Θεσσαλονίκη: να την κάνουμε πόλη αγώνων και όχι ανέργων φαντασμάτων
«Πρέπει να κάνετε θυσίες γιατί έχουμε κρίση». Αυτή η φράση συμπυκνώνει το σκεπτικό των δύο μεγάλων κομμάτων, κι έχει γίνει καραμέλα στα χείλη των εκπροσώπων όλου του συστήματος.<br/>
Που ξέρουν όμως όλοι αυτοί τι θα πει θυσίες;<br/>
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι τραπεζίτες είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται (ναι, αυξάνονται!) τους τελευταίους μήνες, εν μέσω κρίσης! Οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη συντριπτική τους πλειοψηφία ζουν μια ζωή μέσα στη χλιδή!
Η Θεσσαλονίκη στην ανεργιακή «πρωτοπορία»
Οι απολύσεις στην πόλη μας είναι καθημερινές. Η επίσημη ανεργία είναι 10,5%, ενώ όλες οι σοβαρές μελέτες την ανεβάζουν κοντά στο 20%. Στις δυτικές συνοικίες αγγίζει το 25%!
Επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη ή απολύουν μαζικά. Φωσφορικά Λιπάσματα, Βιαμύλ, Siemens, είναι ονόματα που συμβολίζουν την παρακμή και την απόγνωση. Και ένα σωρό μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν "βουβά".
Οι περισσότερες από αυτές όμως ήταν κερδοφόρες! Ή, και αν δεν ήταν τα τελευταία 1- 2 χρόνια, οι ιδιοκτήτες τους έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο όλα τα προηγούμενα. Το παράδειγμα του Λαναρά είναι χαρακτηριστικό: αυτός ο απατεώνας πήρε τεράστια ποσά από επιδοτήσεις, και παρόλα αυτά άρχισε να κλείνει μια-μια τις επιχειρήσεις του. Με τον μπαμπούλα των απολύσεων εκβιάζει το δημόσιο για περισσότερα θαλασσοδάνεια! <br/>
Αυτός είναι ο τιμημένος «επιχειρηματικός κόσμος» της βόρειας Ελλάδας.
«Μπορούμε» και μόνοι μας
Το επιχείρημα που χρησιμοποιούν είναι: κάντε υποχωρήσεις, κάντε θυσίες, αλλιώς θα κλείσουμε τα εργοστάσια. Οι εργαζόμενοι, με τη στήριξη των τοπικών κοινωνιών, μόνο μια απάντηση μπορούν να δώσουν σε αυτό: «Να γίνει διαχειριστικός έλεγχος να δούμε αν λένε αλήθεια! Αν το κλείσουν να το πάρουμε εμείς! Αφού συσσώρευσαν τεράστια πλούτη από τη δική μας δουλειά τώρα θέλουν να μας πετάξουν στο δρόμο!»!
Οι εργαζόμενοι, μπορούν, με την στήριξη των τοπικών κοινωνιών και τους αγώνες τους να επιβάλουν την οικονομική παρέμβαση και στήριξη του κράτους. Αντί το κράτος να επιδοτεί τους Λαναράδες, να στηρίξει τους εργαζόμενους και τις τοπικές επιχειρήσεις για να γίνουν βιώσιμες, να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας και να επωφεληθεί η κοινωνία.
Η ΕΥΑΘ δεν είναι δική τους! Όχι στο ξεπούλημα και του νερού!
Μέσα σε όλα αυτά, γίνεται μια προσπάθεια να ξεπουλήσουν το νερό. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ (με βάση αντίστοιχες περιπτώσεις διεθνώς) θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των τιμολογίων. Επιπλέον, είναι και επικίνδυνη, γιατί η προσπάθεια των ιδιωτών να μειώσουν το κόστος για να βγάλουν κέρδη θα έχει ως αποτέλεσμα την μείωση του προσωπικού και των ελέγχων, με συνέπειες απρόβλεπτες για την υγεία μας.
Τέτοιες επιχειρήσεις, που παίζουν κομβικό ρόλο για την υγεία ή την κοινωνία πρέπει να ανήκουν στην κοινωνία κι όχι στους ιδιώτες κερδοσκόπους! <br/>
Η υπεράσπιση της δημόσιας ΕΥΑΘ απαιτεί να βγει όλη η πόλη στο δρόμο! Εμείς θα είμαστε εκεί!
Περιβάλλον – δεν πάει άλλο.
Το περιβάλλον που ζούμε υποβαθμίζεται όλο και περισσότερο. Οι συγκοινωνίες είναι σε κακά χάλια, ωθώντας τον κόσμο στο ΙΧ, που σημαίνει ταλαιπωρία στα μποτιλιαρίσματα και μόλυνση της ατμόσφαιρας. Έτσι έχουμε τα πρωτεία (μαζί με το Βόλο) στην αερορύπανση!
Το πράσινο ανά κάτοικο είναι από τα μικρότερα της Ευρώπης. Τα στρατόπεδα και η ΔΕΘ που υπάρχουν και θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μητροπολιτικά πάρκα και να δώσουν ανάσες, μεθοδεύεται η παράδοση τους στους εργολάβους. Τους ελεύθερους χώρους ανάμέσα στις πολυκατοικίες τους κυνηγάνε με το ντουφέκι.<br/>
Δε μας σέβονται και δεν τους νοιάζει για μας! Τους ενδιαφέρει μόνο το κέρδος των επιχειρήσεων και η συντήρηση του κομματικού τους μηχανισμού.
Νεολαία: αν αυτό είναι το ενδιαφέρον σας, καλύτερα αφήστε μας ήσυχους!
Η νεολαία της πόλης μας ζει τα δικά της μεγάλα προβλήματα. Οι μαθητές τρέχουν από το φροντιστήριο στο ιδιαίτερο και ξανά στο σχολείο, ξοδεύοντας περιουσίες για μια θέση σε κάποια σχολή, περνώντας τα εφηβικά τους χρόνια σε συνθήκες άγχους και στρες.
Οι φοιτητές βιώνουν καθημερινά τι θα πει υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση της δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, ενώ αναγκάζονται όλο και περισσότερο να βάζουν το χέρι στην τσέπη.
Σε ότι αφορά τη διασκέδαση δεν υπάρχουν και πολλές διέξοδοι . Τα δημόσια στέκια νεολαίας είναι ανύπαρκτα ενώ οι όποιες άλλες δραστηριότητες (μουσική, αθλητισμός, κλπ) ακριβοπληρώνται.
Διόλου τυχαία η νεολαία έχει δώσει μαθήματα αγώνα και διεκδικήσεων όλα τα προηγούμενα χρόνια, από τις καταλήψεις την περίοδο Αρσένη και το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007, μέχρι την πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. <br/>
Για την παιδεία απαιτούνται αγώνες! Θα είμαστε εκεί!
Δεν είναι όλα μαύρα!
Η κατάσταση είναι άσχημη και πολλοί από μας απογοητεύονται, δεν βλέπουν λύση. Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή από το να παλέψουμε! Αν τους αφήσουμε, θα μετατρέψουν την Θεσσαλονίκη σε πόλη ανέργων φαντασμάτων.
Όλο το τελευταίο διάστημα υπήρχαν αντιστάσεις σε όλα αυτά. Ήταν όμως μεμονωμένες και ανοργάνωτες. Αυτό πρέπει να διορθώσουμε ώστε να είναι οι αγώνες μας πιο αποτελεσματικοί.
Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια δυνατή αριστερά! Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει παραμένει το πιο σημαντικό ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς στην Ελλάδα. Μεθαύριο, πρέπει από τις κάλπες να βγει ένα ισχυρό αριστερό μήνυμα. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να συναντηθούμε, να οργανωθούμε και να δώσουμε την μάχη ενάντια στις πολιτικές που μας στήνουν στον τοίχο.
Το ΞΕΚΙΝΗΜΑ δίνει αυτή τη μάχη. Για να φτιαχτεί μια αριστερά που δεν θα ξεπουλά τους αγώνες, που θα παλεύει για τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας, που θα οργανώνει τις μάχες ενάντια στους καπιταλιστές. <br/>
Ελάτε σ’ επαφή …
_______________<br/>
Γιάννης Παπίας: <br/>
Γεννήθηκε το 1977 στη Θεσσαλονίκη. Ως μαθητής συμμετείχε στα μαθητικά κινήματα, πήρε μέρος στις καταλήψεις του ’90 – ’91, και ήταν πρόεδρος στο 15μελές στον 11ο Τεχνικό Λύκειο (Ευκλείδης).
Σπούδασε νοσηλευτική στη Λαμία όπου μαζί με άλλους ίδρυσε την Αριστερή Κίνηση Σπουδαστών.
Μετά το στρατό εργάστηκε ως οδηγός και εργάτης σε ξυλουργείο, ενώ τώρα δουλεύει ως εργάτης σε εταιρία απεντομώσεων.
Συμμετείχε ενεργά στο αντιρατσιστικό-αντιφασιστικό κίνημα μέσω της Νεολαίας ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης.
Μέλος του Ξεκινήματος από το ?91, ασχολήθηκε με πάρα πολλά ζητήματα και εκστρατείες. Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσει δραστηριότητα στην Τούμπα με την τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Συζεί με την Κλαίρη Κουντούρη και μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού.
Αμείβεται με τον βασικό μισθό και δεσμεύεται, σε περίπτωση εκλογής του, ότι θα συνεχίσει να κρατά το ίδιο ποσό από την βουλευτική αποζημίωση, και θα δίνει το υπόλοιπο για τις ανάγκες της οργάνωσης και του κινήματος.
