Γιάννος Νικολάου, Βόλος
Με πρωτοβουλία της «Συντονιστικής επιτροπής κατοίκων Πηλίου και Βόλου» πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο 16 Φλεβάρη στο κεντρικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εκδήλωση-συζήτηση με θέμα την ιδιωτικοποίηση του νερού.
Καλεσμένοι ομιλητές ήταν ο Κώστας Μαριόγλου, αντιπρόεδρος του σωματείου της ΕΥΑΘ και η Μαρία Κανελλοπούλου, από την πρωτοβουλία «Σώστε το νερό». Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή αποσπασμάτων από το ντοκιμαντέρ «Το ξεπούλημα του νερού»1 και μετά τις ομιλίες ακολούθησε συζήτηση.
Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη, παρευρέθηκαν ίσως πάνω από 200 άτομα, ενώ η συζήτηση κινήθηκε και γύρω από το ζήτημα των πολυεθνικών που λυμαίνονται τους φυσικούς πόρους και το νερό με τις κυβερνήσεις να κάνουν ότι περνάει απ’ το χέρι τους για την κερδοφορία των εταιριών, αλλά και τη φάση της ιδιωτικοποίησης του νερού και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Βόλο.
Ο δρόμος προς την ιδιωτικοποίηση
Έχει παρατηρηθεί, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, ότι οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την ίδια συνταγή κάθε φορά που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν έναν δημόσιο φορέα ή μια υπηρεσία και το ίδιο συμβαίνει και με το νερό: χειροτέρευση της ποιότητας, αύξηση των τιμών, συκοφάντηση των εργαζομένων και ειδικά των συνδικαλιστών. Με αυτόν τον τρόπο απαξιώνεται η δημόσια υπηρεσία, καλλιεργείται η «αγανάκτηση» του κόσμου και στρώνεται το έδαφος στο ξεπούλημα στις ιδιωτικές εταιρίες.
Συγκεκριμένα για το νερό και στο Βόλο
-
Η ποιότητα του νερού χαλάει συστηματικά πχ με χλωριώσεις, ακόμα και με ευθύνη και παρεμβάσεις της ΔΕΥΑΜΒ
-
Γίνεται σπατάλη πόσιμου νερού για ψύξη βιομηχανικών μηχανημάτων
-
Υπάρχουν ακόμα σωλήνες αμιάντου στο δίκτυο
-
Ξοδεύονται κονδύλια σε λάθος κατεύθυνση: πχ κατασκευή νέων αγωγών στο Πήλιο, ενώ στην πόλη το δίκτυο είναι σαν «σουρωτήρι», με απώλειες της τάξης του 35-40%2
-
Έχουν γίνει σημαντικές αυξήσεις των τιμολογίων ύδρευσης/αποχέτευσης τα τελευταία χρόνια
Λίγο πριν το ξεπούλημα
Ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση είναι αυτό της στροφής του κόσμου προς την αγορά εμφιαλωμένου νερού. Μέσω της χειροτέρευσης της ποιότητας του νερού, όλο και περισσότερος κόσμος στρέφεται στην αγορά εμφιαλωμένου με τις εταιρίες εμφιάλωσης, διανομής και τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ να θησαυρίζουν…
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Έρευνα του Παν. Θεσσαλίας έδειξε ότι ξοδεύονται περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως στην αγορά εμφιαλωμένου νερού στην πόλη του Βόλου. Ενώ τα κέρδη από το εμφιαλωμένο νερό σε παγκόσμιο επίπεδο ανέρχονται στα 60 δις ευρώ ετησίως.
Τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση
Σε όλο τον κόσμο όπου και αν ιδιωτικοποιήθηκε το νερό τα τιμολόγια σημαντικά, αυξήθηκαν σημαντικά και οι απώλειες/ διαρροές νερού στα δίκτυα διανομής. Από 12% κατά μ.ο. που ήταν στα δημόσια δίκτυα αυξήθηκαν στο 17% έως και 27% μετά την ιδιωτικοποίηση (δηλαδή πολύ περισσότερο νερό πήγαινε χαμένο).
Επιπλέον οι ιδιωτικοποιήσεις συνοδεύτηκαν από απολύσεις προσωπικού και χειροτέρευσε η ποιότητα του νερού (λόγω μόλυνσης ή ρύπανσης).3
Η ιδιωτικοποίηση στο Βόλο
Η διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του νερού στο Βόλο είναι σχετικά πιο πίσω σε σχέση με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Θα μπορούσαμε όμως να πούμε ότι προλειαίνεται το έδαφος. Η καταμέτρηση της κατανάλωσης (ρολόγια) έχει ήδη δοθεί σε ιδιώτες ενώ ο δήμαρχος Βόλου Π. Σκοτινιώτης (στηρίζεται από ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-Οικολόγους Πράσινους) ύστερα από πίεση των πολιτών αναγκάστηκε να δηλώσει ότι όσο είναι (ακόμα) δήμαρχος η ΔΕΥΑΜΒ δεν θα ιδιωτικοποιηθεί. Ακόμα όμως και ο Παπανδρέου είχε αναγκαστεί να δηλώσει ότι είναι αντίθετος στην ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων (14/9/2009 – ΔΕΘ) παλιότερα να φωτογραφηθεί με μπλουζάκια του σωματείου της ΕΥΑΘ που έγραφαν «ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ» και στη συνέχεια χωρίς κανέναν ενδοιασμό έβγαλε στο σφυρί το 40% της ΕΥΑΘ και το 27% της ΕΥΔΑΠ.
Να τη σταματήσουμε!
Δεν μπορούμε να έχουμε λοιπόν καμία εμπιστοσύνη σε δηλώσεις τέτοιων δημάρχων που στηρίζονται από τα κόμματα του μνημονίου και της συγκυβέρνησης! Χρειάζεται η οργάνωση και η συνεχής κινητοποίηση των πολιτών για να ανατραπεί κάθε σχέδιο ιδιωτικοποίησης του νερού.
Ακόμα και αν στο Βόλο δεν είμαστε στην τελική φάση ιδιωτικοποίησης, χρειάζονται ενημερωτικές εκδηλώσεις σαν αυτή που έγινε, αλλά και δράσεις διαμαρτυρίας για την κατάσταση που υπάρχει, την κακή ποιότητα του νερού κλπ. Τέλος, πρέπει με κάθε τρόπο να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη!
Παράλληλα, εκτός απ’ το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε:
-
Το νερό να ανήκει στην κοινωνία και η διαχείριση του να γίνεται μόνο από δημόσιες επιχειρήσεις!
-
Δημόσιες επενδύσεις για να μειωθεί δραστικά η ποσότητα του νερού που χάνεται από τα παλιά και κακοσυντηρημένα δίκτυα των πόλεων και ορθολογική χρήση του πηγαίου πόσιμου νερού όχι για τις ανάγκες των βιομηχανιών (όπως γίνεται στο Βόλο) αλλά για τις ανάγκες των πολιτών.
-
Να μειωθούνε δραστικά τα τιμολόγια! Αυτό μπορεί να γίνει αν το νερό τιμολογείται με βάση το κόστος άντλησης, συντήρησης των δικτύων, επεξεργασίας του νερού και των μισθών των εργαζομένων και όχι με βάση τα κέρδη των ιδιωτών!
-
Να υπάρξει ολοκληρωμένος σχεδιασμός και ορθολογική διαχείριση του συνόλου των υδατικών αποθεμάτων έτσι ώστε από την μια να μπει ένα τέλος στα φαινόμενα κακοδιαχείρισης, κατασπατάλησης και μόλυνσής τους και από την άλλη να καλύπτονται οι ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας!
