του Τάκη Γιαννόπουλου
Με την παμψηφεί αθώωση των Σάββα Μιχαήλ (γγ του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος) και Κώστα Μουτζούρη(τέως πρύτανη του ΕΜΠ) έληξε η διήμερη δίκη στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Η απόφαση όπως ήταν φυσικό σκόρπισε χαρά και ενθουσιασμό όχι μόνο στους σ. του ΕΕΚ αλλά σε ολόκληρη την αριστερά και το αντιφασιστικό κίνημα.
Για πρώτη φορά μετά από τη δίκη του Περίανδρου η αριστερά πετυχαίνει μια νίκη σε δικαστικό επίπεδο κατά της Χρυσής Αυγής. Και μάλιστα σε μια εποχή όπου η καταστολή και τα δικαστικά πραξικοπήματα εντείνονται ενάντια σε όσους αγωνίζονται ενάντια στην κυβέρνηση τα μνημόνια και την Τρόϊκα.
Απούσα η Χρυσή Αυγή από τη δίκη
Η Χρυσή Αυγή έλαμψε διά της απουσίας της από την δίκη. Εμφανίστηκαν μόνο 2 από τους μηνυτές και μόνο την πρώτη μέρα της δίκης. Ο δικηγόρος Ι. Ανδριόπουλος και ένα μέλος της επιτροπής κατοίκων Βοτανικού. Ο Ανδριόπουλος είναι αυτός που έκανε την προσφυγή στο ΣτΕ ενάντια στο νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια. Κατά δήλωσή του είναι από τις 17-6-2012 επιστημονικός συνεργάτης βουλευτή της Χρυσής Αυγής.
Οι υπόλοιποι από τους μηνυτές δεν εμφανίστηκαν στην δίκη. Όλοι τους – πλην ενός που δηλώνει μέλος του ΔΗΚΚΙ – πατενταρισμένοι Χρυσαυγίτες βουλευτές ή υποψήφιοι της στις βουλευτικές εκλογές (Παναγιώταρος, Σκορδέλη, Δημοπούλου, Μπάρου). Και όλοι τους καλυμμένοι πίσω από την ταμπέλα επιτροπών κατοίκων.[1]
Τα γεγονότα στις 9-5-2009
Αυτοί οι «κάτοικοι» λοιπόν είχαν οργανώσει συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 9/5/2009 στο όνομα επιτροπών κατοίκων αλλά στην πραγματικότητα ήταν συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής με στόχο να κινηθούν κατά μεταναστών που εκείνη την περίοδο είχαν βρει καταφύγιο στο Παλιό Εφετείο της οδού Σωκράτους. Προς συμπαράσταση των μεταναστών είχε οργανωθεί συγκέντρωση οργανώσεων και φορέων έξω από το Παλιό Εφετείο ενώ διάφορες οργανώσεις της Αριστεράς είχαν οργανώσει για τον ίδιο σκοπό συγκεντρώσεις στην Πλατεία Κοτζιά και στην Πλατεία Κάνιγγος με στόχο να πάνε στο Παλιό Εφετείο.
Η στάση της Αστυνομίας ήταν αποκαλυπτική και προκλητική. Διέλυσε με χημικά την συγκέντρωση του αντιεξουσιαστικού χώρου στην Πλ.Κάνιγγος, έκλεισε το δρόμο στην συγκέντρωση της Πλατείας Κοτζιά, και άφησε τους Χρυσαυγίτες να επιτεθούν στο παλιό Εφετείο με καδρόνια, φωτοβολίδες και πέτρες απειλώντας ανθρώπινες ζωές. Οι φωτογραφίες από τις εφημερίδες της εποχής είναι αποκαλυπτικές. Οι Χρυσαυγίτες πέταγαν ότι είχαν από την ταράτσα των τότε γραφείων τους στην Σωκράτους 48 ενώ μια άλλη ομάδα που υποτίθεται ότι την φρουρούσαν τα ΜΑΤ επιτέθηκε από άλλο δρόμο στους μετανάστες και τους αλληλέγγυους χωρίς βέβαια να συλληφθεί ποτέ κανένας.
Και ενώ συνέβησαν όλα αυτά η κατά τα άλλα τυφλή δικαιοσύνη αντί να κινηθεί εναντίον των Ναζί κινήθηκε εναντίον της Αριστεράς, συνδικαλιστικών οργανώσεων και του αντιρατσιστικού κινήματος. Αξιοποιώντας την τότε μήνυση των 6 προαναφερθέντων 4.5 χρόνια μετά άσκησε δίωξη κατά του Σάββα Μιχαήλ και του Κ. Μουτζούρη. Η αρχική μήνυση στρεφόταν εναντίον της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, της τοπικής επιτροπής 5ου διαμερίσματος του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΟΛΜΕ, της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη-YRE, της Επιτροπής κατά του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ, του Κυριακάτικου Σχολείου, της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό, της Πακιστανικής και Αφγανικής κοινότητας.
Ουσιαστικά η αρχική μήνυση στρεφόταν ενάντια στο σύνολο της Αριστεράς, των συνδικάτων και του αντιρατσιστικού κινήματος. Αυτός που έκανε την «επιλογή» του ποια να πάνε στο αρχείο και ποιοι να δικαστούν ήταν τμήμα του κρατικού μηχανισμού στην Ασφάλεια και στα Δικαστήρια.
Η στάση των Ναζί
Η Χρυσή Αυγή επίσημα δεν ασχολήθηκε με την υπόθεση παρότι μέλη της είχαν καταθέσει τότε την μήνυση. Δεν έγραψαν ούτε ένα άρθρο ούτε μία ανακοίνωση στο σάιτ τους. Τότε όμως ήταν στο 0.2% ενώ σήμερα εμφανίζεται τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι σε μια εποχή που θέλουν να παραστήσουν τα καλά παιδιά που μάλιστα κακώς τους λέμε φασίστες όπως εξηγεί ο Μιχαλολιάκος σε άρθρο του στο σάιτ της Χρυσής Αυγής.[2]
Έτσι κάνουν υποτιθέμενες κινήσεις αλληλεγγύης, καθαρίζουν παραλίες, σβήνουν φωτιές, προσπαθούν να αποφεύγουν τους τραμπουκισμούς, διαγράφουν μέλη τους που δεν υπακούν στη νέα γραμμή. Παράλληλα έχουν εσωτερικά προβλήματα και μικρές οργανωμένες δυνάμεις, εντελώς αναντίστοιχες με τα εκλογικά τους ποσοστά, που δεν τους επιτρέπουν να προκαλέσουν ανοιχτά το μαζικό κίνημα και την Αριστερά.
Έτσι υποχωρούν και μάλιστα άτακτα σε μια σειρά περιπτώσεις. Για παράδειγμα φέτος το καλοκαίρι κατάπιαν αμάσητα τις απαγορεύσεις για τις διανομές τροφίμων στο Σύνταγμα και την Πλατεία Αττικής, του φεστιβάλ που σχεδίαζαν στην Καλαμάτα στις 3-4 Αυγούστου και της συγκέντρωσης που ετοίμαζαν στην Πάτρα στην πλατεία Όλγας στις 3/9. Στην Θάσο μάλιστα έκλεισαν τα τοπικά τους γραφεία (προσωρινά κατά πάσα πιθανότητα) στον Πρίνο 2 μέρες πριν ξεκινήσει το κάμπινγκ του Antinazi zone – YRE όταν είδαν ότι κατέρρεε η εκστρατεία λάσπης και συκοφάντησης που είχαν ξεκινήσει ενάντια στην διοργάνωση.
Μια πρώτη νίκη
Επομένως ήταν κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που κάθισε έψαξε τις προκηρύξεις, διάλεξε μία του ΕΕΚ και αποφάσισε να προχωρήσει σε μήνυση όπου μέσα στις κατηγορίες είναι ότι το σύνθημα Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑ διεγείρει τα πάθη οδηγεί σε βιαιοπραγίες και κατά συνέπεια είναι αξιόποινο.
Αν δηλαδή ήταν καταδικαστική η απόφαση θα μπορούσε να υπάρξει ανάλογη αντιμετώπιση με οποιονδήποτε έγραφε ή φώναζε το συγκεκριμένο ή παρόμοια συνθήματα στο μέλλον.
Για παρόμοιους λόγους ήταν και η δίωξη στον Κ. Μουτζούρη για το θέμα λειτουργίας του indymedia από τον server του Πολυτεχνείου, παρότι είχαν προηγηθεί 2 αθωωτικές αποφάσεις για το ίδιο θέμα.
Είναι «εντυπωσιακό» και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό και προκλητικό ότι κανένας εισαγγελέας δεν έχει βρεθεί να ασκήσει δίωξη για τα όσα εμετικά λέει και κάνει η Χρυσή Αυγή εναντίον όλων όσων διαφωνούν μαζί της. Και δεν είναι βέβαια ότι λείπει ο αντιρατσιστικός νόμος που υποτίθεται ετοίμαζε η κυβέρνηση. Άλλωστε αντιρατσιστικός νόμος υπάρχει – ο 927/79 – όπως και άρθρα του Ποινικού Κώδικα. Μόνο που δεν έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί.
Αποκαλύπτεται έτσι ότι ο κρατικός μηχανισμός συνεχίζει να προετοιμάζει το έδαφος για ένταση της καταστολής για να προλάβει τους αγώνες και τις κοινωνικές εκρήξεις που έρχονται.
Με αυτή την έννοια η αθώωση των Σάββα Μιχαήλ και Κώστα Μουτζούρη είναι μια πρώτη μικρή νίκη σε έναν πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν νέες διώξεις και δίκες για τις οποίες πρέπει να είμαστε ενωμένοι και προετοιμασμένοι.
