Η εκλογή του Λούλα ντα Σίλβα στην Βραζιλία πριν από 2 χρόνια περίπου συνοδεύτηκε από ενθουσιασμό και προσδοκία ότι οι απίστευτες ανισότητες και οι τραγικές συνθήκες που ταλανίζουν την πολύπαθη Βραζιλία θα εξαφανιστούν.
Μια από αυτές είναι και η κατοχή του 50% της παραγωγικής γης από την αριστοκρατία του 1% του πληθυσμού. Ενάντια σε αυτό, το κατ’ ουσίαν φεουδαρχικό καθεστώς, αγωνίζεται εδώ και χρόνια το κίνημα του ΜST (των ακτημόνων) με πορείες, διαδηλώσεις, καταλήψεις γής και αιματερές συγκρούσεις με την αστυνομία και τους μπράβους των τσιφλικάδων.
Κινητήριος δύναμη του νέου αγροτικού ξεσπάσματος είναι η εξάντληση της υπομονής των ακτημόνων, που βλέπουν ότι ο Λούλα δεν βιάζεται καθόλου να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του στο MST.
Έτσι, ο Πέδρο Στεντίλε, ο ηγέτης των ακτημόνων προειδοποίησε τον Λούλα ότι «θα γίνει κόλαση», άν δεν παραχωρήσει γή σε 400.000 οικογένειες. Ήδη, το ΜST έχει προχωρήσει σε 70 καταλήψεις γής και κυβερνητικών κτιρίων στις 14 από τις 27 επαρχίες της χώρας, αναγκάζοντας τον Λούλα να δικαιολογηθεί ότι «χρειάζεται χρόνος και οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με σφαίρες» και να υποσχεθεί ότι θα αποκαταστήσει γρήγορα 115.000.
Δυστυχώς ο Λούλα δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ηγέτης που εκλέγεται στο όνομα της εργατικής τάξης για να της γυρίσει τη πλάτη αμέσως μετά. Η περίοδος χάριτος προς τη κυβέρνηση Λούλα όμως φαίνεται να έχει περάσει, μια νέα σοσιαλιστική αριστερά πρέπει να χτιστεί.
