Δύο μήνες συμπληρώνονται περίπου από τη μέρα που ξεκίνησε και ακόμα συνεχίζεται η κατάληψη της ΒΦΛ (Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων) από τους εργαζόμενους που αρνούνται να αποδεχτούν το κλείσιμο του εργοστασίου.
Όπως αναφέρθηκε και στο προηγούμενο τεύχος του Ξ η διοίκηση των μετόχων (τράπεζες Εμπορική, Εθνική και Άλφα) αποφάσισαν αρχές Γενάρη να κλείσει το εργοστάσιο από 1 Φλεβάρη. Αν και οι εργαζόμενοι, με πιέσεις όλο το Γενάρη, πέτυχαν την επαναδιαπραγμάτευση της απόφασης, στις αρχές Φλεβάρη οι μέτοχοι του εργοστασίου (ουσιαστικά η Εμπορική) αποφάσισαν το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου και την μεταφορά της πλειοψηφίας των εργαζομένων στο αντίστοιχο εργοστάσιο της Καβάλας.
Μία απόφαση που δείχνει ξεκάθαρα το ρόλο των τραπεζιτών στην κοινωνία. Όχι μόνο έκλεισαν τα μάτια και τα αυτιά στις απόψεις των εργαζομένων. Όχι μόνο απαξίωσαν την όλη πίεση που τους ασκήθηκε, αλλά αρκέστηκαν στην άσκηση του «δικαιώματός» τους στη μεγιστοποίηση των κερδών.
Οι εργαζόμενοι όμως δεν έκατσαν με σταυρωμένα χέρια. Με πορείες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Με καταλήψεις καταστημάτων της Εμπορικής και της Εθνικής. Με συμβολικό αποκλεισμό της εθνικής οδού για μια ώρα στια διόδια Μαλγάρων. Με αποκλεισμό του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης τη μέρα της παράδοσης στο νέο υπουργό Γ. Καλατζή. Με συγκρούσεις με τα ΜΑΤ. Ολόκληρος ο Φλεβάρης ήταν μήνας έντονων κινητοποιήσεων.
Όμως ο αγώνας δεν τελειώνει εδώ. Η τελευταία παρέμβαση του υπουργού Μακεδονίας Θράκης και του υπουργού απασχόλησης είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να χαρακτηρίσεις την απόφαση να πληρώνονται οι εργαζόμενοι της ΒΦΛ μέχρι τις 15 Μάρτη. Και μετά τι; Η απόφαση για το κλείσιμο τι θα γίνει;
Οι εργαζόμενοι στη ΒΦΛ δείχνουνε το δρόμο. Αντέχουν στις πιέσεις. Αλλά δεν πρέπει να μένουν μόνοι. Το μαζικό Παμμακεδονικό συλλαλητήριο, ήταν ένα πρώτο βήμα. Οι εργαζόμενοι όλων των επιχειρήσεων που κλείνουν πρέπει να συντονίσουν την δράση τους. Στην αρχή στη Βόρεια Ελλάδα που πλήττεται περισσότερο. Αλλά και πανελλαδικά. Με απεργίες, κυλιόμενες και διαρκείας. Με ενημέρωση όλων των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση. Ιδιωτική και δημόσια. Με ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων και δημοκρατία στη λήψη των αποφάσεων. Για δυναμικές κινητοποιήσεις. Μόνο τότε μπορούμε να πετύχουμε τις δίκαιες απαιτήσεις μας. Ο αγώνας συνεχίζεται…
Δημήτρης Νάτσιος
____________
