Του Δημήτρη Πανταζόπουλου
Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Μαδρίτη η κυβέρνηση με την απόλυτη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, ζήτησε τη συμβολή του ΝΑΤΟ στην ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων. Το αίτημα φυσικά έγινε ομόφωνα δεκτό από το ΝΑΤΟ.
Έτσι κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα θα περιπολούν κατασκοπευτικά αεροπλάνα Αwacs και πολεμικά πλοία της συμμαχίας.
Τα μέτρα για την ασφάλεια των αγώνων είναι ήδη δυσβάσταχτα, αφού μία σειρά ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, χτυπιούνται στο βωμό της Ολυμπιάδας.
Αναρωτιέται κανείς λοιπόν εύλογα τι ακριβώς θα προστατεύει το ΝΑΤΟ στους Ολυμπιακούς και αν τα Αwacs και τα πολεμικά πλοία μπορούν να αποτρέψουν επιθέσεις τύπου Μαδρίτης από επίδοξους καμικάζι;
Πρόθεση της κυβέρνησης είναι, με την ευκαιρία της Ολυμπιάδας, να δημιουργήσει ένα μόνιμο ασφυκτικό πλαίσιο καταστολής, όπου κάθε διαφορετική φωνή θα αντιμετωπίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν πιθανός συνεργός τρομοκρατών. Καταντάει έτσι τουλάχιστον ανέκδοτο η περίφημη πρόταση για "Ολυμπιακή εκεχειρία", για την οποία τόσο περηφανεύονταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για παγκόσμια εκεχειρία όταν στην πόλη που θα γίνονται οι αγώνες, οι κάτοικοι και η καθημερινή ζωή θα αντικατασταθούν από στρατό, αστυνομία και κάτι που θα μοιάζει περισσότερο με πολεμική επιχείρηση παρά με αθλητικούς αγώνες;
Επιπλέον πρέπει να τονίσουμε ότι το συνολικό κόστος της ασφάλειας των αγώνων, που ήδη είναι 3 φορές περισσότερο από ότι στο Σίδνει, θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο με την συμμετοχή του ΝΑΤΟ και τη νύφη θα πληρώσουν πάλι τα λαϊκά στρώματα. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το γεγονός ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη βουλή νέο τρομονόμο και μία σειρά διατάξεων για ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία αποφάσεων της ΕΕ, όπως το ευρωένταλμα σύλληψης, η συμφωνία έκδοσης με τις ΗΠΑ και οι – αμερικανικής έμπνευσης – ρυθμίσεις που αφορούν την τρομοκρατία, είναι φανερό ότι η Ολυμπιάδα αποτελεί μία αφορμή και ότι η ένταση της καταστολής ήρθε για να μείνει.
Το ζήτημα της πάλης ενάντια στην ένταση της καταστολής, όμως δεν είναι απλό. Γιατί ως ένα βαθμό τα "αυξημένα μέτρα ασφαλείας" έχουν νομιμοποιηθεί στη συνείδηση των πλατιών λαϊκών μαζών που νοιώθουν να απειλούνται από την τρομοκρατία. Σ΄ αυτό έπαιξε σίγουρα καταλυτικό ρόλο η τρομοκρατική επίθεση στη Μαδρίτη. Κι εδώ αποκαλύπτεται ο ρόλος αυτών των επιθέσεων, που τελικά ενισχύουν την καταστολή αντί να αποδυναμώνουν τον εχθρό.
Ένα είναι σίγουρο: το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να μας προστατέψει, ιδιαίτερα καθώς ο υπ’ αριθμόν ένα στόχος της τρομοκρατίας είναι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ.
Η καταστολή θα εκλείψει μόνο αν το κίνημα κατορθώσει να νικήσει τόσο την αντιτρομοκρατική σταυροφορία του Μπους που γεννά την καταπίεση και τη βία, όσο και αν καταφέρει να βάλει στην άκρη τις λογικές της ατομικής τρομοκρατίας, προβάλλοντας την αποτελεσματικότητα του ίδιου του μαζικού κινήματος.
