100.000 εργαζόμενοι διαδηλώνουν στις Βρυξέλες
Αντίσταση στα σχέδια της κυβέρνησης για τις περικοπές στις συντάξεις
Πριν την γενική απεργία της 7ης του Οκτώβρη, οι πολιτικοί και ο τύπος παρουσίαζαν την ABVV/FGTB
(τη σοσιαλδημοκρατική συνδικαλιστική ομοσπονδία) σαν “απομονωμένη”, γιατί κάλεσε την απεργία μόνο
της, την ώρα που όλη η κοινωνία διαφωνούσε με το κάλεσμα. Ωστόσο η διαδήλωση των συνδικάτων την
προηγούμενη Παρασκευή στις Βρυξέλλες έδειξε ξεκάθαρα ότι η αντίσταση στην κυβέρνηση και στις
προθέσεις της να αυξήσει τα όρια ηλικίας, μόνο απομονωμένη δεν είναι. Περίπου 100.000 εργαζόμενοι
συμμετείχαν στη διαδήλωση που οργανώθηκε από την σοσιαλδημοκρατική και την χριστιανοδημοκρατική
ομοσπονδία.
Η διαδήλωση ήταν ιδιαίτερα μαχητική, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει
την αντίσταση των εργαζομένων σαν “ασήμαντη”, τονίζοντας με κάθε τρόπο ότι τα μέτρα θα περάσουν ότι
κι αν γίνει. Ο πρωθυπουργός Guy Verhofstadt, θέλοντας να δείξει πως δεν συγκινείται από τέτοιες
κινητοποιήσεις έφυγε για διακοπές εκείνη τη βδομάδα. Ωστόσο, αυτή η αντιμετώπιση δε θα σταματήσει
την συνεχώς αυξανόμενη αντίσταση των εργαζομένων. Η κυβέρνηση προτείνει να αυξηθούν τα όρια
πρόωρης συνταξιοδότησης από τα 58 στα 60 χρόνια, και να υπάρχει ως προϋπόθεση η συμπλήρωση 35
χρόνων εργασίας. Η πρόταση αυτή, με δεδομένο ότι οι βέλγοι εργαζόμενοι είναι οι πιο παραγωγικοί στην
Ευρώπη, θεωρείται απαράδεκτη από το σύνολο των εργαζομένων.
Η αποφασιστική και μαχητική διάθεση που κυριαρχεί ανάμεσα στους εργαζόμενους και φάνηκε
ξεκάθαρα την προηγούμενη Παρασκευή, ενισχύθηκε ακόμη παραπάνω από την επιθετική στάση που
κράτησε η κυβέρνηση και οι εργοδότες απέναντι στην απεργία. Σε μιά πρόσφατη απεργία, στο ‘Case New
Holland’, στο Zedelgem, σε έναν χώρο όπου δουλεύουν 1.800 εργαζόμενοι, η εργοδοσία παρουσίασε μια
δικαστική απόφαση, με την οποία απειλούσε με πρόστιμο 1.000 ευρώ για κάθε ώρα που θα έχανε “όποιος
εργαζόμενος ήθελε να δουλέψει” και θα παρεμποδιζόταν από τις απεργιακές επιτροπές. Ωστόσο, αν και η
απόφαση του δικαστηρίου νομικά ίσχυε και για την απεργία της 28ης Οκτωβρίου, οι τοπικοί συνδικαλιστές
υποστήριζαν με σιγουριά ότι πρακτικά δε θα είχε καμιά ισχύ, γιατί έτσι κι αλλιώς κανένας δε θα εμφανιζόταν
στη δουλειά. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στα χτυπήματα που δέχεται το δικαίωμα στην απεργία: να
πλατύνει ακόμα περισσότερο η συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτή. Έτσι, η επίθεση των εργοδοτών και
των πολιτικών έπεσε στο κενό. Παρ’ όλα αυτά, τα συνδικάτα πρέπει να συμπεριλάβουν στα αιτήματά τους
και το δικαίωμα στην απεργία, πριν σχεδιάσουν παραπέρα δράση.
Στη διαδήλωση της 28ης του Οκτώβρη, οι εργαζόμενοι συμφώνησαν ότι οι πρώτες αυτές απεργιακές
κινητοποιήσεις πρέπει να αποτελέσουν το πρώτο βήμα για παραπέρα δράση ενάντια στην “Συμφωνία των
Γενεών”, (έτσι ονομάζει η κυβέρνηση τις επιθέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα που σχεδιάζει να περάσει).
Δυστυχώς πριν από την μεγάλη αυτή διαδήλωση, η ηγεσία των συνδικάτων δεν ανακοίνωσε κανένα σχέδιο
για το πώς θα κλιμακωθεί η αντίσταση ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης με νέες απεργίες και
κινητοποιήσεις. Ανακοίνωσαν ότι πρώτα θα “αξιολογήσουν” την διαδήλωση και την απάντηση της
κυβέρνησης, αν και πολύ πριν από την 28η του Οκτώβρη ήταν καθαρό ότι και η διαδήλωση θα ήταν
πετυχημένη, και η κυβέρνηση θα αρνούνταν να ακούσει τα αιτήματα των συνδικάτων. Δεν υπήρχε
ουσιαστικός λόγος να περιμένουν να “χτίσουν” πάνω στην επιτυχία της διαδήλωσης, το έδαφος ήδη
υπήρχε.
Πολλά από τα μέλη της βάσης της σοσιαλδημοκρατικής και της χριστιανοδημοκρατικής
ομοσπονδίας, θα νιώθουν ικανοποίηση για το γεγονός ότι η διαδήλωση σχεδιάστηκε και προπαγανδίστηκε
δυναμικά, και από τις δυο μεγάλες ομοσπονδίες σε μια ενωτική λογική που πολλοί εργαζόμενοι επιθυμούν.
Τις περισσότερες δυνάμεις στην διαδήλωση φάνηκε να έχει η χριστιανοδημοκρατική ομοσπονδία, ενώ
συμμετείχαν και άλλες μικρότερες ομοσπονδίες. Η ενότητα αυτή κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων
ήταν η καλύτερη απάντηση σε όσους μιλούσαν για “διάσπαση” ανάμεσα στα συνδικάτα. Η
διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ηγεσίες των συνδικάτων για το πώς θα οργανωνόταν η απεργία,
ξεπεράστηκαν σε μεγάλο βαθμό από την μαχητικότητα της βάση τους και την αποφασιστικότητά της να
κλιμακώσει στην πράξη την αντίσταση ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης.
Ανάγκη για πολιτική αντιπροσώπευση
Ελάχιστη ήταν η συμμετοχή των στελεχών των παραδοσιακών κομμάτων στην συγκέντρωση της 28ης
του Οκτώβρη. Κάτω από την πίεση της βάσης του, το Φλαμανδικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ανακοίνωσε
ότι θα πήγαινε στα εργοστάσια να εξηγήσει τη θέση του. Στη πραγματικότητα όμως δεν ετόλμησαν.
Γιατί ο πρώτος που εισήγαγε τη βασική ιδέα του νομοσχεδίου για τις περικοπές στις συντάξεις ήταν ο
υπουργός του Φλαμανδικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος Freya Van den Bossche. Την ίδια ώρα,
κόμματα όπως το Χριστιανοδημοκρατικό ή το ακροδεξιό Vlaams Belang δε συμμετείχαν φυσικά στις
κινητοποιήσεις, αφού διαφωνούν με τα αιτήματα των εργαζομένων. Ένας βουλευτής μάλιστα του Vlaams
Belang δήλωσε ότι τον εκφράζει το παλιό σύνθημα του κόμματος “η εργασία ανταμείβεται, η απεργία
βλάπτει”.
Το πολιτικό κενό που υπάρχει, και η έλλειψη ουσιαστικής πολιτικής εκπροσώπησης των εργαζομένων
είναι ένα από τα βασικά σημεία που τόνισε το LSP/MAS, (τμήμα της CWI στο Βέλγιο) παρεμβαίνοντας
στην απεργιακή συγκέντρωση. Η πρότασή μας για ένα νέο αριστερό κόμμα των εργαζομένων βρήκε θετική
ανταπόκριση. Πολλοί εργαζόμενοι συμφωνούν ότι υπάρχει πράγματι το πρόβλημα του πολιτικού κενού,
ωστόσο υπάρχει ακόμα ανάμεσά τους μεγάλη σύγχυση για το πώς μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό.
Περίπου 150 μέλη και υποστηρικτές του LSP/MAS συμμετείχαν στη διαδήλωση κάτω από τα πανό της
οργάνωσης. Συμμετείχε επίσης μια ομάδα συντρόφων από το γερμανικό τμήμα της CWI, μεταφέροντας
ένα μήνυμα αλληλεγγύης από το WASG, (το νέο αριστερό κόμμα στη Γερμανία στο οποίο συμμετέχουν).
Στη συγκέντρωση μοιράσαμε χιλιάδες προκηρύξεις και διακινήσαμε την έκτακτη έκδοση της εφημερίδας
μας πάνω στα νέα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση.
Οι διαδηλωτές ήταν ιδιαίτερα ανοιχτοί στις προτάσεις μας, επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση μας ότι
αυξάνεται η ριζοσπαστικοποίηση ανάμεσα στους Βέλγους εργαζομένους. Πολλοί από τους διαδηλωτές
συμφώνησαν ότι δεν μπορούμε να στηριχτούμε σε κανένα από τα ήδη υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Η
εκστρατεία της οργάνωσής μας στοχεύει στο να ανοίξει πλατιά η συζήτηση ανάμεσα στους εργαζόμενους
και τους ακτιβιστές του κινήματος για το τι είδους αριστερά χρειαζόμαστε.
Χτίζοντας πάνω στην επιτυχία
Η επιτυχία της διαδήλωσης της 28ης του Οκτώβρη ήταν μεγάλη. 100.000 διαδηλωτές είναι ένας πολύ
σημαντικός αριθμός για μια τέτοια κινητοποίηση. Ο πρωθυπουργός μπορεί να λέει ότι “δεν σημαίνει
τίποτα”, αλλά σύντομα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη οργή που νιώθουν οι εργαζόμενοι και
οι οικογένειές τους. Με αυτή τη διαδήλωση εκφράστηκαν ξεκάθαρα οι αντιστάσεις των εργαζομένων στις
νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να συνεχιστούν και να
κλιμακωθούν οι κινητοποιήσεις μέχρι να βάλουν φρένο στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Οι εργαζόμενοι
είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν την απεργιακή τους δράση. Αυτό που απαιτείται πλέον είναι να μη διστάσουν
οι ηγεσίες των συνδικάτων.
Geert Cool,
LSP/MAS
