Όχι στη συμφωνία κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ
Τα 110 δις ευρώ δάνειο για 3 χρόνια, με επιτόκια 3% και 5% που δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση ΔΝΤ και ΕΕ αντίστοιχα, έχουν μόνο ένα στόχο: να εξασφαλιστούν τα προκλητικά κέρδη των τραπεζιτών – τοκογλύφων και να τσακιστεί το εισόδημα και οι κατακτήσεις δεκαετιών των εργαζομένων καταρχήν στην Ελλάδα, έπειτα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και τελικά σε όλη την Ευρώπη.
«Ο μηχανισμός διάσωσης δεν βοηθά τους Έλληνες, αλλά τους πιστωτές τους, τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ η Ελλάδα παραμένει φορτωμένη με τα χρέη της» – τάδε έφη ο Ελβετός μεγαλοτραπεζίτης Κόνραντ Χάμλερ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8.5.10
Την ίδια ώρα ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ντανιέλ Κον Μπετίτ αποκαλεί ηλίθιους και τρελούς τη Γερμανική και Γαλλική κυβέρνηση που από τη μια δανείζουν την Ελλάδα και από την άλλη της πουλάνε όπλα και υποβρύχια ζητώντας μάλιστα την άμεση αποπληρωμή τους.
Αν η ΕΚΤ ήθελε πραγματικά να βοηθήσει δεν θα δάνειζε με 1% τις εμπορικές τράπεζες για να δανείζουν αυτές με τη σειρά τους με ληστρικά επιτόκια 6 – 7% κράτη ολόκληρα. Ενδεικτικά στις 8/5 το επιτόκιο των 10ετών ομολόγων του ελληνικού δημοσίου είχε φτάσει στο 12%.
Το ελληνικό χρέος είναι παρωνυχίδα μπροστά στα συνολικά χρέη της ευρωζώνης, που προσεγγίζουν τα 8 τρις ευρώ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ 27.3.2010) για να μη μιλήσουμε για τα χρέη μαμούθ Ιαπωνίας και ΗΠΑ.
2 τρις ευρώ θα χρειαστούν τα επόμενα 3 χρόνια τα ήδη χρεωμένα ευρωπαϊκά κράτη για να καλύψουν τα ελλείμματα τους (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9.5.10)
Το δίλημμα που μας πλασάρει ο Γιωργάκης και τα ΜΜΕ «δάνειο ή χρεοκοπία» είναι ψεύτικο και παραπλανητικό γιατί με την ύφεση στην οποία βυθίζεται η ελληνική οικονομία εξαιτίας των κυβερνητικών μέτρων, τα χρέη θα αυξηθούν και η κοινωνία θα οδηγηθεί στη βαρβαρότητα.
Άρνηση πληρωμής του χρέους
Κανένας Έλληνας εργαζόμενος δεν δανείστηκε 30.000 ευρώ που μας αναλογεί κατά κεφαλή από το δημόσιο χρέος. Επίσης το χρέος δεν δημιουργήθηκε από τις αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων αλλά εξαιτίας της μεταφοράς του δημόσιου πλούτου στους καπιταλιστές: μείωση φορολογίας των κερδών, φοροαπαλλαγές και οφειλές του κεφαλαίου στο δημόσιο (9 & 31 δις αντίστοιχα), εισφοροδιαφυγή (8 δις ετήσια), Ολυμπιάδα (30 δις), κοκ.
Η όποια αναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν έχει κανένα νόημα αν δεν συνδυάζεται με την άρνηση πληρωμής. Η αριστερά είχε την πάγια θέση για διαγραφή του χρέους του Γ΄ κόσμου λόγω του ληστρικού του χαρακτήρα και της αδυναμίας αποπληρωμής του. Πάνω από 40 χώρες, με δεξιές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις, από το 1970 ως σήμερα έχουν προβεί σε μονομερή στάση πληρωμών – συμπεριλαμβανομένης της Μ. Βρετανίας το 1976 – με πιο πρόσφατες τις περιπτώσεις της Αργεντινής και του Εκουαδόρ το 2003 και το 2008 ( Π. Παπακωνσταντίνου, tvxs 30.4.10).
Στην Ισλανδία πρόσφατα σε δημοψήφισμα το 93% του ισλανδικού λαού είπε ΟΧΙ στην πληρωμή των χρεών στις τράπεζες της Βρετανίας και της Ολλανδίας ενώ αποκαλύφτηκε – έπειτα από κρατική έρευνα – ότι ο τότε πρωθυπουργός της χώρας και 6 ακόμα ηγετικά τραπεζικά στελέχη ευθύνονταν για τα χρέη και την κατάρρευση των τραπεζών.
Η πρόταση της άρνησης πληρωμής του χρέους από τη σκοπιά της αριστεράς δεν είναι το ίδιο με την στάση πληρωμών που κάνουν αστικές κυβερνήσεις ή προτείνουν ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι τύπου Α. Ανδριανόπουλου. Στην περίπτωση των αστών η στάση πληρωμών στους πιστωτές συνοδεύεται από ταυτόχρονη στάση πληρωμής μισθών και συντάξεων και κάλεσμα στο ΔΝΤ για σωτηρία.
Τι προτείνουμε
Αυτό που έχει χρέος να διεκδικήσει η Αριστερά είναι η παύση πληρωμών με την έννοια της μη αποδοχής του χρέους, του αιτήματος της συνολικής διαγραφής του, το άμεσο σταμάτημα καταβολής δόσεων και τόκων, προκειμένου αφενός αυτά τα τεράστια ποσά να δαπανηθούν σε ένα πρόγραμμα μαζικών δημόσιων επενδύσεων, στις υποδομές και την παραγωγή, στην Παιδεία και την Υγεία, στη διασφάλιση του βιοτικού επιπέδου, σε αυξήσεις σε χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, κλπ. Ταυτόχρονα, θα τεθεί τέρμα στη μαύρη τρύπα της διαρκούς αναχρηματοδότησης του δημόσιου χρέους.
Χρειάζεται επίσης η διεθνοποίηση του ζητήματος του χρέους ώστε το αίτημα της άρνησης πληρωμής να γίνει κοινό αίτημα για τα κινήματα και τους λαούς σε πρώτη φάση της Ν. Ευρώπης και έπειτα σε όλη την ήπειρο. Με αυτό τον τρόπο θα εμποδίσουμε και την ανάπτυξη εθνικιστικών αντιλήψεων ανάμεσα στους λαούς, όπως πχ επιχειρεί το γερμανικό κατεστημένο με την καμπάνια για τους «τεμπέληδες Έλληνες» που στόχο έχει να δημιουργήσει αποδιοπομπαίους τράγους και να κρύψει τις ευθύνες των τραπεζιτών για την κρίση και τα ελλείμματα.
Αρκεί το αίτημα για παύση πληρωμών;
Ασφαλώς όχι. Χρειάζεται να συνοδευτεί από αιτήματα όπως
εθνικοποίηση τραπεζών
δραστική μείωση των εξοπλισμών
εθνικοποιήσεις των πρώην ΔΕΚΟ και όλων των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων ώστε να σχεδιαστεί η ανάπτυξη και η παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία
εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή για να ελεγχθούν τα σκάνδαλα, η διαφθορά, οι απάτες, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή.
Ποιος θα τα κάνει
Πάνω από όλα βέβαια είναι το ζήτημα ότι όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν από το μέτωπο σοσιαλ(η)στών – μητσοτακέϊκου – ακροδεξιάς αλλά από μια κυβέρνηση της αριστεράς με σοσιαλιστικό πρόγραμμα.
Στην λυσσασμένη επίθεση του κεφαλαίου και των αγορών βασικός μας σύμμαχος θα είναι το εργατικό κίνημα, οι αγρότες και η νεολαία πανευρωπαϊκά ώστε στο ντόμινο της κρίσης να απαντήσουμε με το ντόμινο των αγώνων και των κινημάτων που είναι ο βασικός – και δικαιολογημένος – φόβος των καπιταλιστών διεθνώς.
Τα «όπλα» των αγορών όπως πιστωτική ασφυξία, απειλή εξόδου από την ευρωζώνη, φυγή κεφαλαίων από τη χώρα ασφαλώς δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Από την άλλη όμως δεν πρέπει να ειδωθεί και σαν μπαμπούλας οπότε θα καταλήξουμε να μην κάνουμε ποτέ τίποτα που να μην αρέσει στις αγορές.
Φυγή κεφαλαίων έχουμε ήδη, καθώς σύμφωνα με τους Financial Times μόνο το πρώτο 2μηνο του 2010 έχουν φύγει 10 δις από τις ελληνικές τράπεζες. Από την άλλη εκτός ευρωζώνης είναι ήδη 12 από τις 27 χώρες μέλη της ΕΕ ? ανάμεσά τους Βρετανία, Σουηδία κτλ.
Κανένας Τρισέ, Ρεν, Μέρκελ, Σαρκοζί ή Στρος Καν δεν μπορεί να αντισταθεί στην προοπτική μαζικών πανευρωπαϊκών κινημάτων. Ούτε και οι μηχανισμοί καταστολής τους. Ας αναλογιστούμε μόνο τι θα μπορούσε να συμβεί αν η τεράστια γενική απεργία της 5ης Μάη στην Ελλάδα γενικευτεί και μετατραπεί σε πανευρωπαϊκή γενική απεργία. Ήδη υπάρχουν τέτοια προμηνύματα δυναμικών αγώνων σε Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία κα.
Η σύγκρουση με το κεφάλαιο και της αγορές στην προοπτική μιας σοσιαλιστικής Ελλάδας σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη, είναι ο μόνος πραγματικός μονόδρομος που απαντάει θετικά στο δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
_________________________
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
Το δημόσιο χρέος από 298.5 δις ευρώ ( 125.7% του ΑΕΠ ) το 2009 αναμένεται να φτάσει τα 374.6 δις ευρώ ( 167.8% του ΑΕΠ ) το 2014.
Τη δεκαετία 2000-2009 το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε 450 δις για εξυπηρέτηση δανείων και δανείστηκε εκ νέου 486 δις ευρώ με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να αυξηθεί την ίδια δεκαετία κατά 155 δις ευρώ!
Για τα επόμενα 2 χρόνια το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για το χρέος.
Οι πληρωμές για δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23.8 δις ευρώ το 2000 στα 84.2 δις ευρώ το 2009, δηλαδή από το 17.4% του ΑΕΠ στο 35%.
Το 2011 η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει μόνο για τόκους ένα ποσό που αναλογεί στο 8.4% του ΑΕΠ
Σημ: τα στοιχεία είναι από άρθρα του Δ. Καζάκη ΠΟΝΤΙΚΙ 25/3 ? του βρετανικού περιοδικού ECONOMIST 30/4 και του Γ. Τόλιου στην ΑΥΓΗ 9/5
