Ασπρόπυργος: ένα έγκλημα των ιδιωτικών συμφερόντων

Του Νίκου Κανελλή, δημοτικού συμβούλου Βόλου

Από το μαζικό έγκλημα στον Ασπρόπυργο πρέπει να βγει ένα απόλυτο συμπέρασμα: διαχείριση απορριμμάτων στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων και σε μεγάλες συγκεντρωτικές μονάδες σημαίνει σίγουρη προετοιμασία για νέα μικρά «Σεβέζο».[1]

Τρελή «μπίζνα»

Οι τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων που συγκεντρώνονται στα ιδιωτικά ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) και ο ανύπαρκτος έλεγχος, δίνουν τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να κρύβουν μέσα στα ανακυκλώσιμα ποσότητες σύμμεικτων απορριμμάτων, αλλά και βιομηχανικά απόβλητα. Μετά από μια υποτυπώδη διαλογή στέλνουν το  μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ.

Έτσι πετυχαίνουν με ένα σμπάρο… πολλά τρυγόνια!

• Κερδίζουν από τις συμβάσεις με τους Δήμους με τους οποίους συνεργάζονται και από το τέλος ανακύκλωσης συσκευασιών που εισπράττουν

• Κερδίζουν από τα ανακυκλώσιμα  που εμπορεύονται[2]

• Κερδίζουν από τα κρυφά δωράκια των βιομηχάνων οι οποίοι ξεφορτώνονται σχεδόν τσάμπα τα επικίνδυνα απόβλητα (αφού η ασφαλής διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων κοστίζει πανάκριβα).

Και όλα αυτά χωρίς καν τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας σε περίπτωση πυρκαγιάς αφού οι εμπρησμοί για να σβήσουν τα ίχνη των παρανομιών ή για να εισπραχθούν αποζημιώσεις δεν είναι και τόσο σπάνιοι… Τρελή μπίζνα, λέμε.

Αυτά ακριβώς έκανε και η «Γενική Ανακυκλώσεως Κτηματική Ξενοδοχειακή Ανώνυμη Εταιρεία», η ιδιοκτήτρια εταιρία του ΚΔΑΥ στον Ασπρόπυργο.

Μόνο για το 2013 η εν λόγω εταιρία είχε εισπράξει επιδότηση από το δημόσιο ύψους 1 εκατ. € το 2013 [3]. Την ίδια στιγμή στο χώρο του ΚΔΑΥ βρέθηκαν βιομηχανικά και βιοτεχνικά απόβλητα: από ελαστικά, μέχρι δοχεία από ορυκτέλαια και συσκευασίες από φάρμακα, ενώ συστήματα πυρόσβεσης δεν υπήρχαν παρότι τα τελευταία χρόνια σημειώνονταν μια πυρκαγιά το χρόνο!

Διόλου τυχαία επίσης, ενώ έχει συλληφθεί ο 34χρονος προσωρινά υπεύθυνος της εταιρείας ανακύκλωσης, ο 46χρονος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος είναι άφαντος.

Συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα (πρέπει να) είναι ξεκάθαρα και επιβεβαιώνουν την ολοκληρωμένη πρόταση που το «Ξεκίνημα» και η ΠΡΩΣΥΝΑΤ έχουν καταθέσει εδώ και πολύ καιρό![4]

Καταρχάς η διαχείριση των απορριμμάτων δεν πρέπει να βρίσκεται σε χέρια ιδιωτών αλλά στον απόλυτο έλεγχο της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει δημοτική/δημόσια ιδιοκτησία των ΚΔΑΥ και των άλλων εγκαταστάσεων διαχείρισης και λειτουργίας σε συνθήκες απόλυτης διαφάνειας δηλαδή εργατικού-κοινωνικού ελέγχου. 

Δεύτερον. Δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες συγκεντρωτικές μονάδες αλλά πολλές μικρές και αποκεντρωμένες. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να ελεγχθεί οποιοδήποτε ατύχημα, πυρκαγιά κλπ και δεν μπορούν «κρύβονται» τα σύμμεικτα και τα βιομηχανικά απόβλητα.

Τρίτον. Η διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή, σε τέσσερις κάδους (οργανικά – χαρτί – γυαλί, μέταλλα, πλαστικά – υπόλοιπα) είναι απολύτως αναγκαία έτσι ώστε να μπορεί να υπάρξει ανάκτηση του μεγαλύτερου μέρους των απορριμμάτων (με ανακύκλωση και κομποστοποίηση).

Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν από τους ίδιους τους Δήμους, σε μικρές αποκεντρωμένες εγκαταστάσεις δικής τους ιδιοκτησίας και με μικρό κόστος επένδυσης. Για να γίνουν όμως απαιτείται ξεκάθαρη πολιτική απόφαση από πλευράς κυβέρνησης η οποία να συνδυάζεται με την παροχή της αναγκαίας χρηματοδότησής προς τους ΟΤΑ για να προσλάβουν το απαραίτητο προσωπικό και για να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις. Αν δεν υλοποιηθούν άμεσα όλα τα παραπάνω είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν και νέοι Ασπρόπυργοι…

 
_________________
[1] Στις 10 Ιουλίου 1976 σημειώθηκε στη Βόρειο Ιταλία, στη μικρή πόλη Seveso, μαζική διαρροή διοξίνης από το εργοστάσιο της εταιρείας ICMESA ελβετικών συμφερόντων ύστερα από βλάβη σε δικλίδα ασφαλείας. Μέσα σε λίγες ώρες δημιουργήθηκε ένα τοξικό νέφος διοξίνης πάνω από την περιοχή. Η εταιρία δεν ενημέρωσε άμεσα τις αρχές για να μην προκληθεί σκάνδαλο. Πέντε ημέρες μετά άρχισε ο μαζικός θάνατος πουλιών και μικρών ζώων, ενώ σε πολλά βρέφη, παιδιά και ενήλικες προκλήθηκε χλόασμα, βλάβες στο αναπνευστικό, δερματίτιδες κλπ. Το Σεβέζο έγινε συνώνυμο της περιβαλλοντικής καταστροφής: 37.000 άνθρωποι δέχθηκαν τις βλαβερές επιπτώσεις της διοξίνης, 4% των κατοικίδιων ζώων βρήκαν το θάνατο, 80.000 αποτεφρώθηκαν για να μην διοχετευθεί το κρέας τους στην διατροφική αλυσίδα, 100 εκτάρια γης νεκρώθηκαν. Το Σεβέζο ήταν μια από τις πρώτες μεγάλες οικολογικές καταστροφές που προκλήθηκαν από την βιομηχανία. Για την αποφυγή τέτοιων ατυχημάτων στο μέλλον, θεσπίστηκαν κανόνες και μέτρα ασφαλείας τα οποία ονομάστηκαν «οδηγία seveso».
[2] Πολλές φορές δεν κάνουν καν τον κόπο να διαχωρίσουν τα ανακυκλώσιμα και να τα εμπορευτούν. Όπως εξήγησε και ο Θωμάς Μπιζάς (πρώην συνδικαλιστής στην ΠΟΕ-ΟΤΑ) στο news247.gr οι ιδιοκτήτες των ΚΔΑΥ «πληρώνονται από τους πελάτες (εταιρείες, δήμους κ.α.), για παράδειγμα με 30 ευρώ τον τόνο, για να πάρουν τα απορρίμματά τους και στη συνέχεια ως πιστοποιημένη εταιρεία ανακύκλωσης τα διοχετεύουν δωρεάν ως υπολείμματα στον ΧΥΤΑ Φυλής.» Παίρνουν δηλαδή κάθε είδους απορρίμματα, τα βαφτίζουν «υπόλειμμα ανακύκλωσης» και τα στέλνουν για θάψιμο στους χυτά χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν κάτι. Αν τα έστελναν στους ΧΥΤΑ ως σύμμεικτα απορρίμματα (όπως είναι στην πραγματικότητα) θα έπρεπε να πληρώσουν 60 ευρώ τον τόνο.
[3] https://diavgeia.gov.gr/decision/view/%CE%92%CE%95%CE%91%CE%9E%CE%A6-%CE%92%CE%93%CE%98
[4] xekinima.org: «Όχι στους ΧΥΤΑ! Όχι στην καύση! Ασφαλής διαχείριση των απορριμμάτων εδώ και τώρα!», 8/4/11