημοσιολόγους, από χώρους όπως το ΕΠΑΜ, ο ΛΑΟΣ, κοκ, έγινε ήδη το 2015 με την ανάρτηση πλήθους κειμένων των Α. Αποστολόπουλου, Κ. Κυριακόπουλου, Γ. Ιεροδιάκονου, Σπ. Στάλια, Ο. Κουμαρέλλα, Χ. Μηνάογλου, Κ. Ράπτη, Κ. Γρίβα, Ν. Ιγγλέση, Χρ. Καπούτση, και άλλων, καθώς και μερικών παρόμοιων αντιλήψεων στελεχών της ΛΑΕ σαν τους Σ. Θεοδωρόπουλο, Α. Ζαφείρη, Β. Μακρίδη. Πολλοί από αυτούς τους σχολιαστές υμνούσαν από τις σελίδες της Ίσκρα τις ακροδεξιές δυνάμεις, καλώντας σε υποστήριξη του Πούτιν, του Τραμπ και της Λε Πεν για χάρη της «παγκόσμιας ειρήνης», κοκ⁵⁰.

Στην πιο πρόσφατη περίοδο προστέθηκαν αρκετοί παρόμοιοι σχολιαστές όπως οι Β. Καπούλας, Π. Νάστος, Ν. Σίμος, κ.ά. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν σάιτ στο στιλ των Warnews247, Bankingnews, κοκ, που με πιο σεμνό τρόπο προσπαθούν να περάσουν μια φιλορωσική άποψη για τα πράγματα, υλικά των οποίων καταχωρεί συχνά η Ίσκρα, ενώ ανάλογες απόψεις προωθούν και τα παραδοσιακά εθνικιστικά σάιτ τύπου slpress, Ινφογνώμων, Ρεσάλτο, κοκ. Εκείνο που χρειάζεται να επισημανθεί είναι ότι ενώ προ πενταετίας αυτά τα στοιχεία αντιπροσώπευαν, ας πούμε, ένα 30-40% της πολιτικής αρθρογραφίας της Ίσκρα, σήμερα αντιπροσωπεύουν, μαζί Έλληνες και ξένοι, ένα 90%, ίσως και παραπάνω. Αυτό ακριβώς πιστοποιεί το πέρασμα του Λαφαζάνη και της ομάδας του στην ακροδεξιά, αφού ένα σάιτ που προάγει συντριπτικά την ιδεολογία ενός συγκεκριμένου χώρου είναι δεδομένα μέρος αυτού του χώρου.

Ο ίδιος ο Λαφαζάνης, ανακοινώνοντας πρόσφατα την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα, δηλώνει ότι θα «επιδιώκει να συμβάλλει σε ένα μεγάλο ενωτικό λαϊκό μέτωπο» ενάντια και στις κάθε λογής «ακροδεξιές αποφύσεις»⁵¹. Αυτό όμως είναι καθαρή απάτη, ένα ξόρκισμα του γεγονότος ότι η ίδια η Ίσκρα είναι μια άθλια ακροδεξιά απόφυση. Στην κατακλείδα, ας ρίξουμε μια ματιά σε 1-2 εγχώριους ακροδεξιούς συνεργάτες της Ίσκρα, για του λόγου το αληθές. 

Ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες της Ίσκρα, με εκατοντάδες αναρτήσεις την τελευταία 5ετία, είναι ο Αποστόλης Αποστολόπουλος. Στα άρθρα του αυτά παρουσίασε τη μη επανεκλογή του Τραμπ το 2021 ως ένα πραξικόπημα των ελίτ ανάλογο του δικού μας παλατιανού πραξικοπήματος το 1965 και εμφάνιζε την εκλογή της Λε Πεν ως βήμα για την παγκόσμια ειρήνη⁵². Μετά το 2019 εγκατέλειψε σχεδόν την Ίσκρα και αρθρογραφεί πλέον στο πιο έγκυρο slpress. Και τι μας λέει εκεί ο Αποστολόπουλος;

«Η Λεπέν», διαβάζουμε, «έχασε στον α’ γύρο στη Γαλλία και πιθανότατα θα χάσει και τον τελικό, την άλλη Κυριακή. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ (sic!)». Γιατί όμως η «πολύ δουλειά» δεν απέδωσε; Ο λόγος, μας πληροφορεί παραπέρα, είναι ότι οι ακροδεξιές δυνάμεις έχουν γίνει πολύ ήπιες και έχουν ενσωματωθεί στις ελίτ. Αυτό που προσφέρουν είναι ένας «Φασισμός με… ζαχαρίνη». Ουσιαστικά δεν υπάρχει πλέον ακροδεξιά, έχουμε μια «Ακροδεξιά σαν “Μαίρη Παναγιωταρά”. Για ποια Ακροδεξιά να μιλήσει κανείς, με τον Σαλβίνι, σαν ξεφουσκωμένη σαμπρέλα, χωμένο στην αμερικανική αγκαλιά και τη Λε Πεν να παριστάνει τη “Μαίρη Παναγιωταρά”, “μια εργαζόμενη γυναίκα, μια καλή νοικοκυρά”, για να αντιπαρατεθεί στον Μακρόν… Να είναι σαφές: Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε ούτε υπάρχει πραγματικός φασιστικός, ή ναζιστικός κίνδυνος… Ο αστικός χώρος, οι ελίτ της Δύσης, εδραιώθηκαν. Παίζουν από τη θέση του απόλυτου κυρίαρχου και δεν έχουν πια ανάγκη το μπαστούνι του φασισμού για να κρατήσουν την εξουσία. Η φασιστική απειλή έγινε “σκιάχτρο” για τις παροδικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε εξουσία… Τώρα, οι καθεστωτικές ελίτ κατηγορούν καθένα που δεν υπακούει τυφλά στις εντολές τους σαν ακροδεξιό π.χ. τον Ούγγρο Ορμπάν». Έτσι, δυστυχώς, ο φασισμός έγινε είδος προς εξαφάνιση, με μια και μοναδική εξαίρεση, που δεν είναι φυσικά άλλη από τους νεοναζί του Ζελένσκι: «Με άλλα λόγια δεν ισχύει πλέον ότι ο “φασισμός είναι εργαλείο των κυρίαρχων τάξεων”, όπως έλεγε παλιά η Αριστερά, επειδή ο φασισμός είναι, ως πολιτικό εργαλείο, είδος υπό εξαφάνιση με την εξαίρεση της ουκρανικής του αναβίωσης»⁵³.

Μα φυσικά, όλοι αυτοί οι ΜακΓκρέγκορ, οι Μαμού και οι Σεργκέιτσεφ, που καλούν σε επιβολή στρατιωτικού νόμου, σε εμφύλιο και σε εξανδραποδισμούς, είναι τελείως ακίνδυνοι και αν επικρατήσουν θα σερβίρουν ζαχαρίνη, σαν άλλη Μαίρη Παναγιωταρά!!! Ειδικά δε αν εξαλειφτεί και ο τελευταίος, μόνος επιζών επικίνδυνος νεοναζί, ο Ζελένσκι και οι υποστηρικτές του, θα ζήσουμε ζωή χαρισάμενη. Και, αν είναι έτσι, τότε και η Ίσκρα που προβάλλει όλους αυτούς τους τύπους δεν έχει καμιά σχέση με τις ακροδεξιές αποφύσεις, γιατί τι σχέση μπορεί να έχεις μαζί τους, όταν δεν υπάρχουν. Αν είναι έτσι…

Ο Αποστολόπουλος θα ήθελε μια πιο «τσαμπουκαλού» Λε Πεν, που να έχει το κουράγιο να λέει: «Ναι ρε, και φασίστες να είμαστε, τι θέλετε; Έγινε τίποτα;» Είναι όμως ένας ανόητος ακροδεξιός και δεν προσέχει ότι και ο ίδιος είναι μια Μαίρη Παναγιωταρά, που σερβίρει το νεοφασισμό με ζαχαρίνη. Επιπλέον, παρανοεί τόσο τους άλλους ακροδεξιούς όσο και τον εαυτό του.

Οι ακροδεξιοί τύπου ΜακΓκρέγκορ, Μαμού και σία έχουν ένα υπολογίσιμο ακροατήριο στις χώρες τους, όπου τα μικροαστικά στρώματα που πιέζει και καταστρέφει η κρίση είναι ακόμη σχετικά πολυάριθμα, και έτσι μπορούν να λανσάρουν κάπως έξυπνα την αντιδραστική προοπτική τους. Και η Λε Πεν το παίζει επίσης έξυπνα Μαίρη Παναγιωταρά, γιατί με αυτή την τακτική επιδιώκει να κερδίσει το μέρος των μικροαστών που ταλαντεύεται ακόμη ανάμεσα σε αυτή και τον Μακρόν. Ο Αποστολόπουλος όμως στην Ελλάδα έχει μόνο ένα ισχνό ακροατήριο και έτσι πρέπει να είναι ανόητος. Σε αντιστάθμισμα, όμως, μπορεί να παραπονιέται στη Λε Πεν: «Καλά εγώ, Μαρίν, να το παίζω Μαίρη Παναγιωταρά, αφού δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Αλλά και εσύ, που έχεις 25%; Με απογοητεύεις, Μαρίν, περίμενα καλύτερα πράγματα από σένα».

Οι ΜακΓκρέγκορ, οι Μαμού, οι Κάρποφ και οι Σεργκέιτσεφ σερβίρουν μια πίτσα Βεζούβιο με πιπέρια, καυτερή πιπεριά και σως. Τα υλικά είναι σάπια και το φαγητό δηλητηριώδες, αλλά τουλάχιστον τα καρυκεύματα είναι συμβατά με αυτό. Ο Αποστολόπουλος σερβίρει και αυτός πίτσα Βεζούβιο, αλλά με καρυκεύματα σαντιγύ, σταφίδες και κανέλα…

«Οι Ουκρανοί», γράφει παραπέρα ο αναλυτής μας, «πέραν των ναζί του Τάγματος Αζόφ, αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στους Ρώσους. Είπαμε ότι τον εισβολέα δεν τον αγαπάει κανείς. Αλλά οι Ρώσοι είναι φύσει αδύνατον να χάσουν επειδή όσα και όποια όπλα και αν στείλει η Δύση στην Ουκρανία, η Ρωσία θα είναι η ισχυρή πλευρά και η Ουκρανία η αδύναμη σ’ αυτόν τον πόλεμο»⁵⁴.

Εδώ ο Αποστολόπουλος προδίδει αφελώς τον πραγματικό λόγο της αντι-ουκρανικής θέσης του, που δεν είναι καθόλου οι Ουκρανοί νεοναζί. Όλοι οι ακροδεξιοί είναι δουλικής νοοτροπίας άτομα, συμφεροντολόγοι που πάνε πάντα με τον ισχυρό της στιγμής, με την αντίδραση και μάλιστα με την πτέρυγά της που τους εξυπηρετεί καλύτερα: με τους ναζί όταν είναι στα πάνω τους, μετά με τους Μακάρθι, με τις Λε Πεν σήμερα, κοκ. Και ο λόγος που φωνασκούν ενάντια στους «Ουκρανούς νεοναζί» ως τους μόνους «επικίνδυνους», είναι γιατί αισθάνονται ότι ο Πούτιν εκπροσωπεί το συρφετό τους και η ουκρανική αντίσταση θέτει ένα εμπόδιο στα σχέδιά τους. Κανείς όμως κάπως έξυπνος ακροδεξιός δεν ομολογεί όπως ο Αποστολόπουλος ότι στην Ουκρανία υπάρχει ένας λαός που αντιστέκεται· το κρύβουν με τις φωνασκίες ενάντια στους ναζί και τις δυτικές ελίτ, μιλούν όπως ο Ρον Πολ για τον «πόλεμο στην Ουκρανία» ως «απατηλή κομπίνα», κοκ⁵⁵.

Από την άλλη μεριά, μέσα από την ανοησία του, ο Αποστολόπουλος ξεσκεπάζει άθελά του την απάτη και την υποκρισία του Λαφαζάνη και των ομοίων του. Δείχνει ότι αυτοί δεν πολεμούν σήμερα τους Ουκρανούς νεοναζί, αλλά πολεμούν τον ουκρανικό (και μαζί το ρωσικό) λαό στο πλευρό του ρωσικού ιμπεριαλισμού και των Ρώσων και άλλων ακροδεξιών που συσστρατεύονται μαζί του. Ταυτόχρονα, εκθέτει την απάτη και εκείνων, όπως η ηγεσία του ΚΚΕ, που με τις φωνασκίες ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, γυρνούν επίσης την πλάτη στον ουκρανικό λαό. Σήμερα η κομμουνιστική στάση προϋποθέτει την υποστήριξη της ουκρανικής λαϊκής αντίστασης ενάντια στη ρωσική εισβολή. Κάθε άλλη στάση, που είτε αρνείται αυτό το καθήκον είτε το αποφεύγει, είναι ψευδοκομμουνιστική.

Ας δούμε τώρα και μια ανάλυση του ιστορικού πλαισίου των τωρινών εξελίξεων από έναν ακόμη πιο ανόητο σχολιαστή της Ίσκρα, τον Γ. Παπαϊωάννου:

«Η αριστερά μετά την ήττα του Υπαρκτού νίκησε και πλέον έχει γίνει καθεστώς. Στην μάχη των ιδεών πρόκειται για μεγάλη και περήφανη νίκη ιδεών της Αριστεράς, που πλέον επικρατούν στον κόσμο. Μιας αριστεράς του ορθολογισμού άλλα και του καπιταλισμού όπως αυτή προκύπτει από/και απηχεί την Γαλλική επανάσταση. Στον μελλοντικό κόσμο η Αριστερά έχει γένει πλέον κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και “σύστημα” καθεστηκυία τάξη! Κι έχει μεταβάλλει την Δεξιά σε αντι συστημική και περιθωριακή! Μια δύναμη δυνητικά αντικαπιταλιστική γιατί είναι τοπικιστική εθνικιστική αντι παγκοσμιοποιητική και εξ αυτών μπορεί να καταλήξει έως κι αντί ιμπεριαλιστική! Αποκλεισμένοι από το σύστημα νιώθουν πλέον οι ψηφοφόροι της δεξιάς και στην περίπτωση μας των ΗΠΑ οι αμόρφωτοι χωριάτες “βλαχοαμερικανοί” ψηφοφόροι του Τραμπ! Κι όλοι αυτοί δεν συνασπίζονται πίσω από τον Τραμπ επειδή είναι ο καλύτερος πρόεδρος άλλα επειδή ο Τραμπ είναι περιθωριοποιημένος ο ίδιος αλλά κι επειδή υποστηρίζει τις δεξιές ιδέες που τους οδηγούν στο περιθώριο! Όποιος δεν την αντιληφθεί αυτήν την αλλαγή που έχει συμβεί και επιμένει σε μονοσήμαντες παλιές αναλύσεις με βάση την οικονομική θέση των ψηφοφόρων θα βρεθεί πολύ σύντομα στο κέντρο του περιθωρίου ή και ακροδεξιά!»⁵⁶

Ότι αυτό είναι καρασαχλαμάρα μετά βίας χρειάζεται να εξηγηθεί. Στον πυρήνα του βέβαια βρίσκεται το βασικό αφήγημα που απαγγέλλουν μεγαλόφωνα όλοι οι ακροδεξιοί, οι διάφοροι Ναπολιτάνο, Μαμού και Μπάνον, για να κερδίσουν την υποστήριξη της αστικής τάξης: «Οι Μπάιντεν και οι Μακρόν είναι “αριστεροί”, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα κινήματα σε συνθήκες κρίσης· σήμερα έχετε ανάγκη εμάς, τους real δεξιούς και ακροδεξιούς που ξέρουμε να δείχνουμε πυγμή», λένε στην ολιγαρχία. Αυτό λέει επί της ουσίας και ο Αποστολόπουλος, όταν μέμφεται τη «ζαχαρίνη» της Λε Πεν. Όπως και να έχει όμως, βάζουν από πάνω και λίγη «αντίσταση στον ισλαμικό φονταμενταλισμό», και μερικές κατάρες ενάντια στις «φιλοπόλεμες ελίτ», κοκ, και το κάνουν κάπως εύπεπτο. 

Σχολιαστές όπως ο Παπαϊωάννου, από την άλλη, δεν χαμπαριάζουν γρι γιατί οι λεπενικοί τα λένε αυτά, τι διακυβεύεται, κοκ, και το ταλαιπωρούν όσο δεν παίρνει. Πραγματικά, για σκεφτείτε το: «Η διάλυση της ΕΣΣΔ ήταν ο παγκόσμιος θρίαμβος της αριστεράς (δηλαδή των Μπάιντεν) που έγινε συστημική απηχώντας τη γαλλική επανάσταση και αυτό είχε ως συνέπεια να γίνει η δεξιά (δηλαδή οι Τραμπ) αντισυστημική και αντιιμπεριαλιστική, με αποτέλεσμα να υποστηρίζουν τον Τραμπ οι “βλαχοαμερικανοί” επειδή είναι περιθωριακός και οι ιδέες του τους οδηγούν στο περιθώριο και αν δεν τα καταλάβουμε όλα αυτά, θα καταλήξουμε και εμείς στο κέντρο του περιθωρίου ή ακόμη και στην ακροδεξιά». Στην ακροδεξιά μπορεί να μην καταλήξουμε, αλλά σίγουρα θα καταλήξουμε σε κανά τρελοκομείο, διαβάζοντας τα άρθρα στην Ίσκρα!

Στη φαντασία του ο Λαφαζάνης οργανώνει σήμερα τον αγώνα ενάντια στους αμερικανονατοϊκούς αλλά και ενάντια στις ακροδεξιές αποφύσεις. Στην πράξη, οι κάπως νοήμονες ακροδεξιοί στιλ Αποστολόπουλου τον εγκατέλειψαν αφού πήραν ό,τι μπορούσαν σε δημοσιότητα από την Ίσκρα. Το μόνο που του απέμεινε είναι οι σαχλαμαράκηδες στιλ Παπαϊωάννου, μαζί με κάτι ποιητές τύπου Σταθάκου, που ξεκατινιάζουν το σύμπαν…⁵⁷

Η αποστασία του Λαφαζάνη

Τα προηγούμενα μας φέρνουν πίσω στο θέμα με το οποίο ξεκινήσαμε, την αποστασία του Λαφαζάνη στην ακροδεξιά αντίδραση.

Η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος έχει να επιδείξει, όπως σημειώσαμε, διάφορους τύπους αποστατών. Μερικοί, με κλασικό παράδειγμα τον Κάουτσκι που δέχτηκε την κριτική του Λένιν, έμειναν στα μισά του δρόμου: απαρνήθηκαν το επαναστατικό πνεύμα του μαρξισμού και κράτησαν τις φράσεις του, προσπαθώντας να υποστηρίξουν με αυτές τα θλιβερά έργα τους. Άλλοι, όπως ο Γεωργαλάς σε μας, απαρνήθηκαν πλήρως την κομμουνιστική τους δέσμευση και έγιναν ανοικτοί αντικομμουνιστές. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Λαφαζάνη είναι ότι τα τελευταία χρόνια ακολούθησε κατά πόδας την πορεία των Γεωργαλάδων χωρίς όμως να έχει το σθένος να αποκηρύξει ανοικτά το κομμουνιστικό παρελθόν του, παριστάνοντας ότι φέρνει μια νέα προοδευτική κατεύθυνση που μπορεί ακόμη να «διορθώνει» και να «συνεχίζει» αυτό το παρελθόν. 

Αυτό όμως δεν φτάνει να το βεβαιώνει κανείς, πρέπει να μπορεί και να το αποδείξει. Και η εικόνα της Ίσκρα, με τα κάθε λογής φασιστοειδή να παρελαύνουν και να δίνουν πλήρως τον τόνο, μια φορά πριν και δέκα φορές τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο. 

Η αστική τάξη έχει φυσικά διάφορες πτέρυγες, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την ηγεσία στο αστικό στρατόπεδο. Τα φασιστοειδή που συσπειρώνει η πτέρυγα του Πούτιν και τα ανάλογα ρεύματα διεθνώς είναι τα κατακάθια του αστισμού, που σε καλές εποχές του καπιταλισμού έχουν μια περιφερειακή, τριτεύουσα θέση, γιατί η αστική τάξη δεν τους έχει ανάγκη. Σε τέτοιες εποχές κάνουν από το περιθώριο τις βρομοδουλειές της, είναι οι βοθρατζήδες του συστήματος. Σε κακές εποχές όμως, όταν η κρίση και η κοινωνική αναταραχή παρεμποδίζει μια ομαλή αστική διαχείριση, τους δίνεται η δυνατότητα να έρθουν στον αφρό. Και ο ρόλος τους τότε είναι να στήνουν τις Γκεστάπο και τα Άουσβιτς που έχει ανάγκη η αστική τάξη, ή να τους ανοίγουν το δρόμο και να τα προετοιμάζουν.

Όλοι οι Γκρίφιν, οι Κάρποφ και οι Ρόμπερτς πιστεύουν ειλικρινά ότι δεν είναι τα κατακάθια του αστισμού αλλά τα εντελβάις του κόσμου. Αν δεν έγινε δυνατό να βρεθούν στην κορυφή δεν φταίει το ότι είναι ατάλαντοι και μηδαμινοί, αλλά κάποια «συνωμοσία των ελίτ», που δεν αναγνώρισαν τα ξεχωριστά προσόντα τους. Αυτό τους δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι «αδικημένοι», ακόμη και «επαναστάτες» που «εξεγείρονται ενάντια στις παρηκμασμένες ελίτ», κοκ. Αν όμως προσέξει κανείς τι πραγματικά λένε, θα δει ότι δίνουν εξετάσεις στην αντίδραση. «Σήμερα», λένε στην ολιγαρχία, «δεν μπορείς να στηριχτείς σε αυτούς που στηριζόσουν μέχρι χτες, τους φιλελεύθερους και τους τεχνοκράτες, για τη διαχείριση της κρίσης. Χρειάζεται ωμή, βάρβαρη βία και αυτοί δεν είναι ικανοί να την ασκήσουν. Γι’ αυτό χρειάζεσαι εμάς, που η κτηνωδία είναι το στοιχείο μας. Εμείς είμαστε οι άνθρωποί σου». Και από τη σκοπιά τους έχουν δίκιο. 

Μπορεί να πιστέψουμε ποτέ ότι ο Λαφαζάνης, που προφασίζεται την πρόοδο, δεν ξέρει ότι αυτές οι δυνάμεις είναι τελείως ακατάλληλες για οτιδήποτε προοδευτικό; Το ξέρει, αλλά δεν τον ενδιαφέρει. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι ότι η συμπόρευση μαζί τους του επιτρέπει να μεταμφιέζει την ιστορική απαξία του, να κρύβει από τους άλλους και τον εαυτό του τα λάθη του, που τον οδήγησαν στην αποστασία. Και κάνοντάς το αυτό μετατρέπει την αποστασία του σε οριστική και αμετάκλητη.

Ο Λαφαζάνης έκανε και παλιότερα λάθη, το σημείο καμπής όμως στην αντιδραστική εκτροπή του ήταν όταν ηγήθηκε της ΛΑΕ. Σπάνια θα βρούμε μια ανάλογη περίπτωση φιάσκου ενός πολιτικού εγχειρήματος στην ιστορία της χώρας μας και διεθνώς. Ένα κόμμα που ξεκίνησε με 25 βουλευτές και 2,9% να εκμηδενίζεται μέσα σε 4 χρόνια, πέφτοντας στο 0,28%. Η ευθύνη για την εκτρωματική αυτή πορεία και εκμηδένιση της ΛΑΕ βαραίνει πρώτα και κύρια τον Λαφαζάνη, που καθοδήγησε κεντρικά το όλο εγχείρημα.

Στη ΛΑΕ συσπειρώθηκαν βέβαια ετερόκλητες δυνάμεις, χωρίς επαρκή ιδεολογική συνοχή, γεγονός που έθετε εξαρχής όρια στην εμβέλειά της. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και κάτι θνησιγενές, χωρίς καμιά απολύτως προοπτική.

Αν ο Λαφαζάνης ήταν ένας σοβαρός πολιτικός ηγέτης, θα έπρεπε να ενεργήσει δημοκρατικά και ενωτικά, δίνοντας μια αριστερή φυσιογνωμία και αξιοποιώντας τα κινηματικά, ριζοσπαστικά στοιχεία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα ομογενοποιούνταν ως ένα βαθμό μέσα στην πολιτική δράση οι διαφορές, δίνοντας έμφαση στο σωστό σε κάθε ομάδα.

Ο Λαφαζάνης οικοδόμησε αντί αυτού ένα προσωποπαγές κόμμα, ασκώντας έναν ασφυκτικό προσωπικό έλεγχο στην Ίσκρα. Το αποτέλεσμα ήταν η απομάκρυνση των αριστερών στοιχείων της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ που ένα σημαντικό μέρος τους είχε εισρεύσει στη ΛΑΕ, η αποδυνάμωση με την αποχώρηση ή αδράνεια των κομμουνιστικών οργανώσεων και ο φατριασμός. Τότε ήταν που ο Λαφαζάνης, για να καλύψει το κενό και να δημιουργήσει μια αίσθηση ευρύτερης απήχησης και αποδοχής, ανακάλυψε τα «πατριωτικά», ακροδεξιά στοιχεία, από το ΕΠΑΜ, κομματικά αδέσποτα, κοκ, και τους άνοιξε την Ίσκρα. Έτσι όμως έβαλε την ταφόπλακα στη ΛΑΕ, γιατί η ιδεολογία και η πολιτική γραμμή που εξέπεμπε η Ίσκρα ήταν εντελώς ακατάλληλη για να σταθεί ένα αριστερό εγχείρημα. Ουσιαστικά από το 2017 η Ίσκρα στεκόταν στη γραμμή των Βελόπουλων και έκανε προεκλογική δουλειά γι’ αυτούς⁵⁸. Το αποτέλεσμα ήταν η αποχαύνωση και η απώλεια αυτοσεβασμού των στελεχών της, ιδιαίτερα του «Αριστερού Ρεύματος» του οποίου ηγούνταν ο Λαφαζάνης, ούτε ένα από τα οποία (ακόμη και εκείνοι με μαρξιστικές αναφορές, Τόλιος, Παπακωνσταντίνου, κοκ) δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ ανοικτά για τις κατευθύνσεις του Λαφαζάνη.

Η καταστροφική και αυτοκαταστροφική πορεία του Λαφαζάνη δεν ήταν τυχαία, αλλά αποτέλεσμα του υποκειμενισμού του και του κενού ταξικής, μαρξιστικά θεμελιωμένης οπτικής στον τρόπο που προσέγγιζε τα πράγματα. Αυτές οι ελλείψεις χαρακτήριζαν τον Λαφαζάνη και στις «καλές εποχές», όταν είχε μια θετική συμβολή στο κίνημα. Μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991, αντί για μια σοβαρή ανάλυση των αιτίων της διάλυσης της ΕΣΣΔ και της αποσύνθεσης του κομμουνιστικού κινήματος –μια τέτοια ανάλυση θα έπρεπε να περιλαμβάνει τη ρήξη με το σταλινισμό αλλά και την υπεράσπιση κάθε θετικού στοιχείου στην κληρονομιά της ΕΣΣΔ– ο Λαφαζάνης μελετούσε τις καθηγητικές ανοησίες των Λούτσιο Κολέτι, που αποσύνθεσαν το ΚΚ Ιταλίας (ο συγκεκριμένος κατέληξε αργότερα γερουσιαστής του Μπερλουσκόνι). Στη συνέχεια, όταν η ηγεσία του ΚΚΕ προώθησε την επιστροφή στο σταλινισμό, αρνήθηκε πεισματικά κάθε σοβαρή κριτική και οριοθέτηση, με την αυταπάτη ότι η αυτό θα βοηθούσε μια μελλοντική προσέγγιση. Ακόμη και την περίοδο αμέσως πριν και μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, όταν η κατάσταση απαιτούσε πολιτική σαφήνεια και συσπείρωση δυνάμεων σε μακροχρόνια προοπτική, ο Λαφαζάνης εναπέθετε τις προσδοκίες του στους προσωπικούς ελιγμούς και τις συμφωνίες του με τη ρωσική κυβέρνηση.

Η ψευδαίσθηση του Λαφαζάνη ότι αυτός είχε δείξει το δρόμο για να ανατραπεί ο ευρωατλαντισμός με τη συμφωνία που υπέγραψε το Ιούνη του 2015 για το ρωσικό φυσικό αέριο, αποδεικνύει μόνο την απουσία ταξικής ρίζας στη θεώρησή του. Το καθεστώς Πούτιν βοηθούσε φυσικά και βοηθά αντιδραστικούς δικτάτορες τύπου Άσαντ ανά τον κόσμο γιατί διευρύνει έτσι τη σφαίρα επιρροής του. Αλλά να πιστεύει κανείς ότι ο Πούτιν θα βοηθούσε ποτέ μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» να επιτύχει στο έργο της και να ανοίξει ένα προοδευτικό δρόμο για τη χώρα, φανερώνει πλήρη έλλειψη ταξικού θεμελίου. Για να ανοίξει ένας τέτοιος δρόμος χρειαζόταν άμεση οικονομική βοήθεια πολλών δεκάδων δις δολαρίων και ο Πούτιν, φυσικά, δεν έδωσε και δεν θα έδινε ποτέ δεκάρα. Δεν το έκανε ούτε για την κυπριακή «αριστερή κυβέρνηση» του Χριστόφια όταν βρέθηκε σε ανάλογη ανάγκη, παρότι το οικονομικό κόστος θα ήταν 10 φορές μικρότερο.

Η απουσία ταξικού θεμέλιου (ή πιο σωστά το ελλιπές ταξικό θεμέλιο που στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές μετατράπηκε σε απουσία) και η επακόλουθη παρεμπόδιση της μαρξιστικής ρήξης με το σταλινισμό ήταν τα στοιχεία που καθόρισαν τη χρεοκοπία του Λαφαζάνη. Αυτό πρέπει να τονιστεί, απέναντι σε όσους θα εξάγουν από το τωρινό πέρασμά του στην αντίδραση μια συγγένεια ανάμεσα στην κομμουνιστική και την ακροδεξιά ιδεολογία, τον «κόκκινο και το μαύρο φασισμό». Ο Λαφαζάνης απέτυχε αντίθετα γιατί δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει πραγματικός κομμουνιστής, γιατί δεν αντιλήφθηκε, και δεν έκανε στοιχείο της πράξης του, ότι για μια γιγάντια ιστορική μετατροπή όπως η σοσιαλιστική επανάσταση δεν αρκούν οι προσωπικές ικανότητες και οι ελιγμοί. Χρειάζεται επίπονη μεθοδική εργασία δεκαετιών που θα θέτει αυτές τις ικανότητες στην υπηρεσία του ιστορικού σκοπού, δημιουργώντας στέρεες βάσεις για το επαναστατικό εγχείρημα. Στο πρόσωπο του Πούτιν ο Λαφαζάνης βρήκε τον «πατερούλη» που δεν γνώρισε ποτέ στον Στάλιν, μια απατηλή εγγύηση ότι αυτά που εμπόδισε στις κρίσιμες στιγμές ο ίδιος, θα μπορούσε να εκπληρωθούν χάρη σε κάποιους άλλους, και ποιους; – την ακροδεξιά πτέρυγα της αντίδρασης, τους χειρότερους δολοφόνους των λαών. Αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να περιφέρεται σε σταθμούς όπως η «Επανελλήνισις» και να ντροπιάζει ό,τι θετικό έδωσε στο παρελθόν. Νομίζοντας ότι προσέλκυε τους Αποστολόπουλους και τους Στυλιανού, στην πραγματικότητα προσελκυόταν από αυτούς.

Σήμερα ο Λαφαζάνης ανακοινώνει έναν νέο πολιτικό φορέα, «την ίδρυση δημοκρατικού πατριωτικού κοινωνικού πολιτικού κινήματος για μια νέα απελευθέρωση και ένα νέο ξεκίνημα της χώρας»⁵⁹. Αυτός ο φορέας μπορεί να είναι μόνο ένα μουσολινικού τύπου μόρφωμα, ο τυχοδιωκτισμός ενός πρώην κομμουνιστή και πρώην αριστερού που σε όλα τα ουσιώδη έχει προσχωρήσει στην αντίδραση. Αλλά θα είναι και πάλι μια οικτρή, εξαμβλωματική αποτυχία, όπως αυτή στην οποία οδήγησε τη ΛΑΕ.

Τα φασιστοειδή τύπου Γκρίφιν, Κάρποφ, Σεργκέιτσεφ, Ντούγκιν, οι τύποι του Unz Review, που παρελαύνουν στην Ίσκρα, μπορούν πράγματι να θεμελιώσουν επιτυχημένα μουσολινικά και ναζιστικά εγχειρήματα και το κάνουν ήδη. Έχουν μια ξεκάθαρη αίσθηση σκοπού και η αντιδραστική μανία τους τους ωθεί στο σκοπό τους, τον οποίο τελικά θα επιτύχουν, αν δεν ξεπεραστεί η αποσύνθεση του κομμουνιστικού κινήματος. Ο Λαφαζάνης όμως, μη έχοντας το σθένος να αποκηρύξει ανοικτά το παρελθόν του, δεν έχει και δεν μπορεί να έχει προοπτικές. Οι δυνάμεις που συσπειρώνει είναι έτσι ακατάλληλες, τα πιο γελοία στοιχεία του μικροαστικού χώρου. Τέτοια στοιχεία δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσουν απήχηση στο λαό και να στηρίξουν ένα ριζοσπαστικό κίνημα. Αλλά δεν θα έχουν ποτέ και τη στήριξη της πιο αντιδραστικής μερίδας της αστικής τάξης, ώστε να κάνουν ένα αντιδραστικό κίνημα, γιατί κάθε ταξικά συνειδητός αστός θα δει με μια ματιά ότι είναι ακατάλληλοι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να υποτιμηθεί ο κίνδυνος που αντιπροσωπεύουν. Αν δεν είναι ικανοί για κάτι θετικό, είναι επικίνδυνοι με τη σύγχυση που φέρνουν, ατιμάζοντας τις ιδέες της αριστεράς και συνδιαμορφώνοντας το κατάλληλο κλίμα για τους πραγματικούς Μουσολίνι και Μεταξάδες του μέλλοντος. Ο Λαφαζάνης, όπως και η ηγεσία του ΚΚΕ και διάφορες άλλες χωρίς αρχές ομάδες στο χώρο της «επαναστατικής αριστεράς», είναι τα ζιζάνια που εμποδίζουν να φυτρώσει και να αναπτυχθεί το δέντρο του κινήματος. Μόνο αν ξεριζωθούν αυτό το δέντρο θα δυναμώσει και θα απλώσει κλαδιά.

Ο Λαφαζάνης δεν ήταν φυσικά ο μόνος που ευτέλισε στα πρόσφατα χρόνια τις παραδόσεις του κομμουνιστικού κινήματος και την κομμουνιστική προοπτική. Η ηγεσία του ΚΚΕ, με τη σταλινική αναπαλαίωση που εκπλήρωσε επί 30 χρόνια, τις ευτέλισε εξίσου και ακόμη χειρότερα (γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ δημιούργησε ένα πραγματικό εμπόδιο στην ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ ο Λαφαζάνης ενσάρκωσε την αποτυχία να αναμετρηθούμε με αυτό το εμπόδιο καθώς και με τα εμπόδια που βάζουμε οι ίδιοι).

Βέβαια, αν οι Παπαρήγες και οι Μαΐληδες δημιουργούν μια γελοία αίσθηση, στον Λαφαζάνη υπάρχει κάτι τραγικό. Θα ήταν άδικο να αρνηθεί κανείς τις καλές προθέσεις που είχε κάποτε –όταν έλεγε, π.χ., το 2011, ότι στην εποχή μας χρειαζόμαστε έναν «νέο μπολσεβικισμό» δεν ήταν ανειλικρινής– καθώς και τις ατομικές του ικανότητες.

Αν ο Λαφαζάνης είχε μια αίσθηση μέτρου, που περιλαμβάνει πάντα και μια συνείδηση των αδυναμιών μας, θα μπορούσε, με την επιμονή του, την επινοητικότητα και την ικανότητά του στους πολιτικούς χειρισμούς, να έχει μια όχι μικρή συνεισφορά στο κίνημα. Η πορεία του όμως απέδειξε ότι του έλειπε αυτή ακριβώς η αίσθηση.

Ο Ένγκελς τελειώνει την πολεμική του στον Ντίρινγκ, τον πιο αντιπροσωπευτικό ψευδοσοσιαλιστή της εποχής του, με τα λόγια: «Η μεγαλομανία του τον έκανε ακαταλόγιστο». Αν ζούσε σήμερα και έπρεπε να εκφέρει μια κρίση για τον Λαφαζάνη, το δίχως άλλο θα πρόσθετε: «Και το ακαταλόγιστό του τον έσπρωξε στην αγκαλιά της αντίδρασης και του φασισμού».

---

Σημειώσεις

1. Για μια εξαιρετική σχετική ανάλυση, βλέπε Μ. Karadjis, «Βλαντιμίρ Πούτιν: Μπορεί ο Θεός του παγκόσμιου φασισμού και ναζισμού να “αποναζιστικοποιήσει” μια χώρα;», elaliberta.gr, 11/4/2022.

2. N. Griffin, «Γιατί ΗΠΑ και Βρετανία Aπεργάζονται Πόλεμο στην Ουκρανία;», Γιατί ΗΠΑ και Βρετανία Aπεργάζονται Πόλεμο στην Ουκρανία; (iskra.gr).

3. Βλέπε «Nick Griffin», https://en.wikipedia.org/wiki/Nick_Griffin, «Scottish fascist booted out of Hungary after joining Knights Templar group targeting refugees», https://www.dailyrecord.co.uk/news/scottish-news/scottish-fascist-booted-out-hungary-10519747 και «Ex-BNP extremist expelled from Hungary», https://bbj.hu/budapest/culture/history/ex-bnp-extremist-expelled-from-hungar.

4. Κ. Ράπτης, «Τι είναι το ρωσικό “βαθύ έθνος”», Τι είναι το ρωσικό «βαθύ έθνος» (iskra.gr).

5. Βλέπε και «Α.Ντούγκιν-Ο Β.Πούτιν πολέμα (sic!) τον Great Reset-Καθορίζεται ο νέος παγκόσμιος χάρτης», https://iskra.gr/a-ntougkin-o-v-poutin-polema-ton-great-reset-kathorizetai-o-neos-pagkosmios-chartis/ και «Α.Ντούγκιν: Κάνουμε πόλεμο στην παγκοσμιοποίηση, στην μονοπολικότητα, στην αντιπαράδοση, στην Grand-Reset», https://iskra.gr/a-ntougkin-kanoume-polemo-stin-pagkosmiopoiisi-stin-monopolikotita-stin-antiparadosi-stin-grand-reset/.

6. Παρατίθενται στο «Ντούγκιν: Ο “Ρασπούτιν του Πούτιν” και η συνεργασία με την κυβέρνηση… της Χρυσής Αυγής», https://www.in.gr/2022/03/25/politics/ntougkin-o-raspoutin-tou-poutin-kai-synergasia-tin-kyvernisi-tis-xrysis-aygis/.

7. Βλέπε «Aleksandr Dugin», https://en.wikipedia.org/wiki/Aleksandr_Dugin.

8. Βλέπε A. R. Ross and Sh. Burley, «Into the Irrational Core of Pure Violence: On the Convergence of neo-Eurasianism and the Kremlin’s War in Ukraine», http://newfascismsyllabus.com/contributions/into-the-irrational-core-of-pure-violence-on-the-convergence-of-neo-eurasianism-and-the-kremlins-war-in-ukraine/.

9. Ά. Ναπολιτάνο, «Είναι ο Πούτιν εγκληματίας πολέμου;», https://iskra.gr/einai-o-poutin-egklimatias-polemou/. Για τις απόψεις του Ναπολιτάνο βλέπε και «Andrew Napolitano»,  https://en.wikipedia.org/wiki/Andrew_Napolitano και την αρθρογραφία του στο σάιτ του, https://www.judgenap.com/.

10. Βλέπε «Σύμβουλος Πούτιν: “Ο Ζελένσκι είναι ο τελευταίος Ουκρανός Πρόεδρος-Το κράτος τερματίζεται” », https://iskra.gr/symvoulos-poutin-o-zelenski-einai-o-teleftaios-oukranos-proedros-to-kratos-termatizetai/ και «What Russia should do with Ukraine», https://en.wikipedia.org/wiki/What_Russia_should_do_with_Ukraine.

11. Βλέπε π.χ. σχετικά «Παναγιώτης Λαφαζάνης στη Βεργίνα TV για Ουκρανικές εξελίξεις», https://iskra.gr/panagiotis-lafazanis-sti-vergina-tv-gia/ και Ν. Ζ., «Ουκρανία: Απαράδεκτες οι ίσες αποστάσεις του ΚΚΕ ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία», Ουκρανία: Απαράδεκτες οι ίσες αποστάσεις του ΚΚΕ ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία (iskra.gr)  κ.ά.

12. «Αμερικανός από Χάρκοβο: “Κυκλωμένο το σύνολο ουκρανικού Στρατού-Οι Ρώσοι νίκησαν”», https://iskra.gr/amerikanos-apo-charkovo-kyklomeno-to-synolo-oukranikou-stratou-oi-rosoi-nikisan/.

13.  «Gonzalo Lira — The Ukraine Thing is Jewish», https://www.henrymakow.com/2022/03/gonzalo-lira—-the-whole-thing.html και μετά το 1.56.00 στο βίντεο για τα σχετικά με την ουκρανική κυβέρνηση.

14. «Ρωσικός κλοιός συνθλίβει το Κίεβο. Καθεστωτικοί και ολιγάρχες τράπηκαν σε φυγή», https://iskra.gr/rosikos-kloios-synthlivei-to-kievo-kathestotikoi-kai-oligarches-trapikan-se-fygi/.

15. Ε. Steck και A. Kaczynski, «German ambassador pick disparaged immigrants and refugees, called for martial law at US-Mexico border», https://edition.cnn.com/2020/08/04/politics/kfile-douglas-macgregor-german-ambassador-pick/index.html.

16. Ι. Μαμού, «France: The Coming Civil War», https://www.gatestoneinstitute.org/8489/france-the-coming-civil-war, Ι. Μαμού, «France: Is Éric Zemmour an Anti-Semite?», https://www.gatestoneinstitute.org/17968/eric-zemmour-antisemitism, και Ι. Μαμού, «Οι γαλλικές εκλογές αποκαλύπτουν το δηλητήριο που κατατρώει τις δυτικές κοινωνίες», https://iskra.gr/oi-gallikes-ekloges-apokalyptoun-to-dilitirio-pou-katatroei-tis-dytikes-koinonies/, για το λεπενικό άρθρο του ίδιου που έχει αναρτηθεί στην Ίσκρα.

17. Μ. Γουίτνεϊ, «Βετεράνος της CIA-Ο ουκρανικός στρατός ηττήθηκε: Αξιοσημείωτες οι στρατιωτικές ρωσικές επιτυχίες», https://iskra.gr/veteranos-tis-cia-o-oukranikos-stratos-ittithike-oi-stratiotikes-rosikes-epitychies-axiosimeiotes/ και Λ. Τζόνσον, «How to fight back against racist attacks on white Americans», https://sonar21.com/how-to-fight-back-against-racist-attacks-on-white-americans/.

18. Μ. Γουίτνεϊ, «The Conspiracy Theorists Were Right; It IS a “Poison-Death Shot”», https:/www.unz.com/mwhitney/the-conspiracy-theorists-were-right-it-is-a-poison-death-shot/ και https://www.unz.com/author/mike-whitney/.

19. Τ. Λουόνγκο, «Ο μοιραίος για τη Μέρκελ συνασπισμός», O μοιραίος γα την Μέρκελ συνασπισμός (iskra.gr).

20. Βλέπε Π. Εσκομπάρ, «Ο κόσμος όπως τον βλέπει ο Βλαντίμιρ Πούτιν», Ο κόσμος όπως τον βλέπει ο Βλαντίμιρ Πούτιν (iskra.gr).

21. Κ. Ρόμπερτς, «No Really, I’m Not a Nazi (“Neo” or Otherwise)», https://www.unz.com/article/no-really-im-not-a-nazi-neo-or-otherwise/.

22. Τ. Ντάλτον, «The Aryan Ideal: from Ben Franklin to National Socialism», https://www.unz.com/article/the-aryan-ideal-from-ben-franklin-to-national-socialism/.

23. L. Guyenot, «Will the Denazification Ever End? Not until the “Vernichtung” of the Whites», https://www.unz.com/article/will-the-denazification-ever-end/.

24. Βλέπε τα άρθρα στη σελίδα https://www.unz.com/topic/nazi-germany/.

25. «Με πολεμική τανάλια ρωσικές δυνάμεις στο Κίεβο-Spetnaz έξω από Προεδρικό μέγαρο», Με πολεμική τανάλια ρωσικές δυνάμεις στο Κίεβο-Spetnaz έξω από Προεδρικό μέγαρο (iskra.gr).

26. Βλέπε «Ώρα μηδέν για Κίεβο: 9χιλιόμετρα από Ουκρανική Βουλή οι ρωσικές δυνάμεις», Ώρα μηδέν για Κίεβο: 9χιλιόμετρα από Ουκρανική Βουλή οι ρωσικές δυνάμεις (iskra.gr), «Καταρρέει η άμυνα της Ουκρανίας-Η Ρωσία προωθεί σχέδιο παράδοσης», Καταρρέει η άμυνα της Ουκρανίας-Η Ρωσία προωθεί σχέδιο παράδοσης (iskra.gr), «Υπό την προστασία νεοναζί στο Λβιβ ο Β.Ζελένσκι-Τον ψάχνουν αλεξιπτωτιστές», Υπό την προστασία νεοναζί στο Λβιβ ο Β.Ζελένσκι-Τον ψάχνουν αλεξιπτωτιστές (iskra.gr) και «Η μάχη Κιέβου κορυφώνεται: Ρωσικά άρματα πολιορκούν υπουργεία συνοδεία αλεξιπτωτιστών», Η μάχη Κιέβου κορυφώνεται: Ρωσικά άρματα πολιορκούν υπουργεία συνοδεία αλεξιπτωτιστών (iskra.gr).

27. «Προς παράδοση άνευ όρων το Κίεβο;-Ετοιμάζονται να φυγαδεύσουν τον Β.Ζελένσκι», Προς παράδοση άνευ όρων το Κίεβο;-Ετοιμάζονται να φυγαδεύσουν τον Β.Ζελένσκι (iskra.gr).

28. «Ο ρωσικός Στρατός μέσα στο Κίεβο: Σκληρές μάχες και πείσμα (βίντεο)», https://iskra.gr/o-rosikos-stratos-mesa-sto-kievo-sklires-maches-kai-peisma-vinteo/ και «Καταλήφθηκε η Μαριούπολη!-Ρωσικά άρματα συνέτριψαν την αντίσταση των νεοναζί», https://iskra.gr/katalifthike-i-marioupoli-rosika-armata-synetripsan-tin-antistasi-ton-neonazi/.

29. «Κατέρρευσαν Ουκρανικές γραμμές στο Λουγκάνσγκ-Τελειώνει το Τάγμα Αζόφ στην Μαριούπολη», https://iskra.gr/katerrefsan-oukranikes-grammes-sto-lougkansgk-teleionei-to-tagma-azof-stin-marioupoli/, «Υπόθεση ημερών η πτώση του Κιέβου-Θέμα ωρών η ολική πτώση Μαριούπολης», https://iskra.gr/ypothesi-imeron-i-ptosi-tou-kievou-thema-oron-i-oliki-ptosi-marioupolis/ και Ρωσία: «Διαλύθηκε το Τάγμα Αζόφ στη Μαριούπολη-Η πόλη εντάσσεται στην ΛΔ Ντονέτσκ», https://iskra.gr/rosia-dialythike-to-tagma-azof-sti-marioupoli-i-poli-entassetai-stin-ld-ntonetsk/ «Ουκρανία: Η Ρωσία φέρεται να σήκωσε στρατηγικά βομβαρδιστικά κατά της Μαριούπολης», https://iskra.gr/oukrania-i-rosia-feretai-na-sikose-stratigika-vomvardistika-kata-tis-marioupolis/ και «Οι διαπραγματεύσεις σε αδιέξοδο-H Ρωσία κλιμακώνει τους βομβαρδισμούς σε Μαριούπολη, Mykolaiv», https://iskra.gr/oi-diapragmatefseis-se-adiexodo-h-rosia-klimakonei-tous-vomvardismous-se-marioupoli-mykolaiv/.

30. « Αποκάλυψη: Δεν υπήρξε σφαγή στην Bucha-Πρόκειται για απάτη των Ουκρανών»,  https://iskra.gr/apokalypsi-den-ypirxe-sfagi-stin-bucha-prokeitai-gia-apati-ton-oukranon/.

31. «Mαριούπολη: Στους Ρώσους ο Διοικητής Τάγματος Αζόφ-Επιχειρεί λιντσάρισμα το πλήθος», https://iskra.gr/marioupoli-stous-rosous-o-dioikitis-tagmatos-azof-epicheirei-lintsarismo-to-plithos/.

32. «Russian forces captured the commander of the Azov Battalion in Mariupol in March 2022», https://www.logically.ai/factchecks/library/2b43fb50· επίσης https://factcheckgreek.afp.com/doc.afp.com.327V6EU.

33. «Does video show Russian prisoners being shot?», By Reality Check & BBC Monitoring, BBC News, https://www.bbc.com/news/60907259.

34. Βλέπε https://iskra.gr/amerikanos-analytis-200-000-rosoi-kerdisan-600-000-oukranous-kai-synechizoun/ και  για την παραπληροφόρηση στην οποία ενέχεται ο Ρίτερ, «3 UKRAINE-RELATED DISINFORMATION DISSEMINATED BY RUSSIAN PROPAGANDA PLATFORMS», https://mythdetector.ge/en/3-ukraine-related-disinformation-disseminated-by-russian-propaganda-platforms/. Στο άρθρο γίνεται αναφορά και στον Γκονζάλο Λίρα, που χαρακτηρίζεται επίσης παραπληροφορητής, με αφορμή δηλώσεις του στις πρώτες μέρες του πολέμου ότι δεν γίνονται μάχες στην Ουκρανία και ότι η ουκρανική κυβέρνηση είχε μοιράσει όπλα στον πληθυσμό για να προκληθεί χάος και λεηλασίες και να τα φορτώσει στους Ρώσους.

35. Μπ. Κάρποφ, «Είναι ο ρωσικός στρατός σε φυγή στην Ουκρανία; Λίγη σοβαρότητα!», https://iskra.gr/einai-o-rosikos-stratos-se-fygi-stin-oukrania-ligi-sovarotita/.

36. Μπ. Κάρποφ, «Depardieu, l’ivrogne, goujat, escroc, profiteur qui crache dans la soupe», https://boriskarpov.tvs24.ru/2022/04/02/depardieu-livrogne-goujat-escroc-profiteur-qui-crache-dans-la-soupe/.

37. Βλέπε «Igor Girkin» [το πραγματικό όνομα του τύπου, το Στρέλκοφ είναι ψευδώνυμο], https://en.wikipedia.org/wiki/Igor_Girkin.

38. Βλέπε Ίσκρα, ό.π.

39. Κ.Μ., «Η Iskra, η Ρωσία, ο Πούτιν και τα ρούβλια», https://iskra.gr/i-iskra-i-rosia-o-poutin-kai-ta-rouvlia/.

40. Στο ίδιο.

41. Στο ίδιο.

42.  «Σαρωτικός Πούτιν: Οι Λ.Δ Ντονέτσκ-Λουγκάνσκ αναγνωρίζονται στα σύνορα που είχαν στην Ουκρανία!!!», Σαρωτικός Πούτιν: Οι Λ.Δ Ντονέτσκ-Λουγκάνσκ αναγνωρίζονται στα σύνορα που είχαν στην Ουκρανία!!! (iskra.gr).

43. Βλέπε https://iskra.gr/istoriki-omilia-v-poutin-h-dysi-chanei-o-planitis-tha-plirosei-ta-lathi-tis/, https://iskra.gr/polemos-oukranias-rosoi-gia-ola-ftaine-oi-ipa-o-poutin-peithei/, https://iskra.gr/o-poutin-kerdizei-kata-kratos-ipa-nato-prokalesan-energeiaki-krisi-anikanos-bainten/, Κυρίαρχος ο Putin μπλόκαρε οριστικά την επέκταση του ΝΑΤΟ-Από εισβολέας… ειρηνοποιός (iskra.gr), Ουκρανία: Ο Putin «έβαλε φωτιά» και πήρε μια μεγάλη νίκη (iskra.gr), Ο Πούτιν χορεύει την Ευρώπη, η Ελλάδα καρυδότσουφλο στον ωκεανό (iskra.gr), «Τι ώρα θα γινόταν η εισβολή στην Ουκρανία;»-Πούτιν ειρωνεύεται τους Δυτικούς (iskra.gr).

44. Βλέπε, για παράδειγμα, Ν. Μελέτης, «Τι θέλει να μας πει η κ. Ζαχάροβα; Οι παραλείψεις και οι παρανοήσεις για τις ελληνορωσικές σχέσεις», https://infognomonpolitics.gr/2022/03/ti-thelei-na-mas-pei-i-k-zacharova-oi-paraleipseis-kai-oi-paranoiseis-gia-tis-ellinorosikes-scheseis/, Μπ. Αγρολάμπος, «Το παράπονο του Πεσκόφ, η Ζαχάροβα και o Κοσανένκοφ»,  https://slpress.gr/diethni/to-parapono-toy-peskof-i-zacharova-kai-o-kosanenkof/, κ.ά.

45. Βλέπε https://iskra.gr/alitheies-zacharovaantirosiki-propaganda-stin-ellada-o-chronos-tha-deixei-poios-eiche-dikio/.

46. Βλέπε σχετικά Β.Πούτιν: «Βάζουμε τέλος στην γενοκτονία των ρωσόφωνων» (iskra.gr),  https://iskra.gr/s-lavrof-den-polemoume-tin-oukrania-alla-ti-nea-taxi-pragmaton/, https://iskra.gr/rosiki-kratiki-tileorasi-niki-me-opoiodipote-kostos-tritos-pagkosmios-polemos-me-to-nato/ και «Δραματική εισήγηση Πούτιν: “Κήρυξε γενική επιστράτευση-Κρίνεται το μέλλον Ρωσίας”», https://iskra.gr/dramatiki-eisigisi-poutin-kiryxe-geniki-epistratefsi-krinetai-to-mellon-rosias/.

47. «Ρώσος ειδικός: Κάθε 75-χρόνια, η ιστορία επαναλαμβάνεται…Η Ρωσία ”καταδικασμένη” να κερδίσει!», https://iskra.gr/rosos-eidikos-kathe-75-chronia-i-istoria-epanalamvanetai-i-rosia-katadikasmeni-na-kerdisei/.

48. Βλέπε σχετικά, «Tretyakov Vitaly”, https://www.spisok-putina.org/en/personas/tretyakov-2/.

49. «Β.Ζελένσκι στα ίχνη των χειρότερων δικτατόρων-Καταργεί κόμματα, κλείνει κανάλια», https://iskra.gr/v-zelenski-sta-ichni-ton-cheiroteron-diktatoron-katargei-kommata-kleinei-kanalia/ και «Η μαριονέτα Zelensky με SAS και Delta συντηρούν το αδιέξοδο», https://iskra.gr/i-marioneta-zelensky-me-sas-kai-delta-syntiroun-to-adiexodo/.

50. Βλέπε σχετικά, Χρ. Κεφαλής, «Για την προβολή των ακροδεξιών από την Ίσκρα», https://xekinima.org/gia-tin-provoli-ton-akrodexion-apo-tin/ και «Και πάλι για την προβολή της ακροδεξιάς από την Ίσκρα», https://xekinima.org/h-kefalis-kai-pali-gia-tin-provoli-ton-akrodeksion/.

51. «Ο Παν. Λαφαζάνης ιδρύει νέο πολιτικό κίνημα», https://iskra.gr/o-pan-lafazanis-idryei-neo-politiko-kinima/.

52. Βλέπε σχετικά, Χρ. Κεφαλής, «Για την προβολή των ακροδεξιών από την Ίσκρα», https://xekinima.org/gia-tin-provoli-ton-akrodexion-apo-tin/.

53. Α. Αποστολόπουλος, «Γαλλία: “Καλύτερα σκατά που ξέρεις, παρά διαμάντια που δεν ξέρεις”», https://slpress.gr/politiki/gallia-kalytera-quot-skata-quot-poy-xereis-para-quot-diamantia-quot-poy-den-xereis/ και «Γιατί οι νεοφιλελεύθερες ελίτ χρειάζονται το δεκανίκι της Ακροδεξιάς», https://slpress.gr/politiki/giati-oi-neofileleytheres-elit-chreiazontai-to-dekaniki-tis-akrodexias/.

54. Α. Αποστολόπουλος, «“Είμαστε με την καλή πλευρά της Ιστορίας”», https://slpress.gr/politiki/quot-eimaste-me-tin-kali-pleyra-tis-istorias-quot/.

55. Ρον Πολ, «Ο πόλεμος της Ουκρανίας είναι μια απατηλή κομπίνα», https://iskra.gr/o-polemos-tis-oukranias-einai-mia-apatili-kobina/.

56. Γ. Παπαϊωάννου, «Οι “χωριάτες” του Τραμπ!», Οι «χωριάτες» του Τραμπ! (iskra.gr).

57. Βλέπε το «ποίημα» του τελευταίου «Σχεδιασμένο χάος», «Ένα ποίημα του Νίκου Φ. Σταθάκου: “Σχεδιασμένο χάος”», https://iskra.gr/ena-poiima-tou-nikou-f-stathakou-schediasmeno-chaos/.

58. Στις αναρτήσεις της Ίσκρα περιλαμβάνονται άρθρα του Βασίλη Βιλιάρδου, υπαρχηγού του Βελόπουλου, βλέπε «Βασίλης Βιλιάρδος», https://iskra.gr/author/vasilis-viliardos/.

59. «Ο Παν. Λαφαζάνης ιδρύει νέο πολιτικό κίνημα», https://iskra.gr/o-pan-lafazanis-idryei-neo-politiko-kinima/.