Άρθρο της Σύνταξης από το τεύχος 414 (29/6-5/7) του «Ξ» που κυκλοφορεί
Ο Αλέξης Τσίπρας και η ελληνική αντιπροσωπεία αντιμετωπίστηκαν στις Βρυξέλλες σαν «αποβράσματα», σαν παρίες, σαν ταραξίες που έχουν «πρήξει τα συκώτια» των σοβαρών κυρίων Σόιμπλε και Ντάιζελμπλουμ και της κυρίας Λαγκάρντ και που γι’ αυτό πρέπει να κλείσουν το στόμα τους και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Ο δημοσιογράφος της Καθημερινής, Σταύρος Λυγερός, χρησιμοποίησε μια φράση εξαιρετικά επιτυχημένη για να περιγράψει τον τρόπο που οι «θεσμοί» αντιμετωπίζουν τον Αλέξη Τσίπρα: «θέλουν να του πάρουν το κεφάλι, αλλά όχι μόνο αυτό, θέλουν και να το περιφέρουν για παραδειγματισμό».
Ξεπέρασαν, έτσι, κάθε όριο! Παρά τις διαρκείς (και λαθεμένες κατά τη γνώμη μας) υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αυτοί κάθε φορά ήθελαν και περισσότερα! Με σκοπό όχι απλά να γίνει το δικό τους, αλλά να γονατίσουν και να ρεζιλέψουν την ελληνική κυβέρνηση –και μαζί της και τον ελληνικό λαό.
Κι όταν η ελληνική αντιπροσωπεία, σωστά πράττοντας, τους γύρισε την πλάτη κι έφυγε για να θέσει θέμα δημοψηφίσματος, αυτοί οργίστηκαν υποστηρίζοντας πως οι «απαράδεκτοι» Έλληνες διέκοψαν τις συνομιλίες! Στη συνέχεια… έδιωξαν το Βαρουφάκη από τη σύσκεψη των υπουργών οικονομικών (Eurogroup)! Θαυμάστε τους! Αυτοί είναι οι «δημοκράτες»… και οι «εταίροι»…
Το μεγαλύτερο λάθος που έχει κάνει όλη την προηγούμενη περίοδο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν είχε καταλάβει πλήρως πόσο αντιδραστικοί ήταν αυτοί οι «ηγέτες» και οι θεσμοί τους οποίους υπηρετούσαν.
Η κλίκα που διοικεί την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη, δεν είναι τίποτε άλλο από στυγνούς υπηρέτες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των ευρωπαϊκών πολυεθνικών. Καλοπληρωμένα «σκυλιά» του συστήματος, έτοιμα να λυντσάρουν όποιον τολμά να τους αμφισβητήσει. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός – έτσι ήταν πάντα, έτσι είναι και τώρα.
Η Ευρώπη του κεφαλαίου και των πολυεθνικών θα είναι πάντα ληστρική και ιμπεριαλιστική. Στις διάφορες συναντήσεις των θεσμών της Ευρωζώνης των προηγούμενων μηνών οι ψηφοφορίες ήταν 18:1. Καμιά κυβέρνηση δεν στήριξε πραγματικά την ελληνική.
Η Ευρώπη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, της αλληλεγγύης και των κοινών αγώνων για τα κοινά προβλήματα, αυτή, μόνο αυτή, είναι η «δική» μας Ευρώπη. Σ’ αυτή την Ευρώπη πρέπει να στρεφόμαστε και να αναζητάμε συμμάχους και συναγωνιστές.
Μαζί μ’ αυτούς πρέπει να δώσουμε τη μάχη για το μέλλον. Και το μέλλον μπορεί να είναι μόνο ένα: η πολιτική και κοινωνική ανατροπή, το χτίσιμο νέων μαζικών κομμάτων της Αριστεράς, η πάλη για την εξουσία. Για να αφαιρεθεί η εξουσία από το μεγάλο κεφάλαιο που ρημάζει τις οικονομίες και καταστρέφει αμέτρητες ανθρώπινες ζωές. Και να περάσει στους εργαζόμενους και την κοινωνία, για να μπορέσει να λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, να καταργήσει την εκμετάλλευση και τη διαφθορά, να φέρει ανάπτυξη, ευημερία και δικαιοσύνη.
Η καπιταλιστική ΕΕ έχει δείξει το τι πραγματικά είναι – ώρα να βγουν τα πλήρη συμπεράσματα. Οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να στοχεύουν σε καλύτερες μέρες μόνο στην προοπτική μιας ενωμένης σοσιαλιστικής Ευρώπης! Αυτός είναι ο αγώνας που είναι μπροστά μας! Θέλει χρόνο και θέλει αγώνα! Αλλά δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος!
