Της σ. Λάουρα Ραφετσέντερ, SLP – αυστριακό τμήμα της CWI
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι, από 18.000 χώρους εργασίας από όλη την Αυστρία, το ένα τρίτο του συνόλου του εργατικού δυναμικού της χώρας, ανέλαβε δράση στις 3 Ιουνίου, στη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά.
Ολόκληρη η Αυστρία παρέλυσε. Ήταν η τρίτη φορά μέσα σε μερικές εβδομάδες, που η OGB (Γενική Ομοσπονδία Εργαζομένων) καλούσε σε μια παν-αυστριακή μέρα δράσης ενάντια στις επιθέσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα που σχεδιάστηκαν από τη συμμαχική κυβέρνηση OVP-FPO υπό τον καγκελάριο Σούσελ.
Η διάρκεια της απεργίας κυμαινόταν από χώρο σε χώρο. Σε κάποιους χώρους οι εργαζόμενοι κατέβηκαν σε 24ωρη απεργία, σε άλλους περιορίστηκαν σε μικρότερης διάρκειας στάσεις εργασίας. Η συμμετοχή όμως ήταν γενικευμένη. Ακόμη και η αστυνομία συμμετείχε στις κινητοποιήσεις.
Το κάλεσμα σε απεργία βρήκε μία τεράστια απήχηση και μέσα σε στρώματα των εργαζομένων που ποτέ πριν δεν είχαν συμμετάσχει σε απεργιακή κινητοποίηση, όπως οι εργαζόμενοι με προσωρινή απασχόληση και οι άνεργοι. Σφυγμομετρήσεις έδειξαν ότι το 53% των Αυστριακών υποστήριζε την απεργία ενώ η υποστήριξη στις ηλικίες κάτω των 30 έφτανε το 68%.
Στην πρώτη γραμμή του αγώνα, όπως και στις 6 του Μάη, ήταν οι εργαζόμενοι στις δημόσιες συγκοινωνίες, ιδιαίτερα στους σιδηροδρόμους, αλλά και οι εργαζόμενοι στις πρώην δημόσιες επιχειρήσεις χημικών και μετάλλου στο Linz. Συμμετείχαν επίσης 250.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, όπως οι εργαζόμενοι στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς και στα πανεπιστήμια, στον τομέα της υγείας, και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εργαζόμενοι στα αεροδρόμεια, στις τράπεζες και το ταχυδρομείο πήραν κι αυτοί μέρος στην κινητοποίηση, όπως και αυτοί στην κοινωνική ασφάλιση και τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Στις μεγάλες πόλεις οργανώθηκαν διαδηλώσεις, πορείες και αποκλεισμοί δρόμων. Στο Linz, οι εργαζόμενοι από μεγάλα εργοστάσια πραγματοποίησαν πορεία με 10.000 άτομα μπροστά από το τοπικό κοινοβούλιο. Στην Graz οι εργαζόμενοι στις κατασκευές κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν. 2.000 εργαζόμενοι της BMW διαδήλωσαν στην πόλη Steyr.
Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι: Τι κάνουμε στη συνέχεια;
Η οργή ενάντια στον κυνισμό της κυβέρνησης Σούσελ έχει ξεχειλίσει. Μέλη του SLP (Αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το τμήμα της CWI στην Αυστρία) συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις σ’ όλες τις βασικές πόλεις, στη Βιέννη, στο Linz στο Salzburg και αλλού.
Η θέση μας υπέρ του καλέσματος μιας γενικής απεργίας, σαν απάντηση στην επίθεση των καπιταλιστών, βρήκε θερμή αντιμετώπιση. Κανείς από τους απεργούς με τους οποίους μιλήσαμε δε θεωρούσε ότι η απεργία της 3ης Ιουνίου ήταν αρκετή για να ανακόψει την επίθεση της κυβέρνησης και ήταν ξεκάθαροι ότι μόνο η αποφασιστική δράση μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση να κάνει πίσω. Όμως η ηγεσία της OGB διστάζει να προχωρήσει σε δράση και βέβαια αρνείται καν να αναφέρει τις λέξεις "γενική απεργία".
Η πίεση όμως από τα κάτω αυξάνεται ιδιαίτερα από τα τμήματα εκείνα των εργαζομένων που την ίδια ώρα δέχονται κι άλλες επιθέσεις από την πλευρά της κυβέρνησης. Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της ιδιωτικοποίησης και "αναδόμησης" είπαν στην εφημερίδα μας ότι αυτή δεν είναι μια μάχη μόνο ενάντια στην επίθεση στις συντάξεις. Οι εκπαιδευτικοί προχώρησαν σε απεργία για τέταρτη φορά μέσα σε δυο μήνες, όχι μόνο για να υπερασπίσουν τις συντάξεις τους αλλά κι ενάντια στις περικοπές στην εκπαίδευση. Ο πρόεδρος του συνδικάτου των ταχυδρομείων και των μεταφορών, Robert Wurm, δήλωσε ότι η γενική απεργία δεν πρέπει να αποκλειστεί.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αγνοήσει τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων την 3η Ιουνίου. Είναι ξεκάθαρο ότι το επόμενο βήμα πρέπει να είναι το κάλεσμα μιας γενικής απεργίας, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή εργαζομένων από όλους τους χώρους, για να ασκηθεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση του Σούσελ.
Το SLP προτείνει και παλεύει για τη δημιουργία ενός παν-αυστριακού συμβουλίου εργατικών αντιπροσώπων, συνδικαλιστών, νεολαίων (φοιτητών-μαθητών), και ανέργων, που να προωθήσει την ιδέα της γενικής απεργίας και να παλέψει ενάντια στην κυβέρνηση.
Αν ένα απεργιακό κίνημα καταφέρει να ρίξει τη μισητή αυτή κυβέρνηση, ή αν η κυβέρνηση του Σούσελ καταρρεύσει εξαιτίας των εσωτερικών διαφορών του κόμματος του Σούσελ (OVP) με το ακροδεξιό λαϊκιστικό FPO, (με το οποίο συγκυβερνά) αυτό θα έχει τεράστια σημασία για το ηθικό των εργαζομένων. (Μέσα στο FPO, ο Χάιντερ προσπαθεί να ξανακερδίσει το παλιό του κύρος καταγγέλλοντας τις τεράστιες συντάξεις των πολιτικών και απαιτώντας τη μείωσή τους).
Το μέγεθος της κινητοποίησης της 3ης Ιούνη δείχνει ότι δεν έχει γραφτεί ακόμη το τελευταίο κεφάλαιο σε αυτό τον αγώνα. Ένα αγώνα που αλλάζει ριζικά την Αυστρία και ξαναζωντανεύει τις μαχητικές παραδόσεις του εργατικού κινήματος της χώρας.
