Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Η «Ολοκληρωμένη Οικονομική και Εμπορική Συμφωνία» μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά (CETA) ψηφίστηκε στις 30 Οκτώβρη, τρεις μέρες μετά το αρχικό σχέδιο. Η βελγική κυβέρνηση, που είχε αρχικά ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να την υπογράψει, δεδομένου ότι το τοπικό κοινοβούλιο της Βαλονίας (η γαλλόφωνη περιοχή του Βελγίου) την απέρριψε, κατάφερε τελικά να κάμψει τις αντιδράσεις.
Κι αν αυτό το εμπόδιο ξεπεράστηκε, ο έστω και προσωρινός πανικός των εμπνευστών της συμφωνίας, ήταν μεγάλος, δείχνοντας ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι σε μια συμφωνία, που μαζί με άλλες (TTIP, TPP) απειλεί να μετατρέψει τον πλανήτη σε μια γιγάντια δικτατορία των αγορών, μπορεί να αναγκάσει κυβερνήσεις να κάνουν πίσω!
Την ώρα βέβαια που το τοπικό κοινοβούλιο της Βαλονίας έλεγε όχι, η ελληνική κυβέρνηση, ήταν έτοιμη να υπογράψει οτιδήποτε της ζητήσουν οι Ευρωπαίοι «εταίροι», αφού για άλλη μια φορά «δεν υπήρχε εναλλακτική»…
Τι είναι η CETA;
Η CETA, είναι μια εμπορική συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά. Αποτελεί τμήμα της συνολικής προσπάθειας, μέσω μιας σειράς αντίστοιχων συμφωνιών μεταξύ κρατών ή ηπείρων (π.χ. η TTIP μεταξύ ΗΠΑ και ΕE, η TTP μεταξύ ΗΠΑ και χωρών της Ασίας και της Νότιας Αμερικής, κ.α.) να αποκτήσουν οι μεγάλες πολυεθνικές του πλανήτη ακόμη ισχυρότερα δικαιώματα από αυτά που έχουν σήμερα.
Το περιεχόμενο και οι επιπτώσεις αυτών των συμφωνιών κρατήθηκαν για μεγάλο διάστημα επτασφράγιστο μυστικό, αφού οι εμπνευστές τους επέλεξαν να κρύψουν από τους πολίτες, αλλά ακόμη και από κράτη και κυβερνήσεις το περιεχόμενό τους. Όταν άρχισε να διαρρέει έγιναν κατανοητές οι τρομακτικές συνέπειες αυτών των συμφωνιών.
Οι συμφωνίες αυτές έχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι ότι οδηγούν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, εκτός από αυτές που αφορούν τη «φύλαξη των συνόρων, το σύστημα δικαιοσύνης και την ασφάλεια…».
Η Υγεία, η Παιδεία, το ασφαλιστικό σύστημα, η ενέργεια, το νερό, η παραγωγή και η διανομή τροφής σε παγκόσμιο επίπεδο, θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν. Και βέβαια, οι ίδιες πολυεθνικές που θα αποκτήσουν όλα τα παραπάνω, θα αποκτήσουν ταυτόχρονα τον έλεγχο σε κάθε πτυχή της οικονομίας, αλλά και της ζωής του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το δεύτερο βασικό χαρακτηριστικό αυτών των συμφωνιών, είναι ότι επιτρέπουν στις μεγάλες εταιρείες να εξασφαλίσουν μεγαλύτερες ελευθερίες και άρση των περιορισμών σε μια σειρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα εργασιακά δικαιώματα, τη διατροφική ασφάλεια, την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, κλπ.
Η CETA για παράδειγμα, εξασφαλίζει, ότι μια πολυεθνική που «περιορίζεται» από την εργατική νομοθεσία μιας χώρας (π.χ. υψηλότεροι μισθοί, ανθρώπινα ωράρια, κλπ) θα είναι ελεύθερη να παρακάμψει αυτά τα εμπόδια, αφού οι σχετικές εμπορικές συμφωνίες τοποθετούν τα κέρδη των εταιρειών πάνω από τη νομοθεσία των κρατών.
Στην περίπτωση δε που κάποιο «απείθαρχο» κράτος επιβάλει κάποιους συγκεκριμένους κανόνες και απαιτήσει από την εταιρεία να συμμορφωθεί, τότε η τελευταία δικαιούται να το στείλει στα δικαστήρια για «διαφυγόντα κέρδη».
Τα δικαστήρια στα οποία θα μπορούν να προσφεύγουν οι επιχειρήσεις εναντίον των κρατών που βλάπτουν τα συμφέροντά τους, δε θα είναι τα γνωστά μέχρι σήμερα διεθνή δικαστήρια. Θα είναι ιδιωτικά, θα συνεδριάζουν με μυστικότητα, ενώ δε θα υπάρχει δυνατότητα έφεσης (δείτε σχετικά την εκπομπή allert3 στην ΕΡΤ, http://ttip.ert.gr/)!
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στη CETA προβλέπεται τα δικαστήρια αυτά να μη βρίσκονται καν στο έδαφος των παραπάνω κρατών μεταξύ των οποίων υπογράφεται η συμφωνία!
Ενδεικτικά στην περίπτωση της Ελλάδας, η CETA θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα κέρδη της καναδικής El Dorado Gold, επιτρέποντας στην εταιρεία να στείλει το ελληνικό κράτος στα δικαστήρια, σε περίπτωση που ακύρωνε την άδεια εξόρυξης στις Σκουριές (κάτι βέβαια που η κυβέρνηση δε δείχνει διατεθειμένη να κάνει). Πέρα από αυτό όμως, θα μπορούσε να της εξασφαλίσει ότι κανένας περιβαλλοντικός όρος[1] από την πλευρά του ελληνικού κράτους στα πλαίσια της εξόρυξης δε θα έμπαινε πάνω από τα κέρδη της!
Σταθάκης και Κούλογλου μας… «εξηγούν»
«Η ελληνική κυβέρνηση δε μπορούσε να βρεθεί μόνη ακόμα μια φορά απέναντι σε άλλους 26-27, που είναι υπέρ της συμφωνίας, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Το γαλατικό χωριό το παίξαμε πέρυσι, στις περυσινές διαπραγματεύσεις και δυστυχώς δεν είχαμε θετική κατάληξη, γιατί ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν τελείως αρνητικός».
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό,[2] ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σ. Κούλογλου, που κατά τα άλλα κατακεραυνώνει τις συμφωνίες τύπου CETA, θεωρώντας τες (και σωστά) «κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των πολυεθνικών», προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Για να μη γίνουμε το «μαύρο πρόβατο», για να μην πάμε ενάντια στο «συσχετισμό δυνάμεων» και μας κακολογήσουν, έπρεπε να στηρίξουμε τη συμφωνία, ελπίζοντας ότι κάποιος άλλος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Όσο για τον Υπουργό Οικονομίας, Γ. Σταθάκη,[3] δε χρειάζονται δικαιολογίες αυτού του είδους, αφού θεωρεί ότι
«…μέσω της συμφωνίας θα απελευθερωθεί το εμπόριο και οι προμήθειες, γεγονός που θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό και θα δώσει ώθηση στην ελληνική ναυτιλία, ενώ παράλληλα θα προσελκύσει νέες επενδύσεις για τη χώρα μας, στο πλαίσιο και των ιδιωτικοποιήσεων…».
Αυτά λέει ο υπουργός ενός κόμματος, που στο πολύ πρόσφατο συνέδριό του (13 – 16 Οκτωβρίου) αποφάσισε ότι:
«…η απόρριψή των διατλαντικών συμφωνιών εμπορίου και επενδύσεων TTIP και CETA από την ελληνική κυβέρνηση και τη Βουλή, αλλά και η αποτροπή της «προσωρινής» ισχύος της CETA, είναι σταθερή επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς…»
Υποκρισία και γελοιότητα χωρίς όρια…
Σημειώσεις:
[1] antigoldgr.org: «Σκουριές: Περιμένοντας τη… CETA!»
[2] stokokkino.gr: «Σ.Κούλογλου: Η Ελλάδα δε μπορούσε να καταψηφίσει μόνη της τη Ceta, θα γινόταν πάλι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης»
[3] reporter.gr: «Σταθάκης: Θετική για επενδύσεις και ναυτιλία η CETA»
[4] imerisia.gr: «ΣΥΡΙΖΑ: Η συμφωνία με τους δανειστές, δεν είναι το κυβερνητικό πρόγραμμά μας»
