Η παραίτηση Μαγγίνα και η αντικατάστασή του από τη Φάνη Πάλλη Πετραλιά έχει συνοδευτεί από μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει ότι «αλλάζει ρότα» και πάει για πιο ήπιες αλλαγές στο Ασφαλιστικό. Ωστόσο τίποτα συγκεκριμένο δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Ως συνήθως η κυβέρνηση θα αφήσει να διαρρεύσουν διάφορες αλλαγές ως προς τα αρχικά ανακοινωθέντα μέτρα (π.χ να παραμείνει η 5ετία σαν χρόνος υπολογισμού της σύνταξης, να αυξηθούν τα ενοποιημένα ταμεία κ.α.) για να μετρήσει το κλίμα και μετά να δει τι θα προτείνει.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για κινήσεις τακτικής και όχι αλλαγή πολιτικής.
Η γενική απεργία στις 12/12 ταρακούνησε την κυβέρνηση. Αύξησε τις εσωκομματικές αντιδράσεις κάνοντας ακόμα πιο εύθραυστη την πλειοψηφία των 152 βουλευτών. Αποκάλυψε την κοινωνική της απομόνωση μόλις 90 μέρες μετά τις εκλογές. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις (GPO, Public Issue κ.α) πάνω από το 60% του κόσμου ήταν αντίθετο με τα μέτρα της κυβέρνησης τόσο για το Ασφαλιστικό όσο και για την Ολυμπιακή.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι αποκαλύψεις για τον Μαγγίνα ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Και δεν ήταν καθόλου τυχαίος ο χρόνος που έγιναν καθώς όλα αυτά για τα οποία κατηγορείται ισχύουν από καιρό. Ο Καραμανλής ήθελε να του φορτώσει την ευθύνη για τον αποτυχημένο σχεδιασμό της υπόθεσης ασφαλιστικό όπου ξεκίνησε με επίθεση στους δημοσιογράφους με αποτέλεσμα να στρέψει τα ΜΜΕ ενάντια στην κυβέρνηση. Η επίθεση στα πλεονασματικά ταμεία των δικηγόρων, μηχανικών κ.α με την κατηγορία των «ρετιρέ» σαν αντιγραφή ανάλογης προσπάθειας του Α. Παπανδρέου το 1985 είχε σαν αποτέλεσμα την μαζική κινητοποίηση κλάδων που ελέγχει συνδικαλιστικά η ΝΔ. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κατάρρευση του λεγόμενου «διαλόγου» και την μαζικότητα της απεργίας έκαναν την κυβέρνηση να αναζητάει εξιλαστήριο θύμα προκειμένου να αλλάξει τακτική.
ΑΠΕΡΓΙΑ – ΣΕΙΣΜΟΣ
Η γενική απεργία στις 12/12 ήταν από τις μεγαλύτερες απεργίες τα τελευταία 15 χρόνια. Σύμφωνα με όλα τα στοιχεία (ΜΜΕ, εταιρείες δημοσκοπήσεων κτλ.) στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας συμμετείχαν πάνω από 100.000 και ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη του 2001 ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση. Μόνο το μπλοκ της Ολυμπιακής είχε πάνω από 4.000 άτομα. Μαζικά μπλοκ είχαν όλες οι ΔΕΚΟ ενώ η κίνηση των εναεριτών της ΔΕΗ να καλύψουν συμβολικά μία κάμερα παρακολούθησης.
Στην Θεσ/νίκη η συγκέντρωση είχε πάνω από 20.000 άτομα, στο Βόλο πάνω από 3.000 κοκ.
Το βαρόμετρο της εταιρείας Public Issue (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 16.12.07) υπολογίζει ότι συνολικά απέργησαν πάνω από 2.500.000 άτομα.
Η αποπομπή Μαγγίνα που ακολούθησε λίγες μέρες μετά ήταν μια σημαντική ρωγμή στα κυβερνητικά σχέδια. Η Πετραλιά που τον αντικατέστησε μιλάει για «διάλογο» και για «όχι στενά χρονοδιαγράμματα» χωρίς να γίνεται συγκεκριμένη για το τι θα κάνει. Το σίγουρο είναι ότι και αυτή όπως συνολικά η κυβέρνηση είχαν από κοινού αποφασίσει αυτά που πρότεινε ο Μαγγίνας για το Ασφαλιστικό. Επομένως αυτό που σκέφτονται δεν είναι το να αλλάξουν πολιτική αλλά το πώς θα περάσουν αυτά που θέλουν. Αλλωστε οι σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις των 2 μεγαλύτερων και κερδοφόρων εμπορικών λιμανιών (Πειραιά, Θεσ/νίκη), οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, η ραγδαία αύξηση των φόρων και η λιτότητα σε μισθούς και συντάξεις είναι κομμάτια της ίδιας πολιτικής: Τα πάντα στο κεφάλαιο. Τα πάντα για τα κέρδη του κεφαλαίου. Όλα τα βάρη στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αυτά είναι τα πραγματικά τρία ΝΑΙ του Καραμανλή και όχι τα ψεύτικα 3 ΔΕΝ που έλεγε προεκλογικά για το ασφαλιστικό.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Τα συνδικάτα δεν πρέπει να περιμένουν τις ανακοινώσεις Πετραλιά δημιουργώντας την εντύπωση της αλλαγής πολιτικής. Ο νόμος Ρέππα το 2002 μπορεί να ήταν ηπιότερος σε σχέση με αυτόν του Γιαννίτση, όμως συνέχιζε σταθερά την αφαίρεση κατακτήσεων των εργαζομένων και γι αυτό σήμερα τον εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Αντίθετα πρέπει να αξιοποιηθεί το κυβερνητικό μπάχαλο και να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν δηλ. την επιστροφή των κλεμμένων στα ταμεία, που ξεπερνούν τα 83 δις ευρώ (σύμφωνα με ανακοίνωση της ΓΣΕΕ) και που αν υπήρχαν σήμερα θα μπορούσαμε να είχαμε κατώτερη σύνταξη τα 1400 ευρώ (Γ. Ρωμανιάς – ΙΝΕ ΓΣΕΕ). Για να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας, οι εισφορές των εργαζομένων και να μη μειωθούν οι συντάξεις. Για να διατηρηθούν οι κατακτήσεις των εργαζόμενων μητέρων, των αναπήρων και των εργαζομένων στα ΒΑΕ.
ΠΑΜΕ: ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ
Το ΠΑΜΕ πρέπει να εγκαταλείψει την απαράδεκτη τακτική των χωριστών συγκεντρώσεων αλλά και των ψεμάτων. Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ την επομένη της Γενικής Απεργίας χαιρέτιζε μόνο τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και η μόνη αναφορά για τη συγκέντρωση στο Π. Άρεως, ήταν ότι «η συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως δεν μπορεί να συγκριθεί σε όγκο και παλμό με τη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.». Αυτό το ψέμα ήταν βασικά για τα μέλη του. Γιατί όλοι οι υπόλοιποι ξέρουν ότι συνολικά – με ελάχιστες εξαιρέσεις- οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στις 61 πόλεις που έγιναν ήταν μικρότερες από αυτές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΕΚ. Το ΚΚΕ έχει πρόβλημα με τα εκατομμύρια των εργαζομένων που συμμετείχαν στην απεργία –που, να θυμίσουμε, κάλεσε η ΓΣΕΕ και όχι το ΠΑΜΕ- και όχι με τον Στ. Παπαθεμελή που συμμετείχε στην συγκέντρωση στην Πλ. Κοτζιά και έκανε και δηλώσεις στο Ριζοσπάστη
ΓΙΑ ΝΕΑ 48ΩΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα που δημιουργήθηκε από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΣΗΕΑ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΙΝΑΠ, δικηγόρους, μηχανικούς κτλ έχει ευθύνη απέναντι στο εργατικό κίνημα, άμεσα, να εκπονήσει σχέδιο δράσης και συντονισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις το Γενάρη.
Να δημιουργηθούν συντονιστικές επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, με άμεσα εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους, που να προετοιμάσουν τις επόμενες κινητοποιήσεις.
Να υπάρξουν απεργιακές κινητοποιήσεις και δράσεις σε τακτική βάση από τις αρχές Γενάρη που να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί την Πετραλιά και την κυβέρνηση. Καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, προειδοποιητικό κόψιμο ρεύματος, τηλεφώνου και νερού στα σπίτια όσων εμπλέκονται σε αντεργατικά μέτρα (υπουργοί, τραπεζίτες, διευθυντές ΔΕΚΟ, κυβερνητικοί βουλευτές κτλ.), οι δημοσιογράφοι να σαμποτάρουν τις ειδήσεις της κυβέρνησης κοκ.
Όλα αυτά να προετοιμάσουν το έδαφος για μια νέα ακόμα πιο μαζική 48ωρη αυτή τη φορά γενική απεργία που να δώσει ακόμα πιο καθαρά το μήνυμα: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
