Δημοσιεύουμε μετάφραση του άρθρου του Μιγκέλ Μέντεζ από το Internationalist Standpoint
Στις 22 Οκτωβρίου έγιναν οι προεδρικές εκλογές στην Αργεντινή, εν μέσω μιας πολύ βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με πληθωρισμό που ξεπερνάει το 120% τους τελευταίους δώδεκα μήνες και ποσοστό φτώχειας πάνω από 40%. Η εν ενεργεία κεντροαριστερή (περονιστική) κυβέρνηση έθεσε ως υποψήφιο στις εκλογές αυτές τον Σέρτζιο Μάσα, έναν από τους πιο νεοφιλελεύθερους εκπροσώπους της.
Τον Αύγουστο του 2023 είχαν προηγηθεί οι προκριματικές εκλογές που καθόρισαν τους υποψηφίους των προεδρικών και των βουλευτικών εκλογών (σ.σ. οι προκριματικές εκλογές είναι γνωστές ως PASO και είναι υποχρεωτικές).
Ο νικητής των προκριματικών εκλογών ήταν ο Χαβιέρ Μιλέι, ένας ακροδεξιός που παρόλο που θεωρούνταν «αουτσάιντερ» έλαβε το 30,4% των ψήφων. Ο Μιλέι είναι ένας υπερ-φιλελεύθερος οικονομολόγος που έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες συστηνόταν ως «αναρχοκαπιταλιστής», επαινούσε τον Tράμπ και τον Μπολσονάρου, αρνούνταν τα εγκλήματα της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή και υποστήριζε τη διάλυση του κοινωνικού κράτους της χώρας.
Επιπλέον προτείνει την κατάργηση της Κεντρικής Τράπεζας της Αργεντινής και τη δολαριοποίηση της εθνικής οικονομίας, ενώ αρνείται την κλιματική κρίση και απορρίπτει τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία. Ακολουθώντας τη συνταγή των νεοφασιστών και της ακροδεξιάς των ημερών μας, παρουσιάστηκε ως επικριτής του αργεντίνικου κατεστημένου ώστε να αποσπάσει την προτίμηση μεγάλων τμημάτων της μεσαίας αλλά και της εργατικής τάξης.
Τα υπόλοιπα αποτελέσματα των προκριματικών εκλογών ήταν: 21,4% για τον Σέρτζιο Μάσα, 17% για την Πατρίσια Μπούλριτς, που εκπροσωπεί την παραδοσιακή νεοφιλελεύθερη δεξιά του πρώην προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι, 1,8% για την Μύριαμ Μπρέγκμαν και 0,8% για τον Γκαμπριέλ Σολάνο (οι δύο τελευταίοι είναι αριστεροί υποψήφιοι).
Νίκη του Σέρτζιο Μάσα στον πρώτο γύρο
Η προεκλογική εκστρατεία του Χαβιέρ Μιλέι αναβίωσε πολλές μνήμες από τη στρατιωτική δικτατορία -το θέμα αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ ευαίσθητο στην Αργεντινή- και προκάλεσε συγκρίσεις μεταξύ της ατζέντας των πολιτικών του και των καταστροφών που προκάλεσαν τα ινδάλματά του, Τραμπ και Μπολσονάρου.
Έτσι προκλήθηκε ένα μαζικό «αντι-Μιλέι» κύμα που διαφοροποίησε τα αποτελέσματα των προκριματικών του Αυγούστου. Ο περονιστής Σέρτζιο Μάσα πέρασε μπροστά με το 36,7% των ψήφων και ο Χαβιέρ Μιλέι ακολούθησε με30%, ενώ ο δεύτερος γύρος των εκλογών θα διεξαχθεί στις 19 Νοεμβρίου. Η Πατρίσια Μπούρλιτς και ο Χουάν Τσιαρέτι (άλλος δεξιός υποψήφιος) πήραν συνολικά το υπόλοιπο 30%.
Ευτυχώς το Εργατικό Αριστερό Μέτωπο-Ενωμένοι (FIT-U) δεν επανέλαβε το λάθος των προκριματικών εκλογών και κατέβασε έναν υποψήφιο ως ενιαία απάντηση στην κρίση και στην Ακροδεξιά. Παρά την πόλωση, η τροτσκίστρια Μύριαμ Μπρέγκμαν, από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PTS) πήρε σχεδόν το 3% των ψήφων, παρουσιάζοντας ένα αντικαπιταλιστικό αριστερό πρόγραμμα.
Η διάσπαση της Αριστεράς στις προκριματικές βοήθησε στην άνοδο της Ακροδεξιάς
Δυστυχώς η αντικαπιταλιστική Αριστερά της Αργεντινής -αποτελείται από διάφορες τροτσκιστικές οργανώσεις, μερικές από τις οποίες παίζουν ρόλο στο πολιτικό τοπίο της χώρας- δεν ήταν σε θέση να παρουσιάσει μια ενιαία απάντηση στις προκριματικές εκλογές. Αυτή η πολυδιάσπαση, σε συνδυασμό με τη στροφή τμημάτων της αστικής τάξης πιο δεξιά, άνοιξε τις πόρτες ακόμη περισσότερο για την άνοδο μιας ισχυρότερης και πιο επικίνδυνης ακροδεξιάς.
Η σοσιαλιστική θέση για τον δεύτερο γύρο: Μαύρο στον Μιλέι
Από τις προκριματικές εκλογές μέχρι τον πρώτο γύρο, έγιναν πολλές συζητήσεις στην αργεντίνικη και στη διεθνή Αριστερά για τη σωστή προσέγγιση απέναντι σε αυτές τις εκλογές. Δύο θέσεις που θεωρούμε λανθασμένες πρέπει να αποφευχθούν, καθώς θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σοβαρές ήττες και αποθάρρυνση της Αριστεράς και της εργατικής τάξης.
Το ένα λάθος είναι η σεχταριστική διολίσθηση. Αν και είναι σωστό ότι τόσο ο περονισμός όσο και η Ακροδεξιά του Μιλέι είναι αστικές παρατάξεις που δεν ευαγγελίζονται ευεργετικές μεταρρυθμίσεις για την εργατική τάξη, η εξίσωση του Μάσα και του Μιλέι και η υπεράσπιση της αποχής ή της λευκής ψήφου θα ήταν λάθος.
Η θέση που πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει η Αριστερά για τον δεύτερο γύρο είναι η ψήφος υπέρ του Μάσα, αλλά από μια ανεξάρτητη και κριτική σκοπιά χωρίς καμία πολιτική ταύτιση με το πρόγραμμα του, με την ανοικτή εξήγηση πως έτσι μπορεί να αποφευχθεί η διακυβέρνηση της Αργεντινής από έναν επικίνδυνο ακροδεξιό λαϊκιστή.
Το άλλο λάθος είναι η αντίθετη παρέκκλιση. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι για να ηττηθεί ο Μιλέι, η Αριστερά πρέπει να εγκαταλείψει το αντικαπιταλιστικό της πρόγραμμα και να συνθηκολογήσει με τον περονισμό. Κάτι τέτοιο όμως θα οδηγούσε την Αριστερά σε εκστρατεία περισσότερο υπέρ του Μάσα σπέρνοντας αυταπάτες για την μελλοντική του κυβέρνηση.
Τελικά, η ανεξάρτητη ατζέντα της εργατικής τάξης είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την καταπολέμηση και την ήττα της Ακροδεξιάς. Η Αριστερά δεν θα πρέπει να εγκαταλείψει αυτό το καθήκον μπαίνοντας στον πειρασμό της συμμετοχής σε συμμαχίες ή κυβερνήσεις ταξικού συνασπισμού, καθώς αυτές θα αποτύχουν στην επίλυση των προβλημάτων της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των καταπιεσμένων και του περιβάλλοντος. Και η ακροδεξιά περιμένει την ευκαιρία της να επωφεληθεί από την απογοήτευση και την απελπισία. Αυτό συνέβη στη Γερμανία και την Ιταλία στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 και σε πολλές χώρες τα τελευταία χρόνια. Τώρα η Αργεντινή αντιμετωπίζει αυτόν τον κίνδυνο. Η Αριστερά δεν πρέπει να επαναλάβει τα ίδια λάθη.
