Πάντα σε εποχές μεγάλων κρίσεων του συστήματος αναδύονται με αποκαλυπτικό τρόπο οι 2 Ελλάδες που ζουν στην ίδια χώρα.
Από τη μια η Ελλάδα του Ζαχόπουλου, των μιζών της Ζήμενς, του Θέμου και του Μάκη, των κουμπάρων, των χιλιάδων σκανδάλων, του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.
Από την άλλη η Ελλάδα του καθημερινού μόχθου, των εκατομμυρίων απεργών της 13ης Φλεβάρης, των φτωχών αγροτών και της νεολαίας που για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά θα ζήσει σε χειρότερες συνθήκες από ότι οι γονείς της.
Στην πρώτη περίπτωση μερικές χιλιάδες οικογένειες ζουν μέσα στην χλιδή και συναλλάσσονται καθημερινά με ποσά που για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν φτάνουν ούτε 10 ζωές για να τα συγκεντρώσει.
Στην δεύτερη περίπτωση εκατομμύρια πληβείοι παρακολουθούν ζαλισμένοι και οργισμένοι τον καθημερινό χορό εκατομμυρίων όλων αυτών που μας ζητάνε λιτότητα και θυσίες για να περνάνε αυτοί καλά και εμείς χειρότερα.
Η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στη γωνία. Τα σκάνδαλα Ζαχόπουλου, Ζήμενς λίγο καιρό έπειτα από εκείνα των υποκλοπών, των κουμπάρων, των ομολόγων και των «αναψυκτηρίων» εξελίσσονται σε βόμβες για το πολιτικό σκηνικό.
Από την άλλη το κύμα των απεργιών που ολοένα και φουσκώνει, μπορεί, έχει τη δυνατότητα, να της δώσει τη χαριστική βολή. Γενική απεργία στις 13/2. Απεργίες στη ΔΕΗ και στα Λιμάνια. Απεργίες των εκπαιδευτικών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. 48ωρες απεργίες της ΟΛΜΕ και απεργία διαρκείας των δασκάλων από τις 3 Μάρτη (σύμφωνα με τις προτάσεις των ΔΣ προς τις ΓΣ).
Τα ψελλίσματα των κυβερνητικών στελεχών περί «νωπής και ισχυρής λαϊκής εντολής» ηχούν σαν ανέκδοτο. Μόνο η ανακατωσούρα με τον Κουκοδήμο και η αναμονή της εθνικής χαστουκίστριας Αθήνη ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν λίγο τα κυβερνητικά κουκιά δείχνει τον πανικό.
Μόνη ελπίδα της κυβέρνησης τα χάλια του ΠΑΣΟΚ που σπάει κάθε ρεκόρ αποτυχημένης αντιπολίτευσης. Γιωργάκης και Βαγγέλης μπορεί να τα βρήκαν προσωρινά μπροστά στην προσμονή της εξουσίας ωστόσο στις δημοσκοπήσεις οι πολίτες εξακολουθούν να είναι περισσότερο δυσαρεστημένοι από την αντιπολίτευση από ότι με την κυβέρνηση!
Η αριστερά και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να έχουν ανοδική τάση και για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά ξεπερνούν αθροιστικά το 20% αν συνυπολογιστούν οι αναποφάσιστοι. Οι θετικές γνώμες για ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ φτάνουν το 61% (25.6% & 35.4% αντίστοιχα) στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB για τον ALPHA(27-28/1/08).
Η αριστερά έχει στα χέρια της μια ιστορική ευκαιρία για να ανατρέψει πλήρως το πολιτικό σκηνικό. Από το αν θα την αξιοποιήσει ή όχι θα εξαρτηθεί και το αν θα έρθει το τέλος του δικομματισμού.
