Το «Λαϊκό Επαναστατικό Συμβούλιο» (Consejo Popular Revolucionario – CPR) είναι μια νέα επαναστατική αυτόνομη συμμαχία, στην οποία συμμετέχουν πάνω από 30 επαναστατικές οργανώσεις, κοινωνικά κινήματα, κολεκτίβες και ομάδες ακτιβιστών.
Ιδρύθηκε μέσα στις κρίσιμες συνθήκες που βιώνει η Βενεζουέλα, σαν μια πρώτη απάντηση στην ανάγκη ύπαρξης μιας επαναστατικής οργάνωσης, που θα αναχαιτίσει την επίθεση της δεξιάς αντιπολίτευσης, αλλά και θα υπερασπιστεί τις κατακτήσεις της «Μολιβαριανής διαδικασίας», σπρώχνοντάς την παράλληλα στο δρόμο του επαναστατικού σοσιαλισμού.
Την ιδρυτική συνάντηση παρακολούθησαν πάνω από100 ακτιβιστές, πολλοί από τους οποίους μίλησαν για την ανάγκη να γίνουν αποφασιστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Μέχρι στιγμής, 28 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα στη Βενεζουέλα τον τελευταίο μήνα. Σε πολλές πολιτείες, όπως π.χ. στην Ταχίρα, τη Ζούλια και τη Μερίντα, δρουν κολομβιανές παραστρατιωτικές δυνάμεις. Αυτό, σε συνδυασμό με τη σε μεγάλο βαθμό στρατιωτικοποίηση των περιοχών από τις Μπολιβαριανές Ένοπλες Δυνάμεις (FANB) δίνει την εντύπωση εμπόλεμης κατάστασης στην χώρα.
Ακτιβιστές που μίλησαν στη συνέλευση, ανέφεραν ότι σε κάποιους δήμους στην πολιτεία Ταχίρα που ελέγχονται από παραστρατιωτικές ομάδες, ο ντόπιος πληθυσμός είναι υποχρεωμένος να τους πληρώνει εξωφρενικές τιμές για τα πιο βασικά –όσο και δυσεύρετα– αγαθά, όπως νερό, τρόφιμα και φυσικό αέριο.
Σε πολλές περιοχές, τα «Γκαρίμπα» (μπλόκα στους δρόμους που οργανώνουν ομάδες υποστηρικτών της Δεξιάς) έχουν καταφέρει να παραλύσουν τις συγκοινωνίες, αλλά και την καθημερινότητα των κατοίκων συνολικά, αφού μετά τις 5 το απόγευμα οι δρόμοι μένουν άδειοι, με τους περισσότερους κατοίκους να φοβούνται να κυκλοφορήσουν.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και στη Μερίντα, όπου ένα νέο κύμα φόβου έχει εξαπλωθεί, μετά το θάνατο της Χιλιανής φοιτήτριας Ζιζέλ Ρουμπιλάρ, που πυροβολήθηκε καθώς προσπαθούσε μαζί με άλλους κατοίκους να καθαρίσει τον δρόμο που είχε μπλοκαριστεί από φοιτητές – μέλη της αντιπολίτευσης.
Στην πολιτεία Καράμπομπο, 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις 12/3, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης για την «επέτειο» του ενός μήνα από την έναρξη των συγκρούσεων.
Στο Καράκας, άλλοι 2 άνθρωποι σκοτώθηκαν από ελεύθερο σκοπευτή κατά τη διάρκεια συγκρούσεων ανάμεσα σε υποστηρικτές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, σε μια από τις γειτονιές της μεσαίας τάξης. Αυτοί οι πυροβολισμοί θυμίζουν έντονα την περίοδο λίγο πριν το πραξικόπημα του 2002, όταν άνθρωποι δολοφονούνταν «στην τύχη», σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί κλίμα αστάθειας και φόβου σε ολόκληρη τη χώρα.
πρόωρες εκλογές;
Οι κίνδυνοι της περαιτέρω ενίσχυσης της βίας και της έντασης των πιέσεων της αντιπολίτευσης με την στήριξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, προκειμένου να ανατραπεί η κυβέρνηση Μαδούρο και ο «Τσαβισμός», είναι πολύ καθαροί για τους Βενεζολάνους επαναστάτες. Αυτή την φορά η «ανατροπή» είναι απίθανο να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με το πραξικόπημα του 2002 –που εκτός των άλλων υποστηριζόταν από τμήματα του στρατού– μπορεί όμως να πάρει άλλες μορφές. Μπροστά σε μια κατάσταση αυξανόμενης βίας και έντασης της οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με τις συνειδητές προσπάθειες της ακροδεξιάς να σαμποτάρει την οικονομία, αλλά και την ικανότητα της πιο μετριοπαθούς δεξιάς να συσπειρώνει τμήματα των φτωχών εργαζόμενων στρωμάτων, δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε μια συμφωνία «μετάβασης» και στην προκήρυξη νέων εκλογών.
Οι μέχρι στιγμής αντιδράσεις της κυβέρνησης δεν επαρκούν για να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό που προς το παρόν κάνει ο Μαδούρο είναι να καλεί σε ειρήνη, συναδέλφωση και ενότητα, παράλληλα με την έκκληση στους εργαζόμενους και τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας να κινητοποιηθούν για να ηττηθεί η δεξιά αντιπολίτευση.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ενώ έχει σωστά απορρίψει τις προτάσεις για «μεσολάβηση» των ιμπεριαλιστών και τις προκλητικές και υποκριτικές επιθέσεις της κυβέρνησης Ομπάμα, η κυβέρνηση Μαδούρο αποδεικνύει τον αντιφατικό της χαρακτήρα καλώντας τους εκπροσώπους της δεξιάς αντιπολίτευσης σε συνομιλίες, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αναφέρει ότι θα υποδεχτεί τους ηγέτες των φοιτητών της αντιπολίτευσης με αγκαλιές και φιλιά!
CPR: η δεξιά δεν θα ηττηθεί με διαπραγματεύσεις
Μια τέτοια «μετάβαση» θα ήταν μια ήττα για την επαναστατική Αριστερά και τους εργαζομένους σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Την ίδια ώρα που το CPR υπερασπίζεται τις κατακτήσεις των τελευταίων 15 χρόνων και την κληρονομιά της διακυβέρνησης Τσάβεζ, όσοι συμμετέχουν σε αυτό συμφωνούν ότι η Δεξιά δεν πρόκειται να ηττηθεί με «διαπραγματεύσεις», ενώ η ανάγκη χτισίματος των δυνάμεων του επαναστατικού σοσιαλισμού είναι ένα επείγον καθήκον.
Οι οργανώσεις και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συμμετέχουν στο CPR δεν είναι οι μόνες δυνάμεις στην χώρα που κατανοούν το επείγον της κατάστασης και ήδη γίνονται τα πρώτα βήματα για τον συντονισμό όλων όσων κατανοούν αυτό το καθήκον.
Ταυτόχρονα, η διεθνής αλληλεγγύη είναι παραπάνω από σημαντική. Ο «Επαναστατικός Σοσιαλισμός» καλεί τις οργανώσεις και τα κόμματα της Αριστεράς σε διεθνές επίπεδο, τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της σε κοινοβούλια, δημοτικά συμβούλια και συνδικάτα να στείλουν άμεσα μηνύματα συμπαράστασης προς το CPR και τον αγώνα ενάντια στη νέα επίθεση της Δεξιάς.
Τα μηνύματα μπορούν να σταλούν (στα αγγλικά ή στα ισπανικά) στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]
Επιπλέον, μετά τις πρόσφατες απειλές για «κυρώσεις» από την πλευρά της κυβέρνησης Ομπάμα, οι αλληλέγγυοι στον αγώνα μας πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να απαντήσουν αν χρειαστεί σε πιθανές ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, διοργανώνοντας δράσεις διαμαρτυρίας στις πρεσβείες των ΗΠΑ στις χώρες τους.
Το πολιτικό πλαίσιο του CPR
Η πρώτη συνέλευση του CPR συμφώνησε στο παρακάτω πλαίσιο θέσεων και δράσης:
1) Πιστεύουμε ότι τα πρόσφατα γεγονότα έχουν στόχο να δημιουργήσουν συνθήκες σύγκρουσης στην χώρα και να βάλουν το κράτος της Βενεζουέλας, τις ένοπλες δυνάμεις και την ακεραιότητα του έθνους σε κίνδυνο.
2) Η αρχή αυτής της σύγκρουσης έγινε με την εισβολή παραστρατιωτικών οργανώσεων από την Κολομβία με την υποστήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα και του ακροδεξιού πρώην προέδρου της χώρας και σε συνεργασία με δεξιά κόμματα από το εσωτερικό της ίδιας της Βενεζουέλας. Αυτές οι δυνάμεις, που ελέγχουν την περιοχή της Ταχίρα, προσπαθούν τώρα να ελέγξουν την Μερίντα και τη Ζούλια και στη συνέχεια να προχωρήσουν ανατολικότερα. Όσο πλησιάζουν προς το Καράκας, θα σπέρνουν το χάος, αποκλείοντας τους δρόμους και προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερες ελλείψεις στα βασικά αγαθά. Αυτού του είδους οι ενέργειες, τελικά έχουν στόχο να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μαδούρο, ενώ μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε εμφύλιο πόλεμο.
3) Απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο, όλες οι λαϊκές, προοδευτικές, πατριωτικές και επαναστατικές δυνάμεις, πρέπει να δράσουν ενιαία προκειμένου να επανακτηθεί η εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Χρειάζεται να οργανωθούν Επιτροπές Λαϊκής Άμυνας σε κάθε πολιτεία, δήμο, γειτονιά, χώρο εργασίας και εκπαίδευσης.
4) Καλούμε όλους τους προοδευτικούς και επαναστατικούς φορείς να πάρουν πρωτοβουλίες για την δημιουργία λαϊκών συμβουλίων που να οργανώσουν Επιτροπές Άμυνας με δυο βασικούς στόχους δράσης: τον έλεγχο από τους πολίτες της παραγωγής και διανομής τροφίμων, καθώς και τον έλεγχο των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, μεταφορές, ενέργεια, εκπαίδευση, νερό)
5) Καλούμε σε διάλογο όλους όσους, συμπεριλαμβανομένων των μεσαίων τάξεων, είναι αντίθετοι στην παράδοση της κυριαρχίας της Βενεζουέλας στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και σε μια πιθανή κυβέρνηση της Δεξιάς που θα στηριζόταν από τα στοιχεία αυτά.
6) Καλούμε σε μαζική πανεθνική επαναστατική δράση για την απελευθέρωση των πολιτειών της Μερίντα, της Ζούλια και της Ταχίρα από τον έλεγχο των ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων, μέσω των Επιτροπών Άμυνας που θα δημιουργηθούν. Ως αρχικό σημείο αυτής της δράσης καλούμε στην διοργάνωση μαζικών διαδηλώσεων σε κάθε μεγάλη πόλη στις 13 Απρίλη, κλιμακώνοντας στις 19 Απρίλη, με τη διοργάνωση λαϊκής συνέλευσης στην πρωτεύουσα της Ταχίρα, Σαν Κριστομπάλ.
