Την Τρίτη 24/7 τα μέλη του «Ξ» Κατερίνα Κλείτσα και Φοίβος-Σταύρος Μακρίδης μαζί με τον σύντροφο Sebastian Rave από την SAV («Σοσιαλιστική Εναλλακτική» – CWI στη Γερμανία) επισκέφτηκαν το εργοστάσιο Βιομηχανική Μεταλλευτική1 και μίλησαν με τον Μάκη Αναγνώστου (πρόεδρο του σωματείου) και τον Δημήτρη Μόκα (ταμία του σωματείου).
Πόσα άτομα δουλεύατε στο εργοστάσιο και τι παράγατε;
Μάκης: Ήμασταν 70 εργάτες. Το εργοστάσιο έβγαζε δομικά υλικά, κόλλες πλακιδίων κι άλλα υλικά σε σχέση με την οικοδομή. Επίσης, γινόντουσαν έρευνες για άλλα εναλλακτικά υλικά. Βγάζαμε έναν ειδικό οικολογικό σοβά, που βοηθούσε στη μόνωση και κρατούσε τη θέρμανση και τη δροσιά μέσα στο σπίτι.
Πώς η κρίση επηρέασε τη δουλειά σας;
Μάκης: Το 2010 ήταν η πρώτη χρονιά που μας είπαν ότι υπήρχε μείωση 15% των κερδών. Στη συνέχεια μας είπαν ότι έφτασε το 20%. Πάλι, όμως, η επιχείρηση ήταν κερδοφόρα. Η απόφαση της διοίκησης να παρατήσουν την εταιρεία δεν ήταν λόγω ζημιών, αλλά γιατί μειώθηκαν τα κέρδη τους.
Η πτώση των κερδών αποδεικνύεται πλασματική. Από την ΒΙΟ.ΜΕ. έφυγαν μεγάλα δάνεια προς την μητρική εταιρεία, την Φίλκεραμ Τζόνσον. Το ποσό των δανείων είναι 1.900.000€.
Αν υπολογίσουμε ότι την τελευταία χρονιά η ΒΙΟ.ΜΕ. έβγαλε παθητικό 300.000€, τότε μπορούμε να πούμε ότι αν δεν έδινε τα δάνεια θα είχε έσοδα 1.600.000€ – αυτό θα ήταν ένας απ’ τους καλύτερους απολογισμούς της.
Την 6ετία 2000- 2006 το εργοστάσιο βρισκόταν στις 20 πιο αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις. Είχε αύξηση τζίρου 136% και αύξηση κερδών 118%.
Δημήτρης: Το 2009 η εταιρεία είχε πάλι κέρδη, παρότι μειωμένα, κοντά στις 300.000€. Το 2010 παρουσίασε παθητικό 300.000€, ενώ έχουν ήδη πληρωθεί τα νοίκια της εταιρίας για το οικόπεδο, μέχρι το 2014.
Μάκης: Είχαμε κάνει κι εμείς οι εργάτες κάποιες υποχωρήσεις, δεχόμενοι να μη δουλεύουμε για μια βδομάδα ανά 1- 1,5 μήνα.
Και τι έγινε μετά;
Μάκης: Τότε άρχισαν να κόβουν επιδόματα (οικογενειακό, νυχτερινό, Κυριακές), τα οποία ανέβαζαν τους μισθούς μας κοντά στο 15 – 20%. Έτσι, από έναν μέσο μισθό κοντά στα 850€, που παίρναμε πάνω κάτω όλοι, φτάσαμε να αμειβόμαστε κοντά στα 650€. Εμείς προσφύγαμε στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία επέβαλλε κάποια πρόστιμα, αλλά η διοίκηση ήθελε να επιβληθεί και συνέχισε την ίδια πολιτική.
Ποια είναι τα αιτήματά σας;
Μάκης: Κατ’ αρχήν θέλουμε να πληρωθούμε τους μισθούς μας. Το κυνηγάμε δικαστικά, για να πάρουμε τα δεδουλευμένα. Απ’ τον Μάη του ’11 έχουμε να πληρωθούμε. Αρχίσαμε τον δικαστικό αγώνα απ’ τον Αύγουστο του ’11. Από τον Σεπτέμβρη παίρνουμε ένα επίδομα επίσχεσης εργασίας (359€) και μια ενίσχυση από το Ταμείο του Σωματείου μας. Η εργοδοσία το μόνο που έδωσε όλο αυτό το διάστημα ήταν το επίδομα αδείας τον Αύγουστο του ’11 για να μη βρεθεί μπροστά σε ποινικές διώξεις.
Ζητήσαμε άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου. Η διοίκηση δήλωσε επίσημα ότι δεν προτίθεται να το ανοίξει. Τότε γεννήθηκε η ιδέα ότι αν δε θέλουν αυτοί να το ανοίξουν, μπορούμε να το κάνουμε εμείς.
Θέλουμε να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει τους συνεταιρισμούς των εργαζομένων στη βιομηχανία. Ζητάμε απ’ τον ΟΑΕΔ να μας χρηματοδοτήσει με το επίδομα που δίνει σε ανέργους που θέλουν να φτιάξουν τη δική τους επιχείρηση (23.000€/ άτομο). Θέλουμε η Φίκλεραμ Τζόνσον (μητρική εταιρεία) να επιστρέψει τις μετοχές, να τις πάρουμε εμείς και να τις μοιραστούμε ισόποσα, ανάμεσα σ’ όσους θέλουν να συμμετέχουν στον συνεταιρισμό.
Πώς αντιδράει η διοίκηση στα αιτήματά σας;
Μάκης: Η διοίκηση δεν αντιδράει. Στην αρχή είχε δεσμευτεί ότι θα μας δώσει τα οικονομικά στοιχεία, για να μπορούμε να κάνουμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για το εργοστάσιο, με νούμερα. Μετά η διοίκηση έκανε ενέργειες να πουλήσει τα μηχανήματα. Δεν μπόρεσε να το κάνει, γιατί πρώτον είμαστε εμείς εδώ και δεύτερον έχουμε κάνει κατάσχεση τα προϊόντα.
Τι περιμένετε από την κυβέρνηση;
Δημήτρης: Αυτό που ζητάμε είναι να δημιουργηθεί το νομικό και θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα, για συνεταιρισμούς εργαζομένων. Διαφορετικά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μετά θα μπορούμε να παρουσιάσουμε συγκεκριμένα την πρότασή μας και θα τους πιέσουμε να το δεχτούν.
Φυσικά, αν πάμε μόνοι μας δε θα μας δεχτούν. Γι’ αυτό φροντίζουμε να το κάνουμε γνωστό παντού για να υπάρχει ένα κίνημα υποστήριξης και πίεση προς την κυβέρνηση να δεχτεί να φτιάξει το νομικό και θεσμικό πλαίσιο. Όλες μας τις κινήσεις τις κάνουμε για να μπορέσουμε να δείξουμε στον κόσμο ότι τελικά υπάρχει κι άλλος τρόπος.
_________________________
