Ο νόμος για το βασικό μέτοχο μπήκε στη ζωή μας με την συνταγματική αναθεώρηση του 2001 που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Τότε, μετά από έναν σχεδόν αιώνα καπιταλισμού στην Ελλάδα «ανακάλυψαν» τα 2 μεγάλα κόμματα την διαπλοκή επιχειρηματιών και ΜΜΕ. 4 χρόνια μετά η ΝΔ φέρνει ένα νέο νόμο που κανονικά θα τεθεί σε ισχύ στις 14 Ιουνίου, που μειώνει το ποσοστό του βασικού μετόχου από το 5% στο 1%, απαγορεύει την παράλληλη κατοχή ΜΜΕ και επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν δημόσια έργα ή προμήθειες, με στόχο να αποτραπεί η άλωση των ΜΜΕ και των μεγάλων έργων από « 5 νταβατζήδες που ελέγχουν την δημόσια ζωή της χώρας ».
Αυτός ο νόμος σκοντάφτει στην ΕΕ και στην θέση για ελεύθερο ανταγωνισμό με τραγελαφικό αποτέλεσμα το ξέσπασμα μιας κόντρας ανάμεσα σε 2 καπιταλιστικά στρατόπεδα για το τι υπερισχύει ανάμεσα στις ευρωπαϊκές συνθήκες και στο ελληνικό σύνταγμα.
Αν ο νόμος της Ν.Δ. εφαρμοζόταν π.χ. στην Ιταλία, ο Σ. Μπερλουσκόνι θα έπρεπε να πέσει από την κυβέρνηση, καθώς είναι ιδιοκτήτης ΜΜΕ, επιχειρήσεων, ποδοσφαιρικής ομάδας, και πρωθυπουργός.
Κανονικά και μόνο η αναφορά « βασικός μέτοχος με 1% » θα έπρεπε να προκαλεί γέλια μέχρι δακρύων. Γιατί η ιστορία 2 αιώνων καπιταλισμού έχει δείξει ότι ούτε υπήρξε ούτε φυσικά θα υπάρξει καπιταλιστής που θα έχει επιχείρηση στην οποία δεν θα κάνει κουμάντο. Και ότι η τάση συσσώρευσης κεφαλαίου οδηγεί αναπόφευκτα στην συγκεντρωποίηση της παραγωγής σε λίγα χέρια. Και ότι αυτή η συγκεντρωποίηση δημιουργεί πολυεθνικούς κολοσσούς που συχνά τα κέρδη τους ξεπερνούν το ΑΕΠ ολόκληρων χωρών. Ο έλεγχος των ΜΜΕ και των πολιτικών απαιτείται ώστε αφενός να εξασφαλίζονται τα κέρδη αυτών των εταιρειών μέσα από τα μεγάλα έργα και την ευνοϊκή νομοθεσία και αφετέρου να αποκρύπτεται ο παρασιτικός και αντικοινωνικός χαρακτήρας του κεφαλαίου.
Ο Κ.Καραμανλής θέλει να αποδυναμώσει μια μερίδα του επιχειρηματικού κατεστημένου ( Μπόμπολα, Λαμπράκη, Κόκκαλη κτλ.) που στο παρελθόν στήριξε το ΠΑΣΟΚ ώστε να φτιάξει τους δικούς του επιχειρηματίες που αισθάνονταν μέχρι τώρα ριγμένοι, νομίζοντας ότι έτσι θα ελέγξει το τοπίο και θα καταφέρει να παραμείνει στην εξουσία παρά την διόγκωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας. Αυτή είναι η ουσία του νόμου για τον βασικό μέτοχο και το 2001 και τώρα.
Η θλιβερή στάση της αριστεράς
Τα κόμματα της αριστεράς, στο ζήτημα της διαμάχης κυβέρνησης – ΕΕ έσπευσαν ασμένως να στηρίξουν τον έλληνα πρωθυπουργό και το ελληνικό σύνταγμα ενάντια στην ΕΕ. Το ΚΚΕ εγκαλεί τον Καραμανλή γιατί « δεν υπερασπίζεται την υπεροχή του ελληνικού συντάγματος και δεν δηλώνει καθαρά ότι δεν πειθαρχεί στην ΕΕ »( ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 24.3.05). Από κοντά και ο ΣΥΝ με το ίδιο πνεύμα. Και τα 2 κόμματα, χωρίς να κάνουν καμιά ουσιαστική εκστρατεία, καταψήφισαν μεν το νόμο αλλά υπερψήφισαν ορισμένα άρθρα του « τα οποία διορθώνουν μια κατάσταση, αλλά συνολικά δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα » ( Α.Παπαρήγα 29.3.05 ).
Η ελληνοκεντρική τύφλωση και η λογική της εθνικής ενότητας «ενάντια στους ξένους που συνωμοτούν κατά της Ελλάδας », είναι η μια εξήγηση για την απαράδεκτη στάση των ηγεσιών της αριστεράς.
Η αποδοχή τους, σαν ενιαίος ΣΥΝ το 1989 – επί οικουμενικής κυβέρνησης – στην παροχή ραδιοτηλεοπτικών αδειών, που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση είναι η δεύτερη εξήγηση.
Η ουτοπική λογική του «περιορισμού της ασυδοσίας των μονοπωλίων» όπου θα υπάρχουν καπιταλιστές που θα δεχτούν τους κανόνες του Καραμανλή, της Παπαρήγα και του Αλαβάνου, είναι η τρίτη εξήγηση.
Μια αριστερά που εκπροσωπεί πραγματικά τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνίας θα έπρεπε να ξεκινήσει μια εκστρατεία που να αποκαλύπτει τη σαπίλα και τα σκάνδαλα τόσο όσο στα ΜΜΕ όσο και στα μεγάλα έργα. Να απαιτήσει διαχειριστικούς ελέγχους, κατάργηση του τραπεζικού απόρρητου και της βουλευτικής ασυλίας. Να ζητήσει δημόσια έργα και ΜΜΕ να περάσουν κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των εργαζομένων και της κοινωνίας για να εξασφαλιστεί το φτηνό κόστος, η καλή ποιότητα, το κοινωνικό συμφέρον. Να καταγγείλει ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΕΕ που κοκορομαχούν για το ποιο χαρτί υπερισχύει, ότι είναι αντίθετοι και με το ελληνικό σύνταγμα και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες που το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι η νομική θωράκιση του κεφαλαίου και των επιχειρηματιών ενάντια στα εκατομμύρια των πολιτών της ελλάδας και της ευρώπης που πλήττονται από τη φτώχεια και την ανεργία.
Τάκης Γιαννόπουλος
