Της Άννας Κλείτσα – Ψυχολογικό ΑΠΘ
Η νέα χρονιά όσο και αν ευχηθήκαμε να είναι καλύτερη από την προηγούμενη, μας βρίσκει με νέα σειρά «βαρών». Τον προϋπολογισμό ακόμα πιο σκληρής λιτότητας, της φοροεπιδρομής στα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα, της μείωσης των κοινωνικών δαπανών. Μας βρίσκει με τα σχέδια για ιδιωτικοποιήσεις όπως της ΔΕΗ. Φυσικά μας βρίσκει και με τα σχέδια για το ασφαλιστικό αλλά και την εμπειρία της κινητοποίησης στις 12/12. Μετά την μεγαλειώδη κινητοποίηση και συμμετοχή στην γενική απεργία της 12/12 και την παραίτηση Μαγγίνα η κυβέρνηση προσπαθεί να ακολουθήσει και να πείσει με την προσφιλή μέθοδο του «διαλόγου»- τακτική που ακολουθεί κάθε φορά που βρίσκει τα ζόρικα. Όσο όμως κι αν το κρύβουν, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν πως αλλάζουν την πολιτική τους, όσο πιο διαλλακτική προσπαθεί να εμφανιστεί η Φάνη Πετραλιά ξέρουμε πως οι προθέσεις για το ασφαλιστικό ήταν και παραμένουν η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης , η θέσπιση «κινήτρων» για παραμονή στην εργασία και μετά τα 67, η μείωση των συντάξεων και φυσικά η καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης.
Γιατί μας αφορά
Τα μέτρα αυτά οι φοιτητές και η νεολαία δεν μπορούμε να τα δούμε σαν κάτι πέρα και έξω από εμάς. Σαν κάτι που αφορά το απώτερο μέλλον οπότε «μέχρι τότε βλέπουμε». Πρέπει να το δούμε σαν το μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά καταρχήν πως αφορά τις οικογένειές μας. Γιατί ήδη πολλοί από εμάς ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να δουλεύουμε σε θέσεις μερικής απασχόλησης, χωρίς ένσημα και με την απειλή της ανεργίας πάνω από τα κεφάλια μας. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως είμαστε οι εργαζόμενοι του αύριο και τα εργασιακά ζητήματα που προκύπτουν απευθύνονται και σε εμάς εξίσου. Έχουμε ονομαστεί η γενιά των 700 ευρώ και η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Άρα σε καμία περίπτωση δεν έχουμε περιθώρια να πούμε πως «προς το παρόν δεν μας αφορά.»
Τα εκπαιδευτικά
Μία τέτοια συγκυρία που βρίσκει την κυβέρνηση στριμωγμένη και υπό την πίεση των εργατικών κινητοποιήσεων είναι και μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να θέσουμε οι φοιτητές και τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν μείνει ανοιχτά. Ας μην ξεχνάμε πως και το ζήτημα της παιδείας είναι κάτι που η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αφήσει στην άκρη προς το παρόν αλλά εκκρεμούν τα ζητήματα της αναγνώρισης των πτυχίων των ΚΕΣ και φυσικά της εφαρμογής του νόμου- πλαίσιο και της αναθεώρησης του 16. Είναι ζητήματα αιχμής- ζητήματα για τα οποία οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες πιέζουν την κυβέρνηση να προχωρήσει. Εδώ είναι που μπαίνει το ζήτημα πως θα τα χειριστούμε οι φοιτητές: στον βαθμό που θα καλεστούν επόμενες εργατικές κινητοποιήσεις ή Γενική Απεργία είναι στοίχημα να βρεθούμε κι εμείς στους δρόμους με τις αποφάσεις των συλλόγων μας. Ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί για να διεκδικήσουμε το εργασιακό μας μέλλον αλλά και για να θέσουμε τα εκπαιδευτικά ζητήματα που αργά ή γρήγορα θα ξαναέρθουν στο προσκήνιο. Οι φοιτητές πρέπει να διαλέξουμε το δρόμο της σύνδεσης με τους εργαζομένους, το δρόμο που δεν θα απομονώσει τους αγώνες και τα αιτήματά μας. Το αν μπορούμε με αυτό τον τρόπο να κερδίσουμε φάνηκε στην πράξη: η μία και μοναδική γενική απεργία που έγινε στις 12/12 κατάφερε να οδηγήσει στην παραίτηση υπουργό. Ας αφήσουμε λίγο τους εαυτούς μας να φανταστούν τι μπορεί να γίνει αν φοιτητές και εργαζόμενοι βάλουν τα αιτήματά τους (ασφαλιστικό και εκπαίδευση) με έναν τρόπο συντονισμένο και ενιαίο σε μια κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα. Οι φοιτητές δηλαδή μπορούν τόσο να συμβάλλουν και να κινητοποιηθούν στον αγώνα για το ασφαλιστικό αλλά και αυτή την φορά να διαλέξουν τον δρόμο της κοινής πορείας με τους εργαζομένους για τα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης και της παραπέρα υποβάθμισης της παιδείας που η κυβέρνηση (όσο και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παλιότερα) θέλει και πιέζεται να ολοκληρώσει.
Και τι να κάνουμε
Έτσι λοιπόν δεν μπαίνει το ζήτημα της συμμετοχής των φοιτητών στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων απλά σαν ένα ζήτημα «αλληλεγγύης». Είναι ζήτημα και για τα δικά μας δικαιώματα στην δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και φυσικά στην εργασία και την ασφάλιση.
Γι αυτό προτείνουμε:
- Κάλεσμα Γενικών Συνελεύσεων με το άνοιγμα των σχολών ή όπου δεν είναι δυνατό μετά το τέλος της εξεταστικής για πλήρη και αναλυτική ενημέρωση πάνω στις αλλαγές του ασφαλιστικού.
- Κάλεσμα κοινών εκδηλώσεων φοιτητών- εργαζομένων για αναλυτική συζήτηση στο πώς θα επιδράσουν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ανά χώρο (π.χ. δάσκαλοι και φοιτητές παιδαγωγικής)
- Εκστρατεία για μαζική συμμετοχή των φοιτητικών συλλόγων στις επόμενες εργατικές κινητοποιήσεις και στις πορείες των συνδικάτων.
