Στις 6 Δεκεμβρίου του 2024 συμπληρώνονται 16 χρόνια από τη στυγνή δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό της αστυνομίας. Εκείνο το βράδυ, μία παρέα μαθητών που βρισκόταν στα Εξάρχεια επί της οδού Μεσολογγίου, δέχτηκε λεκτική επίθεση από δύο ειδικούς φρουρούς της αστυνομίας, τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον Βασίλη Σαραλιώτη. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 χρονών και μέλος της παρέας, πέφτει νεκρός μετά από τους δύο πυροβολισμούς του Κορκονέα, εκ των οποίων ο ένας διαπέρασε την καρδία του. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκείνης της εποχής δεν άργησαν να προβούν σε παραπληροφόρηση για να αθωώσουν τους δράστες. Παρουσίαζαν τον Αλέξη ως αντιεξουσιαστή και υποστήριζαν ότι τα παιδιά επιτέθηκαν πρώτα στο περιπολικό. Έκαναν λόγο για μολότοφ και ότι ο Κορκονέας με τη σειρά του πυροβόλησε στον αέρα προειδοποιητικά και η σφαίρα εξοστρακίστηκε. Σήμερα γνωρίζουμε επιβεβαιωμένα ότι δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά.
Ο Αλέξης πέθανε άδικα και η νεολαία το αντιλήφθηκε αμέσως. Από την επόμενη κιόλας μέρα ξέσπασε ένα τεράστιο κίνημα οργής και αγανάκτησης από μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς αλλά και εργαζόμενους σε πολλές πόλεις της χώρας.
Στη συνέχεια το όνομα του Αλέξη έκανε το γύρο της Ευρώπης σε πανό και σε τοίχους. Μαζικές διαδηλώσεις, καταλήψεις, ακόμα και απεργίες, για πολλές μέρες παρέλυσαν την Αθήνα αλλά και πολλές άλλες πόλεις της χώρας. Ήταν ένα κίνημα με τέτοια μαζικότητα που φόβισε την τότε κυβέρνηση πολύ περισσότερο από τις υλικές καταστροφές και τις φωτιές στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ταυτόχρονα, το κίνημα αυτό άνοιξε και τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα της εποχής, καθώς το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν «στις τράπεζες λεφτά, στην νεολαία σφαίρες, ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες».
Γιατί έχει νόημα να θυμόμαστε αυτή τη μέρα;
Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη και το κίνημα που ακολούθησε αποτελεί ορόσημο αντίστασης απέναντι στην αστυνομική βία και την καταστολή και έρχεται κάθε χρόνο να μας θυμίσει όλες εκείνες τις ζωές που χάθηκαν από αυθαίρετους πυροβολισμούς και επιθέσεις από τους «φρουρούς» του συστήματος. Από το 2008 και μετά τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πάρα πολύ και αυτό γίνεται ξεκάθαρο αν αναλογιστούμε μόνο μερικά από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα αστυνομικής βίας, ατιμωρησίας και αυθαιρεσίας που ακολούθησαν μετά την δολοφονία της 6ης Δεκεμβρίου 2008:
- Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος δέχεται βίαιο ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου από τον Σπυρίδων Δημόπουλο (κοσμηματοπώλη), τον Αθανάσιο Χορταριά (μεσίτη) και 8 αστυνομικούς που κατέφθασαν στον τόπο του εγκλήματος για να τον συλλάβουν ως κλέφτη. Στην δίκη για ανθρωποκτονία κατά του Ζακ καλέστηκαν μόνο οι 4 από τους 8 αστυνομικούς και στην συνέχεια κρίθηκαν αθώοι.
- Το 2019 στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας βρέθηκε νεκρός ο 34χρονός Νιγηριανός Ebuka Mamasubek μετά από ξυλοδαρμό που δέχθηκε εκεί, ενώ είχε προσέλθει για ταυτοποίηση στοιχείων. Στο ίδιο τμήμα τον Οκτώβριο του 2022 μία κοπέλα καταγγέλλει βιασμό εντός του τμήματος από 2 αστυνομικούς.
- Τον Μάιο του 2020 ο Βασίλης Μάγγος ξυλοκοπήθηκε βάναυσα έξω από τα δικαστήρια του Βόλου μετά από διαδήλωση από ματατζήδες. Ο βασανισμός του συνεχίστηκε και μέσα στο αστυνομικό τμήμα, χωρίς καμία απολύτως αιτία. Ένα μήνα μετά βρέθηκε νεκρός.
- Στις 22 Οκτωβρίου του 2021 ο 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης, πέφτει νεκρός από πυρά αστυνομικών, όντας συνοδηγός σε μία καταδίωξη με την ΕΛ.ΑΣ γιατί δεν σταμάτησε σε σήμα για έλεγχο, και παρά το γεγονός ότι το κέντρο επιχειρήσεων είχε διατάξει να σταματήσει η καταδίωξη.
- Στις 5 Δεκεμβρίου του 2022, ο 16χρονος Ρομά Κώστας Φραγκούλης δολοφονείται σε παρόμοια καταδίωξη από αστυνομικό διότι έφυγε από βενζινάδικο χωρίς να πληρώσει καύσιμα αξίας 20 ευρώ.
- Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2024, ο 37χρονος Μουχαμαντ Κάμραν Ασίκ, μετανάστης από το Πακιστάν, βρέθηκε νεκρός στο αστυνομικό τμήμα του Άγιου Παντελεήμονα με την ιατροδικαστική έρευνα να αποκλείει το θάνατο από παθολογικά αίτια, καθώς στην έκθεση νεκροψίας φαίνεται ότι έχει προηγηθεί ξυλοδαρμός.
- Η συνεχής στοχοποίηση του Νίκου Ρωμανού, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας και παιδικός φίλος του Αλέξη, ο οποίος πριν κάποιες μέρες προφυλακίστηκε εξαιτίας ενός δακτυλικού του αποτυπώματος που βρέθηκε σε σακούλα σε διαμέρισμα που έγινε έκρηξη.
Όσο και να προσπαθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις να πείσουν την κοινή γνώμη ότι τα περιστατικά βίας κατά των πολιτών είναι μεμονωμένα ή και τυχαία, εμείς πάντα θα γνωρίζουμε το αληθινό πρόσωπο της αστυνομίας. Η αστυνομία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος και μάλιστα από τα πιο αναγκαία, γιατί είναι υπεύθυνη να καταστέλλει οποιονδήποτε θα σταθεί απέναντί του. Οποιονδήποτε διαφωνήσει, διαδηλώσει ή επαναστατήσει θα προσπαθήσει να τον φιμώσει και στις περισσότερες φορές οι ποινές της είναι ανύπαρκτες ή πολύ ελαφριές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κορκονέας, που μετά από 11 χρόνια φυλάκισης αφέθηκε ελεύθερος ενώ είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Οι φίλοι του Αλέξη στο υστερόγραφο μιας επιστολή τους, γράφουν τη φράση :
«Μην ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας»
Αυτή η φράση έμεινε στο μυαλό πολλών ανθρώπων που αντιδρούν στην αστυνομική βία. Αυτά τα δάκρυα όμως πρέπει να γίνουν το καύσιμο για τη δημιουργία μαζικών κινημάτων που θα στέκονται απέναντι στους καταπιεστές και τους συστημικούς δολοφονικούς μηχανισμούς τους. Απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης από το σύστημα και τους αστυνόμους – «τσιράκια» του. Η αλληλεγγύη είναι το πιο δυνατό όπλο των λαών. Δεν σιωπούμε! Δεν επαναπαυόμαστε! Όλοι μαζί στο δρόμο της ανατροπής!
