Της Γιώτας Πετροπούλου
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της εξοικονόμησης χρημάτων για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Μερικές κυβερνήσεις μάλιστα, έχουν φτάσει στο σημείο να πουλάνε κυριολεκτικά τα πάντα…Η κυβέρνηση Κάμερον στη Βρετανία για παράδειγμα, σχεδιάζει να πουλήσει μεγάλες δασικές εκτάσεις της χώρας με το επιχείρημα ότι προσπαθεί να καλύψει την τρύπα του δημοσίου ελλείμματός.
Σήμερα η Επιτροπή Δασοκομίας της Βρετανίας διαχειρίζεται περίπου 2 εκατομμύρια στρέμματα δάσους από τα οποία η κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει τα μισά μέχρι το 2020. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση σχεδιάζει επιτρέψει την αλλαγή του χαρακτήρα των δασών που θα πουληθούν, έτσι ώστε να μπορούν να «αξιοποιηθούν» με διαφορετικούς τρόπους. Τεράστιες εκτάσεις δασών λοιπόν, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται εθνικοί δρυμοί, δάση σε καθεστώς απόλυτης προστασίας, αλλά και δάση με ιδιαίτερους συμβολισμούς όπως αυτό του Ρομπέν των Δασών (Σέργουντ), θα περάσουν σε ιδιώτες και εταιρίες, που θα τις αγοράσουν μάλιστα σε χαμηλές τιμές, για να κατασκευάσουν θεματικά πάρκα, τουριστικά κέντρα, γήπεδα γκολφ κ.ο.κ.
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι για να προχωρήσει το σχέδιο της πώλησης των δασών θα χρειαστεί να «αναθεωρηθεί» μέχρι και η Magna Carta του 1215 (η βάση όλων των συνταγμάτων της Αγγλίας), με την οποία τα δάση είχαν «απαλλοτριωθεί» από τους φεουδάρχες για να μετατραπούν σε ιδιοκτησία όλου του έθνους.
Πέρα όμως από την οικολογική καταστροφή που αναμένεται, (πως θα “επενδύσει” επιτυχώς ο ιδιώτης αν κρατήσει ως έχει το δάσος;) το νέο καθεστώς που θα δημιουργηθεί, αν υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, θα έχει αντίκτυπο και στην καθημερινότητα των πολιτών. Aκόμα κι αν κάποιοι «ευαίσθητοι περιβαλλοντικά» ιδιώτες δε μετατρέψουν τα δάση που θα αγοράσουν σε εμπορικά κέντρα και πολυτελή θέρετρα αναψυχής, (όπως ελπίζουν πολλοί), όσοι θα θελήσουν να επισκεφτούν τις εκτάσεις αυτές, δεν θα έχουν πλέον το δικαίωμα να εισέρχονται όποτε θέλουν και χωρίς αντίτιμο, αφού θα πρόκειται για «ιδιωτικό» χώρο. Με άλλα λόγια το δάσος, που μέχρι σήμερα αποτελούσε δημόσιο κοινωνικό αγαθό, δεν θα ανήκει σε όλους, παρά μόνο στους λίγους πλούσιους που θα το έχουν αγοράσει και θα το εκμεταλλεύονται.
Αν το παράδειγμα της Βρετανίας μας φαίνεται μακρινό, ίσως πρέπει να το ξανασκεφτούμε! Ή ελληνική κυβέρνηση στο όνομα της εξόφλησης του χρέους και της κάλυψης του ελλείμματος έχει αρχίσει ήδη να ξεπουλά ότι έχει απομείνει από τα δημόσια αγαθά της χώρας: τις συγκοινωνίες, τα λιμάνια, την ενέργεια, το νερό και στη συνέχεια, τι άλλο έχει σειρά;
Ήδη, το νομοσχέδιο για την «επιτάχυνση των μεγάλων έργων», αλλά και ο νέος νόμος για την «επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας» προβλέπει την παραχώρηση και την αξιοποίηση παραλιών, αιγιαλών, δασών και άλλων προστατευόμενων περιοχών σε ιδιώτες και εταιρίες, στο όνομα της ανάπτυξης (πράσινης και μη) και του «εθνικού συμφέροντος».
Βέβαια, είναι κατανοητό, ότι όταν κυβερνήσεις τύπου Κάμερον και Παπανδρέου μιλάνε για «εθνικό συμφέρον», δεν αναφέρονται στο συμφέρον ούτε της κοινωνίας, ούτε του περιβάλλοντος. Αναφέρονται στα συμφέροντα των πλούσιων φίλων τους, που θα κερδοσκοπήσουν αγοράζοντας φτηνά και καταστρέφοντας τη φύση, αλλά και το δικαίωμά μας να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση σε χώρους που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «ιδιοκτησία» ολόκληρης της κοινωνίας.
