Της Ηλέκτρας Κλείτσα
Στις 18 Οκτώβρη, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της Βρετανίας κατέκλυσαν τους δρόμους του Λονδίνου, της Γλασκώβης και του Μπέλφαστ, σε κινητοποιήσεις που παρακολουθεί όλος ο πλανήτης, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς τους.
Κάτω από το γενικό τίτλο «Η Βρετανία χρειάζεται αύξηση» η πορεία που διοργάνωσε η Συνομοσπονδία των βρετανικών Συνδικάτων (TUC) ταρακούνησε την κυβέρνηση Κάμερον, που προσπαθεί ακόμη να συνέλθει από το σοκ του δημοψηφίσματος στη Σκωτία.
Ανάμεσα στους κλάδους που ξεχώρισαν για τη μαζική συμμετοχή τους ήταν οι εργαζόμενοι στην Υγεία (στους οποίους η κυβέρνηση αρνείται ακόμη και την υποτυπώδη αύξηση του 1% που αναμενόταν να πάρουν) οι εργαζόμενοι στην Παιδεία, οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες κ.α. Συμμετείχαν επίσης οι εργαζόμενοι στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, αλλά και αστυνομικοί που ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα.
Οι εργαζόμενοι στην Υγεία μάλιστα, είχαν λίγες μέρες πριν τη διαδήλωση της 18ης Οκτώβρη κατέβει σε απεργία, διαμαρτυρόμενοι για την καθήλωση των μισθών τους, με τον υπουργό υγείας Τ. Χαντ, να απαντάει προκλητικά, ότι αν δινόταν η αύξηση, θα έπρεπε να απολυθούν 4.000 εργαζόμενοι στην Υγεία φέτος και άλλοι 10.000 τον επόμενο χρόνο![1]
Αυξανόμενη ανισότητα
Σύμφωνα με τα στοιχεία των συνδικάτων, από το 2007 μέχρι σήμερα, ο μέσος μισθός έχει στην πραγματικότητα μειωθεί κατά 50 λίρες, ενώ πέντε εκατομμύρια εργαζόμενοι αμείβονται με μισθό μικρότερο του βασικού. Επιπλέον, για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, οι εργαζόμενοι που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας είναι περισσότεροι από τους άνεργους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.[2]
Ταυτόχρονα, το Λονδίνο είναι η πόλη με τους περισσότερους ανθρώπους στον κόσμο, που «κερδίζουν» πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια. Για την ακρίβεια, στο Λονδίνο ζουν 4.224 τέτοιες οικογένειες. Στο διάστημα των τελευταίων 15 χρόνων οι μισθοί των στελεχών των μεγάλων επιχειρήσεων στη Βρετανία έχουν αυξηθεί κατά 243%.
Υπολογίζεται ότι αν ο κατώτατος μισθός αυξανόταν με τους ρυθμούς που αυξάνονται οι μισθοί των 100 πιο καλοπληρωμένων στελεχών, θα άγγιζε τις 12,33 λίρες την ώρα, θα ήταν δηλαδή σχεδόν διπλάσιος από τον σημερινό. [3]
Η φτώχεια δεν είναι «προνόμιο» του νότου
Όσο η κυβέρνηση Κάμερον μιλάει για ανάκαμψη της οικονομίας, οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί της χώρας βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να κατρακυλάει όλο και περισσότερο.
Περίπου 5,5 εκατομμύρια ενήλικες υποφέρουν από την έλλειψη βασικών ειδών ένδυσης. Περίπου 2,5 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ακατάλληλα σπίτια και άλλο 1,5 εκατομμύριο σε σπίτια χωρίς θέρμανση.
Τουλάχιστον ένας στους πέντε ενήλικες χρειάστηκε να δανειστεί χρήματα κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, προκειμένου να αντιμετωπίσει καθημερινές ανάγκες. [4]
Ζώντας μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι στη Βρετανία μπαίνουν στη μάχη για αυξήσεις στους μισθούς τους, υπερασπιζόμενοι το βιοτικό επίπεδο μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη φτώχεια και την ανισότητα. Μια σειρά κλάδοι εργαζομένων βρίσκονται στην αρχή ενός αγώνα, που θα χρειαστεί επιμονή, αποφασιστικότητα, αλλά και συντονισμό ανάμεσά τους, προκειμένου να πετύχει νίκες ενάντια στη μισητή κυβέρνηση Κάμερον.
