Ο σύντροφος Π. Μαλχόλαντ πήρε το 44% στη μάχη για την ηγεσία του μεγαλύτερου συνδικάτου της χώρας, NIPSA
Του Κέβιν Χένρι, μέλους του «Σοσιαλιστικού Κόμματος – CWI» της Βόρειας Ιρλανδίας
Επιμέλεια: Νίκος Κοκκάλης
Τις τελευταίες έξι εβδομάδες διεξήχθη ο πιο πολυσυζητημένος εκλογικός αγώνας στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος στη Βόρεια Ιρλανδία εδώ και δεκαετίες. Ήταν οι εκλογές για την ηγεσία (τη θέση του Γενικού Γραμματέα) του συνδικάτου των Δημοσίων Υπαλλήλων, NIPSA, στις οποίες συμμετείχε ο σύντροφος Πάτρικ Μαλχόλαντ, μέλος του «Σοσιαλιστικού Κόμματος – CWI» (αδελφής οργάνωσης του «Ξ»).
Τελικά, ο Πάτρικ έχασε από την εκλεκτή του κατεστημένου και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας της NIPSA Άλισον Μίλαρ, όμως πήρε το 44% (4.958 ψήφους), ένα εντυπωσιακό και χωρίς προηγούμενο ποσοστό για υποψήφιο της Αριστεράς!
Ανακούφιση για το κατεστημένο
Η νίκη της Μίλαρ έγινε δεκτή με ανακούφιση από τα δύο κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνεργασίας της χώρας, το Σιν Φέιν και το δεξιό DUP (Democratic Unionist Party).
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, οι εκπρόσωποι και των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης προειδοποιούσαν για τους «κίνδυνους» που έκρυβε μια ενδεχόμενη εκλογή του Πάτρικ Μαλχόλαντ στην ηγεσία του συνδικάτου. Προφανώς, οι κίνδυνοι για την ίδια την κυβέρνηση ήταν μεγάλοι, αφού εδώ και χρόνια ψηφίζει και εφαρμόζει πολιτικές λιτότητας, που χτυπάνε μαζικά το βιοτικό επίπεδο όχι μόνο των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας της Βόρειας Ιρλανδίας.
Η εκστρατεία
Η προεκλογική εκστρατεία βέβαια, μόνο θετικά μπορεί να αποτιμηθεί για τον Πάτρικ, τους συντρόφους και τους υποστηρικτές της υποψηφιότητάς του, αφού τους δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθούν εκατοντάδες εργατικούς χώρους, μίλησαν με εργαζόμενους και συνδικαλιστές, ενώ μοίρασαν πάνω από 10.000 φυλλάδια.
Εκτός από τη σκληρή προεκλογική δουλειά, αυτό που κέρδισε την εμπιστοσύνη πολλών συναδέλφων του, ήταν το πρόγραμμα και οι προτάσεις της εκστρατείας του Πάτρικ, που περιγράφουν ένα συνδικαλισμό που θα ελέγχεται πραγματικά από τη βάση, θα λειτουργεί δημοκρατικά και θα οργανώνει τους αγώνες ενάντια στα μέτρα λιτότητας.
Πέρα από τα παραπάνω, ο Πάτρικ δεσμεύτηκε ότι σε περίπτωση εκλογής του θα συνέχιζε να αμείβεται με το μέσο μισθό ενός εργαζόμενου και θα έμπαινε μπροστά στη μάχη ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία από τη θέση του Γ. Γραμματέα του συνδικάτου.
Η εκστρατεία και το αποτέλεσμα απέδειξαν ότι οι θέσεις αυτές εμπνέουν τους εργαζόμενους. Αρχίζουν μάλιστα να αποτελούν τη βάση της συζήτησης που έχει ανοίξει πλατιά μέσα στους εργαζόμενους σχετικά με το είδος του συνδικαλισμού που χρειάζεται το εργατικό κίνημα της χώρας για να προχωρήσει, να αντιμετωπίσει τη λιτότητα και να ανοίξει νέους δρόμους.
