Η απεργία των δασκάλων γράφει ιστορία. Το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Αθήνας στις 5/10 είχε 50.000 κόσμο και αποτελεί σταθμό στα χρονικά των αγώνων της παιδείας. Ανάλογα μεγάλη ήταν και η συμμετοχή σε άλλες πόλεις (Θες/νίκη, Ηράκλειο κ.α.)
Παρά τις σιδηρογροθιές και τα χημικά των ΜΑΤ, παρά την τεράστια οικονομική θυσία αφού χάνουν 60-70 ευρώ για κάθε μέρα απεργίας, παρά την κυβερνητική συκοφάντηση και αδιαλλαξία οι δάσκαλοι συνεχίζουν.
Την ίδια στιγμή οι καθηγητές στη μέση εκπαίδευση(ΟΛΜΕ) καλούν σε νέα 48ωρη απεργία ενώ έχουν ξεκινήσει οι πρώτες καταλήψεις στα σχολεία και ετοιμάζονται για νέες κινητοποιήσεις και οι φοιτητές.
Όλη η παιδεία είναι σε αναβρασμό. Και η αιτία γι αυτό είναι η πολιτική της κυβέρνησης που θέλει να προωθήσει τα ιδιωτικά ΑΕΙ, που μειώνει τις κρατικές δαπάνες για την εκπαίδευση στο νέο προϋπολογισμό, που πετάει 60.000 μαθητές έξω από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και δίνει σε δασκάλους και καθηγητές τους χαμηλότερους μισθούς στην ΕΕ.
Ο αγώνας των δασκάλων μας αφορά όλους. Είτε σαν γονείς αφού αφορά τη μόρφωση των παιδιών μας είτε σαν εργαζόμενους γενικότερα αφού μια νίκη των δασκάλων θα ανοίξει το δρόμο για ανάλογες νίκες που θα αφορούν τις αυξήσεις των μισθών μας, το ασφαλιστικό, τη δημόσια υγεία, ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία.
Κοροϊδία και εμπαιγμός από την κυβέρνηση
Από την πλευρά της η κυβέρνηση δε θέλει με τίποτα να ικανοποιήσει τα αιτήματα των δασκάλων. Στην τελευταία συνάντηση της με την ΔΟΕ η Υπ. Παιδείας μίλησε μόνο για το επίδομα των 103 ευρώ, – που η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί στους δασκάλους από το 2003 – και τους είπε ότι θα το πάρουν από το 2007 σε 6 εξαμηνιαίες δόσεις μέχρι το 2009. Σε ένδειξη μάλιστα ‘γενναιοδωρίας’ το αύξησε κατά 2 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Ότι οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (ΠΕ) θα αυξηθούν από το 2007 κατά 12 ευρώ.
Για τα υπόλοιπα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών (1400 ευρώ στο νεοδιόριστο, ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό, κα) η κυβέρνηση είπε ότι δε μπορεί να τα ικανοποιήσει γιατί δεν της επιτρέπει η οικονομία.
Αυτό είναι ένα τεράστιο ψέμα! Μόνον οι μεγαλύτερες εταιρίες στην Ελλάδα είχαν κέρδη 4,3δις ευρώ το 1ο 6μηνο του 2006 (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) και η κυβέρνηση λέει πως δεν υπάρχουν χρήματα…; Χρήματα υπάρχουν, αλλά πάνε στις τσέπες των λίγων αντί να δίνονται για την εκπαίδευση και τις υπόλοιπες ανάγκες μας (δημόσια υγεία, δημόσιες υπηρεσίες, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις).
Τα αιτήματα της απεργίας
Το μεγάλο βέβαια ζήτημα είναι ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και τα μεγάλα ΜΜΕ παρουσιάζουν την εικόνα ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν μόνο οικονομικά αιτήματα και ότι η κυβέρνηση τους ικανοποίησε ό,τι της επέτρεπε ο προϋπολογισμός.
Η πραγματικότητα όμως οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί έχουν αιτήματα που η ικανοποίηση τους θα αναβαθμίσει ουσιαστικά τη δημόσια εκπαίδευση. Ποιος εργαζόμενος θα διαφωνούσε με τα ακόλουθα αιτήματά τους;
* Να αυξηθούν οι δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση
* να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία με μόνιμους εκπαιδευτικούς ώστε με το άνοιγμα τους κάθε Σεπτέμβρη να λειτουργούν κανονικά
* συχνή και πλήρη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
* να μειωθούν οι μαθητές ανά τάξη στους 20 ώστε το μάθημα να γίνεται καλύτερα και πιο αποτελεσματικά
* ταυτόχρονα να καταργηθούν οι διπλοβάρδιες και να βελτιωθούν οι υποδομές
* να μονιμοποιηθούν οι ωρομίσθιοι και οι αναπληρωτές οι οποίοι όντας αναγκασμένοι να κάνουν και δεύτερη άλλη δουλειά για να ζήσουν δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικοί στη δουλειά τους.
Αγώνας για όλη την κοινωνία
Μία νίκη της απεργίας των εκπαιδευτικών στην πραγματικότητα θα είναι νίκη για όλους τους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση της ΝΔ εδώ και 2,5 χρόνια που είναι στην εξουσία έχει εφαρμόσει μία σειρά από πολιτικές που χτυπούν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Όλες αυτές τις πολιτικές η κυβέρνηση κατάφερε να τις περάσει χωρίς καμιά ουσιαστική απάντηση από πλευράς των εργαζομένων. Σήμερα που οι εκπαιδευτικοί δίνουν ένα τόσο σκληρό αγώνα χρειάζονται τη στήριξη όλης της κοινωνίας ώστε η νίκη τους να στριμώξει επιτέλους αυτή την κυβέρνηση στη γωνία.
Για να κερδίσει όμως η απεργία χρειάζεται άμεσα να γίνει πράξη το πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Η κινητοποίηση δηλ. όλων των φορέων της εκπαίδευσης. Είναι λοιπόν ανάγκη μπουν άμεσα στον αγώνα, η ΟΛΜΕ, οι φοιτητικοί σύλλογοι και το μαθητικό κίνημα, γιατί οι δάσκαλοι από μόνοι τους δε θα αντέξουν από τη μια ενώ από την άλλη ένας κλάδος από μόνος του δεν μπορεί να νικήσει την κυβέρνηση
Τέλος η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει έμπρακτα να στηρίξουν τον αγώνα των εκπαιδευτικών της ΠΕ με το κάλεσμα μίας καλά οργανωμένης Γενικής Απεργίας για τα ζητήματα της εκπαίδευσης.
Πέρα από αυτά, μπορούμε ο καθένας μας στο χώρο του και στη γειτονιά του να συμβάλλει στην οργάνωση ενημερωτικών εκδηλώσεων, στο κατέβασμα στα συλλαλητήρια, στην έκδοση ψηφισμάτων και στη συλλογή χρημάτων για την ενίσχυση των απεργών.
Η κυβέρνηση φοβάται
Η κυβέρνηση τρέμει στην ιδέα μιας γενικευμένης εξέγερσης στην παιδεία. Γιατί ξέρει ότι κάτι τέτοιο θα αποκαλύψει πλατιά την αδυναμία της και τη δύναμη των μαζικών και μαχητικών αγώνων. Το επιχείρημα «η κοινωνία στηρίζει τις μεταρρυθμίσεις» που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο Καραμανλής θα πάει περίπατο. Και τότε τίποτα δεν θα μπορεί να σταματήσει την επέκταση και γενίκευση των απεργιών από άλλους κλάδους των εργαζομένων.
.
