Σύμφωνα με την Χρυσή Αυγή, πραγματοποιήθηκε ιδρυτική σύσκεψη του εθνικού συνδικαλιστικού της οργάνου στους ιδιοκτήτες ταξί. Η εξέλιξη δεν είναι παρά μια ακόμη συνέπεια της οικονομικής κρίσης, που πλήττει άγρια και τον κλάδο των αυτοκινητιστών. Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι είναι μια λογική ή μια φυσιολογική συνέπεια που θα πρέπει να την αφήσουμε να εξελιχτεί, ειδικά όταν η συντριπτική πλειοψηφία των ταξιτζήδων δεν έχει καμία σχέση με αυτούς τους 30, που μαζεύτηκαν για τη δημιουργία του σωματείου.
Μπορεί να θεωρούμαστε συντεχνία, μπορεί να μην είμαστε η συμπαθητικότερη επαγγελματική ομάδα, όμως η σημερινή πραγματικότητα έχει αλλάξει ριζικά τα πράγματα. Οι συνθήκες εργασίας και αμοιβής μας παραπέμπουν σε αυτές του πιο εκμεταλλευόμενου και καταπιεσμένου εργάτη. Ατελείωτες βάρδιες, σε κρύο, βροχή, κυκλοφοριακό, νέφος, με ελάχιστο έως καθόλου μεροκάματο. Τα αυτοκίνητα και οι άδειες έχουν συνήθως αγοραστεί με δάνεια, τα οποία έχουν σταματήσει να αποπληρώνονται, αφού αν πληρωθούν αυτά, δεν θα ζήσουν οι οικογένειές μας. Η εξαθλίωση της κοινωνίας, έχει αλλάξει ριζικά το επίπεδο συνείδησης στους ταξιτζήδες.
Η συντριπτική πλειοψηφία μας συμμετείχε στις γενικές απεργίες, στα μεγάλα συλλαλητήρια των ομοσπονδιών, σε απόλυτη σύνδεση με την υπόλοιπη κοινωνία, της οποίας είμαστε οργανικό κομμάτι. Συμμετείχαμε στις μαζικές κινητοποιήσεις του κλάδου μας ενάντια στην απελευθέρωση του επαγγέλματος. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας καθημερινά απέναντι στους συμπολίτες μας, μεταφέροντας τους σε πολλές περιπτώσεις χωρίς αμοιβή ή βοηθώντας ανθρώπους με ειδικά προβλήματα.
Την ίδια στιγμή το κράτος επιδιώκει την εξαφάνισή μας, το χάρισμα του μεταφορικού μας έργου σε 3-4 μεγάλες εταιρίες. Η λεγόμενη αναδιανομή του πλούτου, που διαλύει πλέον όλους τους μικρομεσαίους επαγγελματικούς κλάδους (φαρμακοποιούς, περιπτεράδες, αγρότες, μικρομαγαζάτορες) και όπως εκφράζεται από τις τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, μας έχει στοχοποιήσει. Δεν είναι μόνο η καθίζηση της αξίας των περιουσιακών μας στοιχείων, αυτοκινήτων και αδειών, ούτε η δραματική συρρίκνωση της πελατείας μας. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, μας επιβάλλεται εξωπραγματική φορολογία, πολύ υψηλότερη από εκείνη που σχεδιάζεται να επιβληθεί στο μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο ή ξένο.
Η απόπειρα να φτιαχτεί ξεχωριστό συνδικαλιστικό όργανο χρυσαυγιτών ταξιτζήδων, δεν είναι παρά η συνειδητή απόπειρα να αποπροσανατολιστούν οι συνάδελφοι από τα πραγματικά παραπάνω προβλήματα, να αδρανοποιηθούν ταξικά και πολιτικά και να διοχετεύσουν την οργή και την αγανάκτησή τους σε ακίνδυνες, για τις τρόικες και τους μεγαλοκαρχαρίες που θα καταληστεύσουν τον κλάδο, δράσεις. Αλήθεια, ποια είναι η άποψη του νέου «σωματείου» για την απελευθέρωση του μεταφορικού μας έργου; Στηρίζουν ή όχι τον Βγενόπουλο και τον κάθε νέο Έλληνα μεγαλοκαρχαρία που θέλει να αναλάβει τα φιλέτα του μεταφορικού μας έργου (λιμάνια, αεροδρόμια), αφήνοντας μας στην εξαθλίωση; Καλύπτουν πολιτικά και ηθικά τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών ενάντια σε συναδέλφους ταξιτζήδες, όπως συνέβη έξω από το Πάντειο;
Χρειάζεται επαγρύπνηση, ενημέρωση και πολιτική ενεργοποίηση όλων μας, προκειμένου οι ταξιτζήδες να ασχοληθούμε με τα πραγματικά προβλήματα του κλάδου και της κοινωνίας και να μην παραμυθιαζόμαστε από επιχειρήματα που φτιάχτηκαν συνειδητά από το μεγάλο κεφάλαιο (ελληνικό ή ξένο) για να διασπάσει και να αποπροσανατολίσει τους αγώνες που έχουμε να δώσουμε.
